Τον Κ.Ο.Κ. αγαπώ, με ασφάλεια κυκλοφορώ!
Στο πλαίσιο της ενότητας Ευ Ζην, υλοποιήσαμε με τα παιδιά ένα πολυδιάστατο εργαστήριο δεξιοτήτων κυκλοφοριακής αγωγής με στόχο να ευαισθητοποιήσει, να ενεργοποιήσει και –κυρίως– να δώσει στα παιδιά το χώρο να ανακαλύψουν τη γνώση μέσα από δικές τους διαδρομές.
Η αρχή έγινε με μια ιδιαίτερη επίσκεψη στην τάξη μας: η Μέλου, η αρκουδίτσα, ήρθε ζητώντας τη βοήθεια των παιδιών για να μάθει πώς να κυκλοφορεί με ασφάλεια στην πόλη. Η αποδοχή της ήταν άμεση και τα παιδιά μοιράστηκαν μαζί της όσα ήδη γνώριζαν. Πολύ γρήγορα, όμως, προέκυψαν ερωτήματα και απορίες – σημάδι ότι υπήρχαν ακόμα πολλά να ανακαλυφθούν.
Από εκείνη τη στιγμή, η τάξη μεταμορφώθηκε: στηθηκε ένας «δρόμος» με φανάρια και διαβάσεις, όπου τα παιδιά, μέσα από παιχνίδια ρόλων και διερεύνηση, έκαναν υποθέσεις για τους κανόνες της οδικής ασφάλειας, δοκίμαζαν ιδέες και κατέληγαν στα συμπεράσματα που διαμόρφωναν τη δική τους, προσωπική κατανόηση των πραγμάτων.
Για να αποτυπωθεί με τρόπο δημιουργικό το πιο σημαντικό μήνυμα –πώς περνάμε σωστά το δρόμο– τα παιδιά κατασκεύασαν τον εαυτό τους σε χαρτί, να διασχίζει τη διάβαση, με ένα κεφαλάκι που περιστρέφεται για να θυμίζει τη σωστή σειρά ελέγχου και το σύνθημα:
«Αριστερά, δεξιά, αριστερά για οχήματα κοιτώ,
τα αυτιά μου τα τεντώνω, το χεράκι μου σηκώνω
και το δρόμο απ’ τη διάβαση περνώ!»
ενώ δεν έλειψαν και αυθόρμητες αποτυπώσεις των νεοπαποκτηθεισών γνώσεων των παιδιών κατά την ελεύθερη ζωγραφική.
Η περιπέτεια συνεχίστηκε όταν η Μέλου αποκάλυψε πως ήθελε να μάθει ποδήλατο! Ένα δέμα από φίλους της, τα ζώα του δάσους, γεμάτο με ποδηλατικό εξοπλισμό, αποτέλεσε αφορμή για νέα ανακάλυψη: ποια είναι η χρήση του κάθε αντικειμένου; Τα παιδιά βοήθησαν τη Μέλου να ερμηνεύσει το κάθε τι, να κατανοήσει τη χρήση του και – φυσικά – την «ετοίμασαν» κατάλληλα για ποδηλασία!
Η ανάγκη για κράνος και φωτεινά ρούχα έγινε περαιτέρω κατανοητή μέσα από δύο βιωματικά πειράματα:
Στο πρώτο, ένα αυγό, που ήταν ό,τι πιο ευαίσθητο και ευθραυστό μπορούσαν να σκεφτούν τα παιδιά, τοποθετήθηκε μέσα σε κράνος και δοκιμάστηκε σε πτώση, αποδεικνύοντας με απλό αλλά συνάμα εντυπωσιακό τρόπο την προστασία που παρέχει ο κατάλληλος εξοπλισμός.
Στο δεύτερο, τα παιδιά στάθηκαν πίσω από μαύρο, ημιδιαφανές πανί, παρατηρώντας ποια χρώματα ρούχων των συμμαθητών τους ξεχώριζαν κι έτσι, εμπειρικά κατανόησαν τι σημαίνει «ορατότητα» στο σκοτάδι.
Η διαδραστική κατασκευή του ποδηλάτη που κινείται γύρω από την πόλη, στην οποία είναι διακριτά στοιχεία ο δρόμος, ο ποδηλατόδρομος και το πεζοδρόμιο, ήταν μία ακόμα ευκαιρία για δημιουργική αποτύπωση της εμπειρίας αυτής.
Η έρευνα συνεχίστηκε και εκτός τάξης: στις καθημερινές μετακινήσεις τους, τα παιδιά φωτογράφιζαν ή ζωγράφιζαν πινακίδες σήμανσης που εντόπιζαν και τις ανέβασαν σε ψηφιακό συνεργατικό πάντλετ. Όταν συγκεντρωθηκαν όλα τα ευρήματα, τα παιδιά αναζήτησαν τη σημασία τους, παρατήρησαν τις ομοιότητες και τις διαφορές τους και προχώρησαν στην καταγραφή και την ταξινόμησή τους σε κατηγοριες. Στη συνέχεια, παρουσίασαν την έρευνά τους –και τις ανακαλύψεις τους– στη Μέλου.
Η τελευταία θεματική του εργαστηρίου αφορούσε την οδηγική και συνοδηγική συμπεριφορά. Μέσα από βιωματικές δραστηριότητες και παιχνίδια, τα παιδιά έκαναν προτάσεις, τις δοκίμασαν και κατέληξαν σε συμπεράσματα για τις σωστές στάσεις: χρήση ζώνης και κατάλληλου καθίσματος, ηρεμία στο αυτοκίνητο, αποφυγή περισπασμών.
Η δράση ολοκληρώθηκε με μια κατασκευή-υπενθύμιση για να κρεμαστεί στο αυτοκίνητο με το σύνθημα «Η ζώνη σώζει ζωές!»
Το εργαστήριο δεξιότητων και η διαδικασία μάθησης εμπλουτίστηκε με επιτραπέζια παιχνίδια κυκλοφοριακής αγωγής, δημιουργία γωνιάς συμβολικού παιχνιδιού στην αυλή, δραστηριότητες ρομποτικής και προγραμματισμού
κι επαφή με το εκπαιδευτικό λογισμικό «Κυκλοφορώ με ασφάλεια στην πόλη» στο πλαίσιο της ανεστραμμένης τάξης, όπου τα παιδιά μπορούσαν να εφαρμόσουν τις νέες γνώσεις και δεξιότητές τους με διασκεδαστικό τρόπο.
Τέλος, τα παιδιά αξιολόγησαν αυτόνομα τις νέες γνώσεις τους μέσα από ψηφιακά κουίζ και εκπαιδευτικά παιχνίδια.
