Δημοσιεύθηκε στην Κάστρα Πελοποννήσου

ΚΑΣΤΡΟ ΜΕΘΩΝΗΣ

Χτισμένο το 1209 από τους Ενετούς, στο νοτιοδυτικότερο άκρο της Πελοποννήσου, το κάστρο της Μεθώνης είναι ένα από τα πιο σημαντικά οχυρωματικά σύνολα του ελληνικού χώρου, καταλαμβάνοντας μια έκταση περίπου 93 στρεμμάτων. Οι τρεις πλευρές του βρέχονται από τη θάλασσα, ενώ η βόρεια είναι εκείνη που το συνδέει με την ξηρά, η οποία μάλιστα είναι ισχυρά οχυρωμένη από μία ακρόπολη.

Από τα εντυπωσιακότερα τμήματα του κάστρου είναι η γέφυρα που το συνδέει με τη στεριά και η διακοσμημένη με ανάγλυφα πύλη του. Η πέτρινη γέφυρα από δεκατέσσερα τόξα, χτίστηκε πάνω από την τάφρο το 1828. Αριστερά και δεξιά της εισόδου διατηρούνται οι δυο μεγάλοι προμαχώνες, ενώ στη δυτική άκρη βρίσκεται ο προμαχώνας Bembo, που χτίστηκε στη διάρκεια του 15ου αιώνα.

Στο εσωτερικό του κάστρου της Μεθώνης σώζονται ερείπια από τα σπίτια στα οποία κατοικούσαν την περίοδο της ακμής οι Βενετσιάνοι άρχοντες, ο πλακόστρωτος δρόμος που οδηγούσε στην Πύλη της Θάλασσας, τα ερείπια ενός τουρκικού λουτρού και της βυζαντινής εκκλησίας της Αγίας Σοφίας, τμήματα δωρικών κιόνων και ένας μονολιθικός κίονας από γρανίτη όπου υποτίθεται ότι ήταν στημένο είτε το φτερωτό λιοντάρι της Βενετίας είτε η προτομή του Μοροζίνι, ενός Δόγη της Βενετίας – γι´ αυτό και ονομάζεται «στήλη του Μοροζίνι».

Η μεγάλη ακμή του κάστρου της Μεθώνης τοποθετείται την περίοδο της Α’ Ενετοκρατίας, δηλαδή κατά τον 13ο-15ο αιώνα, ενώ η οριστική παρακμή του επήλθε μετά το 1828, όταν πλέον ο πληθυσμός του μεταφέρθηκε εκτός των τειχών.

Πηγή: greece.terrabook.com

Δημοσιεύθηκε στην Κάστρα Πελοποννήσου

ΚΑΣΤΡΟ ΧΛΕΜΟΥΤΣΙ

Μεγαλόπρεπο και επιβλητικό, χτισμένο από τους Φράγκους στο υψηλότερο σημείο του λόφου σε υψόμετρο περίπου 220 μέτρων, το κάστρο Χλεμούτσι σκορπά δέος και αναβλύζει θύμισες μιας άλλης εποχής. Ανάλογα την εποχή και τη θέση του ήλιου, αλλάζει χρώματα, ενώ από την κορυφή του το βλέμμα χάνεται ως τη Ζάκυνθο, την Κεφαλλονιά, την Ιθάκη και τη Λευκάδα.

Κατασκευάστηκε στην αρχή της Φραγκοκρατίας από τον ηγεμόνα Γοδεφρείδο Α΄ Βιλεαρδουίνο και αποτέλεσε το ισχυρότερο φρούριο του φράγκικου πριγκιπάτου της Αχαΐας, που γνώρισε ιδιαίτερη ακμή κατά την εποχή των Βιλεαρδουίνων.

Κατά τα χρόνια της ακμής του ήταν απόρθητο και η δομή του από κατασκευαστική άποψη απέτρεψε οποιαδήποτε πολιορκία.

Το κάστρο αποτελείται από δύο περιβόλους. Ο εξωτερικός περίβολος έχει σχήμα πολυγωνικό. Στην περίμετρο των τειχών του διατηρούνται ερείπια κτιρίων που ανήκουν στην αρχική κατασκευή του 13ου αιώνα, ενώ στο εσωτερικό του σώζονται ίχνη κτισμάτων, από τα οποία επιμελέστερης κατασκευής είναι ένα τουρκικό τζαμί.

Το κάστρο υπήρξε το μεγαλύτερο οικοδόμημα που έχτισαν οι Φράγκοι στα Βαλκάνια και από τις ελάχιστες περιπτώσεις που αντί να εκσυγχρονίσουν και να ενισχύσουν υφιστάμενες Βυζαντινές οχυρώσεις, προτίμησαν να ιδρύσουν εξαρχής ένα καινούργιο κάστρο εμφυτεύοντας άφθονα στοιχεία από την Γαλλική αρχιτεκτονική του 12ου αιώνα.