Ο τρομερός εχθρός
Ποιος είναι ο εχθρός που τρομάζει τον πανίσχυρο βασιλιά; Γιατί όλοι στο παλάτι λένε πως υπάρχει μια δύναμη που ποτέ του δεν θ’ αποκτήσει; Και ποιος την κατέχει;
Ήταν μια φορά ένας βασιλιάς που ήθελε να γίνει ο πιο ισχυρός άνθρωπος του κόσμου, αλλά η δημοφιλία ενός μάγου που ζούσε στο βασίλειό του και μπορούσε να μαντέψει το μέλλον, τον έφερνε δεύτερο στις προτιμήσεις των υπηκόων του. Μια μέρα, ο ζηλιάρης βασιλιάς σκαρφίστηκε ένα τέχνασμα που θα αποδείκνυε ότι ο μάγος δεν μπορούσε να μαντέψει το μέλλον: θα τον ρωτούσε μπροστά σε όλον τον κόσμο την ημερομηνία του ίδιου του του θανάτου. Οτιδήποτε κι αν απαντούσε ο μάγος, ο βασιλιάς θα έβγαζε το σπαθί του και θα τον σκότωνε, αποδεικνύοντας πως η φήμη του δεν ευσταθούσε. Υπήρχε κάτι, όμως, που ο μεγάλος βασιλιάς δεν είχε υπολογίσει: την απάντηση του μάγου, που θα τον έκανε να αναθεωρήσει ολόκληρη τη ζωή και τη βασιλική του αντίληψη…
Τα παιδιά της Στ’ τάξης δούλεψαν με ένα εξαιρετικό βιβλίο του Χόρχε Μπουκάι (εκδόσεις Opera), μια ιστορία αγάπης και μίσους, ταπεινοφροσύνης και ματαιοδοξίας που εξηγεί πώς ο τρομερός εχθρός µας, μπορεί να γίνει ο καλύτερός µας φίλος. Συζητήσαμε για εκείνα τα χαρακτηριστικά των άλλων ή ακόμα και τα δικά μας, που απορρίπτουμε με βδελυγμία, τα θεωρούμε ευτελή, απειλητικά ή άχρηστα… Κι όμως, αν καθόμασταν λίγο να το σκεφτούμε, θα καταλαβαίναμε πόσο δύσκολο θα ήταν να ζήσουμε χωρίς αυτά, που πολλές φορές περιφρονούμε. Τις περισσότερες φορές λόγω φόβου, συνήθειας, στερεοτύπων απορρίπτουμε τον συνάνθρωπό μας ή ακόμα και τον ίδιο μας τον εαυτό. Πόσα θα άλλαζαν αλήθεια, αν «αγκαλιάζαμε» το ξένο και ό,τι άλλο μας φοβίζει; Θα «χτίζαμε» παλάτια ειλικρίνειας, εμπιστοσύνης, συγχώρεσης και φιλίας. Θα «χτίζαμε» ανθρώπους με υψηλά φρονήματα, ταπεινούς μεν, αλλά σπουδαίους…
Αφού ολοκληρώσαμε τη συζήτηση, τα παιδιά δημιούργησαν για πρώτη φορά δικά τους έργα, με την τεχνική του black out poetry. Η τέχνη της συσκότισης, όπως μεταφράζεται στην ελληνική γλώσσα, είναι ένας τρόπος δημιουργικής γραφής στον οποίο οι μαθητές, με μαρκαδόρους στο χέρι, μετατρέπουν σελίδες γεμάτες κείμενο σε μια καινούρια μορφή έκφρασης, διατηρώντας μόνο εκείνες τις λέξεις που αντηχούν στη δική τους προσωπική οπτική. Στις φωτογραφίες μπορείτε να θαυμάσετε μερικά από τα έργα των παιδιών.
____________________________________________________
Η χώρα με τους παράξενους ανθρώπους
Με τα παιδιά του Ε1 απολαύσαμε την ανάγνωση του υπέροχου βιβλίου «Η χώρα με τους παράξενους ανθρώπους», που όπως έχω αναφέρει και σε προηγούμενη ανάρτηση, αποτελεί ένα από τα ωραιότερα βιβλία που έχω διαβάσει ποτέ και πραγματικά εύχομαι να μη λείπει από καμιά βιβλιοθήκη.
Ο συγγραφέας-εικονογράφος Νικόλας Ανδρικόπουλος έχει δημιουργήσει ένα βιβλίο διαμάντι. Έναν ύμνο στην ανάγκη του ανθρώπου να ζει σε κάποιο μέρος της γης με ασφάλεια, σεβασμό και αξιοπρέπεια. Ο Πορφύριος, ο πρωταγωνιστής της ιστορίας, βιώνει καθημερινά την απομόνωση και την ξενοφοβία λόγω του διαφορετικού χρώματος του δέρματός του, αλλά καταφέρνει να κρατήσει αλώβητη στην ψυχή του, την ακεραιότητα και την ηθική του. Το τέλος της ιστορίας αφήνει στα παιδιά ένα χαμόγελο.
Τι όμορφα θα ήταν να μπορούσε η κοινωνία να μεταστραφεί κάπως έτσι και ο ρατσισμός σε όλες τις εκφάνσεις του να διαλύεται εν μια νυκτί…
Αφού διαβάσαμε για τις περιπέτειες του Πορφύριου, συζητήσαμε με τα παιδιά για τον ρατσισμό, την ξενοφοβία και τις επιπτώσεις τους, καθώς και για τις διακρίσεις, εστιάζοντας ιδιαίτερα στα έμφυλα στερεότυπα.
Μπορεί ένα κορίτσι να παίζει ποδόσφαιρο; Επιτρέπεται τα αγόρια να παίζουν με κούκλες; Μόνο οι γυναίκες είναι ικανές να προσέχουν μωρά; Έχουν δικαίωμα τα αγόρια να αγαπούν το ροζ χρώμα; Ήταν μερικές από τις ερωτήσεις που τα παιδιά κλήθηκαν να απαντήσουν. Το τελικό συμπερασμα;;; Όλοι είμαστε ικανοί για όλα, ανεξαρτήτου φύλλου. Αρκεί να έχουμε στη φαρέτρα μας αξίες όπως η ενσυναίσθηση, ο σεβασμός, το ήθος και η αγάπη.
____________________________________________________
Διαγωνισμός ονόματος της σχολικής μας βιβλιοθήκης
____________________________________________________
ΟΙ ΔΩΡΕΕΣ ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ
Οι δωρεές συνεχίζονται και αυτό μας χαροποιεί ιδιαιτέρως.
Ευχαριστούμε θερμά το ξενοδοχείο Sapphire Suites, το κατάστημα “Casa” Ανδρεδάκη Ευαγγελία και το σούπερ μάρκετ “Σκλαβενίτης” για την προσφορά λογοτεχνικών βιβλίων, σχολικών ειδών και διαφορων διακοσμητικών για τον εξοπλισμό της βιβλιοθήκης μας.
_________________________________________________________________________________________________________
Η ΧΩΡΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΑΡΑΞΕΝΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ
Πριν από αρκετά χρόνια, σε μια από τις επισκέψεις μου, σε ένα τοπικό βιβλιοπωλείο, έτυχε να μου τραβήξει το βλέμμα ένα εξώφυλλο βιβλίου με πολλά χρώματα.
Μμμμμ, πρέπει να το δω από κοντά αυτό το βιβλίο, σκέφτηκα. Πλησιάζοντας, άρχισα να διακρίνω τον τίτλο : «Η χώρα με τους παράξενους ανθρώπους». Δεν το έχω διαβάσει, είπα από μέσα μου και άρχισα να περιεργάζομαι το εξώφυλλο. Υπέροχο…Ιδιαίτερο…Ζωντανό…Με χρώμα μεν…Αλλά με μία υποβόσκουσα θλίψη…
Συγγραφέας;;;Εικονογράφος;;; Είχα μια υποψία για το ποιος θα μπορούσε να είναι, αλλά έπρεπε να βεβαιωθώ. Μα φυσικά…Ο πολυβραβευμένος συγγραφέας και εικονογράφος κος Νικόλας Ανδρικόπουλος.
Ποια να είναι άραγε η πλοκή της ιστορίας, αναρωτήθηκα. Άρχισα να κάνω υποθέσεις για το περιεχόμενο του βιβλίου, παρατηρώντας ξανά το εξώφυλλο. Όμως, η περίληψη του οπισθόφυλλου θα ήταν εκείνη, που θα έδινε τις απαντήσεις στα ερωτήματα, που είχαν ήδη αρχίσει να σχηματίζονται στο μυαλό μου. Φύγαμε για ανάγνωση…
Η ζωή του Πορφύριου γινόταν κάθε μέρα όλο και πιο δύσκολη. Από τη δουλειά του τον έδιωξαν γιατί ήταν διαφορετικός. Από τα μαγαζιά τον έδιωχναν γιατί ήταν διαφορετικός. Στις συγκοινωνίες δεν τον δέχονταν γιατί ήταν διαφορετικός. Οι φίλοι του έπαψαν να τον κάνουν παρέα γιατί ντρέπονταν που ήταν διαφορετικός. Κι αυτός ρωτούσε τον εαυτό του: Τώρα πρόσεξαν ότι είμαι διαφορετικός; Πρέπει να γίνω ένας ίδιος μες στους ίδιους;
Όπως καταλάβατε όλοι, «Η χώρα με τους παράξενους ανθρώπους» πραγματεύεται το θέμα της διαφορετικότητας και θίγει στάσεις που «πονάνε», όπως το παράλογο της ξενοφοβίας και του ρατσισμού. Αποτελεί ένα από τα πιο συγκινητικά βιβλία που έχω διαβάσει, το οποίο δικαίως τιμήθηκε με το Βραβείο Εικονογράφησης το 2007 από τον Κύκλο Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου. Σε μία κοινωνία, που καθημερινά «αρρωσταίνει», λόγω των διακρίσεων και των ρατσιστικών περιστατικών βίας, το βιβλίο του κου Ανδρικόπουλου είναι ο αλάνθαστος τρόπος να μεταδώσεις στα παιδιά αξίες, που δυστυχώς τείνουν να ξεχαστούν, αξίες όπως η ισότητα, η αλληλεγγύη και ο ανθρωπισμός.
Και κάπου εδώ, το βλέπω στο βλέμμα σας, θα με ρωτήσετε, γιατί σας τα λέω όλα αυτά. Ε, μα δεν καταλάβατε;;; Βιβλιοδράση είναι η αιτία, αλλά δεν θα σας αποκαλύψω ακόμα τίποτα! Μείνετε συντονισμένοι…Θα τα μάθετε όλα στην επόμενη δράση…Εις το επανιδείν!!!
___________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________________
ΠΟΥ ΠΗΓΑΝ ΟΙ ΟΘΟΝΕΣ;;;;
Οι πρώτες μας βιβλιοδράσεις είναι γεγονός…Ξεκινήσαμε με τα μικρά μας, δηλαδή το Β1 και το Β2. Διαβάσαμε το βιβλίο «Πού πήγαν οι οθόνες» της κα Έλεν Ντόκερτι των εκδόσεων Μεταίχμιο, μια ξεκαρδιστική ιστορία σε στιχάκια, με πολύ επίκαιρο μήνυμα, για τη χαρά της ζωής… μακριά από οθόνες!
Όταν το Κλεφτρί φτάνει στην πόλη, το μόνο που θέλει είναι να κάνει καινούριους φίλους και να παίξει.
Ωστόσο κανείς δεν ασχολείται μαζί του.
Όλοι είναι κολλημένοι στην οθόνη του κινητού τους.
Ξαφνικά όμως όλες οι οθόνες εξαφανίζονται μυστηριωδώς, και τότε είναι που ξεκινά η πραγματική διασκέδαση!
Αφού διαβάσαμε με τα παιδιά το βιβλίο, συζητήσαμε για τα όμορφα πράγματα που συμβαίνουν γύρω μας και εμείς τα χάνουμε, επειδή παραμένουμε «κολλημένοι» στις οθόνες. Μιλήσαμε για τα παιχνίδια που μπορούμε να παίξουμε με τους φίλους μας, στην αυλή του σπιτιού μας, στα γήπεδα και στις παιδικές χαρές. Ζωγραφίσαμε τη δραστηριότητα-παιχνίδι που αγαπάμε να κάνουμε, φυσικά μακριά από τις ηλεκτρονικές συσκευές. Παίξαμε το παιχνίδι «Μπες στη σειρά», στο οποίο τα παιδιά έπρεπε να τοποθετήσουν τις εικόνες που είχαν στην πλάτη τους στη σωστή σειρά, με βάση τη ροή της ιστορίας που είχαν ακούσει. Και στο τέλος δώσαμε όλοι μαζί την υπόσχεση : «Να μη σπαταλάμε τον πολύτιμο ελεύθερο χρόνο μας στα κινητά, στα τάμπλετ και στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, αλλά να τον διαθέτουμε στο παιχνίδι, στην οικογένεια και στους φίλους μας, σ’αυτά δηλαδή, που είναι η πραγματική χαρά της ζωής.»
Τι λέτε;;;
Θα τα καταφέρουμε;;;
__________________________________________________________________________________________________________
Ένας κόσμος χωρίς διακρίσεις
Η πρώτη μέρα του Μαρτίου δεν είναι μόνο η αρχή της άνοιξης. Εδώ και πολλά χρόνια, στη 1 Μαρτίου γιορτάζεται η Ημέρα Μηδενικών Διακρίσεων. Στόχος της συγκεκριμένης ημέρας είναι να προάγει την ισότητα, επιδιώκοντας την εξάλειψη νόμων και διατάξεων που εισάγουν ή διαιωνίζουν διακρίσεις μεταξύ των ανθρώπων. Η Ημέρα Μηδενικών Διακρίσεων θεσπίστηκε για να ενημερώσει τον κόσμο και να δημιουργήσει ένα παγκόσμιο κίνημα, που θα βασίζεται στην αλληλεγγύη, την ενσυναίσθηση και την ειρήνη, αξίες που προσπαθούμε καθημερινά να εμφυσήσουμε στους μικρούς μας μαθητές.
Έτσι, η βιβλιοθήκη υλοποίησε διαγωνισμό, εστιάζοντας στο να υπενθυμίσει στα παιδιά ότι στον κόσμο που ζούμε δε χωρά κανένα είδος διάκρισης, καμία στοχοποίηση και κανένας αποκλεισμός! Θέλουμε μία κοινωνία, στην οποία δε θα στιγματίζεται κανένας άνθρωπος για τη διαφορετικότητά του και τίποτα δεν θα είναι ικανό να μπει εμπόδιο στις φιλοδοξίες και τα όνειρα του.
Οι προϋποθέσεις για να πάρει κάποιος μέρος στον διαγωνισμό, ήταν οι εξής:
- να δανειστεί ένα βιβλίο της αρεσκείας του από τη δανειστική μας βιβλιοθήκη, η οποία παρεμπιπτόντως λειτούργει άψογα εξαιτίας των εθελοντών (θα σας μιλήσω σε επόμενη ανάρτηση για αυτά τα ακούραστα πλάσματα) και
- να μαντέψει τον αριθμό των γλυκισμάτων που εμπεριέχονταν σε ένα βάζο (το βλέπετε στις παρακάτω φωτογραφίες).
Ο νικητής του διαγωνισμού πήρε δύο δωράκια, το υπέροχο βιβλίο “Η χώρα με τους παράξενους ανθρώπους”, του κυρίου Νικόλα Ανδρικόπουλου (εκδ. Καλέντης), στο οποίο ο Πορφύριος προσπαθεί να αντιμετωπίσει τον κοινωνικό αποκλεισμό και την περιθωριοποίηση λόγω της διαφορετικότητας του και εννοείται το βάζο με τα γλυκάκια…
Υ.Γ. Σας μεταφέρω τα λόγια του μαθητή προς τους συμμαθητές του, μετά που του ανακοινώθηκε ότι κέρδισε στον διαγωνισμό :
“Σας ευχαριστώ πολύ!!!Θα μοιραστώ τα ζελεδάκια με όλους σας!!!”.
Συγχαρητήρια, αγόρι μου!!!Είμαστε περήφανοι για τις αξίες και τα ιδανικά σου!!!
________________________________________________________________________________________________
ΤΟ ΠΡΙΝ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΤΑ
Τι όμορφο που είναι ένα βιβλίο, που επινοήθηκε για να πιάνεται στο χέρι, ακόμη και στο κρεβάτι, ακόμη και μέσα σε μία βάρκα, ακόμη και εκεί όπου δεν υπάρχουν ηλεκτρικές πρίζες, ακόμη κι αν έχει αποφορτιστεί κάθε μπαταρία και αντέχει τα σημάδια και τα τσαλακώματα, μπορεί να αφεθεί να πέσει καταγής ή να παρατηθεί ανοιγμένο στο στήθος ή στα γόνατα όταν μας παίρνει ο ύπνος, μπαίνει στην τσέπη, φθείρεται, καταγράφει την ένταση, την επιμονή ή τον ρυθμό των αναγνώσεών μας, μας υπενθυμίζει – αν φαίνεται πολύ καινούργιο ή άκοπο – ότι δεν το διαβάσαμε ακόμη…(Umberto Eco)
Το βιβλίο είναι ένας φίλος, ένας σύντροφος της μοναξιάς που μένει. Δεν είναι ένα τρόπαιο της στιγμής, είναι μία νίκη κατά του χρόνου. Τα οφέλη που μπορεί να μας προσφέρει…αμέτρητα!!! Βοηθάει σημαντικά στην ολοκλήρωση της ανθρώπινης προσωπικότητας και ο άνθρωπος αποκτά πολύτιμες γνώσεις, για την πορεία της ζωής του. Τον φέρνει σ’ επαφή με τα ανθρώπινα δημιουργήματα και εξάπτει τη φαντασία του. Είναι μέσο ψυχαγωγίας, ένα παράθυρο στον κόσμο. Ένα βιβλίο περιμένει υπομονετικά σε ένα σκονισμένο ράφι, για να μας δώσει τις πληροφορίες του, να μας βγάλει από αδιέξοδα και να μας ταξιδέψει σε κόσμους μαγικούς.
Όλα αυτά σκεφτήκαμε, κι εμείς, στην αρχή της φετινής σχολικής χρονιάς και αποφασίσαμε να δώσουμε άλλη μία ευκαιρία στα βιβλία του σχολείου μας. Βάλαμε στόχους και ξεκινήσαμε τη δουλειά. Τα σχέδια μας ήταν μεγαλεπήβολα, αλλά είχαμε εμπιστοσύνη σε αυτά που μπορούν να καταφέρουν οι άνθρωποι, όταν συνεργάζονται.
Έτσι, ζητήσαμε από το σύλλογο γονέων του σχολείου μας να είναι αρωγοί στη προσπάθειά μας για τη δημιουργία μιας βιβλιοθήκης, στην οποία θα συναντιόμαστε, θα μαθαίνουμε, θα παίζουμε, θα απελευθερώνουμε τη φαντασία και τη δημιουργικότητά μας. Ο σύλλογος, που πάντα είναι κοντά στις δράσεις του σχολείου, ήταν από την αρχή θετικός (τον ευχαριστούμε ιδιαιτέρως γι’αυτό) και προμήθευσε το χώρο της βιβλιοθήκης με καινούρια έπιπλα (παγκάκια,βιβλιοθήκες,ράφια,τραπέζι). Στην πορεία βρέθηκαν κι άλλοι άνθρωποι που με μεγάλη προθυμία προσέφεραν αντικείμενα–έπιπλα, τα οποία βρήκαν σιγά σιγά τη θέση τους στο χώρο. Συγκεκριμένα θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τον κύριο Θοδωρή Παρασχάκη για τη δωρεά βιβλιοθηκών, την κυρία Ευγενία Κουκουλά και την κυρία Βίκυ Πέτσκου για την προσφορά διακοσμητικών αντικειμένων, που έδωσαν μία όμορφη και ζεστή νότα στο χώρο (στις φωτογραφίες που ακολουθούν μπορείτε να δείτε κάποιες από τις δωρεές).
Ακόμα θα θέλαμε να εκφράσουμε την ευγνωμοσύνη μας, προς όλους τους γονείς του σχολείου μας, που προσέφεραν βιβλία και επιτραπέζια παιχνίδια, με σκοπό τον εξοπλισμό και τον εκσυγχρονισμό της βιβλιοθήκης.
Τα βήματα, που πρέπει να γίνουν ακόμα είναι πολλά, αλλά με τη βοήθεια όλων σας είμαστε σίγουροι ότι το τελικό αποτέλεσμα θα ανταμείψει μικρούς και μεγάλους. Έπεται συνέχεια…Μείνετε συντονισμένοι!!!
Το πριν…
Και το μετά…
________________________________________________________________________________________________
