Νερό, πηγή φαντασίας

   Το παραμύθι που ακολουθεί έχει σχέση με το νερό, γιατί όπως έχει πει και ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν ‘Οτιδήποτε βλέπεις μπορεί να γίνει ένα παραμύθι και μπορείς να βγάλεις μια ιστορία από οτιδήποτε αγγίξεις.’

Νερό, πηγή φαντασίας

   Κάποτε υπήρχε, όπως πολλοί έλεγαν, ένα μικρό, ασήμαντο,  ίσως και δημιούργημα της φαντασίας, πηγαδάκι στη πεδιάδα των Κρυστάλλων, του οποίου το νερό είχε πολλές μαγικές και θεραπευτικές ιδιότητες. Σύμφωνα με έναν μύθο, που χρόνια κυκλοφορούσε στις σκέψεις των ανθρώπων, το νερό αυτό πραγματοποιούσε την ευχή κάποιου και η επαφή ή η πόση του επέφερε τη λύτρωση του από κάθε αρρώστια που τον καταδυνάστευε. Εκεί ζούσαν παλιά νεράιδες φιλικές με τους ανθρώπους. Όμως, αυτά τα άπληστα και αλαζονικά όντα θέλησαν να εκμεταλλευτούν  το νερό του πηγαδιού και γι’ αυτό οι νεράιδες προς απογοήτευση τους αποφάσισαν να διακόψουν τις σχέσεις με αυτούς και να κρύψουν το πηγάδι πολύ βαθιά στο δάσος, όπου ελάχιστοι τολμούν να πατήσουν. Μόνο η πιο αθώα ψυχή μπορούσε να το βρει. Έτσι, δεν ήταν λίγοι αυτοί που το αναζητούσαν με πολύ κόπο και αφιέρωναν τη ζωή τους στην εύρεση αυτού. Οι περισσότεροι απ’ αυτούς, μάλιστα, πέθαιναν και κάθε προσδοκία και προσπάθεια τους χανόταν στο κενό. Αλλά δεν ήταν ο σκοπός τους η ίαση κάποιας αρρώστιας, παρά η αδυσώπητη τάση των ανθρώπων να εκμεταλλεύονται κάθε περίσταση, για να αποκτήσουν χρήμα και εξουσία. Άλλοι ονειρεύονταν να γίνουν βασιλιάδες και άλλοι μεγαλέμποροι και κύρια πηγή πλούτου τους το πολυπόθητο νερό, κάθε σταγόνα του οποίου θα τους οδηγούσε σ’ένα βουνό χρημάτων και διαμαντιών. Δυστυχώς γι’ αυτούς τίποτα δεν έγινε πραγματικότητα.

   Στην σημερινή πόλη των Κρυστάλλων, γνωστή για τη μοναδικότητα των κρυστάλλων και την επεξεργασία τους, η ζωή των ανθρώπων κυλούσε ήρεμα. Οι άνθρωποι καθημερινά πήγαιναν στις δουλειές τους, στα ορυχεία, στους φούρνους, πολλοί νέοι φιλόδοξοι ξεκινούσαν για ταξίδια και περιπέτειες και τα παιδιά αμέριμνα έπαιζαν στα σοκάκια της πόλης. Η μείξη των διαφόρων ευωδιών από τους φούρνους και τα εργαστήρια κατέκλυζε την πόλη κάθε πρωί και την έκανε αρεστή σε πολλές άλλες. Ήταν ο πιο μαγικός και ιδανικός τόπος διαμονής και ξεκούρασης για πολλούς επισκέπτες.

   Μία μέρα, ενώ όλα κυλούσαν νωχελικά και εκνευριστικά ήσυχα, ένα γεγονός συντάραξε το παλάτι. Μία θανατηφόρα αρρώστια προερχόμενη από τα ορυχεία έπληξε σχεδόν όλους τους κατοίκους. Μέρα με τη μέρα όλο και περισσότεροι πέθαιναν και η μιζέρια σκέπαζε την πόλη. Ανάμεσα σ’ αυτούς και μία γυναίκα, που παρά το μεγάλο της ηλικίας της, παρέμενε ανέγγιχτη από το χρόνο και ευλαβέστατη από κάθε άποψη. Είχε δύο εγγόνια, τα οποία μεγάλωνε από τότε που πέθαναν οι γονείς τους. Λέγονταν Λεονάρντο και Βερόνικα, ονόματα που αντιπροσώπευαν το χαρακτήρα καθενός. Αγαπούσαν τόσο πολύ τη γιαγιά τους που δεν ήθελαν να πάθει κακό. Έτσι, ο Λεονάρντο αποφάσισε να αναζητήσει το πηγάδι με το μαγικό νερό. Κρυφά-κρυφά προσπάθησε να φύγει από τη πίσω πόρτα χωρίς να τον αντιληφθούν. Όμως…

<<Λεονάρντο για πού το έβαλες;>> τον ρώτησε η αδελφή του.

<<Πρέπει να βρω έναν τρόπο να γιατρέψω τη γιαγιά μας και δε θα με εμποδίσεις.>>

<<Και σαν τι θα κάνεις δηλαδή;>>

<<Θα βρω το πηγάδι με το μαγικό νερό.>>

<<Μα κάποιοι λένε πως δεν υπάρχει!>>

<<Για όποιον πιστεύει, Βερόνικα, υπάρχει… και εγώ θέλω να πιστέψω γιατί θέλω να γίνει η γιαγιά μας καλά. Γι’ αυτό σε παρακαλώ φρόντισε την όσο θα λείπω.>>

<<Δε θα σ’ αφήσω να πας μόνος σου. Θα έρθω μαζί σου.>>

<<Και ποιος θα την φροντίζει;>>

<<Θα στείλω ένα γράμμα στη φίλη της από το διπλανό παλάτι και είμαι σίγουρη πως θα δεχτεί.>>

   Την επομένη, αφού υποδέχτηκαν την επισκέπτρια, γέμισαν ένα σάκο με εφόδια και ένα χάρτη και άρχισαν το ταξίδι τους. Μετά από δύο ημερόνυχτα αναζήτησης, τα παιδιά αποφάσισαν να ξεκουραστούν. Κανένας, ωστόσο, από τους δύο δεν περίμενε και δε γνώριζε ότι το δάσος ήταν γεμάτο από κλέφτες. Το επόμενο πρωί τα παιδιά έκπληκτα συνειδητοποίησαν ότι τους έκλεψαν.

<<Λεονάρντο τι θα κάνουμε τώρα που δεν έχουμε ούτε να φάμε ούτε το χάρτη για το δρόμο του γυρισμού; Θα πεθάνουμε αβοήθητοι εδώ και δε θα μπορέσουμε να γιατρέψουμε τη γιαγιά μας.>>

<<Μην πανικοβάλλεσαι. Πρέπει αρχικά να βρούμε τροφή και άμα γίνει αυτό όλα θα φτιάξουν.>>

   Ψάχνοντας στο δάσος για τροφή, η Βερόνικα ανακάλυψε ένα δέντρο με μήλα και το είπε στο αδελφό της. Ο αδελφός της χωρίς κανέναν δισταγμό προσπάθησε να ανεβεί στο δέντρο. Για κακή τους, όμως, τύχη ο Λεονάρντο παραπάτησε και έπεσε από το δέντρο, πληγώνοντας άσχημα το πόδι του. Η Βερόνικα απελπισμένη αποφάσισε να επιστρέψουν πίσω. Βάζοντας το Λεονάρντο στην πλάτη της προσπάθησε να βρει το δρόμο του γυρισμού χωρίς καμία επιτυχία. Ξαφνικά βρέθηκαν σ’ ένα πανέμορφο μέρος  και αποφάσισαν να σταματήσουν για να ξεκουραστούν. Εκεί η Βερόνικα ανακάλυψε ένα πηγάδι, όπου πήγε τον αδελφό της, για να του πλύνει την πληγή. Ξεκούραστοι πια ήταν έτοιμοι να συνεχίσουν. Και ξάφνου κατάλαβαν ότι…

<<Λεονάρντο η πληγή σου…>>

<<Τι, τι έχει η πληγή μου;>>

<<Εξαφανίστηκε.>>

Ο Λεονάρντο σηκώθηκε και περπάτησε χωρίς να τον εμποδίζει τίποτα, χωρίς να πονάει.

<<Βερόνικα, πώς το έκανες αυτό;>>

<<Δεν έκανα κάτι. Μόνο την πληγή σου ξέπλυνα με το νερό του…>>

<<..του πηγαδιού. Βρήκαμε το μαγικό πηγάδι. Μπράβο Βερόνικα, βρήκες το πηγάδι.>>

<<Και τώρα τι;>>

<<Ας ευχηθούμε να γιατρευτεί η πόλη μας, να γίνει καλά η γιαγιά μας και να γυρίσουμε πίσω.>>

  Κάνοντας αυτές τις ευχές τα παιδιά κατάφεραν να γυρίσουν πίσω και να συνεχίσουν την ήρεμη ζωή τους με τη γιαγιά τους, χωρίς όμως να αποκαλύψουν ποτέ πως βρήκαν το μαγικό πηγάδι, διότι ο κόσμος είναι κακός και θα κατασπαράξει όποιον γνωρίζει αυτό το μυστικό.

Και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα…

Σταυρόγλου Ελένη

Τμήμα A5

1ο ΓΕΛ Ξάνθης
Σχολικό έτος 2013-2014