«Είναι λάθος να χωρίζουμε την ποίηση σε κατηγορίες. Η ποίηση είναι απέραντη σαν τη ζωή, ένα διαρκές γίγνεσθαι. Στο χώρο της δεν υπάρχουν όρια, δεν υπάρχουν απαγορεύσεις. Σε μια ομιλία του ο Ελυάρ είχε πει ότι, ενώ παλιότερα πίστευε πως υπάρχουν λέξεις απαγορευμένες για την ποίηση, αργότερα πείστηκε πως δεν ίσχυε κάτι τέτοιο. Μέσα και πάνω στις λέξεις του ποιητή αποτυπώνονται πολιτιστικές μνήμες αιώνων, αποθησαυρίζεται η παγκόσμια ιστορία. Το ποίημα ξεπηδάει από μιαν ανάγκη ν’ αποδοθεί η σιωπή, από μιαν εντολή της ανθρώπινης προϊστορίας, ιστορίας και μεθιστορίας. Μια εντολή που δίνεται στον ποιητή άθελά του κι εκφράζεται μέσα απ’ αυτόν. Γράφοντας ποίηση κάνει, χωρίς να το ξέρει, μια μάχη, σώμα με σώμα, με το θάνατο. Κι όταν λέμε θάνατο δεν εννοούμε μόνο τον φυσικό, αλλά και όλες τις μορφές κοινωνικού θανάτου. Η καταπίεση, η σκλαβιά, οι επιθυμίες που δεν εκπληρώνονται, όλα αυτά είναι μια καθημερινή εκτέλεση, ένας θάνατος. Κι όσο θα υπάρχει ο θάνατος, θα υπάρχει και η αντίσταση στο θάνατο. Μια αναμέτρηση μ’ αυτή τη μορφή του θανάτου είναι η πολιτική ποίηση (ή τουλάχιστον η δική μου πολιτική ποίηση) μια μάχη για να φτάσουμε στο “αταξικό γαλάζιο”».
Πρόσφατα άρθρα
Kατηγορίες
Σύνδεσμοι
- 10o Γενικό Λύκειο Πειραιά. Ιστοσελίδα του σχολείου μας
- 2ο Ιστολόγιο του σχολείου μας! Σ΄αυτή την διεύθυνση θα βρείτε το 2ο Ιστολόγιο του σχολείου μας. Επισκεφθείτε το :) !!!
- blogs.sch.gr
- Ασύγχρονη τηλεκπαίδευση
- Βιβλιοθήκη Εκπ.Λογισμικού ΕΛ/ΛΑΚ
- Δικτυακή πύλη sch.gr
- Εκπ/κό υποστηρικτικό υλικό
- Ηλ. περιοδικό e-Emphasis
- Ηλεκτρονικές κάρτες
- Ηλεκτρονική Διαχείριση Τάξης η-τ@ξη
- Ιστολόγιο Ομάδας ανάπτυξης blogs.sch.gr
- Μαθητική πύλη students.sch.gr
- Υπηρεσία video ΠΣΔ
Τέχνες-Μουσεία
- 70 Χρόνια Ελληνική Ραδιοφωνία
- Hλεκτρονικό Περιοδικό για τις Τέχνες και τον Πολιτισμό
- Βρετανικό Μουσείο
- Εθνική Πινακοθήκη
- Εθνικό Μουσείο Σύχρονης Τέχνης
- Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου Ψηφιακό Αρχείο Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου
- Θέατρο σκιών στο Διαδίκτυο
- Μουσείο Μπενάκη
- Τα καλύτερα Μουσεία του Κόσμου
- Το Μουσείο του Λούβρου
- Το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Λονδίνου
- Το νέο μουσείο της Ακρόπολης
“Ατέλειωτο πάρε δώσε έχω ?ε τις λέξεις. Άλλες ?΄ αρέσουν, άλλες ?ου ξινίζουν, άλλες ?ου βρω?άνε, άλλες ?ε συνεπαίρνουν, ?ου ανοίγουν δρό?ους, ουρανούς, πελάγη, γίνονται πλοία, τραίνα, α?άξια…..ξεχασ?ένα βιώ?ατα και ?νή?ες εκστατικές πριν απ? τα βιώ?ατα. Εξαρτάται κι απ? το πότε, πού, πώς και από ποιους τις ακού?ε. Ο τόνος της φωνής, η ώρα, ο σχη?ατισ?ός των χειλιών, παίζουν κι αυτά το ρόλο τους στην αποδοχή ή την απόρριψη ?ιας λέξης.
Τα λόγια δεν είναι άκα?πτα, είναι υπερβολικά ευλύγιστα, δεν έχουν ?όνο νοή?ατα αλλά και αισθή?ατα και ιστορία και ?ουσικές κλί?ακες και εικόνες….. Εξάλλου η ονο?ασία πολλών πραγ?άτων τυχαίνει συχνότατα να ?η συ?φωνεί ?ε τα ίδια τα πράγ?ατα.
Π.χ. αυτό το κόκκινο, σχεδόν αυτοφυές, άνθος, το πρώτο άγγελ?α της άνοιξης ονο?άζεται
π α π α ρ ο ύ να . Απαράδεχτο. Οι πρώτες δύο συλλαβές παπα σου φέρνουν την εικόνα ενός παπά ?ε ?αύρο ράσο και ?αύρο καλυ??άφκι, που κάποιοι ανθρώποι του λαού το θεωρούν γρουσουζιά και πιάνουν κρυφά τ΄ αχα?νά τους για να εξουδετερώσουν το κακό, και τα κοριτσόπουλα, ?όλις συναντήσουν ρασοφόρο, τρέχουν και χτυπούν η ?ια τον ώ?ο της άλλης λέγοντας “πάρ΄ τον” για να ?εταθέσουν την κακοση?αδιά. Εγώ, βέβαια, ποτέ δεν κάνω κάτι τέτοιο. Απεναντίας ?ου ε?πνέει πάντα κάποιο σέβας η ε?φάνισή τους, και ?άλιστα, όταν ή?ουν ?ικρός, ?όλις έβλεπα ιερέα του ασπαζό?ουν το χέρι και τον αποκαλούσα “πάτερ”.
Ωστόσο, ποτέ δεν ?πορούσα να τον σκεφτώ σαν εκπρόσωπο ή εξάγγελο της άνοιξης. Όσο για την κατάληξη ρ ού ν α ?ού ΄φερνε στο νου το θλιβερό πουλί κ ο υ ρο ύ ν α ή ?ια λασπω?ένη
γ ο υ ρ ο ύ ν α ?΄εκατό βυζιά.
Πώς είναι, λοιπόν, δυνατόν να συνδυάσου?ε αυτά τα σκοτεινά ?ε το κατάφωτο, δροσοπαγές;
Η ποίηση άλλοθι
η ποίηση αντίδοτο
η ποίηση – είπε .
αποτυχία ζωής
η ποίηση
ωραία διαφανής προσωπίδα
ώ ποίηση . είπε .
?ονάκριβη αλήθεια .
το ?πε δυνατά
το ακούσα?ε όλοι.