Οι “Ιστορίες για τον Καλό και τον Κακό μας τον Καιρό” δούλεψαν πάνω στην ιδέα της μείωσης, της επανάχρησης και της ανακύκλωσης (Reduce, Reuse, Recycle) για το χριστουγεννιάτικο παζάρι του σχολείου. Στόχος της συγκεκριμένης δράσης του περιβαλλοντικού προγράμματος ήταν να κάνει πράξη την ιδέα της αλλαγής των καθημερινών συνηθειών για τη μείωση των συνεπειών της κλιματικής αλλαγής. Έτσι, εκτός από τα παραδοσιακά γλυκά και τις χριστουγεννιάτικες κατασκευές, η ομάδα έφτιαξε κάδους ανακύκλωσης από χάρτινες κούτες, υφασμάτινα φίλτρα καφετιέρας από πετσέτες κουζίνας, κεράκια από μια γαμήλια λαμπάδα και μια τσάντα από το ύφασμα  μιας φθαρμένης διακοσμητικής μαξιλαροθήκης. Τα υλικά αντικείμενα όμως έχουν την δική τους ιστορία που αποτυπώνεται στη μνήμη και οι “Ιστορίες για τον Καλό και το Κακό μας τον Καιρό” την κατέγραψαν στο padlet του εργαστηρίου… Εκεί αποτυπώθηκαν οι φάσεις του πώς ο “Γάμος στην Κανά” του Τζιότο από τη μαξιλάρα-δώρο μιας μαμάς για το εφηβικό δωμάτιο της κόρης, με τη βοήθεια μιας άλλης μαμάς και κόρης κοσμεί τώρα μια πάνινη τσάντα για τα ψώνια. Και πώς η πετσέτα κουζίνας ζει τη «ζωή  μετά», αφού μετατράπηκε σε υφασμάτινα φίλτρα καφετιέρας χάρη στην ομάδα κοπτικής-ραπτικής. Κι η λαμπάδα παίρνει φωνή και μας αφηγείται: “Υπήρξα μάρτυρας γαμήλιων όρκων//σε συνθήκες υπερθέρμανσης//κεράκια γέννησα”.