Στο μάθημα της Κοινωνικής και Πολιτικής Αγωγής ασχοληθήκαμε με την εκπαίδευση στη χώρα μας. Στο πλαίσιο του μαθήματος, αναζητήσαμε και συλλέξαμε στοιχεία σχετικά με τους θεσμούς που υπάρχουν στο σχολικό μας συγκρότημα και αφορούν την πρόσβαση όλων των παιδιών στην εκπαίδευση. Γι’ αυτό το λόγο, πήραμε συνεντεύξεις από διευθυντή και τους δασκάλους του 9^ου Ειδικού Δ.Σ. Αθηνών, τη δασκάλα του Τμήματος Ένταξης του σχολείου μας και τη δασκάλα του τμήματος ενίσχυσης της ελληνομάθειας αλλοδαπών και παλιννοστούντων μαθητών. Στη συνέχεια παραθέτουμε να στοιχεία που συλλέξαμε.

Το ειδικό σχολείο

Το ειδικό σχολείο δημιουργήθηκε για τα παιδιά που έχουν επιπλέον ανάγκες. Οι πιο συχνές αναπηρίες των παιδιών είναι οι δυσκολίες στα μαθήματα, στις κινητικές δυσκολίες και στην ομιλία. Οι δάσκαλοι τους εκπαιδεύουν όπως εκπαιδεύουν και εμάς, απλώς λίγο απλούστερα.

Οι δάσκαλοι έχουν κάνει ειδική εκπαίδευση, που λέγεται «ειδική αγωγή». Τα παιδιά αυτά εκτός από δασκάλους χρειάζονται ψυχολόγο, κοινωνικό λειτουργό, λογοθεραπευτή, σχολική νοσηλεύτρια, δύο βοηθούς και γυμναστή.

Τα ειδικά δημοτικά σχολεία τα έβαλαν μαζί με τα γενικά δημοτικά για να έχουν καλύτερη συνεκπαίδευση και για να βλέπουν  τα παιδιά πως συμπεριφερόμαστε. Το ειδικό σχολείο αυτό είναι δωρεάν. Η εκπαίδευση αυτών των παιδιών είναι δύσκολη αλλά είναι  υποχρέωσή του εκπαιδευτικού προσωπικού.

Τα παιδιά αυτά μετά το δημοτικό, αν έχουν τη δυνατότητα, πάνε σε κανονικό γυμνάσιο ή σε ειδικό γυμνάσιο και ύστερα στο ειδικό επαγγελματικό εργαστήριο.
Η ψυχολόγος λύνει  ότι προβλήματα έχουν και τους βοηθάει.  Παίζουν, ζωγραφίζουν, κάνουν τεστ για να δουν το IQ τους, προσπαθούν να περάσουν καλά και βοηθάνε τα παιδιά να γνωρίσουν κι άλλους ανθρώπους. Ο λογοθεραπευτής βοηθάει τα παιδιά που έχουν δεξιότητες.

Όταν  πήγαμε για να πάρουμε την συνέντευξη από το διευθυντή και τους δασκάλους  του σχολείου κάναμε γύρους στις τάξεις και γνωρίσαμε τα παιδιά. Παρατηρήσαμε ότι τα παιδιά ακόμα κι αν έχουν προβλήματα προσπαθούν  να γίνουν σαν εμάς. Παίξαμε μαζί τους και μάθαμε πως συμπεριφέρονται.

Τις πληροφορίες αυτές τις πήραμε από τον διευθυντή του 9^ου ειδικού σχολείου Αθηνών.

Ερευνητική ομάδα: Γιάννης Φανούρης Νικολάου, Βελισάριος Δημητρόπουλος, Τόνι Τσέπε Λετρόν, Μαρκ  Άντονι Νάλογκ, Ελένη Ντίνι, Μπέρναντετ Ραμίρεζ

Το Τμήμα Ένταξης

Η δασκάλα του τμήματος ένταξης έχει σπουδάσει 2 χρόνια και ασχολείται με το επάγγελμα αυτό 8 χρόνια .Το μάθημα γίνεται ,γιατί κάποια παιδιά  χρειάζονται  προσωπική  μάθηση  και αυτό τους βοηθάει πολύ.

Η δασκάλα μιλάει πρώτα με τους δασκάλους και μετά αποφασίζει τι μαθήματα θα τους κάνει. Η δουλειά  της  είναι απαιτητική  και έχει  μεγάλη  χαρά. Θεωρεί  ότι  είναι πολύ σωστό να υπάρχουν  τμήματα  ένταξης, γιατί είναι μια παραπάνω βοήθεια  για  κάποια παιδία.

Υπάρχουν  συγκεκριμένες μέθοδοι. Ήταν δικιά της  γνώμη  να  δουλέψει  σε αυτή  την δουλειά .Τα συναισθήματά  της  είναι  θετικά και  είναι  πολύ  ικανοποιημένη. Οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα παιδιά αυτά είναι οι μαθησιακές  και οι ψυχολογικές δυσκολίες.

Το πρόγραμμα αυτό είναι παλιό και έχει αρχίσει πριν από  10 χρόνια   στο 106^ο δημοτικό σχολείο Αθηνών. Ο αριθμός των μαθητών που διδάσκει η δασκάλα  αυτόν τον χρόνο  είναι 11 μαθητές. Η πρόοδος   των   μαθητών είναι  κορυφαία. Τα   μαθήματα που διδάσκονται την  ώρα αυτή  είναι η   γλώσσα και τα μαθηματικά. Το  πρόγραμμα  αυτό  αρέσει  στη δασκάλα, είναι ένα  δημιουργικό έργο.

Ερευνητική ομάδα:

Ραφαέλα Νάτση, Ραφαήλ Παρασκευόπουλος, Έλενα Φάνη, Σαββούλα Μποντίνι, Έρικα Μέι Πίντο, Σάρα Άγκελες.

Τάξη ενίσχυσης της ελληνομάθειας      ( Τάξη Υποδοχής)

Η  τάξη  υποδοχής   βοηθάει   τα  παιδία  που  είναι  από   άλλες   χώρες  να  επικοινωνούν. Βοηθάει να μαθαίνουν  τις  βασικές  εκφράσεις  που χρησιμοποιούμε  στην    καθημερινότητα.  Είναι πιο εύκολο  αν οι γονείς ξέρουν  έστω  και λίγα  ελληνικά αλλά, αν μιλάνε μόνο ξένες γλώσσες στην καθημερινότητα , είναι   αρκετά δύσκολο. Αλλά το παιδί  πρέπει να ξέρει  τη  μητρική του γλώσσα και να μεταφραστεί στα ελληνικά ώστε να μάθει  την γλώσσα. Τα παιδιά που έρχονται στο τμήμα υποδοχής συνήθως προέρχονται από τις  ξένες  χώρες.

Τα τμήματα χωρίζονται σε επίπεδα και κάνουν στην τάξη υποδοχής κυρίως γλώσσα, αλλά όχι με τα κανονικά βιβλία για παιδιά που δεν ξέρουν τη γλώσσα. Επίσης για την εκμάθηση  χρησιμοποιείται  το διαδίκτυο, αλλά και παιχνίδια που θα προσελκύσουν το ενδιαφέρον των παιδιών για αυτήν την γλώσσα. Άλλα αν το παιδί πάρει βοηθητικά βιβλία, χρειάζεται και ένας δάσκαλος για να λύνει τις απορίες του. Η διαφορά του τμήματος ένταξης με την τάξη υποδοχής είναι ότι στο τμήμα ένταξης είναι για μαθησιακά προβλήματα. Ο αριθμός των παιδιών που βρίσκονται στην τάξη υποδοχής είναι από 1-5 παιδιά. Αλλά όσο τα λιγότερα τόσο το καλύτερο. Ο δάσκαλος δεν πρέπει να είναι από ξένη χώρα.

Η κυρία Γεωργία Συκαρά είπε ότι η δουλειά της είναι ωραία. Το αιτιολόγησε γιατί όλοι μαθαίνουν την γλώσσα μας, πολλές φορές με αστείο και ωραίο τρόπο και αυτό κάνει την ώρα πιο ευχάριστη.

Ερευνητική ομάδα

ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΣΕΦΕΡΛΗΣ ,ΒΑΣΙΛΗΣ ΒΕΝΕΤΗΣ ,ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ,ΜΠΕΙΑ ΡΟΣΑ ΠΑΛΑΚΠΑΚ ,ΛΑΜΠΡΟΣ ΜΑΗΣ ,ΚΕΛΛΙΑΝ ΤΖΑΦΕΡΗ

Η συγγραφή του ομαδικού παραμυθιού, εικονογραφημένου με τις παραστάσεις του σχολικού ημερολογίου, προέκυψε ως συνέχεια και αποκορύφωμα της δημιουργίας παραμυθιών από εικόνες των μαθητών της Δ₂ τάξης, κατά το σχολικό έτος 2011-2012. Το όλο εγχείρημα μετέτρεψε και εξέλιξε τις δυαδικές ομάδες σε μια ενιαία ομάδα, αποτελούμενη από όλη την τάξη.

Οι στόχοι αλλά και οι μέθοδοι διδασκαλίας συνδιαμορφώθηκαν απ’ όλους μας, με γνώμονα την πληρέστερη κατανόηση του νοήματος από την πλευρά του μελλοντικού αναγνώστη. Η προϋπάρχουσα εμπειρία από την επεξεργασία των εικόνων, που είχε υλοποιηθεί σε εισαγωγικό στάδιο με δίμηνη διάρκεια, αλλά και η συγγραφή, σε δυάδες, των προηγούμενων παραμυθιών, αποδείχθηκαν πολύτιμες. Χρειάστηκε να συζητηθεί η κατασκευή κοινού πλαισίου του μύθου, χρησιμοποιώντας ως άξονες υπερδομής τις ερωτήσεις: πού, ποιος, πότε, πώς, γιατί, αποτελέσματα, τι νιώθω και αυτό αποφασίστηκε συλλογικά είτε με ψηφοφορία είτε με επιλογή κι αιτιολόγηση. Ως δομή συμφωνήθηκε ότι κάθε μήνας θα αντιστοιχεί σε ένα επεισόδιο του παραμυθιού. Για τον τρόπο έναρξης του ταξιδιού της ηρωίδας χρησιμοποιήθηκε η μέθοδος της ιδεοθύελλας. Αφού έγινε εκ νέου ο χωρισμός σε ομάδες των δύο ή τριών ατόμων και ο επιμερισμός των εργασιών, συζητήθηκαν τα στοιχεία που ζωντανεύουν ένα κείμενο (λογοτεχνικότητα) και τονίστηκε η συμμετοχή όλων των αισθήσεων –και όχι μόνο της όρασης- στην επεξεργασία των εικόνων αλλά και στο παραμύθι. Ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε στο ρόλο των συναισθημάτων, τόσο των ηρώων όσο και των ίδιων των μαθητών απέναντι στα τεκταινόμενα, σε μια προσπάθεια να διερευνηθεί και να εμπλουτιστεί και γλωσσικά το συναισθηματικό τους λεξιλόγιο. Το κλείσιμο του παραμυθιού συναποφασίστηκε με διάλογο ανάμεσα στους μαθητές, δίνοντας έμφαση στις εσωτερικές αλλαγές, άρα και την ωρίμανση της πρωταγωνίστριας-προτύπου. Όσο για τον τίτλο, μετά από πολλές προτάσεις τους, αποφασίστηκε με ψηφοφορία να είναι: “Πάμε μια βόλτα στο χρόνο;”

Αξίζει να δοθεί έμφαση στο γεγονός πως όλες οι ομάδες καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς συμμετείχαν ενεργά και με αδιάπτωτο ενδιαφέρον σ’ όλα τα στάδια αυτού του ετήσιου διαθεματικού σχεδίου εργασίας, και οι μαθητές ήταν πρόθυμοι να προτείνουν, να σχεδιάσουν, να υλοποιήσουν τα σχέδιά τους και να τα παρουσιάσουν στην ομάδα της τάξης, γεγονός που λειτούργησε ως αξιολόγηση και ανατροφοδότηση συγχρόνως. Τους ευχαριστώ πολύ για τη χαρά της δημιουργίας που μοιραστήκαμε μαζί. Διαβάστε το παραμύθι μας πατώντας με το ποντίκι εδώ.

Ομαδικό παραμύθι
Αναστασία Μαργέτη

Κατά τη διάρκεια του σχολικού έτους 2011-2012 με τους μαθητές της Δ₂ τάξης, στα πλαίσια του μαθήματος της Αισθητικής Αγωγής, συναποφασίσαμε να δημιουργήσουμε τα δικά μας παραμύθια από εικόνες και, κατόπιν, να συνθέσουμε ένα ομαδικό παραμύθι, που να έχει ως εικονογράφηση τις εικόνες του σχολικού μας ημερολογίου.

Όλα ξεκίνησαν από μια μορφή ενδοσχολικής επικοινωνίας…κάπως πρωτότυπη! Ανακαλύψαμε στη σχολική βιβλιοθήκη ένα λεύκωμα, που είχαν δημιουργήσει στο παρελθόν κάποιοι μαθητές του σχολείου μας, με δικές τους χριστουγεννιάτικες ιστορίες, καθεμιά  γραμμένη από δύο παιδιά και βασισμένη σε γιορτινές εικόνες, που τα ίδια παιδιά είχαν χρωματίσει. Η ιδέα αυτή μας συνάρπασε κι έτσι ξεκινήσαμε να γράφουμε κι εμείς, με τον ίδιο τρόπο, χριστουγεννιάτικα παραμύθια.  Όταν οι ιστορίες μας ανακοινώθηκαν στην τάξη, ο ενθουσιασμός όλων μας ήταν τόσο  μεγάλος, που, αν και οι γιορτές τελείωσαν, το κέφι μας δεν έλεγε να τελειώσει! Συνεχίσαμε τη συγγραφή παραμυθιών  με έναυσμα από άλλες εικόνες, οι οποίες προέρχονται από πίνακες ζωγραφισμένους με το στόμα και το πόδι- ευχαριστούμε αυτούς τους καλλιτέχνες με τις ιδιαίτερες ικανότητες- και, ως αποκορύφωμα της δημιουργίας μας, συγγράψαμε  το ομαδικό μας παραμύθι, με τίτλο: ‘Πάμε μια βόλτα στο χρόνο;’

Και βέβαια, αφού ξεκινήσαμε επικοινωνώντας με το παρελθόν, τελειώσαμε …επικοινωνιακά, παρουσιάζοντας τα παραμύθια μας και στη σχολική ιστοσελίδα, και στους μαθητές των άλλων τάξεων του σχολείου μας . Ίσως κι εμείς με τη σειρά μας να παρωθήσουμε κάποιους άλλους στο μέλλον! Πατήστε στους τίλτους των παραμυθιών για να τα διαβάσετε!

Ο ΠΑΣΧΑΛΙΝΟΣ ΛΑΓΟΣ
ΧΑΡΙΤΩΜΕΝΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ
ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΤΗΣ ΧΙΟΝΟΝΙΦΑΔΑΣ
ΤΟ ΜΑΓΕΜΕΝΟ ΔΑΣΟΣ
Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΕ ΤΑ ΚΟΥΡΕΛΙΑ
ΕΝΑ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΑΓΟΡΙ
ΕΙΝΑΙ ΟΝΕΙΡΟ
Μαμά πού είσαι
Η φανταστική νύχτα
Οι δυο παρατημένες ψαρόβαρκες
Αναστασία Ν. Μαργέτη