Δεν θα μπορούσαμε να αφήσουμε μια τέτοια μέρα να περάσει,

έτσι απλά χωρίς να μας νοιάξει!

Για αρχή παρακολουθήσαμε (ξανά) μια μικρή ιστορία,

που από την πρώτη φορά μας προκάλεσε λατρεία!

Μπορείτε και εσείς αν θέλετε να την παρακολουθήσετε,

αρκεί εδώ να πατήσετε!

Ακολούθησε συζήτηση μεγάλη,

καθένας/καθεμία μιλήσαμε και ακούσαμε τι είπαν και οι άλλοι!

Ένα γλυκόπικρο παραμύθι διαβάσαμε,

αισθανθήκαμε και το απολαύσαμε.

Σε σκέψεις μας έβαλε και προβληματιστήκαμε

γιατί εμείς και ο εκφοβισμός μια και για πάντα τους λογαριασμούς μας χωρίσαμε!

Το μικρό μας το χεράκι ένα μεγάλο ΣΤΟΠ έγινε,

τον φόβο και τη βία έξω από το σχολείο μας έκλεισε!

 

Παραμυθοτράγουδο ακούσαμε με κάτι μήλα και ένα πορτοκάλι,

που δυστυχώς λυπόταν, φοβόταν και ήταν σε μαύρο χάλι…

Πατώντας εδώ μπορείτε να ακούσετε και εσείς την ιστορία,

πιο κάτω δείτε και τα παιδιά το παραμύθι να παίζουν και λύσεις να βρίσκουν με όλη τους τη φαντασία!

Τα στόματά μας διάπλατα ανοίξαμε και φωνάξαμε:

“ΣΤΗ ΒΙΑ ΜΙΛΑΜΕ

ΣΤΟΜΑ ΚΛΕΙΣΤΟ ΔΕΝ ΚΡΑΤΑΜΕ”!

Είτε τη βλέπουμε είτε τη ζούμε,

φωνάζουμε και αντιδρούμε!

Διαβάσαμε και άλλο ένα βιβλίο θαυμάσιο,

για ένα πλασματάκι μικρό, αλλά σε συναισθήματα ΤΕΡΑΣΤΙΟ!

Άδικα το Κάτι Άλλο προσπαθούσε στους άλλους να μοιάσει,

για να τον δεχτούνε και όμορφα να περάσει…

Τον πλήγωσαν, τον στεναχώρησαν και αποφάσισε μόνος του να μείνει,

ευτυχώς ένα άλλο πλασματάκι ήρθε που ήθελε φίλος του να γίνει!

Άλλη μία ιστορία σχετική, που ακούσαμε με μεγάλη προσοχή…

…και μας ενέπνευσε για δημιουργία πολλή!

Εικόνες είδαμε και για αυτές συζητήσαμε,

Τι συμβαίνει εδώ; Τι έχει γίνει;

Ποιος φταίει για αυτό;

Μήπως αν ξέρουμε, έχουμε όλοι μας ευθύνη;

Τη δική του αφίσα έφτιαξε κάθε παιδί,

άπεναντι στη βία πώς μπορεί να σταθεί!

Με ένα τραγούδι υπέροχα μοναδικό σας αποχαιρετούμε…

που αναφέρεται στο πώς εμείς επιλέγουμε την κάθε περίπτωση να χειριστούμε!

Γιατί, ναι, έχω δύναμη στα χέρια μου πολλή,

το τι θα κάνω με τη δύναμη αυτή όμως… είναι δική μου επιλογή!