Στην αρχή της τελικής ευθείας της φετινής σχολικής χρονιάς και τι καλύτερο ξεκίνημα του Γ΄ τριμήνου από μια μονοήμερη εκδρομή. Οι Γ΄ και Δ΄ τάξεις πραγματοποίησαν τη Δευτέρα 20 Μαρτίου εκπαιδευτική επίσκεψη στο νομό Τρικάλων και παρά τις κάποιες μικρές κακοτοπιές, η θετική διάθεση των μαθητών, το ερευνητικό πνεύμα και το χαμόγελό τους στην επιστροφή μας αποδεικνύουν ότι ολοκληρώθηκε με επιτυχία.
Ξεκινήσαμε ξημερώματα από το σχολείο μας και φτάσαμε στον πρώτο προορισμό, το Σπήλαιο της Θεόπετρας. Καθώς αυτή την περίοδο είναι κλειστό λόγω ανασκαφών, επισκεφτήκαμε το Κέντρο Τεκμηρίωσης και Εκπαίδευσης, όπου παρατηρήσαμε τα ευρήματα που εκτίθενται εκεί και αφορούν εργαλεία, κοσμήματα, υλικά πολιτισμού, οστά, σπόρους φυτών από την προϊστορία, στη Μέση Παλαιολιθική εποχή (130.000 π.Χ.) έως τη Νεολιθική Εποχή (3.200 π.Χ.). Οι ευγενικοί υπάλληλοι – αρχαιολόγοι που μας υποδέχτηκαν έλυσαν κάθε απορία των μαθητών και έκαναν αυτό το ταξίδι μας στο μακρινό παρελθόν να είναι φανταστικό! Το Σπήλαιο της Θεόπετρα αποτελεί σημαντική προϊστορική θέση όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στην Ευρώπη. Ο περιβάλλων χώρος ήταν ιδανικός και καταπράσινος για το δεκατιανό μας και να πάρουμε δυνάμεις για τη συνέχεια.
Ο επόμενος σταθμός ήταν το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Μετεώρων και Μανιταριών στην πόλη της Καλαμπάκας. Ο ενθουσιασμός ήταν μεγάλος από τον μεγάλο αριθμό και την άριστη ποιοτικά αναπαράσταση των εκθεμάτων, θηλαστικών, πτηνών και μανιταριών. Το φυσικό περιβάλλον και οι τοιχογραφίες που συνόδευαν τα εκθέματα, ο μοντέρνες και καθαρός χώρος του μουσείου βοήθησαν να αποχωρήσουμε με τις καλύτερες εντυπώσεις, αλλά και πολλές γνώσεις από τις παραστατικές ξεναγήσεις των φιλικών υπευθύνων του μουσείου.
Το Μουσείο Ελληνικής Παιδείας είναι το δεύτερο της πόλης που επισκεφτήκαμε και φτάσαμε εκεί πεζοπορώντας μέσα στην όμορφη Καλαμπάκα. Είναι ένα μοναδικό Μουσείο αφιερωμένο στην Ελληνική εκπαίδευση και την Ελληνική Παιδεία. Εκεί ταξιδέψαμε πάλι πίσω στον χρόνο και βρεθήκαμε σε σκαλιστά θρανία, με μαυροπίνακες, παλιά βιβλία και τετράδια, μελανοδοχεία, μεγάλους χάρτες, εκπαιδευτικά όργανα και πολλά άλλα. Μεγάλη εντύπωση και ψυχαγωγία έδωσε στα παιδιά η πλούσια συλλογή από παλιά παιχνίδια και ιδιαίτερα οι μαγικές σβούρες! Ιδρυτής του Μουσείου Ελληνικής Παιδείας είναι ο Συμβολαιογράφος και Συλλέκτης Παύλος Μπαλογιάννης.
Από την είσοδό στην Καλαμπάκα δεν μπορείς παρά να παρατηρείς συνέχεια τους επιβλητικούς βράχους των Μετεώρων. Σε έναν από αυτούς φτάσαμε για να επισκεφτούμε τη Μονή του Αγίου Νικολάου Αναπαυσά. Είναι ένα από τα έξι μοναστήρια που συνεχίζουν να είναι ενεργά στα Μετέωρα, τα οποία από το 1988 συμπεριλαμβάνονται στα μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO. Η μόνη ξεχωρίζει εξαιτίας του σχεδιασμού της, ο οποίος προσαρμόστηκε στο μικρής έκτασης πλάτωμα στο οποίο έχει κτιστεί, με αλλεπάλληλα πατώματα. Παρατηρήσαμε τις εντυπωσιακές αγιογραφίες από τον Κρητικό ζωγράφο Θεοφάνη Στρελίτζα από το 1527. Ο Διευθυντής του σχολείου μας μας κατατόπισε απόλυτα στον χώρο, μέσα από ένα παραστατικό μάθημα θρησκευτικών.
Περασμένη μεσημεριανή ώρα και φτάσαμε για φαγητό, όπου και εκεί βγήκαμε κερδισμένοι μέσα από ένα μάθημα υπομονής, κριτικής σκέψης και αλληλοβοήθειας. Το λεωφορείο και ο ευγενικός οδηγός μας κ. Κώστας μας περίμενε να μας οδηγήσει στον τελευταίο προορισμό μας. Η Πύλη Τρικάλων, γνωστή για τα πετρόκτιστα γιοφύρια, όπου δεσπόζει ένα από τα μεγαλύτερα της ορεινής Ελλάδας, το μονότοξο γεφύρι του Αγίου Βησσαρίωνα, χτίστηκε το 1514 και μέχρι το 1936 ήταν το μοναδικό πέρασμα της νότιας Πίνδου από και προς τον Θεσσαλικό κάμπο. Περπατήσαμε πάνω του και φτάσαμε στην απέναντι όχθη του Πορταϊκού ποταμού.
Τελική πινέζα στην γεμάτη αυτή διαδρομή μας βάλαμε στους καταρράκτες της Παλαιοκαρυάς με το πέτρινο γεφύρι που χρονολογείται από τον 16ο αιώνα. Το νερό προέρχεται από τον μικρό ποταμό Παλαιοκαρίτη, που διαρρέει την χαράδρα της Παλαιοκαρυάς. Ο ποταμός πηγάζει από τον αυχένα του φαραγγιού σε υψόμετρο 1700 μ. και καταλήγει στον Πορταϊκό ποταμό. Ο πρώτος τεχνητός καταρράκτης ρίχνει ορμητικά τα νερά του από ύψος 12 μέτρων. Σε μικρή απόσταση υπάρχει ένας μικρότερος καταρράκτης ύψους 2 μέτρων. Η εικόνα του τοπίου παραμυθένια και ο ήχος των νερών μαγευτικός, αποτυπώθηκαν έντονα στο μυαλό μας καθώς ήταν και η τελευταία μας επίσκεψη.
Ο δρόμος της επιστροφής, κάθε άλλο παρά κουραστικός ήταν, καθώς οι παιδικές φωνές στον διαγωνισμό τραγουδιού στο λεωφορείο δεν σε άφηναν στιγμή να χαλαρώσεις!!! Η συνεργασία μαθητών – δασκάλων και οδηγού βοήθησαν την επίσκεψη σε όλους αυτούς τους όμορφους προορισμούς να μείνει για πάντα στο μυαλό μας, με τις φωτογραφίες να την επαναφέρουν στη μνήμη μας…
