Τα Σάββατα της δεύτερης και τρίτης εβδομάδας του τριωδίου, καθώς και το Σάββατο της πρώτης εβδομάδας της Σαρακοστής τα Ψυχοσάββατα, γίνονται οι συνηθισμένες προσφορές κολλύβων για τους νεκρούς, προσφέρονται επίσης πρόσφορα και ψυχούδια (μικρά αρτίδια).
Τα Ψυχοσάββατα δεν λούζονταν, ούτε σκούπιζαν για να μην ενοχλούν τους νεκρούς.

Συνύπαρξη ζωής και θανάτου

Σύμφωνα με τις παγανιστικές αντιλήψεις οι ψυχές των νεκρών έπρεπε να εξευμενισθούν, για να δώσουν καρπό στη γη  και να επιτρέψουν το ξεφάντωμα στους ζωντανούς.
Στις αρχές περίπου του Μάρτη, που εμείς οι σημερινοί Έλληνες γιορτάζουμε τις Αποκριές, οι αρχαίοι Έλληνες γιόρταζαν τα Ανθεστήρια, τα οποία είχαν διπλό περιεχόμενο.
Τα Ανθεστήρια ήταν η γιορτή των λουλουδιών, του κρασιού και του γλεντιού αλλά και ηγιορτή των νεκρών και των ψυχών.

Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν, ότι τη δεύτερη ημέρα των Ανθεστηρίων κατά τους λεγόμενους Χοές, άνοιγαν οι πόρτες του Άδη και οι νεκροί ανέβαιναν στον Απάνω Κόσμο, για να ξαναεπιστρέψουν την τρίτη ημέρα κατά τους Χύτρους.
Σ’ αυτό το διάστημα της παραμονής των νεκρών ανάμεσα στους ζωντανούς, οι τελευταίοι έκαναν στους νεκρούς πολλές τιμές και τους τάιζαν με πανσπερμία δηλαδή ένα παρασκεύασμα από σπόρους δημητριακών και οσπρίων, κάτι σαν τα κόλλυβα.
(Ακόμα και σήμερα μια Κυριακή του Φθινοπώρου, της Μισοσπορίτισας, κάνουν παρόμοιο κατασκεύασμα με ανακατεμένους σπόρους και τους πάνε στην εκκλησία για ευλογήσουν την νέα σπορά).

Παρόμοια γιορτή των ψυχών βρίσκουμε και στους Πέρσες, στους Πρώσους και στους υπόλοιπους Ινδογερμανούς.
Η ημέρα των ψυχών και η πιθανή σύνδεσή της με την γιορτή των λουλουδιών και της άνοιξης είναι πολύ παλιά.
Ίσως Ινδογερμανική κληρονομιά – και ο Διόνυσος αργότερα μόνον, σαν Θεός της άνοιξης, συνδέθηκε με την γιορτή των νεκρών.

http://www.paidika.gr

Πρωτοεμφανίστηκε στην Ευρώπη πριν από 1.000 περίπου χρόνια από τους Σταυροφόρους, οι οποίοι το θεωρούσαν ιερό φυτό. Το «Ρόδο της Ιεριχούς» προέρχεται από την έρημο του Ισραήλ και της Ιορδανίας και οι ντόπιοι πιστεύουν ότι φέρνει καλοτυχία και καλή υγεία, ενώ συνδέεται έντονα και με τη χριστιανική θρησκεία.

Ανήκει στην οικογένεια Selaginella lepidophylla και είναι γνωστό και με τις ονομασίες «Φυτό της Νεκρανάστασης» ή «Ρόδο της Παναγίας» (σ.σ. Λέγεται ότι την συνόδευε στο ταξίδι της στην Αίγυπτο και «άνοιγε» μόνο για χάρη της). Πρόκειται για ένα φυτό που αντέχει σε δύσκολες συνθήκες και, μάλιστα, δεν «πεθαίνει» ποτέ!

Το παράδοξο με αυτό είναι ότι μπορεί να επιβιώνει για χρόνια στην ξερή κατάσταση, μέχρι να ζωντανέψει και να πρασινίσει με λίγο νερό στα χέρια σας (ακόμη και καυτό!). Πιο συγκεκριμένα, όταν οι συνθήκες για να ευδοκιμήσει δεν είναι οι κατάλληλες (δηλαδή υπάρχει ξηρασία στο φυσικό του περιβάλλον) μαζεύει τις ρίζες του και τα κλαδιά του και γίνεται μια ξερή καφετιά μπάλα που αφήνεται στον άνεμο.

Μόλις βρεθεί σε υγρασία «μεταμορφώνεται» σε ένα καταπράσινο εντυπωσιακό φυτό που διατηρείται για αρκετό χρόνο και μπορεί ακόμη και να ανθίζει, ενώ ο κύκλος αυτός της ζωής του επαναλαμβάνεται για χρόνια…

Η διαδικασία… πρασινίσματος είναι απλή και εύκολη αφού το μόνο που χρειάζεται να κάνουμε είναι να το βρέξουμε ολόκληρο με λίγο νερό και να το τοποθετήσουμε σε ένα ρηχό σκεύος. Τα υπόλοιπα τα κάνει από μόνο του…

Μέσα σε λίγες ώρες γίνεται καταπράσινο ενώ στην τελική του μορφή θυμίζει ένα μεγάλο ανοιχτό «τριαντάφυλλο» πράσινου χρώματος! Μόλις το νερό τελειώσει το φυτό «μαζεύεται» ξανά και ξεραίνεται, φτάνοντας πάλι στην πρότερη μορφή του. Όποτε και αν του ρίξουμε νερό θα ξεκινήσει την ίδια διαδικασία από την αρχή.

Μαγικό ή θαυμαστό, όπως κι αν το χαρακτηρίσετε, το «Ρόδο της Ιεριχούς» εκπλήσσει με τις ιδιότητές του, αποτελώντας -αν μη τι άλλο- σύμβολο της αιωνιότητας, της μακροζωίας, του άφθαρτου και του αθάνατου της ψυχής!

http://perierga.gr

Απόκριες