Την Τρίτη 13 Μαΐου 2025 επισκεφτήκαμε τον Εθνικό Κήπο. Ο Εθνικός Κήπος είναι ένας μεγάλος χώρος πρασίνου, ψυχαγωγίας, αθλητισμού και παιχνιδιού, συνδεδεμένος άμεσα με την σύγχρονη ιστορία της χώρας και την ανάπτυξη της Αθήνας ως πρωτεύουσας του ελληνικού κράτους.
Είναι ένα σπουδαίο δείγμα αρχιτεκτονικής τοπίου του 19ου αιώνα (αγγλικού ρυθμού), που έχει καταφέρει να διατηρήσει αναλλοίωτα τα βασικά χαρακτηριστικά του. Η κατασκευή του ξεκίνησε το 1839 και θεωρείται το πιο πετυχημένο έργο της Βασίλισσας Αμαλίας. Είναι ο μοναδικός ιστορικός κήπος της χώρας και ο πρώτος διαμορφωμένος χώρος πρασίνου της Νεότερης Ελλάδας και στα πρώτα χρόνια της ύπαρξης του, αποτελούσε τον κήπο του Παλατιού (σημερινό κτήριο της Βουλής των Ελλήνων).
Στον Εθνικό Κήπο συναντά κανείς όλα σχεδόν τα είδη βλάστησης : Δένδρα, αειθαλή και φυλλοβόλα, θάμνους, πολυετή ποώδη φυτά, αναρριχώμενα, παχύφυτα και κάκτους, ετήσια ανθόφυτα, χλοοτάπητες, φυτά εδαφοκάλυψης, κα. Η βλάστηση του Κήπου περιλαμβάνει πολλά τυπικά μεσογειακά είδη, αλλά χαρακτηρίζεται από τη μεγάλη αναλογία ξενικών ειδών. Η Βασίλισσα Αμαλία, κατά τη αρχική διαμόρφωση του Κήπου, χρησιμοποίησε πολλά ξενικά είδη, τα οποία στη συνέχεια καθιερώθηκαν ως σημαντικά φυτά για την ελληνική κηποτεχνία.
Στον Εθνικό Κήπο βρίσκουν καταφύγιο, φωλιάζουν και αναπαράγονται ελεύθερα αρκετά είδη πανίδας. Οι συνθήκες της πυκνής βλάστησης, η έντονη παρουσία νερού, το γεγονός ότι ο Κήπος κλείνει κατά τις βραδινές ώρες, διατηρώντας συνθήκες ηρεμίας και ελάχιστης όχλησης, τον έχουν μετατρέψει σε ένα πολύ σημαντικό αστικό βιότοπο. Έτσι λοιπόν οι επισκέπτες του Κήπου δε θα πρέπει να χάσουν την ευκαιρία να παρατηρήσουν τη μεγάλη ποικιλία ζώων που ζουν είτε ελεύθερα, είτε στην μικρή ζωοπτηνολογική συλλογή στο κέντρο του Κήπου (Πηγή: https://www.cityofathens.gr/who/ethnikos-kipos/).
Στην κεντρική είσοδο του Κήπου στη Λ. Αμαλίας στο ηλιακό ρολόι μας περίμενε ο κ. Θοδωρής, ο οποίος είναι γεωπόνος στον κήπο και σήμερα ήταν ο ξεναγός μας και ο οδηγός μας σε αυτή τη διαδρομή.
Η πρώτη στάση ήταν στα παλιότερα δέντρα του κήπου, μια διπλή συστοιχία με ουασιγκτώνιες, τα φοινικοειδή που συγκροτούν τη μνημειώδη δενδροστοιχία της κεντρικής εισόδου στη Λ. Αμαλίας και που ονομάστηκαν έτσι προς τιμήν του Προέδρου των ΗΠΑ, Τζορτζ Ουάσινγκτον.
Επόμενη στάση μια βελανιδιά που έχει την μεγαλύτερη κόμη (φυλλωσιά) του κήπου.
Είδαμε το δέντρο με τον μεγαλύτερο κορμό, μια φυτόλακα. Οι φυτόλακες καίγονται δύσκολα γι’ αυτό το κοινό τους όνομα είναι “πυροσβέστες”.
Η επόμενη στάση μας ήταν η λίμνη με τους κυπρίνους.
Στη διαδρομή μας ακούγαμε τα παπαγαλάκια του κήπου. Σ΄ένα πεύκο είδαμε μεγάλες φωλιές παπαγάλων.
Φτάσαμε και στον ζωολογικό κήπο. Είδαμε Κρι κρι, πάπιες, χήνες.
Ένα νεογέννητο πουλάκι δέχτηκε τα χάδια μας.
Τέλος, φτάσαμε στο ψηλότερο δέντρο του Κήπου, ένα γιγάντιο κυπαρίσσι 30 μέτρων.
Ήταν μια πολύ όμορφη εμπειρία, μάθαμε πολλά για τον Εθνικό Κήπο.
Ευχαριστούμε πολύ!
