Καθώς οι μαθητές πρόσφυγες απουσίαζαν και αυτήν την ημέρα 13/5 από το σχολείο, η επιμορφώτρια
κ.Παναγιωτίδου και η εκπ/κός κ.Μπουμπουρέκα, κατόπιν συνεννοήσεων με την εκπ/κό της δομής και τον
συντονιστή της δομής κ.Αντώνη Ρήγα, επισκέφτηκαν τη δομή.
Αρχικά έγινε περιήγησή μας στον χώρο και συνομιλίες με μαθητές δημιουργούς των τεχνουργημάτων που βλέπαμε
στους κοινόχρηστους χώρους:
Έγινε σύντομη συνάντηση με τον συντονιστή της δομής κ.Αντώνιο Ρήγα γενικότερα επί ζητημάτων προσφυγικού
Στη συνέχεια συγκεντρωθήκαμε στην αυλή, όπου καθούμενοι κυκλικά γνωρίσαμε έναν έναν τους μαθητές και
μεταφέραμε τις προσωπικές μας ιστορίες.
Μία από αυτές, συνοδεύονταν από φωτογραφικό υλικό και αντικείμενα- μαρτυρίες που φανέρωσαν στους μαθητές πρόσφυγες ότι το άτομο που βρίσκονταν μπροστά τους με θέση ευθύνης
στην εκπαίδευση, ήταν κάποτε ένα σκουρόχρωμο παιδί, σε ξένο μέρος και με συμμαθητές ανοικτόχρωμους, που επέμενε να φοιτά στο σχολείο, να σπουδάσει και έτσι σήμερα να βρίσκεται μαζί τους να τους συμβουλεύει.
Στη συζήτηση που ακολούθησε οι μαθητές είτε με λίγα
ελληνικά, αλλά κυρίως στην αγγλική ή στη γλώσσα τους
με τη βοήθεια μεταφραστή, φανέρωσαν τι επιθυμούν
να κάνουν στο μέλλον: οδηγοί αυτοκινήτων, οδηγοί
φορτηγών, καλλιτέχνες, μηχανικοί ηλεκτρονικών
υπολογιστών. Ένας μαθητής μας ζήτησε να τον
βοηθούσε να αποκτήσει μολύβια και κάρβουνο
σχεδίασης. Ένας άλλος νεαρός μαθητής επέμενε να ζητά
«ποδόσφαιρο» παραπονούμενος ότι η τοπική ομάδα
στην οποία έχει εγγραφεί, δεν τον βάζει να παίζει. Ένας
τρίτος νεαρός – που θέλει να ασχοληθεί επαγγελματικά
με το μπάσκετ – είχε αυτήν την έντονη επιθυμία: να
παίζει κάπου μπάσκετ.
Ακολούθησε παιχνίδι παντομίμας με λέξεις
σε ελληνικά ή σε φαρσί ή σε αγγλικά ή σε …
αναλόγως για το ποιος έπρεπε να δει την
κίνηση παντομίμας και να πει την λέξη. Οι
μαθητές αν και αρχικά ήταν δυστακτικοί
(αρκετοί από αυτούς), τελικώς με ελάχιστες
εξαιρέσεις συμμετείχαν με θέρμη στο
παιχνίδι. Μάλιστα κάποιοι από αυτούς
έκαναν χρήση της ελληνικής πολύ
δημιουργικά – κάτι που μέχρι εκείνη τη
στιγμή έκρυβαν ότι μπορούν. Ενώ το παιχνίδι
προβλέπονταν να ολολοκληρωθεί μετά από
έναν γύρο, τελικώς παίξαμε τρεις γύρους και
σταματήσαμε μετά από παρέμβαση της
συμμετέχουσας στο παιχνίδι
επιμορφώτριας, εξηγώντας ότι η ώρα είχε
περάσει και θα έπρεπε να οδηγήσει μακρυά.
Στο παιχνίδι συμμετείχε όλο το προσωπικό
της δομής, είτε από θέση παίκτη είτε από
θέση θεατή. Όλο το προσωπικό μας ευχαρίστησε με θέρμη για την ενεργοποίηση, δημιουργική ψυχαγωγία και
ενίσχυση που προσφέραμε τόσο στους ίδιους, όσο και στους μαθητές πρόσφυγες.
Αφήσαμε τους μαθητές πρόσφυγες με χαμόγελα – πέραν ενός που μόλις στην έξοδό μας εμφανίστηκε πολύ
διστακτικά και εξαιρετικά λιγομίλητος. Υποσχεθήκαμε να ξαναπάμε σε έναν μήνα. Οι μαθητές υποσχέθηκαν ότι τη
Δευτέρα θα πάνε στο σχολείο.