13ο Νηπιαγωγείο Αγίου Δημητρίου

Η εκμάθηση του ονόματος αποτελεί ένα από τα πρώτα και πιο σημαντικά βήματα στην ανάπτυξη της γλωσσικής και κοινωνικής ταυτότητας των παιδιών στο νηπιαγωγείο. Μέσα από δραστηριότητες που συνδυάζουν παιχνίδι, δημιουργικότητα και ανακάλυψη, τα παιδιά αναγνωρίζουν τα γράμματα που συνθέτουν το όνομά τους, μετρούν το μήκος του και αντιλαμβάνονται τη μοναδικότητά τους σε σχέση με τους άλλους.

Μια από τις πιο αγαπημένες δραστηριότητες των παιδιών που ξεκινήσαμε τον Οκτώβρη και θα συνεχιστεί μέσα στη χρονιά είναι το παζλ με πολύχρωμα γλωσσοπίεστρα. Κάθε ξυλάκι περιέχει ένα γράμμα του ονόματος κάθε παιδιού και ο στόχος είναι τα παιδιά να τοποθετήσουν τα ξυλάκια στη σωστή σειρά για να ολοκληρώσουν το όνομά τους. Η δραστηριότητα αυτή ενισχύει την αναγνωστική ικανότητα, τη λεπτή κινητικότητα και την οπτικο-χωρική αντίληψη, ενώ παράλληλα λειτουργεί ως πλαίσιο για την αναγνώριση της ταυτότητας του παιδιού.

Ωστόσο, καθώς βρισκόμαστε στη θεματική του φθινοπώρου και τον κύκλο ζωής των φυτών και αφού συζητήσαμε για το πώς τα φυτά μεγαλώνουν, δίνουν καρπούς και ανανεώνονται κάθε χρόνο, δημιουργήσαμε παράλληλα έναν μεταφορικό σύνδεσμο με τη δική τους ανάπτυξη και την πορεία της προσωπικής τους ταυτότητας. Έτσι, λοιπόν, κάτω από την κολοκύθα, τα παιδιά τοποθέτησαν τα γράμματα του ονόματός τους σε μικρά χαρτάκια, καθιστώντας το όνομα ορατό και λειτουργικό ως εργαλείο αναγνώρισης του εαυτού και προσωπικής έκφρασης.

Η παρουσίαση της κολοκύθας και του ονόματός τους στους συμμαθητές τους αποτέλεσε ευκαιρία για να κατανοήσουν μέσα και αυτή τη δραστηριότητα τη μοναδικότητα του καθενός και να εκτιμήσουν την αξία της διαφορετικότητας! Μα δε θα σταματήσουμε εδώ, μιας και το όνομα, ως πρώτη λέξη που εκφράζει την ταυτότητα κάθε παιδιού, θα γίνεται εργαλείο για ανακάλυψη, έκφραση και αλληλεπίδραση όλη τη διάρκεια της χρονιάς!

Υποσημείωση: Ο τίτλος της ανάρτησης είναι στίχος από το ποίημα του Νικηφόρου Βρεττάκου, Τ’ όνομά σου. 

Στο νηπιαγωγείο μας πραγματοποιήσαμε μέσα στον Οκτώβρη την πρώτη άσκηση ετοιμότητας για σεισμό. Με ψυχραιμία, προσοχή και συνεργασία, τα παιδιά μας ακολούθησαν όλα τα βήματα όπως τα είχαμε μάθει στην τάξη: σκύψαμε, προστατέψαμε τα κεφαλάκια μας και στη συνέχεια βγήκαμε όλοι ήρεμα και με τάξη στην αυλή. Τέτοιες ασκήσεις είναι πολύ σημαντικές, γιατί μαθαίνουν στα παιδιά πώς να αντιδρούν σωστά και με ασφάλεια σε μια κατάσταση έκτακτης ανάγκης . Στο τέλος της άσκησης, κάθε παιδί φιλοτέχνησε το  δικό του “Πιστοποιητικό Σεισμικής Ετοιμότητας” που έλαβε ως επιβράβευση για τη συμμετοχή και τη σωστή του στάση. Μπράβο σε όλα μας τα παιδιά για την υπευθυνότητα και την ψυχραιμία τους!

Οι τελευταίες μέρες στην τάξη μας ήταν αφιερωμένες στη 28η Οκτωβρίου 1940. Μέσα από επιλεγμένες εικόνες με γεγονότα της εποχής, ηχητικά ντοκουμέντα, τραγούδια και βίντεο, τα παιδιά προσέγγισαν με τρόπο βιωματικό την ιστορική αυτή περίοδο και τις έννοιες του θάρρους, του ηρωισμού και της συλλογικής προσπάθειας. Η πολυτροπική αυτή προσέγγιση ενίσχυσε την παρατηρητικότητα, τη γλωσσική έκφραση και την ικανότητά τους να ερμηνεύουν σύμβολα και συναισθήματα.

Το βιβλίο Κανονικά της Μαρίας Λυκάρτση (Εκδόσεις Καστανιώτη) με την εκπληκτική εικονογράφηση της Ντανιέλας Σταματιάδη αποτέλεσε αφετηρία για ευρύτερες συζητήσεις γύρω από τον πόλεμο και την ειρήνη. Tα παιδιά εξέφρασαν τις σκέψεις τους και άρχισαν να αναγνωρίζουν τη σημασία της ειρηνικής συνύπαρξης, της συνεργασίας και του σεβασμού. Η συζήτηση γύρω από το περιεχόμενο του βιβλίου βοήθησε τα παιδιά να αναπτύξουν δεξιότητες ενσυναίσθησης και να κατανοήσουν ότι η ειρήνη ξεκινά από μικρές καθημερινές πράξεις.

Εμπνευσμένα από όλα όσα έμαθαν, τα παιδιά θέλησαν να στείλουν το δικό τους ηχηρό μήνυμα. Με τις παλάμες τους δημιούργησαν λευκά περιστέρια και την φράση «Στα χέρια μας είναι η ειρήνη», αποτυπώνοντας με συμβολικό τρόπο τη δύναμη που έχει ο άνθρωπος να προστατεύει την ειρήνη.

Στη συνέχεια, μαθαίνοντας για τη σημαία, συνεργάστηκαν για να δημιουργήσουν μια ομαδική ελληνική σημαία, όπου οι λευκές λωρίδες της σχηματίστηκαν από περιστέρια με τη μέθοδο του ψηφιδωτού. Η συμμετοχή κάθε παιδιού σε ένα κοινό έργο ενίσχυσε το αίσθημα του «ανήκειν» και της συλλογικής ταυτότητας.

Επιπλέον, τα παιδιά οδήγησαν την αγαπημένη τους Beebot για να βρει το «ΟΧΙ», μαθαίνοντας μέσα από το παιχνίδι τη σημασία μιας ιστορικής λέξης που έγινε σύμβολο ελευθερίας.

Την παραμονή της 28ης Οκτωβρίου, στη γιορτή μας προς τιμή της σημαντικής αυτής επετείου, τα παιδιά μας διηγήθηκαν όσα έμαθαν, τραγούδησαν ηρωικά τραγούδια και μοιράστηκαν τις σκέψεις τους για την ειρήνη και την ελευθερία. Ακολούθησε παρέλαση στον προαύλιο χώρο του νηπιαγωγείου και η γιορτή μας ολοκληρώθηκε με τον εθνικό μας ύμνο και το ηχηρό μήνυμα των παιδιών:
«Ποτέ, ποτέ πια πόλεμος και ζήτω η ειρήνη!»

Μια φράση που ακούστηκε δυνατά, γεμάτη ελπίδα και βαθιά κατανόηση της αξίας της ειρήνης.

Χρόνια πολλά, Ελλάδα! Χρόνια πολλά και ειρηνικά! 

Στο πλαίσιο του Σχεδίου Δράσης του σχολείου μας και της προσέγγισης των λαϊκών παραμυθιών, σειρά είχε το λαϊκό παραμύθι «Ο Άφοβος» από την Μικρά Ασία.  Μετά την αφήγηση του παραμυθιού, οι μικροί μας μαθητές ανέλαβαν να αναπαραστήσουν το ταξίδι του ήρωα, δημιουργώντας έναν χάρτη με όλα τα μέρη από τα οποία πέρασε ο Άφοβος αναζητώντας τον Φόβο. Μέσα από αυτή τη δραστηριότητα, εξασκήθηκαν στην κατανόηση και ανασύνθεση της αφήγησης, στην αφήγηση με χρονική και λογική ακολουθία, καθώς και στη χρήση λεξιλογίου που σχετίζεται με τόπους, συναισθήματα και δράση. Παράλληλα, η αφήγηση του παραμυθιού λειτούργησε ως αφορμή για έκφραση συναισθημάτων, καλλιέργεια φαντασίας και ενίσχυση της προφορικής επικοινωνίας. Στη συνέχεια, οι μαθητές δημιούργησαν το πορτρέτο του Φόβου, όπως τον φαντάστηκαν μέσα από το παραμύθι. Η εικαστική αυτή δραστηριότητα τους έδωσε την ευκαιρία να μεταφράσουν το αφηρημένο συναίσθημα σε εικόνα χρησιμοποιώντας τη γλώσσα της τέχνης. Η δράση ολοκληρώθηκε με ένα κινητικό – βιωματικό παιχνίδι, εμπνευσμένο από το γνωστό παιχνίδι «Ψάχνω το λιοντάρι». Τα παιδιά ξεκίνησαν μια φανταστική αναζήτηση για τον Φόβο, συναντώντας καθ’ οδόν διάφορες «τρομακτικές» καταστάσεις, τις οποίες όμως αντιμετώπισαν με θάρρος, συνεργασία και χιούμορ. Το αμείωτο ενδιαφέρον των παιδιών για τα λαϊκά παραμύθια ανέδειξε τη διαχρονική τους αξία ως μέσου πολιτισμικής έκφρασης και συναισθηματικής αγωγής. Η συνολική εμπειρία βοήθησε τα παιδιά να κατανοήσουν πως ο φόβος είναι ένα φυσιολογικό συναίσθημα, το οποίο μπορούμε να αναγνωρίσουμε, να εκφράσουμε και τελικά να ξεπεράσουμε. Γιατί, όπως λέει κι ο Άφοβος στο τέλος του παραμυθιού: “Ο φόβος είναι ένας γίγαντας. Όσο τον θρέφεις, θεριεύει. Όσο τον κοιτάς στα μάτια, μικραίνει“.

Οι μαθητές του νηπιαγωγείου μας ταξίδεψαν στον κόσμο του προγραμματισμού κατά τη διάρκεια της Ευρωπαϊκής Εβδομάδας Προγραμματισμού (EU Code Week) με τη μελισσούλα Bee-Bot! Αφού εξοικειώθηκαν με τον τρόπο λειτουργίας του ρομπότ, τοποθέτησαν στην πίστα τα αρχικά γράμματα των ονομάτων τους και προσπάθησαν να οδηγήσουν τη Bee-Bot στο σωστό σημείο.

Για να προγραμματίσουν με μεγαλύτερη ακρίβεια τις κινήσεις της, χρησιμοποίησαν μια πίστα μικρότερης κλίμακας, όπου τοποθετούσαν βελάκια κατεύθυνσης — ένα εργαλείο που τους βοήθησε να οργανώσουν βήμα-βήμα τη «διαδρομή» του ρομπότ πριν την εκτέλεση.

Μέσα από αυτή τη δημιουργική εμπειρία, τα παιδιά ανέπτυξαν δεξιότητες αλγοριθμικής σκέψης, συνεργάστηκαν με τους συμμαθητές τους και ανακάλυψαν πώς η τεχνολογία μπορεί να συνδεθεί με κάτι τόσο προσωπικό, όπως το αρχικό γράμμα του ονόματός τους!

Λήψη αρχείου

Επόμενος προορισμός… το πρώτο γράμμα του ονόματός μας! Στόχος μας ήταν τα παιδιά να αναγνωρίσουν το αρχικό γράμμα του ονόματός τους, να εξοικειωθούν με τη μορφή του και να το συνδέσουν με τη δική τους ταυτότητα! Με τα μικρά τους χεράκια, έπλασαν το γράμμα τους με πλαστελίνη, το σχημάτισαν με ξυλάκια ή/και σύρμα πίπας, το στόλισαν με ψηφίδες και έψαξαν το αρχικό τους μέσα στην τάξη τους από ένα διασκεδαστικό κυνήγι θησαυρού. Με φαντασία, συνεργασία και παιχνίδι, περιεργάστηκαν το γράμμα τους, ανέπτυξαν τη λεπτή κινητικότητά τους και εξερεύνησαν τον μαγικό κόσμο των γραμμάτων!

Με την έναρξη της νέας σχολικής χρονιάς και με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Τελείας στις 15 Σεπτεμβρίου, διαβάσαμε το υπέροχο βιβλίο του Peter Η. Reynolds, «Η τελεία». Ένα βιβλίο που μας υπενθυμίζει πόσο σημαντικό είναι να πιστεύουμε στον εαυτό μας, να τολμάμε να ξεκινάμε και να αφήνουμε το δικό μας μοναδικό αποτύπωμα στον κόσμο. Μέσα από αυτή τη δραστηριότητα τα παιδιά καλλιέργησαν τη δημιουργικότητά τους μέσα από την τέχνη, έμαθαν ότι κάθε προσπάθεια έχει αξία και ενίσχυσαν την αυτοπεποίθησή τους δοκιμάζοντας κάτι καινούργιο, ενώ παράλληλα συνεργάστηκαν και μοιράστηκαν ιδέες με τους συμμαθητές τους. Με χρώματα και φαντασία και την καλή τους διάθεση δημιούργησαν υπέροχα έργα τέχνης που ξεκίνησαν από μια μικρή τελεία και φέρουν το μήνυμα “Άφησε το σημάδι σου!”

Γιατί κάθε μικρή τελεία μπορεί να γίνει η αρχή για κάτι σπουδαίο και κάθε μικρό βήμα η αρχή για ένα μεγαλύτερο!