Ψυχική Υγεία και Ασφαλές Διαδίκτυο
Αγαπητοί γονείς, σας προωθούμε συμβουλές για ασφαλή πλοήγηση στο διαδίκτυο καθώς και οδηγό για γονείς από το Κέντρο Ψυχικής Υγείας όπως μας διαβιβάστηκαν στα σχολεία.
Άρθρα κατηγορίας Άρθρα
Γράμμα στους γονείς
Αγαπητοί γονείς,
τις τελευταίες μέρες, λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού και της αναστολής λειτουργίας των σχολείων, γίνεται πολύς λόγος για την εκπαίδευση εξ αποστάσεως, σύγχρονη και ασύγχρονη. Αναφέρονται, βέβαια, περισσότερο στο Λύκειο και λιγότερο στο Γυμνάσιο, ακόμα λιγότερο στο Δημοτικό και φτάνουμε στα δικά μας, στο Νηπιαγωγείο.
Αυτό που αναμφισβήτητα ισχύει είναι ότι ο δάσκαλος είναι αναντικατάστατος! Σε ΟΛΕΣ τις βαθμίδες. Καμιά πλατφόρμα, εφαρμογή, ιστοσελίδα, μέθοδος, δομή, εργαλείο δεν μπορεί να υποκαταστήσει την αλληλεπίδραση με τους μαθητές, τη συζήτηση, τη μετάδοση γνώσεων, τη διατύπωση αποριών και δυσκολιών και τη λύση τους από τον εκπαιδευτικό σε συνεργασία με τους μαθητές. Πολύ περισσότερο δεν μπορεί να υποκαταστήσει την ΕΠΑΦΗ.
Ειδικά στη δική μας βαθμίδα, το Νηπιαγωγείο, όπου η γνώση έρχεται μέσα από την “ενεργητική, βιωματική και συνεργατική μάθηση”, σύμφωνα με το ΔΕΠΠΣ του Νηπιαγωγείου, το παιχνίδι, τον πειραματισμό, την προσέγγιση των θεμάτων με διάφορους τρόπους, ΠΩΣ μπορεί να μάθουμε στα παιδιά αυτά που θέλουμε, μέσα από υπολογιστές, τάμπλετ, κινητά;
Ποια τεχνολογία, όσο προηγμένη κι αν είναι, μπορεί να καταλάβει τα ερωτήματα που γενιούνται στα παιδιά, τους προβληματισμούς τους; Ποια τεχνολογία μπορεί να ενθαρρύνει τον πειραματισμό, την κριτική σκέψη, το να εκφράσει ιδέες και ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ;
Καταλαβαίνω την αγωνία των γονιών για τις μέρες που χάνονται, για την ύλη που θα μείνει ακάλυπτη και κυρίως για τον αποσυντονισμό των μαθητών από το πρόγραμμά τους. Όμως το κυριότερο, αυτές τις μέρες, είναι να παραμείνουμε ασφαλείς και υγιείς! Και κυρίως στο ΣΠΙΤΙ.
Αυτό που ζούμε στη χώρα μας αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο είναι κάτι πρωτόγνωρο. Κανείς, σε καμία χώρα δεν είχε προετοιμαστεί για να αντιμετωπίσει αυτή την πανδημία είτε σε ιατρικό επίπεδο, είτε σε κοινωνικό, επαγγελματικό και πολύ περισσότερο σε εκπαιδευτικό. Κανείς δεν είχε προβλέψει να οργανώσει κατάλληλες υποδομές για να υποστηρίξει τον καθένα στο έργο του.
Το κράτος, το κάθε κράτος, προσπαθεί να ανταποκριθεί στα νέα και πρωτόγνωρα δεδομένα και καλά κάνει. Κι εμείς, οι εκπαιδευτικοί, για να μιλήσω για εμάς, βιώνουμε την ίδια αγωνία να ανταποκριθούμε σ’ αυτά τα δεδομένα. Έχουν δημιουργηθεί στο διαδίκτυο άπειρα sites με εκπαιδευτικό υλικό και προτάσεις. Έχουν δημιουργηθεί δεκάδες ομάδες εκπαιδευτικών στα κοινωνικά δίκτυα όπου προσπαθούμε να βρούμε την κατάλληλη μέθοδο και τον κατάλληλο τρόπο για να καλύψουμε αυτό το κενό που δημιουργείται στην εκπαιδευτική διαδικασία. Φυσικά, μην ξεχνάμε ότι δεν έχουν όλοι οι εκπαιδευτικοί την ίδια εξοικείωση με την τεχνολογία και την ίδια ευχέρεια να χειριστούν τέτοιες καταστάσεις. Πολύ περισσότερο όταν δεν υπάρχει και ο κατάλληλος εξοπλισμός.
Μην πω και για τα πρωτόγνωρα που βιώνει κι ο καθένας στο σπίτι του, που μπορεί να μην έχει δουλειά, να μην πληρώνεται, δε θέλω να πω για την ΥΓΕΙΑ, εύχομαι αυτό που είναι το κυριότερο να το έχουμε όλοι, να μην έχει τον κατάλληλο εξοπλισμό και κυρίως όρεξη και χρόνο να ασχοληθεί και με τη δική μας, την αγωνία για την κάλυψη των κενών.
Παρόλα αυτά, προσπαθούμε να βρούμε εφικτές λύσεις για να συνεχίσουμε το έργο μας, έστω κι έτσι. Δεν είμαστε σε ΔΙΑΚΟΠΕΣ. Το πιο εύκολο θα ήταν να στέλνουμε φύλλα εργασίας, υπάρχουν άπειρα, για κάθε θέμα που θέλουμε και ν’ απασχολούνται τα νήπια. Και πιθανόν να το κάνουμε. Το πιο εύκολο θα ήταν να σας παραπέμψουμε σε εκπαιδευτικά λογισμικά, βίντεο, παιχνίδια on line για να ασχοληθούν τα παιδιά. Και θα το κάνουμε. Το πιο εύκολο θα ήταν να συνδεθούμε σε μια πλατφόρμα, π.χ. messenger, και να μιλήσουμε με τα παιδιά ή να τους διαβάσουμε κάτι. Και θα το κάνουμε.
ΑΛΛΑ, αγαπητοί γονείς, μη γελιόμαστε. Καμιά τεχνολογία δε θα μπορέσει να μας φέρει κοντά με τους μαθητές μας. Δε θα μπορέσει να μας μεταφέρει όλα αυτά τα υπέροχα κι αστεία που μας λένε, αυθόρμητα κι αθώα, να μας φέρει ένα λουλούδι, να τους δώσουμε μια αγκαλιά, να γελάσουμε μαζί, να παίξουμε, ακόμα και να …μαλώσουμε. Καμιά δε θα τους μάθει τους κανόνες και τα όρια που βάζουμε στην τάξη. Να κάθονται στην καρέκλα τους, να περιμένουν τη σειρά τους, να μαζεύουν τα πράγματά τους, να σέβονται τους υπόλοιπους.
Όλα αυτά θα είναι απλά υποκατάστατα. Και ποτέ τα υποκατάστατα δεν είναι σαν τα ΑΥΘΕΝΤΙΚΑ.
Συγγνώμη αν σας κούρασα. Εύχομαι να γυρίσουμε γρήγορα στην κανονικότητά μας με ΥΓΕΙΑ!
Μέσα από το ιστολόγιο του σχολείου μας και τη σελίδα μας στο Facebook θα ανεβάζουμε προτάσεις και δραστηριότητες για τους μικρούς μας μαθητές. Μας λείπουν πολύ!!!
Με εκτίμηση κι αγάπη,
Η νηπιαγωγός ΤΟΥΣ
Κατερίνα Γαστεράτου
Μ.Μ.Ε., ωφέλιμα ή βλαβερά;
Τα παιδιά από πολύ μικρή ηλικία βομβαρδίζονται καθημερινά από χιλιάδες πληροφορίες. Μεγάλο ποσοστό αυτών των πληροφοριών προέρχεται από τα Μ.Μ.Ε. Όταν αναφερόμαστε στα Μ.Μ.Ε αναφερόμαστε στον Τύπο, το ραδιόφωνο, την τηλεόραση και το διαδίκτυο. Ειδικά για την προσχολική ηλικία δίνουμε έμφαση κυρίως στην τηλεόραση, μια κι είναι το μέσο που παίζει το σημαντικότερο ρόλο στη ζωή των παιδιών αυτής της ηλικίας γιατί όπως σημειώνει και ο George Gerbner «για πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας τα παιδιά μαθαίνουν από τη γέννησή τους να τη θεωρούν δεδομένη».
Πιστεύω λοιπόν ότι είναι αναγκαίο να εντάξουμε τα Μ.Μ.Ε στη σχολική διαδικασία, ώστε να βοηθήσουμε τα παιδιά
Να αναπτύξουν κριτική στάση απέναντι στην τηλεόραση, εκτιμώντας και αξιολογώντας τις πληροφορίες.- Να προβληματιστούν και να μιλήσουν για το πόσο χρόνο αφιερώνουν στην τηλεόραση και για το πώς μπορούν να αξιοποιήσουν στη ζωή τους από αυτά που μαθαίνουν στην τηλεόραση.
- Να αναγνωρίζουν και να αποκωδικοποιούν τα σύμβολα καταλληλότητας των διάφορων εκπομπών.
Γιατί αν τα Μ.Μ.Ε. χρησιμοποιηθούν σωστά, μπορεί να πληροφορούν, να μεταδίδουν γνώσεις, να διασκεδάζουν, να εμπλουτίζουν το λεξιλόγιο ή ακόμα και να δίνουν διάφορα μοντέλα μίμησης ή αποφυγής.
Χριστούγεννα με Α Γ Α
Πλησιάζουν τα Χριστούγεννα. Η πιο λαμπρή γιορτή του χρόνου. Η γιορτή της αγάπης. Ο ερχομός του Χριστού φέρνει μαζί του το μήνυμα αυτό, της αγάπης για τον εαυτό μας, τους δικούς μας, για όλο τον κόσμο. Της αγάπης που νιώθουμε αλλά πρέπει και να τη δείχνουμε όπως επίσης και να τη διδάσκουμε με τη στάση μας και τη συμπεριφορά μας.
Είναι ευκαιρία λοιπόν αυτές τις μέρες να εκμεταλλευτούμε τον ελεύθερο χρόνο των διακοπών και να δείξουμε την αγάπη μας σε όλους. Κυρίως στα παιδιάμας. Όχι μόνο ψωνίζοντας σε μεγάλα πολυκαταστήματα και γεμίζοντάς τα ρούχα και παιχνίδια. Αλλά κάνοντας μαζί με τα παιδιά πιο ουσιαστικά πράγματα και διδάσκοντάς τα πώς να αγαπούν κι αυτά.
Πώς; Είναι πολύ απλό. Αρκεί να σκεφτείτε όχι με το μυαλό αλλά με την καρδιά σας. Είναι ο καλύτερος σύμβουλος, ειδικά αυτές τις ημέρες.
Αγκαλιάστε τα και δείτε μαζί ταινίες χριστουγεννιάτικες ή ταινίες με μηνύματα αγάπης. Βάλτε χριστουγεννιάτικα τραγούδια και μουσική και φτιάξτε παζλ ή παίξτε επιτραπέζια παιχνίδια. Κατασκευάστε στολίδια για το σπίτι ή μικροδωράκια για τους οικείους σας. Φτιάξτε μαζί τα γλυκά των γιορτών, δεν πειράζει αν δεν έχουν την όψη του ζαχαροπλαστείου. Ας είναι και άνισα και λίγο στραβά και πλακουτσωτά. Σημασία έχει η διαδικασία. Θα είναι τα πιο νόστιμα γιατί θα έχουν το καλύτερο συστατικό, την αγάπη. Ξαπλώστε στον καναπέ και διαβάστε μαζί βιβλία. ΣΥΖΗΤΗΣΤΕ.
Επισκεφτείτε συλλόγους που προσφέρουν φιλανθρωπικό έργο και ψωνίστε από κει κάρτες και δωράκια. Υπάρχουν πολλοί: UNISEF, Χαμόγελο του παιδιού, Ελπίδα, Actionaid και πολλοί άλλοι. Βάλτε σε μια τσάντα μερικά φαγώσιμα και πηγαίνετε τα σε οικογένεια που ξέρετε ότι περνά δύσκολα ή ακόμα καλύτερα για να μην έρθουν σε δύσκολη θέση πηγαίνετε στην εκκλησία της περιοχής σας.
Σίγουρα μόνοι σας θα βρείτε ακόμα πιο πολλά όμορφα πράγματα να κάνετε, αρκεί να το θέλετε. ΑΓΑΠΗΣΤΕ τα παιδιά και όλο τον κόσμο. Θα είναι οι καλύτερες γιορτές και εύχομαι έτσι να είναι όλες από δω και πέρα.
Καλά Χριστούγεννα!
Διακοπές
Έφτασε η άνοιξη. Η ωραιότερη εποχή του χρόνου. Η φύση αλλάζει, μαζί και η διάθεσή μας. Όλο και πιο πολύ αποζητάμε να βγαίνουμε έξω απ’ το σπίτι και να απολαμβάνουμε τον ήλιο, τα χρώματα και τις ευωδιές. Μαζί με την άνοιξη μας έρχεται και μια σημαντική γιορτή του χριστιανισμού, το Πάσχα. Και φυσικά οι διακοπές από τα μαθήματα και τα σχολεία ώστε να χαρούμε αυτή τη σημαντική γιορτή και τον ερχομό της άνοιξης.
Λοιπόν τι θα κάνουμε για να περάσουμε όσο γίνεται πιο ευχάριστα και πιο δημιουργικά τις μέρες αυτές; Πώς θα αξιοποιήσουμε τον ελεύθερο χρόνο των παιδιών μας και το δικό μας; Όχι φυσικά αφήνοντάς τα με τις ώρες μπροστά σε μια οθόνη, όταν γύρω μας υπάρχουν τόσες δυνατότητες για κάτι πιο ουσιαστικό.
Η Αθήνα παρά τα τόσα μειονεκτήματά της δεν παύει να μας παρέχει και πολλές λύσεις για να περάσουμε τις διακοπές. Το Εθνικό Θέατρο με την παιδική του σκηνή, το ίδιο και η Λυρική σκηνή. Αλλά και τα υπόλοιπα παιδικά θέατρα παρουσιάζουν αξιόλογες παραστάσεις. Παραστάσεις σε θέατρα σκιών ή κουκλοθέατρο. Ακόμη πολλοί εκδοτικοί οίκοι οργανώνουν εκδηλώσεις για παιδικά βιβλία, οι οποίες είναι πολύ ενδιαφέρουσες.
Μουσεία, όλων των ειδών. Μια βόλτα στην Ακρόπολη, στην Πλάκα, στο Θησείο, στην Αρχαία Αγορά, είναι ιδανική, ειδικά τώρα την άνοιξη είναι καταπληκτικά.
Αρκεί μόνο η διάθεση και μπορούμε να βρούμε πολλά να κάνουμε, τόσα που οι δεκαπέντε μέρες σίγουρα δεν φτάνουν. Υπάρχουν και τα σαββατοκύριακα βέβαια, τώρα που το επιτρέπει αλλά και το επιβάλλει ο καιρός. Και ας μη ξεχνάμε και την εκκλησία μας τη Μεγάλη Εβδομάδα. Καλή Ανάσταση.
Το παιδί μας μεγαλώνει! Και τώρα; Να πάει στο σταθμό; Να κάτσει σπίτι με τη γιαγιά ή την κοπέλα που το φυλάει; Να πηγαίνει λίγο στην παιδική χαρά και μετά να αποκοιμιέται, μεταφορικά και κυριολεκτικά, μπροστά στην τηλεόραση; Τι είναι καλύτερο; Καλά, αν είναι λύση ανάγκης δεν το συζητάμε. Θα πάει χωρίς να σκεφτούμε και να ζυγίσουμε και πολύ τις άλλες επιλογές. Αν όμως έχουμε περιθώρια επιλογής, τι κάνουμε;
Ανεπιφύλακτα ΝΑ ΠΑΕΙ! Είναι σίγουρα περισσότερα τα πλεονεκτήματα της φοίτησης στον παιδικό σταθμό και λιγότερα τα μειονεκτήματα. Τα μειονεκτήματα έχουν να κάνουν πιο πολύ με τις πιθανότητες ιώσεων ή τις μετακινήσεις που ίσως δυσκολεύουν τους γονείς ή το ωράριο. Όμως είναι τόσα πολλά τα πλεονεκτήματα που δεν θα έπρεπε να μπαίνουμε καν σ’ αυτό το δίλημμα. Και δεν αναφέρομαι στην αναγκαιότητα του να αφήσουμε απλώς κάπου το παιδί γιατί δουλεύουμε. Αναφέρομαι στα ουσιαστικά πλεονεκτήματα. Ας τα δούμε μαζί.
Στον παιδικό σταθμό το παιδί θα έρθει σε επαφή με άλλα παιδιά και θα μάθει τους κανόνες της συμβίωσης. Θα συναναστραφεί με συνομηλίκους του και θα ΠΑΙΞΕΙ. Θα μάθει να μοιράζεται, να υποχωρεί αλλά και να διεκδικεί, να συνεργάζεται αλλά και να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες, να ζητάει βοήθεια αλλά και να αυτενεργεί. Θα μάθει τη σημασία του να ανήκει σε μια ομάδα που θα το βοηθήσει και θα την βοηθήσει, να φέρει σε πέρας οτιδήποτε έχει αναλάβει. Με μια λέξη θα ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΗΘΕΙ. Κι αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό για την υγιή ανάπτυξη της προσωπικότητάς του.
Θα εισαχθεί σταδιακά στην προγραφική και προαναγνωστική διαδικασία και θα αποκτήσει τις απαραίτητες, για το επίπεδο ανάπτυξής του, προγραφικές και προαναγνωστικές δεξιότητες. Θα οικοδομήσει τις βασικές προμαθηματικές έννοιες.
Στο περιβάλλον του παιδικού σταθμού θα οικοδομήσει βασικές έννοιες του χώρου, του χρόνου, του ίδιου του σώματός του. Θα αποκτήσει εμπειρίες και γνώσεις από το φυσικό και κοινωνικό περιβάλλον. Θα εμπλουτίσει το λεξιλόγιό του και θα αναπτύξει την έκφρασή του. Θα καλλιεργηθεί αισθητικά και θα έρθει σε επαφή με διάφορες μορφές της τέχνης, μουσική, θέατρο, ζωγραφική, χορό, κατασκευές, βιβλία.
Θα εξοικειωθεί με τις δυνατότητες και τους τρόπους χρήσης διάφορων εργαλείων και υλικών. Θα ανακαλύψει αντικείμενα και καταστάσεις και θα αναγκαστεί να επινοήσει λύσεις σε προβλήματα που θα προκύπτουν, είτε συνειδητά από τους παιδαγωγούς είτε αυθόρμητα στην πορεία της παραμονής του στο σταθμό. Θα αποκτήσει δεξιότητες που θα του χρησιμέψουν στην μετέπειτα πορεία του στο σχολείο και στη ζωή.
Κυρίως θα μάθει να ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΕΙ. Θα ασκηθεί στην έκφραση, στον έλεγχο και στην αναγνώριση των συναισθημάτων του. Θα υιοθετήσει θετική στάση απέναντι στη μάθηση γιατί όλη αυτή περνάει μέσα από το παιχνίδι. Κάτι που δίνεται η δυνατότητα να γίνει στον παιδικό σταθμό και στο νηπιαγωγείο αλλά λείπει απ’ τις μετέπειτα βαθμίδες εκπαίδευσης.
Δεν πρέπει λοιπόν να μπαίνουμε σ’ αυτό τον προβληματισμό ούτε στιγμή, για το αν θα πάει ή όχι το παιδί στο σταθμό. Κι αυτό δεν το λέμε εμείς, αλλά αναρίθμητες μελέτες που έχουν πραγματοποιηθεί και ορίζουν τη μεγάλη σημασία που έχει η εκπαίδευση στις πολύ μικρές ηλικίες για την πρόοδο και την υγιή ολόπλευρη ανάπτυξη των ενηλίκων. Στείλτε τα παιδιά στον παιδικό σταθμό χωρίς ενδοιασμούς. Μόνο οφέλη μπορούν να αποκομίσουν.
Μουσείο Ακρόπολης
Διάβασα πρόσφατα σ’ ένα περιοδικό ότι το όνειρο της Μελίνας Μερκούρη πήρε σάρκα και οστά. Το όραμα ενός νέου μουσείου για την Ακρόπολη και ταυτόχρονα μιας στέγης για όλα τα γλυπτά του Παρθενώνα επιτέλους πραγματοποιήθηκε. Και συμπληρώνω ότι, με τα εγκαίνια του Μουσείου της Ακρόπολης, πραγματοποιήθηκε το όνειρο και πολλών χιλιάδων Ελλήνων, εντός και εκτός Ελλάδας.
Το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης άνοιξε επίσημα τις πύλες του στις 20 Ιουνίου. Πρόκειται για ένα κτίριο σύγχρονης αρχιτεκτονικής που βρίσκεται σε αρμονία με τον περιβάλλοντα χώρο. Ο επισκέπτης εκτός από τα ευρήματα που εκτίθενται σε 14.000 τ.μ. μπορεί να απολαύσει την πανοραμική θέα της Ακρόπολης και των αρχιτεκτονικών της μνημείων. Πρόκειται για ένα πραγματικό κόσμημα από γυαλί, σίδερο, μάρμαρο και τσιμέντο για το οποίο πρέπει να είμαστε περήφανοι.
Είναι ένα μουσείο πλημμυρισμένο με φως που πρέπει να το επισκεφτούν όλοι όσοι βρίσκονται σ’ αυτή τη χώρα, είτε σαν μόνιμοι είτε σαν επισκέπτες. Και φυσικά δεν πρέπει να παραλείψουμε να πάμε τα παιδιά μας. Ο μύθος και οι ιστορίες πάντα άρεσαν στον άνθρωπο, ιδιαίτερα στα παιδιά, απ’ τα αρχαία χρόνια ως σήμερα. Λίγοι είναι εκείνοι όμως που ξέρουν να τις διηγούνται καλά. Η ομάδα λοιπόν που συνέταξε το μουσειολογικό πρόγραμμα του Νέου Μουσείου της Ακρόπολης φαίνεται ότι ξέρει πολύ καλά να διηγείται την ιστορία μας. Γι’ αυτό είναι ανάγκη να επισκεφτούμε το μουσείο με τα παιδιά, κι όχι μόνο μία φορά. Δεν είναι δυνατόν ένα κόσμημα διεθνούς ακτινοβολίας να μην το τιμήσουμε εμείς πρώτοι. Να απολαύσουμε τα εκθέματα, τη θέα της Ακρόπολης αλλά και την καφετέρια ή το εστιατόριο, το οποίο προσφέρει μια από τις πλέον πανοραμικές απόψεις του Ιερού Βράχου.
Άλλωστε υποστηρίζοντάς το, έχουμε βάσιμες ελπίδες να επιστρέψουν στον τόπο τους και τα ελγίνεια μάρμαρα, ΕΔΩ, όπου ανήκουν.
Καλά να περάσετε.
Εθισμός στο διαδίκτυο
Οι εξελίξεις τρέχουν με αστραπιαία ταχύτητα και εμείς δεν προλαβαίνουμε να αντιληφθούμε πλήρως πού πάμε. Ανακαλύψεις σημερινές, την άλλη βδομάδα είναι ξεπερασμένες. Μέσα σ’ όλο αυτόν τον πανικό βρίσκονται και τα παιδιά μας. Χρέος μας είναι να τα βοηθήσουμε να μη χάσουν τον εαυτό τους σ’ αυτό τον κυκεώνα.
Μια απ’ τις σύγχρονες και πιο επαναστατικές ανακαλύψεις είναι το διαδίκτυο. Ένα, ομολογουμένως, εξαιρετικό εργαλείο, πολύ χρήσιμο, εύκολο και πρακτικό. Αρκεί βέβαια να το δούμε όντως σαν ΕΡΓΑΛΕΙΟ και όχι να γίνουμε εμείς, και κυρίως τα παιδιά μας που θα έρθουν πιο κοντά σ’ αυτό, εργαλεία δικά του. Έχουμε ακούσει πολλές φορές για τον εθισμό που προκαλεί το συγκεκριμένο μέσο και είναι το ίδιο επικίνδυνος, όσο και ο εθισμός από όλες τις εξαρτησιογόνες ουσίες.
Χρειάζεται πολύ μεγάλη προσοχή στο χειρισμό αυτού του θέματος από μέρους μας. Πρέπει να δείξουμε στα παιδιά το σωστό χειρισμό του και να τα προφυλάξουμε απ’ τους κινδύνους που κρύβει. Να μάθουμε στα παιδιά πόσο χρήσιμο είναι αλλά και πόσο απειλητικό μπορεί να γίνει.
Καταρχήν ο υπολογιστής πρέπει να βρίσκεται σε κοινόχρηστο χώρο, σαλόνι ή καθιστικό, και όχι στο υπνοδωμάτιο, κυρίως των παιδιών. Οι κανόνες πρέπει να μπουν απ’ την αρχή: Περιορισμένος χρόνος στον υπολογιστή, και να είμαστε πολύ αυστηροί σ’ αυτό. Το «σερφάρισμα» θα γίνεται με την επίβλεψή μας και κάθε τόσο θα ελέγχουμε σε ποιες ιστοσελίδες μπαίνει το παιδί. Υπάρχουν κατάλληλα φίλτρα που μπορούμε να βάλουμε στον υπολογιστή και να αποκλείσουμε κάτι ανεπιθύμητο. Θα διδάξουμε τα παιδιά να μην δημοσιοποιούν προσωπικά τους ή δικά μας δεδομένα, ονόματα, διευθύνσεις, φωτογραφίες ή άλλα στοιχεία. Να μην απαντούν σε περίεργα μηνύματα και να το λένε πάντα στους γονείς, αν εμφανιστεί κάτι που θα τους κινήσει την περιέργεια ή την υποψία, ώστε να το καταγγείλουμε αμέσως.
Προσοχή λοιπόν, ώστε να προκύψουν μόνο οφέλη απ’ την ενασχόλησή μας με το διαδίκτυο. Καλό σερφάρισμα!
Αυριανοί αναγνώστες
«Όποιος μια φορά ήπιε, θα πιει ξανά. Όποιος μια φορά διάβασε, θα διαβάσει ξανά». Αυτή η φράση του Βίκτωρος Ουγκώ αποτυπώνει το ουσιαστικό νόημα της ανάγνωσης. Τα βιβλία κλείνουν μέσα τους θησαυρούς και τα παιδιά πρέπει με τη βοήθεια τη δική μας να τους ανακαλύψουν. Σκοπός μας δεν είναι να μάθουμε να διαβάζουμε, αλλά να μάθουμε ν’ αγαπάμε τα βιβλία. Αν τα παιδιά βλέπουν εμάς τους ενήλικες να διαβάζουμε θα διαβάσουν κι αυτά. Αν μας βλέπουν συνεχώς μπροστά στην τηλεόραση θα καθίσουν κι αυτά. Ξέρουμε ότι στην προσχολική ηλικία τα παιδιά τα διακρίνει, μεταξύ άλλων, έντονος μιμητισμός. Ας τους δώσουμε λοιπόν το καλό παράδειγμα.
Αγαπώντας τα βιβλία τα παιδιά θα μάθουν και να διαβάζουν. Πιστεύοντας ότι τα βιβλία είναι σημαντικά βλέπουν μετά τον εαυτό τους ως αναγνώστες. Συσχετίζουν το νόημα εικόνων ή προηγούμενων εμπειριών με βιβλία. Χρησιμοποιούν γλώσσα που μοιάζει με των βιβλίων. Σιγά σιγά ξεχωρίζουν οικείες λέξεις και γίνονται ικανά να ξαναδιαβάσουν ιστορίες που έχουν γράψει τα ίδια. Αρχίζουν να αναγνωρίζουν το αλφάβητο και έπειτα από λίγο γίνονται ανεξάρτητοι αναγνώστες.
Αυτό λοιπόν που πρέπει να κάνουμε είναι να τους παρέχουμε ένα πλούσιο σε ερεθίσματα περιβάλλον με βιβλία διαφόρων ειδών που θα τα βοηθήσουν να παίξουν, να ζωγραφίσουν, να ανακαλύψουν, να συζητήσουν, να ταξιδέψουν… πάντα με τη δική μας συνδρομή.
Γιατί ο μπαμπάς δε με παίζει, δεν μ’ αγαπάει;
Γιατί ο μπαμπάς δε με παίζει, δεν μ’ αγαπάει;
Κυκλοφόρησε πρόσφατα, τουλάχιστον εγώ τώρα το διάβασα, ένα email που αναφέρεται στην έκθεση ενός παιδιού του δημοτικού με τον τίτλο «τι ευχή να κάνω στο Θεό». Το παιδάκι λοιπόν ευχόταν να τον κάνει ο Θεός τηλεόραση(!) για να περνάει μαζί του πολλή ώρα ο μπαμπάς του, όταν γυρνάει κουρασμένος από τη δουλειά, να το προσέχει, να το ακούνε χωρίς διακοπές και να το παίρνουν στα σοβαρά όταν μιλάει. Να αφήνει η οικογένεια τα πάντα μόνο για να περάσει λίγη ώρα μαζί του και να το θέλει ο μπαμπάς του όταν είναι λυπημένος ή στενοχωρημένος, αντί να το αγνοεί. Η δασκάλα που διόρθωνε την έκθεση έκλαιγε και όταν την ρώτησε ο σύζυγός της τι συμβαίνει, του έδωσε να διαβάσει την έκθεση. Ο σύζυγος σχολίασε « τι αδιάφοροι γονείς είναι αυτοί» και η δασκάλα του είπε ότι αυτή η έκθεση είναι του γιου τους!!!
Πιστεύω ότι δεν χρειάζονται σχόλια. Πόσοι από μας δυστυχώς φερόμαστε έτσι αδιάφορα . Γυρίζουμε κουρασμένοι από τη δουλειά, το κατανοώ αυτό, αλλά δε φταίνε τα παιδιά . Γιατί βρίσκουμε χρόνο για την τηλεόραση, τον υπολογιστή και την εφημερίδα και όχι για τα παιδιά μας; Ας ασχοληθούμε λίγο περισσότερο μ’ αυτά. Δεν χρειάζεται πολύς χρόνος αρκεί να είναι ποιοτικός και ουσιαστικός. Σκεφτείτε το.
