Πολεμικό Μουσείο!!!

Ένα μουσείο που αξίζει να επισκεφτείς στη Θεσσαλονίκη.

Περιηγηθήκαμε στις τέλεια οργανωμένες αίθουσες του μουσείου, ξεναγηθήκαμε με απλό τρόπο  χωρίς να κουραστούμε.

Ένας τόσο προσεγμένος χώρος που συνοψίζει σε 2 ορόφους όλη τη νεότερη ελληνική πολεμική ιστορία, με εκθέματα από αγώνες των Ελλήνων σε όλα τα πεδία των μαχών και τη μεγαλύτερη συλλογή μεταλλίων.

Μια εξαιρετική βόλτα για ένα Κυριακάτικο πρωινό!

Απλά φανταστικό!!!!!

Σε ένα ιστορικό για την ύδρευση της πόλης κτιριακό συγκρότημα στην περιοχή των Σφαγείων, το παλιό Κεντρικό Αντλιοστάσιο του άλλοτε Οργανισμού Υδρεύσεως Θεσσαλονίκης (σήμερα Ε.Υ.Α.Θ. Α.Ε.), στεγάζεται το Μουσείο Ύδρευσης.

Το συγκρότημα κατασκευάστηκε στα τέλη του 19ου αιώνα (1890-94) σε απόσταση περίπου 1.500 μέτρων από τα δυτικά τείχη του ιστορικού κέντρου της Θεσσαλονίκης. Τη διαχείριση και εκμετάλλευση του έργου της υδροδότησης της Θεσσαλονίκης είχε αναλάβει τότε η Οθωμανική Εταιρεία Υδάτων (Compagnie Ottomane des Eaux de Salonique), την οποία είχαν ιδρύσει Βέλγοι κεφαλαιούχοι το 1888 με έδρα την Κωνσταντινούπολη. Το έργο κατασκεύασαν Βέλγοι τεχνικοί.

Μέχρι το 1929 το αντλιοστάσιο λειτούργησε με δύο ατμοκίνητες αντλίες. Ωστόσο, η διαρκώς αυξανόμενη κατανάλωση νερού οδήγησε στην ενίσχυση της αντλητικής ικανότητάς του με την προσθήκη πετρελαιοκίνητων μηχανών «Korting» το 1914 και το 1924. Η τοποθέτηση το 1929 ενός μεγάλου πετρελαιοκινητήρα «ΜΑΝ», συνδεδεμένου συγχρόνως με δύο αντλίες, σήμανε και το τέλος της ατμοκίνησης.

Μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο στο αντλιοστάσιο λειτουργούσαν πλέον ηλεκτροκίνητες αντλίες. Η τροφοδοσία τους με ηλεκτρικό ρεύμα γινόταν από τρία ηλεκτροπαραγωγά ζεύγη, ένα αμερικανικής κατασκευής («Buckeye -Westinghouse») και δύο αγλλικής («Mirrlees» – «Brush»), που παραχωρήθηκαν και εγκαταστάθηκαν στα πλαίσια της βοήθειας ανασυγκρότησης της Ελλάδας. Ο νεότερος αυτός μηχανολογικός εξοπλισμός, που διατηρείται έως σήμερα, εξασφάλισε μέχρι τη δεκαετία του 1960 την κίνηση των πέντε αντλητικών συγκροτημάτων, που στη συνέχεια τροφοδοτήθηκαν από το δίκτυο της ΔΕΗ και λειτούργησαν αδιάκοπα έως και το 1978.

Αίθουσα ενημέρωσης και προβολών

ατμοκίνητο αντλητικό συγκρότημα

Ατμολέβητας (αναπαράσταση)

Η είσοδος του μουσείου

Η μία από τις δύο εστίες φωτιάς του ατμολέβητα

χειριστήριο λειτουργίας της πετρελαιομηχανής

Βάλαμε όλη μας την τέχνη, αφήσαμε τη φαντασία μας ελεύθερη και δημιουργήσαμε!!!!

Στόχος του προγράμματος είναι να πληροφορήσει μαθητές και εκπαιδευτικούς για τη λειτουργία και την παραγωγή ενός σύγχρονου αγροκτήματος καθώς και πως αυτή συνδέεται με την ισορροπημένη μεσογειακή διατροφή.

Αμπελώνας: πληροφορίες για το αμπέλι, τα προϊόντα του, τη φροντίδα του, τις ποικιλίες του. Καλλιεργούνται 6 πειραματικές ποικιλίες αμπέλου.

Καλλιέργεια αρωματικών φυτών: Ακολουθεί η καλλιέργεια των αρωματικών φυτών όπου καλλιεργούνται 14 διαφορετικά είδη.

Οπωρώνας : Στη συνέχεια περνούν από τον οπωρώνα-ροδώνα. Παρατηρούν τα δένδρα και παίρνουν πολλές πληροφορίες για την καλλιέργειά τους.

Ελαιώνας «Κων. Τσάτσου»: πληροφορίες για την ελιά, τα προϊόντα της, τη φροντίδα της, τη σημαντικότητά της στη μεσογειακή διατροφή.

Οινοποιείο: πληροφορίες για τη διαδικασία της οινοποίησης και παρατήρηση του εργαστηρίου από εξωτερικό χώρο(για λόγους υγιεινής).

Θερμοκήπια, λαχανόκηποι-ανθόκηπος και συσκευαστήριο λαχανικών

Μικρό πτηνοτροφείο οικιακής οικονομίας: Οι μαθητές έχουν τη δυνατότητα να παρατηρήσουν το μικρό μας πτηνοτροφείο οικιακής οικονομίας, δηλαδή το παραδοσιακό κοτέτσι.(από την ιστοσελίδα της σχολής)

Γυρίσαμε στην τάξη με τα γλαστράκια μας!!!!