Πραγματοποιήθηκε συζήτηση και δραστηριότητα με θέμα τον πόλεμο και την ειρήνη. Αρχικά, οι μαθητές απάντησαν αν γνωρίζουν τι σημαίνει η λέξη “πόλεμος”. Οι μαθητές άρχισαν να λένε λέξεις και να περιγράφουν τι συμβαίνει σε έναν τόπο όταν υπάρχει πόλεμος, τι συνέπειες έχει στα παιδιά και στην κοινωνία γενικότερα. Έπειτα, διαβάσαμε ένα παραμύθι με τίτλο ” Το δάσος με τους κισσούς”. Ακολούθησε συζήτηση και σχολιασμός, όπου ο κάθε ένας μαθητής ανέφερε τι του άρεσε περισσότερο από το βιβλίο. Αμέσως μετά σχεδιάσαμε ομαδικά με τους μαθητές μια αφίσα που έφερε τον τίτλο ” Όλοι μαζί για την ειρήνη “. Στην αφίσα αυτήν σχηματίσαμε το σήμα της ειρήνης, το περιστέρι με ένα κλαδί ελιάς και την γη, που γύρω γύρω της ο κάθε μαθητής ζωγράφισε τον εαυτό του, εκφράζοντας πως θέλουμε ειρήνη και ισότητα. Τέλος, πάνω στην αφίσα γράψαμε λεξούλες που συμβολίζουν την ειρήνη (π.χ. αλληλεγγύη, σεβασμός, ελευθερία, παιδεία, παιχνίδι, φιλία, χαρά κτλ).

Κατασκευάζουμε το ατομικό μας τηλέφωνο, γεμίζουμε το βαλιτσάκι του γιατρού, μαθαίνουμε πως πρέπει να φροντίζουμε τον εαυτό μας, τι χρειαζόμαστε και τι πρέπει να κάνουμε σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης.

Πραγματοποιήθηκε δραστηριότητα με θέμα το συναίσθημα τη ζήλιας. Αρχικά, συζητήσαμε για τον όρο “ζήλια” και σε ποιες περιπτώσεις μπορεί να το νιώσουν τα παιδιά. Έπειτα, τα παιδιά μοιράστηκαν τις εμπειρίες τους λέγοντας πότε θυμούνται να ένιωσαν ζήλια και πως το αντιμετώπισαν. Στην συνέχεια, διαβάσαμε το παραμύθι “Η Χιονάτη και οι 7 νάνοι” . Ακολούθησε συζήτηση και σχολιασμός για τα μηνύματα που περνά το παραμύθι, καθώς και που εντοπίσαμε το συναίσθημα της ζήλειας. Έπειτα φτιάξαμε “τα μήλα της ζήλιας” καταγράφοντας το κάθε παιδί τι είναι αυτό που του προκαλεί ζήλια και τα τοποθετήσαμε στο καλάθι της ομάδας μας.

Αφού συγκεντρώθηκαν τα μήλα της ζήλιας και τοποθετήθηκαν στο καλάθι, τότε κατασκευάσαμε “τον καθρέφτη της αλήθειας ” που αναφέρει τα ατομικά προτερήματα, θετικά στοιχεία της προσωπικότητας των παιδιών (π.χ. είμαι ευγενικός, καλός φίλος, μπορώ να αγαπώ και να βοηθώ τους άλλους κτλ.) και σε όσα πιστεύουν ότι είναι καλοί (π.χ. καλός στην ζωγραφική, ποδόσφαιρο κτλ).

Στόχος της δραστηριότητας ήταν να κατανοήσουν τα παιδιά το συναίσθημα της ζήλιας. Να αντιληφθούν ότι είναι φυσιολογικό συναίσθημα, αρκεί να μην θέλουν το κακό κάποιου άλλου (π.χ. όπως η βασίλισσα στην Χιονάτη) και να πιστεύουν στον εαυτό τους, τονίζοντας τα θετικά τους στοιχεία. Να νιώθουν μοναδικοί και ξεχωριστοί, μιλώντας για τον εαυτό τους με καλά λόγια. Με αυτό τον τρόπο εστιάζουν στον εαυτό τους και όχι σε όσα έχουν οι άλλοι. Επομένως, η δραστηριότητα αυτή ενισχύει και την αυτοεκτίμηση των μαθητών.

Παρακολουθούμε την βίντεο-ιστορία «Ένας διαφορετικός φίλος» και διαβάζουμε την ιστορία του «Έλμερ, ενός διαφορετικού ελέφαντα». Συζητάμε για τη σημασία της διαφορετικότητας. Φτιάχνουμε ομαδική εργασία και παράλληλα κατασκευάζουμε ατομικά και τον δικό μας ξεχωριστό Έλμερ.

Βιωματική Δραστηριότητα- Η αποκάλυψη των φόβων των μαθητών. Σκοπός της βιωματικής εργασίας είναι να μοιραστούν οι συμμαθητές τους φόβους τους, παίρνει το λόγο το κάθε παιδάκι αποκαλύπτοντας τους φόβους του, λέει τι φοβάται. Γίνεται συζήτηση αυτών των φόβων από το κάθε παιδί στο τέλος το κάθε παιδί αποτυπώνει τους φόβους του σε ένα μπαλόνι από χαρτόνι και το παρουσιάζει μέσα στην ολομέλεια της τάξης. 

“Τα μπαλόνια του φόβου”. Παρατηρώντας τον πίνακα ζωγραφικής του Μουνκ “Η Κραυγή”, συζητάμε για τους φόβους μας. Ζωγραφίζουμε τους φόβους μας σε πολύχρωμα μπαλόνια που έχουν σχεδιαστεί σε χαρτόνι νωρίτερα.  

 Πρώτα πρώτα παρακολουθήσαμε ένα εκπαιδευτικό βιντεάκι μέσα στην τάξη με τα συναισθήματα. Στη συνέχεια, συζητήσαμε ποια είναι τα συναισθήματα και πως τα αναγνωρίζουμε. Επεξηγηματικά, ανάλογα με τα συναισθήματα μας μετατρέπεται η έκφραση μας και τα χαρακτηριστικά του προσώπου μας, για παράδειγμα το πρόσωπο μας αλλάζει μορφή. Ειδικότερα, όταν νιώθουμε χαρά ή λύπη, τα μάτια μας είναι ανεβασμένα ή κατεβασμένα αντίστοιχα τα φρύδια μας, και το στόμα μας ανάλογα με τις εκφράσεις καταλαβαίνουμε αν κάποια/ος είναι χαρούμενη/ος, λυπημένη/ος. Έπειτα, παροτρύναμε τα παιδιά μέσω παιχνιδιού να αναγνωρίσουν το συναίσθημα, από την εικόνα που τους δείχνουμε από το βιντεάκι, έχοντας δύο φατσούλες διαφορετικές, στις οποίες πρέπει να επιλέξουν τη σωστή που αντιστοιχεί με το συναίσθημα της εικόνας.  

 Ακολούθως, αφού υλοποιήθηκε η παραπάνω δραστηριότητα, δείξαμε τον πίνακα ζωγραφικής του Μουνκ «Η Κραυγή» και μέσω της διαδικασίας της ιδεοθύελλας αναλύσαμε τον πίνακα και τα παιδιά κλήθηκαν να αποτυπώσουν ελεύθερα τις ιδέες τους και τις γράψαμε σε ένα χαρτόνι όλες τις σκέψεις τους, να σημειωθεί σε αυτό το σημείο, ότι ήταν εντυπωσιακές όλες οι απαντήσεις τους. Είναι σημαντικό να καταγραφεί, ότι μιλήσαμε ειδικά για το συναίσθημα του φόβου. Ακολούθως, το κάθε παιδί ξεχωριστά μας μίλησε για το δικό του φόβο. Μια πολύ ωραία δημιουργική δραστηριότητα που κατασκευάσαμε ήταν ένα ομαδικό κολάζ, όπου το κάθε παιδί ζωγράφισε ένα ανθρωπάκι σε χαρτί και στη συνέχεια ζωγράφισε μέσα σε μπαλόνι (σε χαρτόνι) το δικό του φόβο.  Έπειτα, τα παιδιά κόλλησαν τα ανθρωπάκια σε ένα μεγάλο χαρτί του μέτρου και τα ανθρωπάκια που ζωγράφισαν, ταυτόχρονα, αφήνουν τα μπαλόνια  να φύγουν ψηλά στον ουρανό, αποτυπώνοντας στο κολάζ με αυτή την εικόνα ότι φεύγει ο φόβος τους ψηλά. Τέλος, μοιράσαμε στα παιδιά μπαλόνια αληθινά, για να τα ζωγραφίσουν στο σπίτι, όποτε δηλαδή νιώσουν φόβο σε συνεργασία με τους γονείς τους, να τα φουσκώσουν μαζί και στη συνέχεια είτε παροτρύνονται να τα σκάσουν, είτε να τα σπάσουν, είτε να τα αφήσουν να  πετάξουν ψηλά διώχνοντας μακριά τον κάθε φόβο τους.

Σήμερα αποφασίσαμε μαζί με τα παιδιά να φτιάξουμε το μπουκαλάκι της ηρεμίας με νερό και χρυσόσκονη, το οποίο θα φανερώνει τα συναισθήματα μας. Συζητήσαμε μαζί με τα παιδιά, ότι είναι καλό, να αναγνωρίζουμε τα συναισθήματα μας και να μπορούμε να τα διαχειριζόμαστε. Ειδικότερα, όταν τα παιδιά δεν αισθάνονται ήρεμα, (κατά την ώρα της παρεούλας), προτείναμε όλοι μαζί να κουνάμε έντονα το μπουκάλι και να περιμένουμε να καταλαγιάσουν τα αρνητικά συναισθήματα, μέχρι να ηρεμήσει η χρυσόσκονη. Μια ωραία άσκηση αποσυμπίεσης.   

Κατασκευή:

 Συγκεκριμένα, καθίσαμε μαζί με τα παιδιά σε ένα τραπεζάκι γύρω γύρω και πάνω στο τραπεζάκι τοποθετήσαμε ένα άδειο μπουκάλι και μέσα σε αυτό γεμίσαμε νερό και έπειτα προσθέσαμε μέσα στο υγρό χρυσόσκονες με διάφορα χρώματα. Τα παιδιά έμειναν έκπληκτα με το αποτέλεσμα και ενθουσιάστηκαν παρά πολύ με τη συγκεκριμένη δραστηριότητα. Στο τέλος, το κάθε παιδί ξεχωριστά πήρε και ανακίνησε το μπουκάλι και είδαν το αποτέλεσμα με τη χρυσόσκονη!