ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ
Την πρώτη Μαϊου γιορτάζεται η μέρα των εργατών.Είναι στην πραγματικότητα η καθιερωμένη γιορτή της εξέγερσης των εργατών
του Σικάγου. Τον Μάη του 1886 τα εργατικά συνδικάτα στο Σικάγο
ξεσηκώθηκαν διεκδικώντας ωράριο εργασίας στις 8 ώρες
και καλύτερες συνθήκες εργασίας.
Εορτάζεται επίσης και σαν μέρα των λουλουδιών και της Άνοιξης.
Η μέρα έχει θεσπιστεί ως αργία και όλες οι υπηρεσίες και οι επιχειρήσεις
παραμένουν κλειστές.
Ο Μάιος στην Ελληνική λαογραφία
Παρ’ όλο που γενικά ο Μάιος θεωρείται ως ο τελευταίος μήνας της Άνοιξης,
είναι στην ουσία το μέσο της ανθοφόρας αυτής εποχής αφού το Καλοκαίρι
δεν αρχίζει παρά δύο δεκαήμερα μετά το τέλος του, στις 21 Ιουνίου.
Ο Μάιος, είναι πράγματι «μήνας χαράς και λατρείας της βλάστησης,
με δοξασίες και έθιμα διαχρονικού χαρακτήρα», όπως το παραδοσιακό έθιμο
με το πρωτομαγιάτικο στεφάνι το οποίο στολίζει την πόρτα του σπιτιού
μέχρι τις 24 Ιουνίου, οπότε καίγεται στις φωτιές του Αϊ-Γιάννη.
Οι λαϊκές προλήψεις θεωρούν τον Μάιο «μαγεμένο» γι’ αυτό αποφεύγονται
οι γάμοι και οι σοβαρές εργασίες στη διάρκειά του, εξ ου και η παροιμία
«Στον καταραμένο τόπο, τον Μάη μήνα βρέχει».
Όλοι οι λαοί, πάντως, την Πρωτομαγιά γιόρταζαν την ανθοφορία της Φύσης
και την απαρχή των «καλών καιρών». Κι ενώ οι λαϊκές παροιμίες,
όπως, «Μάη μου, Μάη δροσερέ κι Απρίλη λουλουδάτε» και
«ο Μάης έχει τ’ όνομα κι ο Απρίλης τα λουλούδια»,
προσπαθούν να μας επαναφέρουν στην τάξη, οι παιδικές αναμνήσεις δεν μας
το επιτρέπουν. Κι έτσι συνεχίζουμε να τραγουδάμε:
«Ο Μάιος μας έφτασε
εμπρός βήμα ταχύ
να τον προϋπαντήσουμε
παιδιά στην εξοχή».
ΕΘΙΜΑ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑΣ
Το πρωτομαγιάτικο στεφάνι
Ένα από τα πιο γνωστά έθιμα που εξακολουθεί να μας συνδέει
με την παραδοσιακή Πρωτομαγιά, μια γιορτή της άνοιξης και της φύσης
με πανάρχαιες ρίζες, είναι το πρωτομαγιάτικο στεφάνι.
Ο εορτασμός της Πρωτομαγιάς συνδέεται με την ανθρώπινη χαρά για την άνοιξη
και τη βλάστηση. Απότοκο των δοξασιών αυτών είναι το μαγιάτικο στεφάνι
που φτιάχνεται από διάφορα άνθη και καρπούς και κρεμιέται
στην πόρτα των σπιτιών.
Το μάζεμα των λουλουδιών για το πρωτομαγιάτικο στεφάνι,
ενισχύει στη σημερινή εποχή τις σχέσεις του ανθρώπου με τη φύση,
από την οποία οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν απομακρυνθεί
λόγω του τρόπου ζωής των σύγχρονων πόλεων.
Στα μέρη της Μικράς Ασίας, σε κάθε στεφάνι έβαζαν, εκτός από λουλούδια, ένα σκόρδο για τη βασκανία, ένα αγκάθι για τον εχθρό κι ένα στάχυ για την καλή σοδειά. Το μαγιάτικο στεφάνι στόλιζε τις πόρτες των σπιτιών ως του Αϊ – Γιαννιού του Θεριστή και τότε, το καίγανε στις φωτιές του αγίου.
Στα Δωδεκάνησα, μαζεύουν ένα λουλούδι που το λένε “ανοιχτομάτη”
και πιστεύουν πως όποιος το έχει είναι πάντα γερός και τυχερός.
