20 Νοεμβρίου σήμερα, παγκόσμια ημέρα για τα δικαιώματα του παιδιού. Με αφορμή αυτό το γεγονός, επισκέφτηκε το σχολείο μας η κοινωνική λειτουργός κυρία Ευαγγελία Μαυρογιάννη από το Κέντρο Κοινότητας του Δήμου Καλαμάτας. Σκοπός της συνάντησής της με τους μικρούς μαθητές και μαθήτριες της Β’ τάξης ήταν η ενημέρωση – ευαισθητοποίησή τους σε θέματα που αφορούν τα δικαιώματα του παιδιού.
Στην εποικοδομητική συζήτηση που αναπτύχθηκε με τα παιδιά αναφερθήκαμε στη Σύμβαση για τα δικαιώματα του παιδιού, με βασικότερα από αυτά την πρόσβαση σε καλής ποιότητας τροφή και νερό, τη στέγη, την εκπαίδευση, τη φροντίδα της υγείας μας, το παιχνίδι, την ξεκούραση, την ελευθερία, το δικαίωμα να λέω τη γνώμη μου ελεύθερα, να παίρνω αγάπη και στοργή, να έχω φροντίδα, να μη δέχομαι βία, να ζω σε έναν ειρηνικό κόσμο.
Τα παιδιά ασφαλώς, σε μεγάλο ποσοστό, είναι ενήμερα για τα δικαιώματά τους. Το ζητούμενο είναι να γίνει σύνδεση ανάμεσα στα δικαιώματα και τις αντίστοιχες υποχρεώσεις. Η γνώση των δικαιωμάτων μας και η διεκδίκησή τους είναι πολύ χρήσιμη, ταυτόχρονα όμως καλό να μην παραβλέπουμε τις υποχρεώσεις που απορρέουν από αυτά. Σε αντίθετη περίπτωση, γινόμαστε εγωιστές, βλάπτοντας τον εαυτό μας και τους άλλους. Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις είναι σαν τις κάλτσες μας, πάνε δύο δύο μαζί , ζευγάρι. Αυτή η συσχέτιση επιχειρήθηκε στη σημερινή μας βιωματική δράση και πραγματικά τα παιδιά τα κατάφεραν πολύ καλά.
Από την άλλη πλευρά, δυστυχώς, όλα τα παιδιά δεν είναι σε θέση να απολαμβάνουν τα δικαιώματά τους. Για τον λόγο αυτό μάλιστα οι κυβερνήσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης στοχεύουν μέχρι το 2030 να έχουν καταπολεμήσει σε μεγάλο βαθμό τη φτώχεια, τον κοινωνικό αποκλεισμό, τις διακρίσεις και κάθε είδους εκφοβισμό εις βάρος των παιδιών.
Το θέμα της στέρησης των δικαιωμάτων των παιδιών αποδείχτηκε αρκετά απαιτητικό. Τροφή για σκέψη οι παρακάτω επισημάνσεις :
- Όταν τέθηκε το ερώτημα αν είναι καλύτερο να ζεις με μια οικογένεια που δε σε αγαπά και δε σε φροντίζει ή με ανθρώπους που σε αγαπούν και σε φροντίζουν, εκείνα ομόφωνα επέλεξαν την οικογένεια.
- Όταν στην οθόνη προβλήθηκαν εικόνες παιδιών που διαβιούν σε πολύ άσχημες συνθήκες, καταστάσεις παραμέλησης, φτώχεια, παιδικής εργασίας , πολλά παιδιά είχαν την απορία αν οι εικόνες αυτές είναι αληθινές. «Αυτά υπάρχουν κυρία;»
Μια άλλη διάσταση της συζήτησής μας αφορούσε τη διάκριση ανάμεσα στα δικαιώματα του παιδιού και τα ανθρώπινα δικαιώματα ως ευρύτερη ομάδα δικαιωμάτων. Όλοι οι άνθρωποι έχουμε δικαιώματα που απορρέουν από τις ανάγκες μας, τα δικαιώματα των παιδιών όμως χρειάζονται ιδιαίτερη προστασία, λόγω της ανηλικότητας και της φυσικής αδυναμίας των παιδιών να τα προασπίσουν. Είναι έργο των ενηλίκων, των κρατικών δομών, των εθνικών και παγκόσμιων οργανισμών να υπερασπίζονται τα δικαιώματα των παιδιών και να προάγουν την ευημερία τους.
Τα καταφέρνουν άραγε;
Δυστυχώς όχι πάντα, ή όχι τόσο αποτελεσματικά.
Και αυτό είναι κάτι που επίσης το ξέρουν αρκετά καλά, ή καλύτερα, το διαισθάνονται τα παιδιά!
Σε αυτή τη φάση της συζήτησης, δεν ήταν λίγες οι φορές που ένιωσαν την ανάγκη να αναφερθούν στον πόλεμο στην Ουκρανία ή σε άλλα μέρη του κόσμου και μάλιστα επανήλθαν αρκετές φορές σε αυτό το θέμα, με λόγια όσο πιο αθώα τόσο πιο επώδυνα ραπίσματα στο αίσθημα συνείδησης όλων εμάς των ενηλίκων.
«Πώς να κρυφτείς απ’ τα παιδιά;
Έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα!
Και σε κοιτάζουν με μάτια σαν κι αυτά…
Ζούμε σ’ ένα όνειρο που τρίζει…»
Μαντεύω σωστά; Στριφογυρίζουν και στο δικό σας μυαλό οι παραπάνω στίχοι;
Απ’ την άλλη σκέφτομαι …μήπως να μην κρυφτούμε από τα παιδιά;
Μήπως μαζί με τα παιδιά να κάνουμε κάτι… κάτι μικρό έστω, για τους ασθενέστερους,
για όσους η 20η Νοεμβρίου δεν είναι μέρα γιορτινή.
