Από μέρες η κυρία Ρούλα , η δασκάλα της τάξης μας , μας είχε ανακοινώσει ότι θα επισκεφτούμε το <Σπίτι της Γαλήνης> , με αφορμή το μάθημα των θρησκευτικών. Η μεγάλη μέρα έφτασε. Την Παρασκευή 8 Οκτωβρίου πραγματοποιήσαμε αυτή την επίσκεψη. Η αλήθεια είναι πως όλη η τάξη είχε μεγάλη περιέργεια. Ήταν τόσο κοντά στο σχολείο μας , σχεδόν στην αυλή μας , και κανείς δεν είχε περάσει την πόρτα του. Εκεί μας περίμεναν οι κυρίες που βοηθούσαν στην κουζίνα και ο ιερέας της ενορίας μας , ο πατέρας Χρήστος. Με μεγάλη χαρά προσφέραμε το κέικ που είχαμε φτιάξει όλοι μαζί. Την περιέργεια ακολούθησε ο εντυπωσιασμός. Στην κεντρική αίθουσα υπήρχαν σειρές από τραπέζια και καρέκλες. Όπως μας εξήγησε ο ιερέας , εκεί ήταν η τραπεζαρία. Φιλοξενούσε καθημερινά 55-60 άτομα. Στο διπλανό δωμάτιο ήταν η κουζίνα. Έξι μεγάλες κατσαρόλες ετοίμαζαν το μεσημεριανό φαγητό. Να, από πού ερχόταν κάθε μέρα αυτή η ευχάριστη μυρωδιά στο προαύλιό μας. Κατόπιν ο πατέρας Χρήστος με μεγάλη ηρεμία μας μίλησε για την ιστορία του κτιρίου. Ξεκίνησε σαν ιδέα του πατέρα Ιωαννίκιου Υπήρχαν άνθρωποι που πραγματικά το είχαν ανάγκη. Βοήθησαν βέβαια και θα βοηθούν εκείνοι που προσφέρουν το κρέας , το λάδι , το ψωμί, τα λαχανικά. Άλλοι δίνουν χρήματα. Τέλος οι γυναίκες που καθημερινά μαγειρεύουν. Ήταν η σειρά μας να κάνουμε τις ερωτήσεις μας στον ιερέα. Εκείνος με μεγάλη υπομονή μας απάντησε. Μετά από όλα αυτά ήμασταν έτοιμοι να φύγουμε. Τους ευχαριστήσαμε και γυρίσαμε στο σχολείο. Είμαι σίγουρη ότι όλα τα παιδιά έμειναν ευχαριστημένα. Το μήνυμα από αυτή την επίσκεψη είναι πως πάντα και παντού υπάρχουν άνθρωποι που νοιάζονται για αυτούς που έχουν ανάγκη.
από την Κωνσταντίνα Κατσαρού (Τάξη Δ΄)