Μια που μιλάμε για το ποντικάκι μας, ας δούμε και την ιστορία ενός άλλου μικρού ποντικού:

Μια φορά κι έναν καιρό, σε ένα αγροτόσπιτο, ζούσε ένα ποντικάκι.

Η ζωή κυλούσε ήσυχα στο σπίτι, μέχρι που..

Μια μέρα το ποντικάκι είδε τον αγρότη και τη γυναίκα του να ξεδιπλώνουν ένα πακέτο.

«Τι να έχει άραγε μέσα;», αναρωτήθηκε το ποντικάκι.

Περίμενε λοιπόν με ανυπομονησία, κοίταζε, κοίταζε. και όταν άνοιξε το πακέτο φάνηκε από μέσα μία… ΠΟΝΤΙΚΟΠΑΓΙΔΑ!

Κατατρομαγμένο το ποντικάκι τρέχει να το πει στα άλλα ζώα του σπιτιού για να το βοηθήσουν να μην πιαστεί στην παγίδα των ανθρώπων.

«Μια ποντικοπαγίδα μέσα στο σπίτι! Μια ποντικοπαγίδα μέσα στο σπίτι! Βοηθήστε με!» κραύγασε το ποντικάκι.

Η κότα κακάρισε, έξυσε την πλάτη της και σηκώνοντας το λαιμό της είπε:

«Ποντικάκι μου, καταλαβαίνω πως η ποντικοπαγίδα μπορεί να σε σκοτώσει. Όμως αυτό είναι δικό σου πρόβλημα! Εμένα τι με νοιάζει εάν έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι;»

Το ποντικάκι γύρισε στο γουρούνι και του είπε όλο αγωνία:

«Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι! Κάντε κάτι, βοηθήστε με!»

Το γουρούνι απάντησε με συμπόνια:

«Λυπάμαι πολύ ποντικάκι μου, αλλά δεν μπορώ να κάνω τίποτα περισσότερο από το να παρακαλάω να μην πιαστείς.»

Το ποντικάκι στράφηκε απογοητευμένο προς την αγελάδα και της είπε με όση φωνή του είχε απομείνει:

«Έχει μια ποντικοπαγίδα στο σπίτι! Εσύ είσαι δυνατή, μπορείς να με βοηθήσεις;»

Η αγελάδα όμως απάντησε:

«Ποντικάκι μου, λυπάμαι για σένα. Αλλά κι εσύ δεν καθόσουν ήσυχα. Έτρωγες το τυρί των ανθρώπων!»

«Μα το τυρί είναι δικό σου, από το γάλα σου. Άρα ανήκει σε εσένα κι όχι στους ανθρώπους.»

«Τι να σου πω ποντικάκι μου. Όποιος εναντιώνεται στους ανθρώπους το πληρώνει! Άλλωστε εγώ δεν θα πάθω τίποτε από την ποντικοπαγίδα. Το μόνο που μπορεί να μου κάνει είναι ένα τσιμπηματάκι στο δέρμα!»

Το ποντικάκι έφυγε από το στάβλο με κατεβασμένο το κεφάλι, περίλυπο και απογοητευμένο, γιατί θα έπρεπε ΜΟΝΟ ΤΟΥ να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο της ποντικοπαγίδας!

Την επόμενη νύχτα, ένας παράξενος θόρυβος, κάτι σαν το θόρυβο που κάνει η ποντικοπαγίδα όταν κλείνει, ξύπνησε τη γυναίκα του αγρότη. Έτρεξε λοιπόν να δει τι συνέβη αλλά μέσα στη νύχτα, δεν πρόσεξε πως στην παγίδα είχε πιαστεί από την ουρά του ένα φίδι.

Φοβισμένο το φίδι δάγκωσε τη γυναίκα.

Ο αγρότης πήρε τη γυναίκα του και την πήγε στο νοσοκομείο. Αλίμονο όμως, την έφερε στο σπίτι με πολύ υψηλό πυρετό! Ο γιατρός τον συμβούλεψε να της μαγειρέψει ζεστές σούπες.

Έτσι ο αγρότης έσφαξε την κότα για να φτιάξει μια κοτόσουπα!
Η γυναίκα πήγαινε από το κακό στο χειρότερο και όλοι οι γείτονες ερχόταν στο σπίτι για να βοηθήσουν. Για να τους ταΐσει ο αγρότης αναγκάστηκε να σφάξει το γουρούνι.

Όμως η μόλυνση από το δηλητήριο του φιδιού είχε προχωρήσει και ο γιατρός είπε ότι η γυναίκα έπρεπε να εγχειριστεί. Για να κάνει βέβαια την εγχείρηση, ήθελε πολλά χρήματα και ο αγρότης αναγκάστηκε να σφάξει και την αγελάδα.

Μέσα από την τρυπούλα του, το ποντικάκι παρακολουθούσε ό,τι γινόταν, γεμάτο θλίψη…

Και έτσι, δεν έζησαν αυτοί καλά. Εμείς τι λέτε, θα ζήσουμε καλύτερα;