Με αφορμή την Πανελλαδική Δράση Let’ s Do It – για Ένα Καθαρότερο Περιβάλλον, το σχολείο μας ενεργοποιήθηκε με τις παρακάτω εθελοντικές κινήσεις…
Η Γ΄ τάξη κινήθηκε στη γειτονιά μας, με γάντια και σακούλες μαζέψαμε πεταμένα σκουπίδια και τα ρίξαμε στον κάδο. Έγινε έτσι κατανοητό ότι η απερίσκεπτη κίνηση να πετάμε κάτω σκουπίδια όταν μπροστά μας δεν βρίσκεται κάδος, μόνο κακό μπορεί να κάνει, στο περιβάλλον, στην αισθητική, σε εμάς τους ίδιους.
Οι Δ΄ και η ΣΤ΄ τάξεις ξεκίνησαν για περίπατο. Στο όμορφο ποτάμι της πόλης, τον Ξηριά Λαμίας, όπου ένα παρόχθιο μονοπάτι που έχει χαραχθεί εκεί έχει εγκαταλειφθεί και χρειάζεται την προσπάθειά μας για την ανάδειξή του. Στην πορεία για το μονοπάτι περάσαμε από τους δρόμους της γειτονιάς του σχολείου, καθώς και από εκείνον που οδηγεί σε καλλιεργίσιμες εκτάσεις. Παντού σκουπίδια, πλαστικά μπουκάλια, συσκευασίες, ποτήρια του καφέ, χαρτιά, σακούλες, όλων των κατηγοριών, πεταμένα κάτω… πιθανόν από κάποιους από εμάς, από την οικογένειά μας και από τους γειτονές μας, καθώς εμείς είμαστε αυτοί που κυρίως κινούμαστε σε ετούτη την περιοχή. Οι μαθητές φόρεσαν το γάντι τους αλλά έδωσαν και σε άλλους που δεν είχαν και έπιασαν δουλειά, η πρώτη σακούλα γέμισε αμέσως….
Περνώντας από τη διάβαση πεζών κάτω από την εθνική οδό, βρεθήκαμε σε άλλον τόπο. Χωρίς σκουπίδια, καταπράσινο λόγω της Άνοιξης, με ήχους, χρώματα και αρώματα ξεχωριστά. Μετά από περπάτημα λίγων μέτρων βρεθήκαμε μέσα στις όχθες του ποταμού Ξηριά. Το όνομά του το μαρτυρά και όντως το νερό ήταν λιγοστό για την εποχή. Το μονοπάτι δεν ήταν βατό, καθώς υπήρχαν νεροφαγώματα από τις προηγούμενες κακοκαιρίες, τα οποία δεν είχαν διορθωθεί. Μάθαμε προσανατολισμό και μελέτη περιβάλλοντος στο πεδίο από τον διευθυντή του σχολείου που μας εξήγησε για τη σημασία, αλλά και τους κινδύνους ενός ποταμού. Στο πρώτο άπλωμα του μονοπατιού οριοθετήσαμε το δρομάκι με ποταμίσιες πέτρες, μια δραστηριότητα που ενθουσίασε τους μαθητές. Γνωρίσαμε χλωρίδα, αποξηραμένα και ανθισμένα φυτά και σπόρους, αλλά και πανίδα, χελώνες, σκαθάρια και σκουλήκια, καθώς και αποτυπώματα στη λάσπη του ποταμού από πουλιά και ζώα που είχαν πλησιάσει για να πιουν νερό. Περπατήσαμε στο μονοπάτι με σιωπή και το απολαύσαμε, κάνοντας άσκηση ενσυνείδησης.
Ξεκινήσαμε το μονοπάτι προς τον επόμενο σταθμό μας, τον χώρο αναψυχής στη βρύση. Είναι ένα πολύ όμορφο παρόχθιο μονοπάτι, αλλά σε πολλά σημεία του αρκετά κλειστό από τα θαμνώδη και αναρριχώμενα φυτά που είχαν αναπτυχθεί. Πιάσαμε δουλειά και με κλαδευτήρια και ξύλα καθαρίσαμε το μονοπάτι και διώχναμε τα κλαδιά.
Στον τελικό μας προορισμό ήταν η ώρα για το κολατσιό, πιο νόστιμο από ποτέ μέσα σε ένα υπέροχο περιβάλλον και μετά από τόση δουλειά. Πλύναμε τα χέρια μας στην βρύση, ξαναγεμίσαμε τα μπουκάλια μας και απολαύσαμε στην ηρεμία της φύσης. Η συντήρηση του χώρου είναι επιτακτική και χρειάζεται να προγραμματιστεί άμεσα. Βέβαια, ο καθαρισμός από σκουπίδια δεν χρειάζεται, καθώς πιάσαμε και εκεί δουλειά… Αρκεί ο καθένας μας να μην ξαναδημιουργήσει σκουπίδια.
Ο δρόμος της επιστροφής στο σχολείο λυτρωτικός, αφού η εθελοντική μας δράση είχε επιτυχία και ένα αίσθημα ικανοποίησης υπήρχε στο πρόσωπο όλων. Τελικό στάδιο της δράσης, η γνωστοποίηση στην δημοτική αρχή της πόλης μας ώστε η σκέψη για ένα ζωντανό παρόχθιο μονοπάτι υγείας και αναψυχής στην γειτονιά μας να πάρει σάρκα και οστά.
