«Σηκωθείτε, δουλευτάδες της Αμερικής! Αφήστε κάτω τα εργαλεία σας την 1η του Μάη, σταματήστε τη δουλειά σας, κλείστε τα εργοστάσια, τις φάμπρικες και τα ορυχεία. Για μια μέρα το χρόνο. Μια μέρα επανάστασης και όχι ανάπαυσης!».
Έκκληση σε όλα τα επαγγελματικά και εργατικά συνδικάτα, Αρχεία της Αμερικανικής Ομοσπονδίας Εργασίας, 1η Φλεβάρη 1886.
Πολλοί άνθρωποι δεν ξέρουν, γιατί η Πρωτομαγιά έγινε Διεθνής Ημέρα Εργαζομένων και γιατί πρέπει ακόμα να τη γιορτάζουμε. Όλα άρχισαν το 1886, όταν η Αμερικανική Ομοσπονδία Εργαζομένων ενέκρινε ένα ιστορικό ψήφισμα που διακήρυξε ότι «οκτώ ώρες θα αποτελούν τη νόμιμη εργασία μιας ημέρας από την 1η Μαΐου 1886 και μετά».
Τους μήνες πριν από αυτή την ημερομηνία χιλιάδες εργάτες συμμετείχαν στον αγώνα για μικρότερο ωράριο. Ειδικευμένοι και ανειδίκευτοι, μαύροι και άσπροι, άνδρες και γυναίκες, ντόπιοι και μετανάστες όλοι ενώθηκαν.
Καθιέρωση της 1ης του Μάη σαν διεθνής ημέρα του εργάτη.
Από τον ξεσηκωμό των εργατών του Σικάγου την 1η Μάη του 1886 ξεκινούν λοιπόν οι ρίζες της Εργατικής Πρωτομαγιάς.
Η απόφαση για την καθιέρωση της 1ης του Μάη σαν διεθνής ημέρα του εργάτη πάρθηκε μερικά χρόνια αργότερα στο Παρίσι, στις 14 Ιουλίου 1989, με την ευκαιρία της 100ης επετείου της Γαλλικής επανάστασης.
Την πρόταση την έκανε ο Γάλλος Ρεϊμόντ Λαβίν και έλεγε :
“Να οργανώνεται μεγάλη διεθνής διαδήλωση σε μια ορισμένη μέρα, έτσι ώστε σε όλες τις χώρες, την ίδια μέρα, οι εργάτες να απαιτούν από τις κυβερνήσεις την 8ωρη μέρα δουλειάς και την εφαρμογή των άλλων αποφάσεων του συνεδρίου του Παρισιού”.
Και επειδή η Αμερικάνικη ομοσπονδία εργασίας, με νωπά ακόμη τα γεγονότα της Πρωτομαγιάς του 1886, είχε ήδη αποφασίσει μια τέτοια εκδήλωση για την 1η Μάη του 1890, η μέρα αυτή καθιερώθηκε σαν διεθνής μέρα διαδήλωσης της εργατικής τάξης.
Η πρόταση κατέληγε έτσι :
“Οι εργαζόμενοι κάθε χώρας θα πρέπει να οργανώνουν την εκδήλωση σύμφωνα με τις ιδιαίτερες συνθήκες της πατρίδας τους”.
Αυτή είναι η ιστορική απόφαση που από το 1890 άρχισε σιγά σιγά να εφαρμόζεται σε όλες τις χώρες.
