Τη σχολική χρονιά 2017-18 με τους μαθητές της Γ2 τάξης του 106ου Δημοτικού Σχολείου Αθηνών στα πλαίσια της Ευέλικτης Ζώνης συναντηθήκαμε με το παραμύθι της Εύης Μάμαλη «Το Ασυναίσθημα» (εκδ. Βακχικόν, 2016). Το παραμύθι εντάχθηκε στο τετράμηνο διαθεματικό σχέδιο εργασίας με τίτλο: «Ο κύκλος των συναισθημάτων», που υλοποιήθηκε από τους μαθητές του τμήματος αυτού. Μέσα από εικαστικά δρώμενα και δράσεις φιλαναγνωσίας ακολουθήσαμε το Άλφα, τον παραμυθικό ήρωα, στο μακρύ ταξίδι του και μοιραστήκαμε μαζί του εικόνες, σκέψεις, λέξεις, συναισθήματα. Γράψαμε τις εντυπώσεις μας και ζωγραφίσαμε ό,τι μας κίνησε περισσότερο το ενδιαφέρον. Με τις ζωγραφιές μας φτιάξαμε μια τεράστια αφίσα, που τώρα βρίσκεται στον πίνακα βιβλιοπαρουσιάσεων της σχολικής βιβλιοθήκης. Μέρος των εργασιών μας αναρτήθηκε στο σχολικό ιστολόγιο. Πληροφορήσαμε τη συγγραφέα Εύη Μάμαλη γι’ αυτές και την παρακαλέσαμε να μας γράψει τις εντυπώσεις της. Στις 24-5-2018 να τι μας απάντησε με ηλ. επιστολή της:
Αγαπητό Γ2, Aγαπητοί μου Συνταξιδιώτες,
Μαγικό σχήμα ο κύκλος. Δεν είναι τόσο κλειστός όσο δείχνει. Κάποιες φορές ανοίγει και χωράει μέσα του κι άλλους. Αρκεί να θέλουμε εμείς να τους χωρέσουμε. Κύκλους ανοίξατε πολλούς, φιλόξενες αγκαλιές, που μέσα τους χωρέσατε μοιράσματα πολλά. Κύκλους κάνουν και τα συναισθήματα. Φέρνουν τη γαλήνη και ξαφνικά τη θύελλα κι έπειτα πάλι τη γαλήνη… Και τότε νιώθεις πως ο κύκλος των συναισθημάτων γίνεται ο ίδιος ο χορός της ζωής που, για να τον χορέψεις, θέλεις να πιάσεις κι άλλους από το χέρι για να σε συνοδεύσουν, εσένα που οδηγείς το χορό. Αλλά και να τους συνοδεύσεις εσύ, να μπεις στο τέλος του χορού κι έπειτα πάλι να βρεθείς στην αρχή. Πρώτος, τελευταίος, όποια θέση και να πάρεις, ο χορός για σένα είναι εξίσου όμορφος, ο κόσμος εξίσου σημαντικός γιατί τον βλέπεις από πολλές πλευρές.
Καθένας από εσάς είναι ο ήρωας του δικού του παραμυθιού, μαθητευόμενος καπετάνιος στο δικό του ταξίδι. Συντροφιά με το άλφα μάθατε να ταξιδεύετε χορεύοντας πάνω σε κύματα, παρέα με τους αέρηδες και με μια φωτιά που σιγοκαίει στην καρδιά. Γιατί όχι, λοιπόν; Το καλοκαίρι αυτό σταθείτε στην άκρη της θάλασσας, βουτήξτε τα πόδια σας στο νερό και για μια στιγμή ακούστε το μυστικό που σας φέρνει η θάλασσα από τα μεγάλα βάθη. Κι αν το μυστικό που θα σας φανερώσει για ναυάγια μιλάει, εσείς μη φοβηθείτε. Γιατί όπως λέει και η ποιήτρια :
Ανάμεσα
φόβου και θυμού
ναυάγησαν τα πλοία σου.
Ύστερα μόνο ο βυθός.
Καθρέφτης του κόσμου
η θάλασσα.
Το φως μια αντανάκλαση.
Κι αν νιώστε μόνοι, θυμηθείτε ότι κάπου εκεί έξω μακριά ή ίσως πιο κοντά από ότι το περιμένατε βρίσκεται το δικό σας ταυ που σας νοιάζεται και σας φροντίζει.
«Αγαπητή κυρία Αναστασία Μαργέτη, δασκάλα αυτού του Γ2: το άλφα σας ευχαριστεί από καρδιάς που το γνωρίσατε στους μαθητές σας. Βλέπετε, μόλις είχε βγει από ένα μακρινό και δύσκολο ταξίδι και το ότι μεγαλώνει η παρέα του τού δίνει μεγάλη ανακούφιση. Σας ευχαριστεί που του δώσατε το χώρο και το χρόνο να μοιραστεί την ιστορία του μαζί με τους μαθητές σας. Ακόμη περισσότερο το άλφα ευχαριστεί εσάς παιδιά που μοιραστήκατε δικά σας συναισθήματα με αυτό και του δώσατε την ευκαιρία να δει το ταξίδι του μέσα από τα δικά σας μάτια».
«Αγαπητό μου Γ2: μόλις ξεκίνησα για ένα νέο ταξίδι. Ο ορίζοντας μπροστά μου ανοιχτός και πλούσιος από χρώματα. Γύρω μου, κοντά μου είναι η παρέα μου. Ίσως υποψιάζεστε για ποιους μιλώ: μιλώ για εκείνον που, αν με δει να μη αντέχω, θα θελήσει να με κουβαλήσει στη ράχη του, μιλώ για μια γέφυρα πρόθυμη να με περνά στην απέναντι πλευρά, για ένα θρόνο ψηλό από όπου μπορώ να βλέπω τον κόσμο με άλλα μάτια, για μια σφυρίχτρα και μια μάνικα, ένα κύπελλο που άλλοτε με δροσίζει κι άλλοτε τα χώματα ποτίζει, έναν ατρόμητο διασώστη που βουτά μες στη φωτιά, άλλους δυο σαν και μένα για να ’χω να παίζω κι ένα σφυράκι που πολύ με νοιάζεται και πολύ με βοηθά. Ξέρετε, στη λέξη μας, σε αυτό το μικρό μας κόσμο, καθένας είναι καπετάνιος στο δικό του ταξίδι. Όταν όμως χρειαστεί ο ένας τον άλλο, κάποιος σίγουρα θα βρεθεί εκεί. Σύμβολο του νέου μου ταξιδιού, το ν, το σήμα της νίκης και της νέας αρχής. Κι αν τύχει από την άκρη μιας θάλασσας να ξεκινά η αρχή μιας ερήμου, χαμογελάστε! Το ’χουν αυτό τα ταξίδια, συνήθως είναι περιπετειώδη…»
Με Αγάπη και Εκτίμηση
Εύη Μάμαλη
