Όσο κι αν δυσκολεύεστε να το δεχτείτε, το παιχνίδι μπορεί να αποτελέσει ένα σημαντικότατο μέσο θεραπείας για τα παιδιά. Μέσα από την Παιγνιοθεραπεία παροτρύνεται η ελεύθερη και αβίαστη έκφραση συναισθημάτων, γεγονός που για τους ειδικούς θεωρείται τόσο σημαντικό όσο η μητρική αγκαλιά.

Μία από τις πιο συνηθισμένες λέξεις που έρχονται στο μυαλό όταν αναφερόμαστε στα παιδιά είναι η λέξη «παιχνίδι». Το παιχνίδι αποτελεί μια πολύ μεγάλη και αναπόσπαστη δραστηριότητα της καθημερινότητάς του. Παράλληλα, είναι το πιο ισχυρό μέσο έκφρασης του παιδιού. Είναι ένα μέσο εξωτερίκευσης συναισθημάτων ή απλής βίωσης αυτών. Παίζοντας, ένα παιδί μαθαίνει, πειραματίζεται, ευχαριστιέται, απογοητεύεται και σταδιακά ανακαλύπτει τον εαυτό του και τον κόσμο που το περιβάλλει. Το παιχνίδι στο οποίο επιδίδεται το παιδί μόνο του (ή με τους φίλους του) διαφέρει απ’ αυτό που γίνεται με τη συντροφιά του ειδικού θεραπευτή μέσα σε μια θεραπευτική διαδικασία. Εκεί, το παιχνίδι είναι μέσο κι έχει σκοπό. Το παιδί βρίσκεται υπό παρατήρηση, παίρνει προσοχή, του δίνεται η άδεια κι ενισχύεται για να παίξει.

Πώς ορίζεται
Σύμφωνα με την Ένωση Βρετανών Παιγνιοθεραπευτών, ο ορισμός της Παιγνιοθεραπείας έχει ως εξής: «είναι η δυναμική μεταξύ του παιδιού και του παιγνιοθεραπευτή κατά την οποία το παιδί ερευνά με το δικό του ρυθμό και τις δικές του ανάγκες ζητήματα περασμένα ή τρέχοντα, συνειδητά ή μη, που επηρεάζουν τη ζωή του παιδιού στο παρόν.» Η θεραπευτική σχέση (παιγνιοθεραπευτή – παιδιού) επιτρέπει στο παιδί να βασιστεί στους εσωτερικούς του πόρους οι οποίοι θα επιφέρουν την ωρίμανση και την αλλαγή. Η παιγνιοθεραπεία είναι «παιδοκεντρική» ως προς το ότι το παιχνίδι είναι το πρωτεύον μέσο και ο λόγος το δευτερεύον (Association of Play Therapists Newsletter, 1985).

Οι στόχοι στην παιγνιοθεραπείας είναι:
Η κοινωνικοποίηση του παιδιού
Η ανάπτυξη της δημιουργικότητας
Η κατανόηση και η έκφραση συναισθημάτων, δυσκολιών και συγκρούσεων
Η οργάνωση του «εγώ»
Η κατανόηση του «είμαι» και του «θέλω»

Η αξία του παιχνιδιού για το παιδί
Ο παιγνιοθεραπευτής παροτρύνει το παιδί να εξερευνήσει τις σκέψεις και τα  συναισθήματά του. Μέσω της θεραπευτικής σχέσης και σε όλη τη διάρκεια της θεραπευτικής προσέγγισης, το παιδί αποκτά την αίσθηση της αυτοεκτίμησης.
Ο παιγνιοθεραπευτής με τις κατάλληλες μεθόδους, που ακολουθεί χωρίς το παιδί να αντιλαμβάνεται, δημιουργεί ατμόσφαιρα ζεστασιάς, κατανόησης. Το αποτέλεσμα είναι το παιδί να θεμελιώνει μέσα του την εμπιστοσύνη και την πίστη ως προς τον εαυτό του και τις ικανότητές του. Έτσι, μαθαίνει να νιώθει σημαντικό και να τιμά τις προσωπικές του εμπειρίες επειδή ακριβώς ανήκουν σε αυτό. Όπως κάθε παιδί είναι μοναδικό, έτσι σημαντικά αποδεικνύεται και η δυνατότητα να συναναστρέφεται με έναν ενήλικα σε μια σχέση όπου δεν υπάρχουν συστάσεις, παρεμβολές, αποτροπές.

Ο ρόλος του παιγνιοθεραπευτή
Ο παιγνιοθεραπευτής αποδέχεται το παιδί όπως είναι και του το δείχνει. Έχει πίστη στην ικανότητα του παιδιού να αντιμετωπίζει τη ζωή μοναδικά έτσι όπως αυτό ξέρει. Η παιγνιοθεραπεία, αν και δεν είναι ευρέως διαδεδομένη ακόμα στην Ελλάδα, αποτελεί μια μέθοδο προσέγγισης του παιδιού – εφήβου πολλά υποσχόμενη και εξίσου αποτελεσματική. Ας μην ξεχνάμε, ότι είναι άμεσα συνδεδεμένη και βασισμένη στη «φυσική» γλώσσα των παιδιών, αυτή του παιχνιδιού. Όπως επεσήμανε άλλωστε και η Claire Winnicott, παιδοψυχολόγος, (1984): «Αν μπορούσαμε να μάθουμε να ανταποκρινόμαστε αποτελεσματικά στα κρίσιμα συμβάντα της ζωής των παιδιών εκείνων, που τα φέρνουν σε εμάς, θα σώζαμε πολλά από αυτά από το να γίνουν, για τον ένα ή τον άλλο λόγο, πελάτες μας για την υπόλοιπη ζωή τους».

Ο δικός σας ρόλος
Το να θεωρείς ότι ένα παιδί που παίζει, απλά δεν κάνει τίποτα αξιόλογο, είναι σφάλμα. Το παιχνίδι που μπορεί και απορροφά ένα παιδί είναι πολύ πιο σημαντικό από ό,τι μπορεί να θεωρηθεί η δουλειά για κάποιον ενήλικα. Γιατί εκείνη τη στιγμή κάτι «μεγάλο» συντελείται στην ψυχή του. Για αυτόν το λόγο θα πρέπει να αντιμετωπίζεται με σεβασμό. Στη βρεφική ηλικία, το παιχνίδι βοηθάει το παιδί να αποκτήσει τον έλεγχο του σώματός του. Αρχικά εκφράζεται με μια κίνηση στα άκρα και όσο το παιδί μεγαλώνει υποβάλλει τον εαυτό του σε προοδευτικά πιο δύσκολες δραστηριότητες. Αργότερα, τα παιδιά παίζουν με τους ήχους, τις λέξεις και τα αντικείμενα με σκοπό την ανάπτυξη καινούργιων ικανοτήτων, τη γνώση αλλά και την ευχαρίστηση που αντλούν μέσα από το παιχνίδι. Το παιχνίδι βοηθά το παιδί να αντιλαμβάνεται τον κόσμο σε μια οργανωμένη φόρμα, ενώ επίσης είναι ενδεικτικό της ικανότητάς του να επικοινωνεί και να ανακαλύπτει τη σχέση του με τους ενήλικες. Αυτοί θα πρέπει να φροντίζουν το παιδί να βρίσκεται σε ένα περιβάλλον τέτοιο που να καλλιεργεί, να ενισχύει και να ενθαρρύνει την ενασχόλησή του με το παιχνίδι, ενώ παράλληλα ο ενήλικας αποτελεί υπόδειγμα για το παιδί. Οι ενήλικες παρέχουν στο παιδί πιθανούς κανόνες συμπεριφοράς. Όμως το παιδί χρειάζεται επίσης να βρίσκεται σε περιβάλλον όπου θα του επιτρέπεται να εκφράζεται ελεύθερα και να νιώθει ασφάλεια ώστε να εξερευνήσει και να αναπτυχθεί μέσα σε ρεαλιστικά πλαίσια που καθορίζονται σε καθημερινή βάση.

Τι κερδίζει το παιδί
Μέσω του παιχνιδιού, το παιδί ωριμάζει και γίνεται υπεύθυνο. Το παιχνίδι αποτελεί συμβολικό μέσο, με το οποίο οι ενήλικες μεταδίδουν στο παιδί βασικές αλήθειες που αφορούν τόσο αυτό όσο και τις εμπειρίες του. Θεωρείται ότι το παιχνίδι είναι μια συγκεκριμένη και ιδιαίτερη γλώσσα του παιδιού, συνιστώντας τη μόνη ίσως γλώσσα που κατέχει από πολύ μικρή ηλικία που το βοηθά να λέει τι πραγματικά εννοεί και αισθάνεται.

Info
Ένωση Δραματοθεραπευτών Παιγνιοθεραπευτών Ελλάδας (Ε.Δ.Π.Ε.)

Δανάης 5, Αθήνα
116 31
Ελλάδα
info@edpe.gr
τηλ. (+30) 210 75 23 682
(+30) 210 75 23 682

Πηγή:http://ipaideia.gr

[slideboom id=430474&w=425&h=370]

ΚΛΙΚ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΓΙΑ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΗΝ

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΩΝ ΔΕΚΑΔΙΚΩΝ ΚΛΑΣΜΑΤΩΝ