4ο Γυμνάσιο Ιωαννίνων-Ζωγραφίζουμε την Γκουέρνικα – ένα σύμβολο κατά του φασισμού και του πολέμου.
Σήμερα αναρτήσαμε ,στην αίθουσα τελετών του σχολείου μας ,το έργο που δουλεύαμε τις τελευταίες μέρες.Θα αποτελέσει το σκηνικό της γιορτής της 28ης Οκτωβρίου.
Αυτό τον πίνακα όλοι μας τον έχουμε δει σε κάποια αναπαράσταση. Ο τεράστιος ασπρόμαυρος καμβάς που αποτυπώνει την φρίκη του πολέμου.
Ο Πάμπλο Πικάσο δημιούργησε τον πίνακα αυτό το 1937 για την Παγκόσμια Έκθεση στο Παρίσι ως παγκόσμιο σύμβολο κατά του πολέμου.
“Σταματήστε τον πόλεμο”, είναι η κραυγή που βγαίνει μέσα από αυτό το έργο του Πικάσο. Μια κραυγή που ταιριάζει σε κάθε εποχή και σε κάθε γωνιά της γης αφού ο πόνος, η δυστυχία, η απελπισία και ο φόβος του θανάτου δεν έχει σύνορα ούτε χρονικά όρια.
ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ ΕΙΚΑΣΤΙΚΩΝ: ΤΑΣΙΟΥ ΜΑΡΙΑ
Άνθρωποι και ζώα κυριολεκτικά χυμένα πάνω στον πίνακα , μορφές χωρίς συγκεκριμένη δομή (αλλού τα μάτια, αλλού τα χέρια), καταδεικνύουν τα αποτελέσματα ενός βομβαρδισμού στα ίδια τα σώματα, αλλά και στην ψυχολογική κατάσταση των ανθρώπων. Ο πόνος, η δυστυχία και η απελπισία είναι διάχυτα σε αυτό τον πίνακα, στον οποίο κυριαρχούν τρία χρώματα, το μαύρο, το άσπρο και το γκρι, αφού κάθε άλλο χρώμα θα έστελνε έστω και ένα ελάχιστο μήνυμα ελπίδας και ζωής.
Ξεκινώντας από αριστερά βλέπουμε μια μητέρα να κρατά στην αγκαλιά της το παιδί της. Το σώμα του παιδιού εκτείνεται προς τα κάτω, προς τη μάνα γη, για να μας δείξει πως είναι νεκρό, ενώ το στόμα της μητέρας είναι μισάνοιχτο, βγάζοντας πόνο και βουβή κραυγή. Για να μας δώσει την αίσθηση της κραυγής ο Πικάσσο έχει δώσει στο στόμα της το σχήμα που έχει το στόμα του αλόγου και δίνοντας στη γλώσσα της τριγωνικό σχήμα κάνει ακόμα εντονότερο το στοιχείο του πόνου.
Πάνω ακριβώς απ τη μητέρα είναι ένας ταύρος, το αγαπημένο σύμβολο του Πικάσσο, σύμβολο του φασισμού του πολέμου και της βιαιότητας. Όλες οι μορφές του πίνακα είναι στραμμένες προς αυτόν με ανοιχτά τα στόματα, ένα βουβό ουρλιαχτό ικεσίας που όμως δεν τον αγγίζει αφού αυτός παραμένει σταθερός και ατάραχος και έχει το βλέμμα του έξω από αυτό το σκηνικό της φρίκης και της δυστυχίας.
Πίσω από τον ταύρο, πάνω στο τραπέζι , στο βάθος υπάρχει ένα μαύρο πουλί, το οποίο συμβολίζει το θάνατο, τις ψυχές που μόλις χάθηκαν.
Κάτω από τη μητέρα βρίσκεται το διαμελισμένο σώμα ενός νεκρού πολεμιστή με τα χέρια ανοιχτά, ώστε με το κάθετα τοποθετημένο σώμα του προς αυτά να σχηματίζεται η σταύρωση, συμβολίζοντας τη θυσία του Ισπανικού λαού. Ο νεκρός στρατιώτης κρατάει σφιχτά στο χέρι το σπασμένο σπαθί του, σύμβολο ηρωικής αντίστασης. Κάποιοι κριτικοί υποστηρίζουν πως ο νεκρός πολεμιστής είναι άγαλμα, οπότε σε αυτή την περίπτωση το μήνυμα που θέλει να στείλει ο δημιουργός είναι πως μαζί με το λαό δοκιμάζεται η ιστορία και ο πολιτισμός του τόπου.
Στο κέντρο του πίνακα βρίσκεται ένα άλογο, πληγωμένο από λόγχη που χλιμιντρίζει – ξεψυχάει, σύμβολο του λαού που ξεψυχάει αναζητώντας την ειρήνη και τη δημοκρατία. Το άλογο καταρρέει, αλλά κρατά το κεφάλι του όρθιο, δείχνοντάς μας το λαό που πονά και υποφέρει , αλλά αντιστέκεται με ηρωισμό, δεν υποκύπτει. Παρατηρούμε πως το άλογο στηρίζεται στο μπροστινό αριστερό του πόδι, όπως το άλογο του Παρθενώνα, συμβολίζοντας την ελπίδα και την πεποίθηση μαζί, πως η ΤΕΧΝΗ θα φέρει τη σωτηρία. Τέλος παρατηρούμε πως το σώμα του αλόγου είναι καλυμμένο με εφημερίδες, αφήνοντας άλλο ένα ενδεχόμενο βοήθειας ή σωτηρίας από το ρόλο του τύπου.
Προς τα δεξιά του πίνακα διακρίνονται γυναικείες μορφές που προσπαθούν να γλυτώσουν από τον βομβαρδισμό και στην άκρη δεξιά συμβολίζεται ένας άντρας πριν πέσει νεκρός. Σε αρκετά σημεία βλέπουμε ημίλευκα και λευκά ανισοσκελή τρίγωνα, τα οποία προδίδουν τη φωτιά που καίει το κτίριο.
Σε κάθε έργο ζωγραφικής, ένα σημαντικό στοιχείο είναι ο φωτισμός. Στη Γκερνίκα το φως έρχεται από μία ηλεκτρική λάμπα με ακτίνες μυτερές σαν δόντια, που δε φωτίζει απολύτως τίποτα, αλλά μας δίνει την αίσθηση της αγριότητας του πολέμου σε αυτό το σύγχρονο και πολιτισμένο κόσμο με τις πάμπολλες τεχνολογικές κατακτήσεις.
Τέλος παρατηρούμε μια γυναικεία μορφή που κρατά στα χέρια της μια λάμπα πετρελαίου, η μόνη μορφή που δεν είναι χτυπημένη από το βομβαρδισμό. Σύμφωνα με μελέτες η σύνθεση του έργου βασίζεται σε μια πυραμίδα που στην κορυφή της βρίσκεται αυτή η λάμπα με φως αχνό αλλά ζεστό. Με τη γυναικεία αυτή μορφή ο Πικάσσο συμβολίζει την έννοια της Ελευθερίας που προσπαθεί να σωθεί κρατώντας γερά στα χέρια της το φως της ΤΕΧΝΗΣ και του ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ως μοναδική ΕΛΠΙΔΑ για ένα καλύτερο κόσμο ακόμα και σε αυτές τις σκοτεινές στιγμές.
ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ ΕΙΚΑΣΤΙΚΩΝ: ΤΑΣΙΟΥ ΜΑΡΙΑ
Copyright © 2017. Με την επιφύλαξη όλων των δικαιωμάτων.