Σχολικό Έτος 2025-2026:

Στο νηπιαγωγείο μας πιστεύουμε ότι κάθε ιστορία είναι μια γέφυρα· ενώνει εποχές, πολιτισμούς και ανθρώπους. Μέσα από το Σχέδιο Δράσης Α’ που θα υλοποιήσουμε τη σχολική χρονιά 2025-2026 με τίτλο «Από το λαϊκό στο ψηφιακό παραμύθι… ένας δράκος δρόμος!», τα παιδιά θα ταξιδέψουν από τα λαϊκά παραμύθια, τους αδελφούς Grimm, τον Andersen μέχρι και τη σύγχρονη παιδική λογοτεχνία. Θα μάθουν να αφηγούνται, να εικονογραφούν, να αναδημιουργούν και τελικά να μεταμορφώνουν τις δικές τους ιστορίες σε έντυπα και ψηφιακά παραμύθια. Επιπλέον, μέσα από τη συνεργασία με άλλο σχολείο και με πολιτιστικούς φορείς, τα παιδιά θα ανακαλύψουν τη χαρά της επικοινωνίας και της δημιουργίας, «υφαίνοντας ιστορίες και φιλίες» (Σχέδιο Δράσης Β’).

Οκτώβριος 2025: Λαϊκό Παραμύθι (Α): Ο ποντικός και η θυγατέρα του!

Στο πλαίσιο του Σχεδίου Δράσης του νηπιαγωγείου μας, τα παιδιά ταξίδεψαν στον κόσμο του λαϊκού παραμυθιού με πρώτο σταθμό το αγαπημένο παραμύθι «Ο ποντικός και η θυγατέρα του».

Τα παιδιά μυήθηκαν στην μαγεία της αφήγησης και ανακάλυψαν τη δύναμη του λόγου, διαπιστώνοντας αμέσως τις διαφορές του λαϊκού από το λογοτεχνικό παραμύθι. Στη συνέχεια, βάζοντας σε σειρά τα γεγονότα της ιστορίας, οι μικροί μας μαθητές κατανόησαν τη διάρθρωση του παραμυθιού σε αρχή, μέση και τέλος. Κι ύστερα…. οι ήρωες ζωντάνεψαν! Η ιστορία έδωσε το έναυσμα για κουκλοθέατρο και θεατρικό παιχνίδι! Μέσα από το παιχνίδι ρόλων, τα παιδιά έδωσαν τη δική τους εκδοχή στα λόγια, στις κινήσεις, στις σκέψεις, αλλά και στα συναισθήματα των ηρώων. Μέσα από τη βιωματική προσέγγιση του παραμυθιού, τους δόθηκε η ευκαιρία να συνδέσουν τη γλώσσα με τη δημιουργική έκφραση, να ενισχύσουν τη φαντασία τους, να συνεργαστούν και να πειραματιστούν με διαφορετικούς τρόπους απόδοσης μιας προφορικής ιστορίας! Ήταν μια μοναδική εμπειρία για όλους και όλες!

Λαϊκό Παραμύθι (B): O Άφοβος!

Στο πλαίσιο του Σχεδίου Δράσης του σχολείου μας και της προσέγγισης των λαϊκών παραμυθιών, σειρά είχε το λαϊκό παραμύθι «Ο Άφοβος» από την Μικρά Ασία.  Μετά την αφήγηση του παραμυθιού, οι μικροί μας μαθητές ανέλαβαν να αναπαραστήσουν το ταξίδι του ήρωα, δημιουργώντας έναν χάρτη με όλα τα μέρη από τα οποία πέρασε ο Άφοβος αναζητώντας τον Φόβο. Μέσα από αυτή τη δραστηριότητα, εξασκήθηκαν στην κατανόηση και ανασύνθεση της αφήγησης, στην αφήγηση με χρονική και λογική ακολουθία, καθώς και στη χρήση λεξιλογίου που σχετίζεται με τόπους, συναισθήματα και δράση. Παράλληλα, η αφήγηση του παραμυθιού λειτούργησε ως αφορμή για έκφραση συναισθημάτων, καλλιέργεια φαντασίας και ενίσχυση της προφορικής επικοινωνίας. Στη συνέχεια, οι μαθητές δημιούργησαν το πορτρέτο του Φόβου, όπως τον φαντάστηκαν μέσα από το παραμύθι. Η εικαστική αυτή δραστηριότητα τους έδωσε την ευκαιρία να μεταφράσουν το αφηρημένο συναίσθημα σε εικόνα χρησιμοποιώντας τη γλώσσα της τέχνης. Η δράση ολοκληρώθηκε με ένα κινητικό – βιωματικό παιχνίδι, εμπνευσμένο από το γνωστό παιχνίδι «Ψάχνω το λιοντάρι». Τα παιδιά ξεκίνησαν μια φανταστική αναζήτηση για τον Φόβο, συναντώντας καθ’ οδόν διάφορες «τρομακτικές» καταστάσεις, τις οποίες όμως αντιμετώπισαν με θάρρος, συνεργασία και χιούμορ. Το αμείωτο ενδιαφέρον των παιδιών για τα λαϊκά παραμύθια ανέδειξε τη διαχρονική τους αξία ως μέσου πολιτισμικής έκφρασης και συναισθηματικής αγωγής. Η συνολική εμπειρία βοήθησε τα παιδιά να κατανοήσουν πως ο φόβος είναι ένα φυσιολογικό συναίσθημα, το οποίο μπορούμε να αναγνωρίσουμε, να εκφράσουμε και τελικά να ξεπεράσουμε. Γιατί, όπως λέει κι ο Άφοβος στο τέλος του παραμυθιού: “Ο φόβος είναι ένας γίγαντας. Όσο τον θρέφεις, θεριεύει. Όσο τον κοιτάς στα μάτια, μικραίνει“.

Νοέμβριος 2025: Λαϊκό Παραμύθι (Γ): Ο Πρίγκιπας και ο Δράκος

Στο ταξίδι μας από το λαϊκό στο ψηφιακό παραμύθι, το τρίτο παραμύθι που γνωρίσαμε ήταν «Ο Πρίγκιπας και ο Δράκος», ένα λαϊκό παραμύθι από τη Σερβία. Το επιλέξαμε γιατί ο δράκος συμβολίζει μια μεγάλη δυσκολία που ο ήρωας βρίσκει τον τρόπο και καταφέρνει να την ξεπεράσει — ένα θέμα που δίνει αφορμές για γόνιμες συζητήσεις με τα παιδιά γύρω από τον φόβο, το θάρρος και την προσπάθεια. Τα παιδιά μπήκαν αμέσως στον κόσμο της ιστορίας. Δημιούργησαν τους δικούς τους δράκους, τους έδωσαν ονόματα και χαρακτηριστικά και στη συνέχεια τους τοποθετήσαμε όλοι μαζί μέσα στη «λίμνη» του παραμυθιού, την οποία φτιάξαμε στο κέντρο της τάξης. Η μεταμόρφωση του χώρου σε σκηνικό λειτούργησε σαν μια μικρή τελετουργία: η τάξη έγινε τόπος συνάντησης, αφήγησης και φαντασίας. Καθώς προχωρούσαμε, τα παιδιά αναγνώρισαν τις βασικές σκηνές του παραμυθιού και τις απέδωσαν με εικόνες. Άλλες φορές επικεντρώθηκαν στη δράση, άλλες στο συναίσθημα — πάντα όμως με τη δική τους προσωπική ματιά. Το αποκορύφωμα ήταν η αναδιήγηση της ιστορίας: με καθαρή φωνή, με ενθουσιασμό και με πραγματική αίσθηση ότι «ανήκουν» σε αυτήν την κοινή δημιουργία αναδιηγήθηκαν σκηνές από το παραμύθι. Τις ζωγραφιές και τις ηχογραφήσεις τις ενώσαμε για να δημιουργήσουμε την ψηφιακή μας εκδοχή αυτού του λαϊκού παραμυθιού. Έτσι τα παιδιά είδαν πώς ένα λαϊκό παραμύθι μπορεί να μεταμορφωθεί, να ταξιδέψει και να ζωντανέψει ξανά μέσα από τα δικά τους μάτια και τις δικές τους φωνές. Ένας δράκος δρόμος… αλλά γεμάτος φαντασία, συνεργασία και δημιουργική χαρά!

Λαϊκό Παραμύθι (Δ): Το “Χειρομυλάκι”

Το τελευταίο λαϊκό παραμύθι που γνωρίσαμε φέτος ταξίδεψε από την Κρήτη και είχε στο κέντρο του ένα μαγικό αντικείμενο: το περίφημο «χειρομυλάκι». Το επιλέξαμε γιατί θέλαμε τα παιδιά να έρθουν σε επαφή με ένα είδος λαϊκού παραμυθιού όπου ένα αντικείμενο αποκτά δύναμη και αλλάζει τη ζωή των ηρώων. Παράλληλα, το παραμύθι μάς έδωσε την ευκαιρία να συζητήσουμε για δύο θέματα πολύ κοντινά στις εμπειρίες των παιδιών: τη σχέση μεταξύ αδελφών και τις συνέπειες της πλεονεξίας. Η αφήγηση συνεπήρε τα παιδιά και, με ενθουσιασμό και δημιουργικότητα, επινόησαν τα «μαγικά λόγια» που έβαζαν το χειρομυλάκι να ξεκινά ή να σταματά. Η δραστηριότητα ανέδειξε τον ρόλο της γλώσσας ως εργαλείου φαντασίας και τα παιδιά ανυπομονούν να τα “δοκιμάσουν” σαν βρεθούν κοντά στη θάλασσα….

Στη συνέχεια, ακολουθήσαμε τις πορείες των δύο αδελφών. Με τη βοήθεια της Beebot σχεδιάσαμε τη διαδρομή του φτωχού αδελφού, βήμα-βήμα, όπως εξελίσσεται μέσα στο παραμύθι. Έπειτα τα παιδιά δούλεψαν σε ζευγάρια, όπου το ένα παιδί έγινε «ανθρώπινη Beebot» και το άλλο έδινε οδηγίες για τη διαδρομή του πλούσιου αδελφού. Το «Χειρομυλάκι» μάς βοήθησε να δούμε ότι τα παραμύθια είναι ιστορίες συνάντησης: με τη φαντασία, με τις αξίες, με τον άλλον. Συμπερασματικά, το «Χειρομυλάκι» επιβεβαίωσε για άλλη μια φορά ότι τα λαϊκά παραμύθια δεν είναι μόνο ιστορίες διασκέδασης, αλλά εργαλεία μάθησης και κοινωνικής αλληλεπίδρασης. Η αφήγηση λειτούργησε ως γέφυρα για τη σύνδεση των παιδιών με αξίες, με τους χαρακτήρες και με τους συνομηλίκους, κάνοντας την εκπαιδευτική εμπειρία ενεργή και συμμετοχική!

Υφαίνοντας ιστορίες και φιλίες: Πρώτη διαδικτυακή συνάντηση

Στο πλαίσιο της ενασχόλησής μας με τα λαϊκά παραμύθια, τα παιδιά κάθε τμήματος εργάστηκαν συστηματικά πάνω στα βασικά αφηγηματικά στοιχεία, αναγνωρίζοντας ήρωες, τόπους δράσης και δομικά χαρακτηριστικά των ιστοριών. Η διαδικασία αυτή αποτέλεσε μια μοναδική ευκαιρία για να καλλιεργηθούν δεξιότητες γλωσσικού γραμματισμού, συνεργατικότητας και δημιουργικής σκέψης, ενώ παράλληλα ενίσχυσε την ικανότητα των παιδιών να αναστοχάζονται πάνω σε αφηγηματικά μοτίβα. Ως προϊόν αυτής της διερεύνησης, κάθε τμήμα δημιούργησε δύο συλλογικές αφίσες:

α. μία αφίσα με όλους τους ήρωες των λαϊκών παραμυθιών που μελετήσαμε

β. μία αφίσα με όλους τους τόπους όπου εκτυλίσσονται οι ιστορίες

Οι αφίσες αυτές αποτυπώνουν με ιδιαίτερα εύγλωττο τρόπο την κατανόηση των παιδιών σχετικά με τη δομή των παραμυθιών και λειτουργούν ως οπτικά εργαλεία οργάνωσης της σκέψης, ενισχύοντας την αναδυόμενη ικανότητά τους να συνδέουν, να συγκρίνουν και να κατηγοριοποιούν.

Τα παιδιά είχαν την ευκαιρία να παρουσιάσουν το έργο τους, να μοιραστούν τις αφίσες που δημιούργησαν και να περιγράψουν τη δική τους εμπειρία βιωματικής εξερεύνησης των λαϊκών παραμυθιών στην πρώτη διαδικτυακή συνάντηση που είχαμε με το 7ο Νηπιαγωγείο Αγίου Ιωάννη Ρέντη. Η ανταπόκριση των παιδιών ήταν ιδιαίτερα ενθουσιώδης· παρακολούθησαν με ενδιαφέρον τις παρουσιάσεις των συνομήλικών τους από το συνεργαζόμενο σχολείο, οι οποίοι μας εισήγαγαν στις δικές τους δημιουργίες γύρω από τα παραμύθια. Η αλληλεπίδραση αυτή ενίσχυσε την κοινωνική διάσταση της μάθησης, δίνοντας στα παιδιά την ευκαιρία να εκφραστούν, να επικοινωνήσουν και να αναπτύξουν μια ουσιαστική αίσθηση κοινότητας.

Η διαδικτυακή αυτή συνάντηση αποτέλεσε την πρώτη φάση μιας σειράς προγραμματισμένων συναντήσεων που θα λαμβάνουν χώρα στο τέλος κάθε ενότητας. Αναμένουμε με χαρά τις επόμενες ανταλλαγές, μέσα από τις οποίες επιδιώκουμε να καλλιεργήσουμε μια σταθερή, παιδαγωγικά πλούσια συνεργασία μεταξύ των δύο σχολείων, προάγοντας τη διασχολική επικοινωνία και τη δημιουργική έκφραση των μαθητών!

Δεκέμβριος 2025:

Την πρώτη μέρα του Δεκέμβρη υποδεχτήκαμε τους γονείς των μαθητών μας για να στολίσουμε όλοι μαζί το χριστουγεννιάτικο δέντρο της τάξης μας. Μια από τις πιο ξεχωριστές στιγμές της ημέρας ήταν όταν γονείς και παιδιά έφτιαξαν το δικό τους χριστουγεννιάτικο παραμύθι, χρησιμοποιώντας παραμυθοκάρτες. Με εικόνες, ιδέες και μπόλικη φαντασία, γεννήθηκε μια ιστορία μοναδική! Παιδιά και γονείς συνεργάστηκαν, εξέφρασαν ιδέες και είδαν τη χαρά της δημιουργίας μέσα από το παιχνίδι της αφήγησης, ενώ, στη συνέχεια, όλοι μαζί την εικονογράφησαν κιόλας! Το αποτέλεσμα; Ιστορίες μοναδικές γεμάτες φαντασία!

Στις 10 Δεκέμβρη, με ιδιαίτερη χαρά και βαθιά συγκίνηση υποδεχτήκαμε στο νηπιαγωγείο μας την συγγραφέα Ελένη Γερουλάνου, που είναι, παράλληλα, και η ψυχή της μη κερδοσκοπικής οργάνωσης Library4All, που εργάζεται άοκνα ώστε κάθε παιδί να έχει πρόσβαση στο βιβλίο και στη γνώση. Η επίσκεψή της δεν αποτέλεσε ένα μεμονωμένο γεγονός, αλλά την κορύφωση μιας παιδαγωγικής διαδρομής που είχε ξεκινήσει εβδομάδες πριν. Τα παιδιά μας είχαν ήδη γνωρίσει το έργο της μέσα από την ανάγνωση του βιβλίου της “Ένας αρκούδος μια φορά” (Εκδόσεις Πατάκη) και είχαν προετοιμάσει ερωτήσεις που ήθελαν να της απευθύνουν. Είχαν όμως ετοιμάσει κι ένα δώρο για εκείνη – ο ήρωας του βιβλίου, ο αρκούδος, έγινε αφορμή για να φανταστούν τόπους, διαδρομές και εμπειρίες που θα μπορούσαν να εμπνεύσουν τη συγγραφέα στη δημιουργία ενός νέου βιβλίου! Με ιδιαίτερη φροντίδα και ενθουσιασμό, τα παιδιά προσέφεραν στην Ελένη Γερουλάνου ως δώρο τις ζωγραφιές που αποτύπωναν αυτά τα μέρη και τις ιστορίες που γεννήθηκαν στη φαντασία τους. Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης, τα παιδιά παρουσίασαν επίσης τα βιβλία που έχουν συγκεντρώσει μέχρι σήμερα για τον σκοπό του Library4All, καθώς και τις ζωγραφιές που δημιούργησαν για να συνοδεύσουν την προσφορά τους. Μέσα από αυτή τη διαδικασία, η έννοια της προσφοράς, της αλληλεγγύης και της κοινωνικής ευθύνης απέκτησε για τα παιδιά απτό νόημα, ενταγμένο στην καθημερινή εκπαιδευτική εμπειρία. Η συνάντηση αυτή επιβεβαίωσε με τον πιο ουσιαστικό τρόπο ότι η φιλαναγνωσία, όταν καλλιεργείται από νωρίς και συνδέεται με αξίες, μπορεί να γίνει γέφυρα επικοινωνίας, έμπνευσης και κοινωνικής δράσης. Ευχαριστούμε θερμά την κυρία Ελένη Γερουλάνου για την παρουσία, τη ζεστασιά και για τον τρόπο με τον οποίο αγκάλιασε τις σκέψεις και τις δημιουργίες των παιδιών μας. Μπορείτε να δείτε τις ζωγραφιές που χαρίσαμε στην κυρία Γερουλάνου στο σύνδεσμο που ακολουθεί:

 

Υφαίνοντας ιστορίες και φιλίες: Η ιστορία του Γιώργου

Η συνάντησή μας με τον Γιώργο, ένα άτομο με ολική απώλεια όρασης, αποτέλεσε μια ξεχωριστή και βαθιά ανθρώπινη εμπειρία στο πλαίσιο του σχεδίου δράσης «Υφαίνοντας ιστορίες και φιλίες». Μέσα από την προσωπική του αφήγηση, ο Γιώργος μοιράστηκε με τα παιδιά την ιστορία της οπτικής του αναπηρίας, μιλώντας με απλότητα και ειλικρίνεια για τη ζωή του, τις προκλήσεις αλλά και τις δυνατότητες που ανοίγονται όταν υπάρχει αποδοχή, κατανόηση και ουσιαστική επικοινωνία. Η αφήγηση αυτή λειτούργησε ως ένα ζωντανό «νήμα» που συνέδεσε τα παιδιά με τον άλλον, καλλιεργώντας σχέσεις εμπιστοσύνης, ενσυναίσθησης και φιλίας. Μέσα από τον διάλογο και τη βιωματική επαφή, τα παιδιά αντιλήφθηκαν ότι κάθε άνθρωπος έχει τη δική του ιστορία, η οποία αξίζει να ακούγεται και να γίνεται σεβαστή. Με αυτόν τον τρόπο, το σχέδιο δράσης μας εμπλουτίστηκε ουσιαστικά, καθώς οι ιστορίες δεν έμειναν θεωρητικές, αλλά μετατράπηκαν σε εμπειρίες που έφεραν τους ανθρώπους πιο κοντά και ενίσχυσαν την αίσθηση της κοινότητας.