Κατά τη διάρκεια ενός μαθήματος βγήκαμε και περπατήσαμε στην αυλή του σχολείου μας για να συλλέξουμε φυσικό υλικό. Αργότερα δημιουργήσαμε ένα «History roll up». Τα φυσικά στοιχεία που βρέθηκαν ήταν τυλιγμένα μέσα σε ένα ύφασμα, ώστε να μπορούν να αναπτυχθούν το ένα μετά το άλλο. Καθίσαμε σε έναν κύκλο για να αφηγηθούμε μια ιστορία με δομή καθώς ξετυλίγαμε το ύφασμα. Οι μαθητές και οι μαθήτριες αποφάσισαν ότι ήταν μια ιστορία για ένα παιδί που ανακάλυψε έναν θησαυρό. Σε κάθε νέο στάδιο της ιστορίας, ένα νέο στοιχείο εμφανιζόταν και έπαιρνε ρόλο στην ιστορία. Η ιστορία ολοκληρώθηκε όταν ξετυλίξαμε τελείως το ύφασμα.
Αργότερα η τάξη χωρίστηκε σε ομάδες των τεσσάρων ατόμων και στο καλλιτεχνικό εργαστήρι αρχίσαμε να δημιουργούμε μια χαρτογραφία.
Η χαρτογραφία είναι ένα πολύτιμο και ισχυρό εργαλείο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί τόσο στην έρευνα όσο και στην τέχνη. Σύμφωνα με τον Rojas (2000), «η τοπική χαρτογραφία μπορεί να είναι ένα βασικό εργαλείο στην εκπαίδευση, για ανάπτυξη από τη δύναμη του τόπου. Η χαρτογραφία μπορεί να χρησιμοποιηθεί τόσο στην έρευνα όσο και στην τέχνη, ως οπτική γλώσσα για την αναπαράσταση και την επικοινωνία εννοιών, θεωριών και μεθοδολογιών.
Η σύγχρονη κοινωνική χαρτογραφία, κατανοητή ως καλλιτεχνική και εκπαιδευτική στρατηγική, γίνεται ο χώρος όπου, από καλλιτεχνική άποψη, προσπαθούμε να οπτικοποιήσουμε και να αποτυπώσουμε φαινόμενα και στοιχεία που συνθέτουν αυτήν την καλλιτεχνική πρακτική. Από τη μια πλευρά, είναι μια συλλογική χαρτογραφία (López Arrillaga, 2018) καθώς αντικατοπτρίζει μια τροχιά, μια διαδρομή, μια αβεβαιότητα των συμμετεχόντων. Από την άλλη, μέσω της τοποθέτησης κάθε ομάδας και της αλληλεπίδρασης δεδομένων, γίνονται φυσικές χαρτογραφίες. Αυτές οι χαρτογραφίες ή η μεταφορά του περιπατητή (Macaya-Ruíz, 2017) στεγάζουν τα σωματικά και συναισθηματικά ταξίδια ως καλλιτεχνική δημιουργία, η οποία αντιπροσωπεύει έναν νέο τρόπο εκτίμησης και οπτικοποίησης του τελικού έργου.
Το παιχνίδι είναι μια εκπαιδευτική στρατηγική που χρησιμοποιώ στις δραστηριότητες, αλλά όχι μόνο ως το κανάλι που διευκολύνει την αλληλεπίδραση μεταξύ όλων, αλλά ταυτόχρονα γίνεται το μέσο για τη δημιουργία συμβολικών στρατηγικών. Τα αγόρια και τα κορίτσια δημιουργούν μια χαρτογραφία που αφηγείται τις ιστορίες και τις περιπέτειές τους σε ένα σχηματισμό γεμάτο δημιουργικότητα και φαντασία. Μπορούμε να καταλάβουμε τι θέλουν να εκφράσουν μέσα από τα σχόλια τους:
Ομάδα«ScoobyDoo»: έχουμε σκεφτεί να γράψουμε τα ονόματα μας. Μετά να κάνουμε μια διαδρομή με τέρατα που όλο και θα μεγαλώνουν. Θα υπάρχουν 4 τέρατα και κάθε φορά θα είναι πιο μεγάλα και πιο δυνατά.
Ομάδα «Δέντρα και θησαυροί»: Οργανώνονται δημιουργώντας μια λίστα με το πού βρίσκονται και τι πράγματα ανακαλύπτουν. Έχουν δημιουργήσει ένα μονοπάτι παράλληλο με το κεντρικό μονοπάτι για να μπερδέψουν τους κακούς. Το κεντρικό μονοπάτι τους οδηγεί στο σωστό σημείο όπου βρίσκεται η σπηλιά με τον θησαυρό.
Ομάδα «Οι Super βοηθοί»: ένα παγωμένο δάσος, σπηλιά με δράκου, καμένο δάσος.
Ομάδα «Μυστηρίου»: κάνουμε ένα καταραμένο χαρτί και μια καταραμένη θάλασσα. Υπάρχει και ένας γίγαντας.
Ακόμα δεν έχουμε τελειώσει, σε λίγο τα αποτελέσματα …
Πηγή:Fundación Silviva (2021). La escuela a cielo abierto. LaTraviesaediciones.
ΟΔΗΓΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΗΣ ΥΛΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗΤΟΥ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΟΛΙΚΟ ΕΤΟΣ 2024-2025 (Υπουργείο παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού): βιβλίο των Εικαστικών των μαθητών/τριών Α΄ και Β΄ Δημοτικού. Προτείνεται: ενότητα Δ «Ταξίδια στο φανταστικό κόσμο των δημιουργών», να διδαχθούν οι υποενότητες: Δ1, Δ4, Δ5.
