Τα παιδιά της Ε’ τάξης χωρίστηκαν σε δυο ομάδες, μπερδεμένα. Η ομάδα των τυφλών έπρεπε να δέσει τα μάτια με ένα μαντήλι. Η ομάδα των μουγκών έπρεπε χωρίς να μιλήσει καθόλου να βρει ένα ζευγάρι και να το οδηγήσει στο σχολείο, σε διάφορα σημείο. Σκοπός της συγκεκριμένης δραστηριότητας είναι η ενσυναίσθηση, καθώς και η ανάπτυξη της εμπιστοσύνης προς τον άλλον.
Η ιδιαιτερότητα αυτής της άσκησης είναι ότι τα παιδιά δεν γνώριζαν ποιος τους οδηγεί, οπότε καθ’ όλη τη διάρκεια της δραστηριότητας, οι εσωτερικές διεργασίες των παιδιών ασυνείδητα τα οδηγούσαν σε μια εγρήγορση ώστε να μπορέσουν να βρουν τρόπους να διαχειριστούν όσα αισθάνονταν.
Στη συζήτηση που ακολούθησε ως ανατροφοδότηση της δραστηριότητας, τα παιδιά εξέφρασαν ότι τους ήταν πολύ δύσκολο να έχουν τον ρόλο του τυφλού, ένιωθαν φόβο να μην χτυπήσουν κάπου ενώ παράλληλα προσπαθούσαν να ανακαλύψουν ποιος τους οδηγεί τροφοδοτώντας την περιέργειά τους. Από την άλλη μεριά ο ρόλος του μουγκού δεν τους δυσκόλεψε στη συγκεκριμένη δραστηριότητα καθώς το να έχουν την ευθύνη να κατευθύνουν έναν τυφλό το βρήκαν ευκολότερο.