Ευχαριστούμε θερμά τον Πρόεδρο της Τ.Κ. Ξηρολίμνης Πιλικίδη Κωνσταντίνο και τον Πρόεδρο της Τ.Κ. Ανθότοπου Ελευθέριο Παπαϊωάννου για τη μεσολάβησή τους και τον Αντιδήμαρχο Κοζάνης Αλεξανδρίδη Γεώργιο για την ευγενική του δωρεά.
Ετοιμάσαμε τα ενθύμιά μας, σκηνικά μας, τους φακέλους μας, τις προσκλήσεις , τα χορευτικά μας και είμαστε έτοιμοι!!!
Ευχόμαστε σε όλους ένα δροσερό και ξεκούραστο καλοκαίρι!!!
Μετάβαση στο Δημοτικό σχολείο…
Πρώτα ελέγχθηκε πόσο έτοιμα είναι τα παιδιά όσον αφορά το λεπτό κινητικό έλεγχο (λειτουργικά πρότυπα, ανώριμα πρότυπα), στη αδρή κίνηση (μεταπηδήσεις, αναπηδήσεις, «Χόπλα » (skipping), στατική ισορροπία,πλευρίωση – εξειδίκευση εγκεφαλικών ημισφαιρίων,υποδοχή μπάλας)… Παρατηρήσαμε αν έχουν βελτίωση από την αρχή της χρονιάς ή έχουν μείνει στάσιμα? Χρειάζονται κάπου βελτίωση και πώς μπορούμε εμείς σαν εκπαιδευτικοί να προτείνουμε λύσεις?
Ευχαριστούμε θερμά τη Δασκάλα της πρώτης τάξης του Δημοτικού σχολείου Ξηρολίμνης, κα Αργυρώ, που μας υποδέχτηκε με τους μαθητές της στην αίθουσα της Α’ τάξης και αλληλεπιδράσαμε όλοι μαζί!
Ευχαριστούμε για τα υπέροχα δωράκια που μας χάρισαν και τους ευχόμαστε ένα υπέροχο καλοκαίρι!
Το νηπιαγωγείο Ξηρολίμνης συμετείχε σε ένα Διεθνές Πρόγραμμα «HOPA HEROES» που το δημιούργησε το πανεπιστήμιο Μακεδονίας με στόχο τον εμπλουτισμό των γνώσεων του πληθυσμού σχετικά με τα χαρακτηριστικά του εγκεφαλικού επεισοδίου…
Το πρόγραμμα ήταν διασκεδαστικό για τα παιδιά και εφοδίασε τους δασκάλους με μια ενθουσιώδη μεθοδολογία για να εκπαιδεύσουν τα παιδιά πάνω σ’ένα θέμα που τους επηρεάζει όλους.
Μιλήσαμε αρχικά για τον εγκέφαλο, πώς είναι διαμορφωμένος και πώς περνά ηλεκτρικό γαλάζιο ως μέσα του (ηλεκτρικά κύματα), εντοπίσαμε το αίμα και πώς αυτό ρέει, καθώς και πώς μοιάζει η θρόμβωση (σαν στάσιμη λίμνη)…
Μιλήσαμε για το σύμβολο της ιατρικής κοινότητας,τί συμβολίζει και από πού προήλθε (κηρύκιο Ασκληπιού)… Ποιός τελικά ήταν ο Ασκληπιός? Μάθαμε τα συμπτώματα του εγκεφαλικού (στραβό στόμα, παράλυτο χέρι, δυσκολία στην ομιλία). Τέλος μάθαμε τον αριθμό που πρέπει να καλέσουμε για βοήθεια… 112
Ολοκληρώσαμε το πρόγραμμα «Ο ΚΗΠΟΣ ΜΕ ΤΙΣ ΕΝΤΕΚΑ ΓΑΤΕΣ» που υλοποιήσαμε τη φετινή σχολική χρονιά στο νηπιαγωγείο μας
Σκοπός προγράμματος: Να αναπτυχθούν οι ατομικές και κοινωνικές
δεξιότητες των νηπίων, ώστε να βελτιώσουν την επικοινωνία τους με τους
άλλους.
Αρχικοί στόχοι προγράμματος:
Να ενθαρρυνθούν τα παιδιά να μιλήσουν για τα συναισθήματα.
• Να έχουν την ευκαιρία τα παιδιά να μοιραστούν με την ομάδα πράγματα για
τον εαυτό τους και να γνωριστούν καλύτερα.
• Να ενισχύσουν την κριτική σκέψη.
• Να μάθουν υγιείς συνήθειες.
• Να ενισχύσουν την αυτοεκτίμηση.
• Να εξοικειωθούν με τη διαφορετικότητα των άλλων.
• Να ενισχυθούν οι αξίες της φιλίας και της συνεργασίας.
Καθ’ όλη τη διάρκεια της εφαρμογής του προγράμματος υπήρξε
συνεργασία και εποπτεία από στέλεχος της επιστημονικής ομάδας του
ΚΕΝΤΡΟΥ ΠΡΟΛΗΨΗΣ ΤΩΝ ΕΞΑΡΤΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΡΟΑΓΩΓΗΣ ΤΗΣ
ΨΥΧΟΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΥΓΕΙΑΣ Π.Ε. ΚΟΖΑΝΗΣ “ΟΡΙΖΟΝΤΕΣ” (σε
συνεργασία με τον Ο.ΚΑ.ΝΑ.)
Στο πλαίσιο του Εργαστηρίου Δεξιοτήτων από το θεματικό άξονα «Φροντίζω το Περιβάλλον» και με τίτλο «Οι φύλακες του Δάσους» ,απευθυνθήκαμε στο γεωπόνο του χωριού, κ. Ζερβανταρίδη Φώτη, τον οποίο ευχαριστούμε πολύ για τα δενδρύλλια που μας έδωσε για να κάνουμε δεντροφύτεψη στην αυλή του σχολείου.
Φυτέψαμε μια ροδακινιά, μια βυσσινιά και τρεις μηλιές!!!
Καλή μας επιτυχία!!!
Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Νευροϊνωμάτωσης παρουσιάσαμε στα παιδιά το παραμύθι «Ο Μπαλωματούλης». Πρόκειται για ένα παραμύθι που αναφέρεται στη διάγνωση και ανακοίνωση της νόσου στους μικρούς ασθενείς με Νευροϊνομάτωση με πρωταγωνίστρια μία μικρή καμηλοπάρδαλη.Το παραμύθι προβάλει αισιόδοξα μηνύματα και προορίζεται να ενημερώσει με όσο πιο απλό και προσιτό τρόπο γίνεται τα παιδιά τα οποία πολύ συχνά ξεκινούν από πολύ μικρή ηλικία πληθώρα εξετάσεων, δύσκολες επεμβάσεις και θεραπείες. Μιλώντας για τη νόσο, την διαφορετικότητα και την αποδοχή, η ιστορία της μικρής καμηλοπάρδαλης, βοηθάει τα παιδιά να ενημερωθούν και να εξοικειωθούν με το άγχος της διάγνωσης .
Αποφασίσαμε να στηρίξουμε το δικό μας παιδί και όλα τα παιδιά που αντιμετωπίζουν δυσκολίες καθώς και τους γονείς τους…
Σχεδιάσαμε το ανθρώπινο σώμα, μιλήσαμε για τις μεταλλάξεις των κυτάρων (με όσο πιο απλά λόγια γίνεται).Το DNA είναι αυτό που μας χαρακτηρίζει (έλικας που μοιάζει με σκάλα φτιαγμένη από πολύχρωμα καλαμάκια). Τι γίνεται όμως όταν τα κύτταρά μας μεταλλάσσονται; (βάσεις μπαλονιών)… πώς μοιάζουν; Μιλήσαμε για τα συμπτώματα που εμφανίζει αυτή η νόσος.Είναι κάτι καφέ κηλίδες; Έχουμε όλοι καφέ κηλίδες;Μπορούμε να γίνουμε όλοι καμηλοπάρδαλη σαν τον Μπαλωματούλη; Τελικά όλοι έχουμε καφέ κηλίδες αφού όλοι αφήσαμε το αποτύπωμα αγκαλιάς στους συμμαθητές μας…Όλοι είμαστε ίδιοι και ισότιμοι στην αγάπη, στην αγκαλιά αλλά και στη χαρά και τη μάθηση. Μια δράση για όλους εμάς τους ίδιους, διαφορετικούς και μοναδικούς!!!
Στο τέλος της δράσης όλα τα παιδιά πήραν από ένα μπισκότο και ένα μπαλόνι με το σήμα του Πανελλήνιου Συλλόγου Ασθενών & Φίλων Πασχόντων από νευροϊνωμάτωση « Ζωή με NF ».
Μια τέτοια μέρα δώσαμε κι εμείς φόρο τιμής στις 353.000 ψυχές που χάθηκαν, που κάηκαν, μάνες που έμειναν πίσω, παιδιά που ταξίδεψαν για ένα καλύτερο αύριο…
Τα παιδιά ζωγράφισαν τα σπίτια, τις φωτιές, πιάσανε τα άγια χώματα και μάθανε για το Τζιβαέρι, τι είναι και τί συμβολίζει…
Φτιάξανε το καράβι του ξεριζωμού, μεταφέροντας το δικό τους Τζιβαέρι, το δικό τους πολύτιμο λίθο. Η Αστερομάτα ήταν το κίνητρό μας…
Πρέπει να διδάσκονται στα σχολεία όλες οι Γενοκτονίες. Όχι από θέμα καταγωγής, αλλά από θέμα αρετής!
Δράση Παγκόσμιας αλλά και τοπικής Ιστορίας.
ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ, ΘΥΜΑΜΑΙ ΚΑΙ ΤΙΜΩ!!!
Διαβάσαμε το βιβλίο το Σελ Σιλβερστάιν “Το δέντρο που έδινε”.
Η ιστορία αναφέρεται στη σχέση μιας μηλιάς και ενός παιδιού καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής τους. Όταν το παιδί είναι μικρό επισκέπτεται καθημερινά τη μηλιά, κάνει κούνια στα κλαδιά της και κάθεται στη σκιά της. Μεγαλώνοντας όμως το παιδί ζητάει όλο και περισσότερα από αυτήν ενώ περνάει όλο και λιγότερο χρόνο μαζί της…
Κάθε μέρα το παιδί την επισκέπτονταν, μάζευε τα μήλα της, σκαλφάλωνε στον κορμό της και έκανε κούνια στα κλαδιά της. Και η μηλιά ήταν ευτυχισμένη… Όσο το παιδί μεγάλωνε ζητούσε όλο και περισσότερα ξανά και ξανά και ξανά… και το δέντρο όλο έδινε , έδινε κι έδινε …και χαιρόταν η καρδιά του.
Το παραμύθι είναι μια παραβολή για τη γονεϊκή αγάπη που προσφέρεται άνευ όρων και ορίων.
Ετοιμάσαμε μια κατασκευή όπου πάνω σε μια μηλιά βάλαμε τη φωτογραφία του κάθε παιδιού με τη μητέρα του, το κείμενο του βιβλίου «Το δέντρο που έδινε» και ένα φακελάκι με σποράκια τα οποία το παιδί θα σπείρει μαζί με τη μαμά του και όταν βλαστήσει τι φυτό θα της το χαρίσει.
Κατασκευάσαμε και ένα καδράκι με ένα μπουκέτο λουλούδια και ένα ποίημα για τη μητέρα.
Με αφορμή τον εορτασμό της Πρωτομαγιάς , μιλήσαμε για το διπλό συμβολισμό της μέρας. Για τη γιορτή της Άνοιξης που η φύση ξαναγεννιέται αλλά και για τον αγώνα των εργατών για την καθιέρωση ανθρώπινων συνθηκών στην εργασία.
Θέλοντας να τηρήσουμε το έθιμο του Πρωτομαγιάτικου στεφανιού που λέει ότι πρέπει να το κρεμάμε στην πόρτα του σπιτιού μας για καλή τύχη, αποφασίσαμε να κάνουμε έναν περίπατο , να μαζέψουμε τα υπέροχα αγριολούλουδα που πλημμυρίζουν όλο το χωριό αυτή την εποχή και να φτιάξουμε κι εμείς το δικό μας Πρωτομαγιάτικο στεφάνι για να το κρεμάσουμε στην πόρτα του σχολείου μας.
Και το στεφάνι της Πρωτομαγιάς σε κατασκευή…
ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ!!!
