Damaged (Ένα διήγημα για το bulling)

Έκλεισε δυνατά την πόρτα του σπιτιού πίσω της και έτρεξε κατευθείαν στο δωμάτιό της. Πέταξε την τσάντα της κάτω και έπεσε μπρούμυτα πάνω στο κρεβάτι της κλαίγοντας σπαραχτικά. Η πόρτα του δωματίου της άρχισε να χτυπάει απεγνωσμένα, καθώς η ανήσυχη φωνή της μητέρας της ‘ακολούθησε’, μα δεν έδωσε σημασία. Συνέχισε να κλαίει με τα δάκρυά της να είναι ασταμάτητα, έχοντας στο μυαλό της όλες αυτές τις εικόνες από τα σημερινά γεγονότα.

Σηκώθηκε από το κρεβάτι της και κατευθύνθηκε προς τον καθρέφτη που υπήρχε πάνω από το γραφείο της. Μόλις ανύψωσε το βλέμμα της στην αντανάκλασή της μέσα στον καθρέφτη, αντίκρισε ένα χλωμό κορίτσι να την κοιτάει με πρησμένα μάτια και ανακατεμένα μαλλιά. Φαινόταν στο πρόσωπό της πως ήταν φοβισμένη μα και θλιμμένη. Ποτέ δεν μπορούσε να καταλάβει γιατί της συμπεριφέρονταν έτσι. Δεν είχε κάνει τίποτα και σε κανέναν. Ήταν πάντα ταπεινή και μια άριστη μαθήτρια.

Άρχισε να σκέφτεται όλα αυτά που έγιναν πέρυσι, αλλά φέτος κορυφώθηκαν. Η Aliciaνόμιζε πως τα αγόρια και τα κορίτσια του σχολείου θα έμεναν μόνο στα λόγια, όμως αυτή τη χρονιά όλα άλλαξαν.

Όλα άρχισαν, όταν εκείνη ήταν η μόνη που είχε μείνει στην τάξη, ενώ τα υπόλοιπα παιδιά είχαν φύγει. Από εκείνη τη στιγμή ξεκίνησαν να την αποκαλούν με υβριστικές εκφράσεις, και να την προσβάλλουν, καθώς και να την απειλούν πως, αν δεν κάνει ό,τι και αυτοί, θα το πληρώσει πολύ πικρά. Εκείνη τρομοκρατήθηκε και δεν το ανέφερε σε κανέναν, ώσπου ένα βράδυ όλα σοβάρεψαν. Καθώς, λοιπόν, γυρνούσε από το φροντιστήριο, έξι αγόρια –ανάμεσα σ’ αυτά και τρεις συμμαθητές της– την χτύπησαν πολύ άσχημα, με αποτέλεσμα να μην μπορεί ούτε να μιλήσει ούτε και να φωνάξει για βοήθεια. Έμεινε εκεί με τα γεμάτα αίμα ρούχα της να την φοβίζουν περισσότερο. Την επόμενη μέρα, άντρες οι οποίοι πήγαιναν στην δουλεία τους την βρήκαν αναίσθητη σε ένα εγκαταλελειμμένο κτίριο με χαλάσματα. Την οδήγησαν στο νοσοκομείο και ειδοποίησαν τρομοκρατημένοι τους γονείς της. Η Alicia είχε βαριά τραύματα. Όταν ο αστυνομικός ήλθε να πάρει κατάθεση και ρώτησε ποιοι ήταν αυτοί που την έφεραν σε αυτή την άθλια κατάσταση, αυτή φοβισμένη πως θα ξανασυμβούν τα ίδια αν μιλήσει, απάντησε πως δεν θυμόταν.

Όταν πια μετά από καιρό πήγε στο σχολείο, τα αγόρια συνέχισαν να την προσβάλλουν. Όλες αυτές οι σκέψεις άρχισαν να τη βαραίνουν ακόμα πιο πολύ, κάνοντάς τη να νιώθει πόνο και περισσότερη θλίψη.

Εκείνη τη στιγμή βγήκε από το δωμάτιο της και πήγε στην κουζίνα παίρνοντας ένα κουζινομάχαιρο. Επέστρεψε στο δωμάτιό της, αποφασισμένη, πλέον, να δώσει ένα τέλος σε όλο αυτό το μαρτύριο που τη βασάνιζε αυτά τα τελευταία χρόνια. Προχώρησε στο μπάνιο της και στάθηκε μπροστά στον καθρέφτη του νιπτήρα. Κοίταξε μια τελευταία φορά το γνώριμο κορίτσι που αντανακλούσε στον καθρέφτη και πέρασε την κοφτερή λεπίδα πάνω από τον αριστερό της καρπό σχίζοντας τις φλέβες της. Το αίμα άρχισε να τρέχει σαν ποτάμι μέσα στον νιπτήρα. Η Alicia ένιωσε αδύναμη και το κορίτσι στον καθρέφτη άρχισε να χλομιάζει, καθώς το τελευταίο δάκρυ έπεσε πάνω στον από αίμα βαμμένο καρπό της.

Μετά από πολλή ώρα η μητέρα της είχε τρελαθεί από την ανησυχία και έτσι πήγε πάνω στο δωμάτιο, για να δει τι γίνεται αλλά δεν την βρήκε και έτρεξε κατευθείαν στο μπάνιο με την ψυχή στο στόμα. Εκεί την βρήκε αιμόφυρτη στο πάτωμα και με το ματωμένο μαχαίρι στο δεξί της χέρι. Η μητέρα της, δίχως να αντέξει την εικόνα μπροστά της, λιποθύμησε. Όταν μετά από ώρα ο πατέρας της γύρισε από την δουλειά, βρήκε και τις δύο στο πάτωμα, μένοντας έκπληκτος με ανησυχία και φόβο να βράζουν στο αίμα του. Τα μάτια του, όμως, καρφώθηκαν πάνω στο πτώμα της χλομιασμένης κόρης του και εκείνη τη στιγμή κατάλαβε πως ήταν νεκρή. Τότε, τα μάτια του βούρκωσαν και τελικά τα δάκρυά του αφέθηκαν να κυλήσουν στο πρόσωπό του.

Την επόμενη μέρα όλοι στο σχολείο έμαθαν για τον τραγικό θάνατο της Alicia και όλα τα παιδιά της τάξης της έπεσαν σε βαρύ πένθος.

Τα αγόρια ακόμα και τα κορίτσια που την κακομεταχειρίζονταν έκλαιγαν ασταμάτητα νιώθοντας ενοχές για όλο το περιστατικό. Την στιγμή εκείνη τα αγόρια που συμμετείχαν στον ξυλοδαρμό της πήγαν στον διευθυντή του σχολείου και επέμειναν να καλέσουν την αστυνομία. Όταν η αστυνομία έφτασε, εκείνοι παραδέχτηκαν την ενοχή τους και οι αστυνομικοί τους μετέφεραν στο αυτόφωρο και τους επέβαλαν μια μεγάλη χρηματική ποινή.

Την ακριβώς επόμενη μέρα τα αγόρια πήγαν στην κηδεία της και παρέμειναν εκεί μέχρι το τέλος της τελετής. Αφού παρέδωσαν στους γονείς της ένα μεγάλο στεφάνι προς τιμήν της, άφησαν στον τάφο της ένα γράμμα που έγραφε πως μετάνιωσαν για όλα όσα της έκαναν και πως δεν άξιζε τίποτα από αυτά. Έτσι, με δάκρυα στα μάτια αποχώρησαν από εκεί με σκυμμένα κεφάλια.

Μετά από χρόνια τα ίδια αγόρια έγιναν υπερασπιστές κατά του bullying στα σχολεία, καθώς ήταν ο μόνος τρόπος, για να τιμήσουν τη μνήμη της Alicia, της κοπέλας που από τη δική τους κακομεταχείριση και τις προσβολές οδηγήθηκε στο θάνατο.

 ~Στη προκειμένη περίπτωση το bullying αφαίρεσε άδικα μια ζωή, αλλά χάρισε τη ζωή σε πολλά περισσότερα παιδιά με την πάροδο των χρόνων. ΤΟ BULLYING ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ, για να μην θρηνήσουμε ΠΟΤΕ και άλλες αθώες ψυχές.

Μαρία Μπλιώκα

Ανδριάνα Ξουπλίδου

Τμήμα A4

1ο ΓΕΛ Ξάνθης
Σχολικό έτος 2013-2014