Με τα παιδιά του Ε1 απολαύσαμε την ανάγνωση του υπέροχου βιβλίου «Η χώρα με τους παράξενους ανθρώπους», που όπως έχω αναφέρει και σε προηγούμενη ανάρτηση, αποτελεί ένα από τα ωραιότερα βιβλία που έχω διαβάσει ποτέ και πραγματικά εύχομαι να μη λείπει από καμιά βιβλιοθήκη.
Ο συγγραφέας-εικονογράφος Νικόλας Ανδρικόπουλος έχει δημιουργήσει ένα βιβλίο διαμάντι. Έναν ύμνο στην ανάγκη του ανθρώπου να ζει σε κάποιο μέρος της γης με ασφάλεια, σεβασμό και αξιοπρέπεια. Ο Πορφύριος, ο πρωταγωνιστής της ιστορίας, βιώνει καθημερινά την απομόνωση και την ξενοφοβία λόγω του διαφορετικού χρώματος του δέρματός του, αλλά καταφέρνει να κρατήσει αλώβητη στην ψυχή του, την ακεραιότητα και την ηθική του. Το τέλος της ιστορίας αφήνει στα παιδιά ένα χαμόγελο.
Τι όμορφα θα ήταν να μπορούσε η κοινωνία να μεταστραφεί κάπως έτσι και ο ρατσισμός σε όλες τις εκφάνσεις του να διαλύεται εν μια νυκτί…
Αφού διαβάσαμε για τις περιπέτειες του Πορφύριου, συζητήσαμε με τα παιδιά για τον ρατσισμό, την ξενοφοβία και τις επιπτώσεις τους, καθώς και για τις διακρίσεις, εστιάζοντας ιδιαίτερα στα έμφυλα στερεότυπα.
Μπορεί ένα κορίτσι να παίζει ποδόσφαιρο; Επιτρέπεται τα αγόρια να παίζουν με κούκλες; Μόνο οι γυναίκες είναι ικανές να προσέχουν μωρά; Έχουν δικαίωμα τα αγόρια να αγαπούν το ροζ χρώμα; Ήταν μερικές από τις ερωτήσεις που τα παιδιά κλήθηκαν να απαντήσουν. Το τελικό συμπερασμα;;; Όλοι είμαστε ικανοί για όλα, ανεξαρτήτου φύλλου. Αρκεί να έχουμε στη φαρέτρα μας αξίες όπως η ενσυναίσθηση, ο σεβασμός, το ήθος και η αγάπη.
