Ειδικοί σε ένα εργαστήριο στο Ζλάτουστ της Ρωσίας ενσωμάτωσαν στο κέντρο του κάθε αναμνηστικού μεταλλίου των Χειμερινών Ολυμπιακών Αγώνων στο Σότσι κομμάτια από το μετεωρίτη Chelyabinsk, που έπεσε πριν από ένα χρόνο ακριβώς σε μια λίμνη στα Ουράλια όρη.

Η Ρωσία αποφάσισε να βάλει κομμάτια από το συγκεκριμένο μετεωρίτη, με διάμετρο 1,5 μέτρο, ο οποίος ανασύρθηκε πέρυσι από την παγωμένη λίμνη Chebarkul, σε κάθε ένα από τα μετάλλια που δοθούν στους ολυμπιονίκες. Με τον ίδιο τρόπο θα κατασκευαστούν και περίπου 40 επιπλέον μετάλλια προκειμένου να πουληθούν σε ιδιώτες συλλέκτες.

Συνολικά 1.400 μετάλλια θα απονεμηθούν στους αγώνες στο Σότσι, που ξεκινούν στις 15 Φεβρουαρίου, και περίπου 100 ακόμη θα διατηρηθούν στην έδρα της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής, στη Λωζάννη της Ελβετίας.

Να θυμίσουμε πως η έκρηξη του αστεροειδή είχε απελευθερώσει τόση ενέργεια, όση περίπου 500.000 τόνοι εκρηκτικού TNT, στέλνοντας ένα ωστικό κύμα δύο φορές σε ολόκληρο τον κόσμο, προκαλώντας εκτεταμένες ζημιές και τραυματίζοντας περισσότερους από 1.000 ανθρώπους στην περιοχή Chelyabinsk.

Πηγή:http://www.diaforetiko.gr/

Θεαγένης από τη Θάσο (παγκράτιο, πυγμαχία)

Ο Θεαγένης, γιος του Τιμοσθένη, ενός ιερέα στο ναό του Ηρακλή στη Θάσο, εξελίχθηκε σε έναν από τους διασημότερους παγκρατιαστές και μετά το θάνατό του λατρεύτηκε ως θεός-θεραπευτής. Μερικοί πίστευαν ότι ήταν στην πραγματικότητα γιος κάποιου θεού, ο οποίος μεταμφιεσμένος κοιμήθηκε με τη μητέρα του.

Ο Θεαγένης έγινε διάσημος σε ηλικία εννέα ετών. Τότε λέγεται ότι έκλεψε το χάλκινο άγαλμα ενός θεού από τη βάση του και το κουβάλησε σπίτι του. Μερικοί στη Θάσο εξοργίστηκαν με αυτή την ιερόσυλη πράξη και θέλησαν να τον τιμωρήσουν με θάνατο. Τελικά όμως αποφασίστηκε ως αρκετή τιμωρία να μεταφέρει απλώς το άγαλμα πίσω στη θέση του, όπως και έκανε. Η ιστορία αυτού του κατορθώματος έκανε διάσημο το μικρό Θεαγένη σε όλη την Ελλάδα.

Ο νεαρός Θάσιος έγινε για πρώτη φορά ολυμπιονίκης το 480 π.Χ. (75η Ολυμπιάδα) στην πυγμαχία (πυγμή) και το 476 π.Χ. (76η Ολυμπιάδα) στο παγκράτιο. Νίκησε επίσης τρεις φορές στα Πύθια, εννέα στα Νέμεα και δέκα στα Ίσθμια, άλλοτε στην πυγμαχία και άλλοτε στο παγκράτιο. Μία φορά, στους αγώνες που οργανώνονταν στη Φθία προς τιμήν του Αχιλλέα, δοκίμασε στο δόλιχο, ένα από τα αγωνίσματα του δρόμου, όπου και νίκησε. Σύμφωνα με τις αρχαίες πηγές, οι στέφανοι που είχε κερδίσει κατά τη διάρκεια της αθλητικής του δραστηριότητας ανέρχονταν στους 1.400. Ο Παυσανίας αναφέρει ότι το άγαλμά του στην Ολυμπία, έργο του γλύπτη Γλαυκία από την Αίγινα, ήταν στημένο στην Άλτη δίπλα σε εκείνα του Φιλίππου Β’ και του γιου του Μεγάλου Αλεξάνδρου.

Ο Θεαγένης απέκτησε μεγάλη δόξα για την πατρίδα του και οι συμπατριώτες του ήταν πολύ περήφανοι γι’ αυτόν. Μετά το θάνατό του, έστησαν το άγαλμά του στη Θάσο. Ο Παυσανίας διηγείται μια σχετική ιστορία, ότι κάποιος που αντιμετώπιζε το Θεαγένη όσο ζούσε, χωρίς όμως ποτέ να καταφέρει να τον νικήσει, πήγαινε και μαστίγωνε το άγαλμα του ολυμπιονίκη κάθε βράδυ. Φαίνεται ότι μια βραδιά, καθώς εκείνος χτυπούσε το άγαλμα, αυτό ξεκόλλησε και έπεσε επάνω του, με αποτέλεσμα να τον σκοτώσει. Τα παιδιά του, στη θλίψη τους, κατηγόρησαν το άγαλμα για φόνο. Σύμφωνα με το νόμο των Θασίων, ο φόνος τιμωρούνταν με εξορία, γι’ αυτό και το άγαλμα ρίχτηκε στη θάλασσα. Μετά απ’ αυτό, μεγάλη ξηρασία χτύπησε το νησί και ο λαός δυστύχησε. Ακολουθώντας δελφικό χρησμό, οι Θάσιοι, σε μια προσπάθεια να εξευμενίσουν τη Δήμητρα, επανέφεραν στο νησί όλους τους εξόριστους. Ωστόσο, η ξηρασία και ο λιμός συνεχίστηκαν και οι άρχοντες ξαναζήτησαν τη συμβουλή του μαντείου. Τότε η Πυθία τούς θύμισε το άγαλμα του Θεαγένη που βρισκόταν στο βυθό της θάλασσας. Και ενώ εκείνοι ανησυχούσαν για το πώς θα βρουν το άγαλμα, κάποιοι ψαράδες το έπιασαν στα δίχτυα τους και το έφεραν στη στεριά. Η ξηρασία σταμάτησε και από τότε οι Θάσιοι άρχισαν να προσφέρουν θυσίες στο θεό-θεραπευτή Θεαγένη.

Πηγή:http://15dim-laris.lar.sch.gr

ΔΙΑΓΟΡΑΣ Ο ΡΟΔΙΟΣ
0 Διαγόρας καταγόταν από το όμορφο νησί της Ρόδου από βασιλική γενιά. Σε νεαρή ηλικία κέρδισε την πρώτη νίκη του στους Ολυμπιακούς Αγώνες, στο αγώνισμα της πυγμαχίας. Το όνομα του έγινε πασίγνωστο στην Αρχαία Ελλάδα, και όλοι μιλούσαν για τις επιτυχίες του.
Νίκησε στην Ολυμπία, στα Ίσθμια, στα Πύθια, στα Νέμεα και σε πλήθος άλλων αγώνων, στα Μέγαρα, στην Αθήνα, στη Θήβα, στις Πλαταιές, στο Άργος, στην Παλλήνη, στην Αίγινα και αλλού.
Ο Διαγόρας όμως δεν έμεινε στην Ιστορία μόνο για τις δικές του επιτυχίες αλλά και για τις νίκες των τριών γιων του. Είχε και δύο κόρες, τα παιδιά των οποίων νίκησαν επίσης στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Σε μεγάλη πια ηλικία ο Διαγόρας παρακολουθούσε τους Αγώνες στην Ολυμπία. Αυτή τη φορά δεν αγωνιζόταν ο ίδιος αλλά οι δύο γιοι του, ο Ακουσίλαος και ο Δαμάγητος. . Η καρδιά του παλλόταν από συγκίνηση. Ξαναζούσε τη δική του προσπάθεια, το δικό του αγώνα.
Όταν οι δυο γιοι του αναγορεύτηκαν Ολυμπιονίκες, ο ένας στην πυγμαχία και ο άλλος στο παγκράτιο, η χαρά του δεν περιγραφόταν. Ήταν ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στη γη. Οι δυο του γιοι έτρεξαν και στεφάνωσαν με τα δικά τους στεφάνια το γέροντα πατέρα τους. Έπειτα τον σήκωσαν με σεβασμό και λατρεία στους δυνατούς ώμους τους και τον περιέφεραν στο στάδιο. Το πλήθος παραληρούσε από θαυμασμό και συγκίνηση.
Τότε ακούστηκε μέσα από το πλήθος μια βροντερή φωνή, που έκανε όλους να ριγήσουν: “Πέθανε τώρα Διαγόρα, στον Όλυμπο δεν πρόκειται να ανέβεις”.
Φαίνεται πως ο περήφανος γέροντας άκουσε την ιαχή. Συνεπαρμένος έκλεισε τα μάτια του. Η καρδιά του έπαψε να κτυπά. Έγειρε το κεφάλι και ξεψύχησε. Το σώμα του έπεσε αργά στην αγκαλιά των παιδιών του. Το πνεύμα του όμως αθάνατο μας οδηγεί στο πέρασμα των αιώνων.

http://users.sch.gr

Μίλων από τον Κρότωνα (παλαιστής)

Ο Μίλων, γιος του Διοτίμου, έζησε τον 6ο αι. π.Χ. και γιόρτασε την πρώτη του νίκη σε Ολυμπιάδα στο αγώνισμα της πάλης παίδων. Μέχρι το τέλος της ζωής του είχε ακόμη πέντε ολυμπιακές νίκες στην πάλη ανδρών. Νίκησε επτά φορές στα Πύθια, εννέα στα Νέμεα και δέκα στα Ίσθμια. Υπήρξε ο σπουδαιότερος από τους Κροτωνιάτες αθλητές και ένας από τους πιο ξακουστούς του αρχαίου κόσμου.

Οι αρχαίοι συγγραφείς έχουν διασώσει στα γραπτά τους πολλές ιστορίες για τους άθλους του και την υπεράνθρωπη δύναμή του. Ο Φύλαρχος αναφέρει ότι κάποτε, στη γιορτή του Δία, ο Μίλων μετέφερε ένα δαμάλι τεσσάρων χρόνων στους ώμους του, το οποίο και κατανάλωσε αργότερα μόνος του. Κατά τη διάρκεια συμποσίου των Πυθαγορείων -στους οποίους ανήκε- συγκράτησε την κεντρική κολόνα της αίθουσας, ενώ αυτή έπεφτε, ωσότου να προλάβουν να απομακρυνθούν όλοι. Ήταν ξακουστός για τις τεράστιες ποσότητες τροφής και ποτού που κατανάλωνε. Ο Αθήναιος, συγγραφέας των Δειπνοσοφιστών που έζησε στη Ρώμη το 2ο αι. μ.Χ., αναφέρει ότι ο Μίλων κατανάλωνε ταχτικά πέντε κιλά κρέας, άλλα τόσα ψωμί και τρεις κανάτες κρασί (περ. 10 λίτρα) σε κάθε γεύμα. Ο Θεόδωρος Ιεραπολίτης περιγράφει ότι, όταν η γειτονική Σύβαρις κήρυξε πόλεμο στον Κρότωνα, ο Μίλων με στεφάνι στο κεφάλι, δορά λιονταριού στους ώμους και κραδαίνοντας ρόπαλο βγήκε μπροστά και συνάντησε τους εχθρούς, ακολουθούμενος από τους κατοίκους της πόλης. Η επίθεσή τους ήταν τόσο ορμητική, ώστε οι Συβαρίτες τράπηκαν σε φυγή αφήνοντας πολλούς νεκρούς στο πεδίο της μάχης.

Ο Μίλων έζησε ένδοξα, αλλά το τέλος του ήταν τραγικό. Σε μία βόλτα του στο δάσος είδε έναν κορμό δέντρου, που μόλις είχε κοπεί, με σφήνες μπηγμένες μέσα για να τον ανοίξουν. Αποφάσισε να χρησιμοποιήσει τα χέρια του για να τον ανοίξει, αλλά, καθώς προσπαθούσε, οι σφήνες πετάχτηκαν και τα χέρια του παγιδεύτηκαν μέσα στον κορμό. Δεν κατάφερε να απελευθερωθεί και, όταν ήρθε η νύχτα, τον σκότωσαν τα αγρίμια.

http://www.fhw.gr

ΔΙΑΒΑΣΕ ΚΑΙ ΓΙΑ ΑΛΛΟΥΣ ΜΕΓΑΛΟΥΣ

ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΕΣ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΟΤΗΤΑΣ

Έλληνας μαραθωνοδρόμος. Υπήρξε ο πρώτος αθλητικός θρύλος της νεώτερης Ελλάδας και από τις μορφές των Α’ Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας.

Ο Σπύρος Λούης γεννήθηκε στις 12 Ιανουαρίου 1872 στο Μαρούσι της Αττικής, από φτωχή αγροτική οικογένεια. Ο πατέρας του ήταν νερουλάς και ο νεαρός Σπύρος τον βοηθούσε κουβαλώντας το νερό. Κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής του θητείας διακρίθηκε για την αντοχή του, γεγονός που εξέπληξε τους ανωτέρους του. Θρυλείται ότι έτρεξε από την Αθήνα στο Μαρούσι και τούμπαλιν για να φέρει το πηλήκιο που είχε ξεχάσει στο σπίτι του, ώστε να είναι τέλειος στην αναφορά του τάγματος.

Εξαιτίας των αγωνιστικών του προσόντων, ο Λούης μπήκε από το «παράθυρο» στον αγώνα του Μαραθωνίου των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας (29 Μαρτίου 1896), με την προτροπή του διοικητού του ταγματάρχη Παπαδιαμαντόπουλου, που ήταν και αθλητικός κριτής. Ο Λούης έτρεξε χωρίς καμία προετοιμασία και κατόρθωσε να επικρατήσει των αντιπάλων του, επευφημούμενος από 80.000 θεατές που είχαν κατακλύσει το Καλλιμάρμαρο.

Οι φήμες που κυκλοφόρησαν ότι κατά τη διάρκεια του Μαραθωνίου είχε «κλέψει», πραγματοποιώντας μέρος της διαδρομής πάνω σε κάρο, δεν επιβεβαιώθηκαν ποτέ. Ο Λούης μετά τον θρίαμβό του δεν ξανάτρεξε ποτέ κι έζησε μία ήρεμη ζωή στο Μαρούσι, εργαζόμενος ως αγρότης, κηπουρός, νερουλάς και αργότερα ως τοπικός αστυνομικός. Παντρεύτηκε κι έκανε οικογένεια.

Ο θρύλος του παρέμεινε αναλλοίωτος με το πέρασμα του χρόνου. Συχνά τον καλούσαν σε αθλητικούς αγώνες ως επίσημο προσκεκλημένο και το κοινό τού έδειχνε την αγάπη του με επευφημίες. Αυτός εμφανιζόταν ντυμένος φουστανελάς και με το χρυσό μετάλλιο στο στήθος. Όπως συνέβη και την 1η Αυγούστου 1936, όταν προσκλήθηκε από το Χίτλερ στην τελετή έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Βερολίνου. Συναντήθηκε μαζί του, φωτογραφήθηκε και προσέφερε στον Φύρερ ένα κλαδί ελιάς ως σύμβολο της ειρήνης, που ήδη είχε αρχίσει να μπαίνει σε δοκιμασία. Ο Λούης δεν τον χαιρέτησε με τον γνωστό ναζιστικό τρόπο, όπως έκαναν τα υπόλοιπα μέλη της ελληνικής αποστολής.

Το 1926 κατηγορήθηκε για πλαστογραφία στρατιωτικού εγγράφου, προφυλακίστηκε για σχεδόν ένα χρόνο, αλλά αθωώθηκε πανηγυρικά. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του τα έφερνε δύσκολα και εξαιτίας της σοβαρής ασθένειας της συζύγου του.

Ο Σπυρίδων Λούης πέθανε πάμπτωχος στο Μαρούσι, στις 26 Μαρτίου 1940.

Σχετικά…

• Το Ολυμπιακό Στάδιο της Αθήνας φέρει το όνομά του.
• Η έκφραση «Έγινε Λούης», λέγεται για κάποιον που εξαφανίζεται τρέχοντας πολύ γρήγορα.
• Η ταινία Συνέβη στην Αθήνα (It Happened in Athens), παραγωγής 1962, με πρωταγωνίστρια την Τζέιν Μάνσφιλντ, αναπαράγει τον θρύλο ότι ο Λούης δεν έτρεξε μόνο για τη δόξα, αλλά και για τα μάτια της Ελένης, μιας όμορφης μαρουσιώτισας.
• Στο Μόναχο, το όνομά του φέρει η λεωφόρος που περνάει από το  Ολυμπιακό Πάρκο (Spiridon-Louis-Ring).
• Το 2012, η ιταλική εταιρεία Vibram κυκλοφόρησε ένα μοντέλο αθλητικών παπουτσιών με την ονομασία Spyridon LS, προς τιμή του Σπύρου Λούη.
• Το ασημένιο κύπελλο που είχε απονεμηθεί στον Λούη μετά τη νίκη του στον Μαραθώνιο πουλήθηκε αντί 664.842 ευρώ στο Ίδρυμα «Σταύρος Νιάρχος», σε δημοπρασία του οίκου Christie’s στο Λονδίνο (18 Απριλίου 2012)

• ΠΗΓΗ: .http://www.sansimera.gr