vbatsio's blog

Εκπαιδευτικός την εποχή της καραντίνας…

2020 … Χειμώνας… Ειδήσεις από την ανατολή κάνουν λόγο για μια επιδημία γρίπης που έχει εξαπλωθεί σε όλη την Ασία. Τα μέσα ενημέρωσης κάνουν λόγο για εκατόμβες…..

2020 … Μάρτιος… Ο ήλιος αρχίζει να κάνει πιο μεγάλες βόλτες στον ουρανό. Το ξύπνημα της φύσης έρχεται μαζί με έναν αόρατο εχθρό που είναι απειλητικός. Είναι τόσο μικρός αλλά μπορεί να αλλάξει πολλά στην καθημερινότητά μας…

2020 … 10 Μαρτίου… Ανακοινώνεται το κλείσιμο των σχολείων ως μέτρο για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Οι μαθητές μάλλον χαίρονται…. Όλοι είμαστε σε μια φάση ενδοσκόπησης και αναζήτησης ρόλου σε μια πρωτόγνωρη κατάσταση. Δεν είμαστε πλέον μέσα σε μια αίθουσα. Θα πρέπει να δημιουργήσουμε κανάλια επικοινωνίας που μέχρι τώρα ήταν κλειστά… Τα μέσα, ατομικά εφόδια και εξοπλισμός, λιγοστά, κυρίως από την πλευρά των μαθητών. Καινούριες λέξεις μπαίνουν στην καθημερινότητα των μαθητών αλλά και των δασκάλων: ηλεκτρονική τάξη, τηλεδιάσκεψη, εξ αποστάσεως διδασκαλία, eclass, eme….

Η πρωτόγνωρη κατάσταση απαιτεί και πρωτόγνωρες σκέψεις και τρόπους δράσης. Δεν υπάρχει πλέον η μυρωδιά του χαρτιού, η μυρωδιά της γόμας, του μολυβιού… Δεν λερώνω πλέον τα χέρια μου με τη μελάνη του μαρκαδόρου για να γράφω στον πίνακα… Ψάχνω τρόπους για να κρατήσω το ενδιαφέρον των παιδιών. Τα εργαλεία είναι πολλά, άπειρα… Θα πρέπει να υπάρξει ένα κοσκίνισμα και να διαλέξω αυτά που ταιριάζουν όχι σε μένα αλλά στους μαθητές μου… Πλέον αισθάνομαι ότι έχω στην τάξη μου όχι μόνο τους μαθητές αλλά και τη μαμά, τον μπαμπά, τον αδελφό ή την αδελφή… Αλλάζουν οι όροι επικοινωνίας μεταξύ μας… Η κάμερα πλέον είναι τα μάτια μας προς τους μαθητές μας αλλά και τα μάτια της κοινωνίας απέναντί μας.. Το μάτι της δεν θυμώνει, δεν εκφράζει απορία ούτε χαρά… Στέκεται εκεί και μας κοιτάει… Ίσως όλη την ημέρα και όλη τη νύχτα…

Από τις ειδήσεις ακούγονται νέα για αλλαγές στο σχολείο. Αλλαγές για εμάς χωρίς εμάς… Η κάμερα που μας έκανε παρέα τις μέρες του εγκλεισμού θέλει να συνεχίσει να μας συντροφεύει και όταν θα ξαναπάμε σχολείο… Καινούρια δεδομένα, νέα ήθη… Αν και όλοι είμαστε μακριά υπάρχει νομίζω ηλεκτρισμός στην ατμόσφαιρα… Βλέπω ένα όχι στα μάτια των συναδέλφων έστω και μέσα από την άσπονδη φίλη μας… Κι αυτή ένα εργαλείο είναι στο κάτω κάτω…

Ιούνιος 2020.. Ξαναβρισκόμαστε με τους μαθητές μας. Όλα είναι λίγο περίεργα. Δεν έχουμε αγκαλιές ούτε χειραψίες… Είμαστε όλοι σε μια φάση αναμονής. Το μέλλον αβέβαιο.. Ελπίζω να μη χρειαστεί να ξανατραβήξουμε την πρίζα της αίθουσας… Δεν είναι εύκολο να το κάνεις..

Για την υπογραφή

Μπάτσιος Βασίλης.