Συνεχίζοντας την εξερεύνησή μας στο Ηλιακό Σύστημα μέσα από το εκπαιδευτικό πρόγραμμα Myth2Space – Από τη Μυθολογία στο Διάστημα, γνωρίσαμε τον Άρη, τον τέταρτο πλανήτη από τον Ήλιο. Ο Άρης μάς τράβηξε το ενδιαφέρον με το έντονο κόκκινο χρώμα του και την πιθανότητα ότι ίσως κάποτε φιλοξένησε (ή θα φιλοξενήσει) ζωή.

Μάθαμε ότι το χρώμα του οφείλεται στη μεγάλη ποσότητα σιδήρου στην επιφάνειά του, που έχει σκουριάσει. Είδαμε εικόνες από ρομποτικά οχήματα που τον έχουν εξερευνήσει και συζητήσαμε για τα ηφαίστεια, τις χαράδρες και τις παγωμένες πολικές περιοχές του.

Στη μυθολογία, ο Άρης ήταν ο θεός του πολέμου, ένας ισχυρός και ορμητικός θεός, και ο πλανήτης πήρε το όνομά του εξαιτίας της “αιματοβαμμένης” του εμφάνισης. Η σύνδεση αυτή έδωσε στη δραστηριότητά μας ένα ακόμη πιο συναρπαστικό νόημα.

Για τη χειροτεχνική μας αποτύπωση, κάθε παιδί έβαψε μια μπάλα φελιζόλ με αποχρώσεις του κόκκινου, του καφέ και του πορτοκαλί, δημιουργώντας την επιφάνεια του Άρη. Στη συνέχεια, τον κρεμάσαμε στο ατομικό μας πλανητικό σύστημα, δίπλα στους υπόλοιπους πλανήτες που ήδη έχουμε φτιάξει.

Ο Άρης μάς εντυπωσίασε με τη μοναδικότητά του και την πιθανότητα να φιλοξενήσει μελλοντικά ανθρώπους. Η κατασκευή και η συζήτηση γύρω από αυτόν μας βοήθησαν να συνδυάσουμε επιστήμη, μυθολογία και φαντασία!

Συνεχίζοντας το διαστημικό μας ταξίδι με το πρόγραμμα Myth2Space – Από τη Μυθολογία στο Διάστημα, ήρθε η στιγμή να σταθούμε στον πιο ξεχωριστό πλανήτη: τη Γη, το σπίτι μας. Η Γη είναι ο τρίτος πλανήτης από τον Ήλιο και ο μοναδικός που γνωρίζουμε πως φιλοξενεί ζωή.

Μιλήσαμε για τους ωκεανούς, τις ηπείρους, την ατμόσφαιρα και το κλίμα της, και καταλάβαμε γιατί η Γη είναι τόσο ξεχωριστή στο Ηλιακό Σύστημα. Συνδέσαμε επίσης τον πλανήτη μας με τη μυθολογία: στην αρχαία Ελλάδα, η Γη (Γαία) λατρευόταν ως θεότητα – η μητέρα όλων των πλασμάτων και η αρχέγονη πηγή της ζωής.

Για να την αποτυπώσουμε, βάψαμε μια μπάλα φελιζόλ με μπλε και πράσινα χρώματα, δημιουργώντας τις ηπείρους και τις θάλασσες. Στη συνέχεια, την κρεμάσαμε στο ατομικό πλανητικό μας σύστημα, δίνοντας στη Γη τη θέση της ανάμεσα στους άλλους πλανήτες που ήδη είχαμε φτιάξει.

Η κατασκευή μας βοήθησε να «δούμε» τη Γη από μακριά και να καταλάβουμε καλύτερα τον ρόλο της μέσα στο ευρύτερο σύμπαν.

Η Σελήνη – Ο δικός μας δορυφόρος

Αφού γνωρίσαμε τη Γη, δεν θα μπορούσαμε να παραλείψουμε τη Σελήνη, τον μοναδικό φυσικό δορυφόρο της. Η Σελήνη είναι πάντα εκεί, φωτίζει τις νύχτες μας και έχει εμπνεύσει θρύλους, ποιήματα και… επιστημονικές αποστολές.

Μέσα από το πρόγραμμα Myth2Space, εξερευνήσαμε τόσο την επιστημονική πλευρά της Σελήνης – τις φάσεις της, τους κρατήρες, τη βαρύτητά της – όσο και τη μυθολογική της σημασία. Στην αρχαία ελληνική μυθολογία, η θεά Σελήνη ήταν η προσωποποίηση του φεγγαριού: μια όμορφη θεότητα που ταξίδευε κάθε βράδυ στον ουρανό με το ασημένιο άρμα της.

Στη δραστηριότητα, βάψαμε μια μικρότερη μπάλα φελιζόλ με αποχρώσεις του λευκού και του γκρι, δίνοντας έμφαση στους κρατήρες και τη σκιώδη υφή της επιφάνειάς της. Τη στερεώσαμε κοντά στη Γη, στο ατομικό πλανητικό σύστημα κάθε παιδιού, για να φαίνεται ο δεσμός τους.

Η Σελήνη ήταν το ιδανικό συμπλήρωμα στη μελέτη της Γης και μάς βοήθησε να κατανοήσουμε όχι μόνο την επιστήμη αλλά και τον πολιτισμικό της ρόλο στην ανθρώπινη ιστορία.