Το 1893 ο Κωνσταντίνος Παππάς φτάνει από το Αργυρόκαστρο στη Λάρισα, η οποία είχε ακόμη έντονο τουρκικό χαρακτήρα, για να δημιουργήσει μια επιχείρηση με συνεργάτες τον Χρήστο Δημητριάδη και τον Κωνσταντίνο Σκαλιώρα. Σκοπός της Εταιρείας  ήταν «Η αγορά διαφόρων προϊόντων και ιδίως δημητριακών καρπών προς μεταπώλησιν επί κερδοσκοπεία είτε αυτουσίων είτε μεταποιημένων εν τω […] ατμομύλω εις άλευρα και λοιπά είδη…»

Οι συνέταιροι αγοράζουν μια έκταση 10 στρεμμάτων στη συνοικία Ταμπάκικα και ξεκινούν τη λειτουργία του Μύλου, που τότε χρησιμοποιούσε ως κινητήριο δύναμη τον ατμό. Μέσω του λιμανιού του Βόλου το αλεύρι που παράγει ο Μύλος διακινείται σε όλη την Ελλάδα. Το 1900 η επιχείρηση περνάει στα χέρια του Φώτη Παππά, ανιψιού του Κωνσταντίνου. Μέχρι το 1930 ο Μύλος είναι αυτόματος, διαθέτει τεχνολογικό εξοπλισμό αιχμής και χρησιμοποιεί ηλεκτρισμό. Κάνει εισαγωγές σίτου ακόμη και από την Αμερική (Αργεντινή και Καναδά), για να καλύψει τις τεράστιες ανάγκες σε πρώτη ύλη. Στην Κατοχή επιτάσσεται, καταστρέφεται σε πολλά σημεία, αλλά επιβιώνει από τον μεγάλο σεισμό του 1941 και από τις βόμβες που ακολουθούν. Στη δεκαετία του 1950 περνά στα χέρια του Άγγελου Παππά, γιου του Φώτη, και φτάνει να παράγει 90 τόνους αλεύρι ημερησίως. Δύο δεκαετίες αργότερα αρχίζει η φθίνουσα πορεία του. Το 1988 περνά στον Δήμο Λαρισαίων για αναπαλαίωση και απόδοση για χρήση στην πόλη. Την επόμενη χρονιά χαρακτηρίζεται «διατηρητέο κτίσμα», ως «αξιόλογο και αντιπροσωπευτικό δείγμα παραδοσιακής βιομηχανικής εγκατάστασης του 20^ου αιώνα». Μια πυρκαγιά το 2002 καταστρέφει τα ξύλινα πατώματα, τον επίσης ξύλινο εξοπλισμό του Μύλου, ακόμη και τη στέγη. Τα επόμενα χρόνια το κτήριο αναστηλώνεται, για να αποτελέσει πλέον ένα «πολιτιστικό πολύκεντρο», στο οποίο φιλοξενείται πλήθος πολιτιστικών και άλλων δραστηριοτήτων.

Αυτά και …άλλα ανακάλυψε η ομάδα του πολιτιστικού προγράμματος του σχολείου μας με τίτλο «Άρτος και θεάματα» την Παρασκευή 23/2/2024 κατά την επίσκεψή της στο Μουσείο Σιτηρών και Αλεύρων, που στεγάζεται στον Μύλο. Οι μαθητές και οι μαθήτριες παρακολούθησαν με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον την υπεύθυνη του Μουσείου κα Κωνσταντίνα Κόντσα να τους ξεναγεί στους χώρους του Μουσείου, διατύπωσαν ερωτήματα και συμμετείχαν σε διασκεδαστικά παιχνίδια. Στο τέλος είχαν την εμπειρία της κατασκευής ενός δικού τους «Μύλου του Παππά», μιας μακέτας του Μύλου, την οποία πήραν μαζί τους ως ενθύμιο της επίσκεψής τους. Το πιο σημαντικό όμως κέρδος ήταν η γνωριμία με την ιστορία του κτηρίου το οποίο δεσπόζει και χαρακτηρίζει την περιοχή, μια ιστορία παράλληλη με την εξέλιξη της Λάρισας και ιδιαίτερα με της δικής τους συνοικίας, των Ταμπάκικων.