του Κ. Παπαγιαννουλη
Στο αριστούργημα του Μικελάντζελο Αντονιόνι ”Blow Up” ένας φωτογράφος φωτογραφίζει τυχαία μία γυναίκα σε ένα πάρκο και καθώς μεγενθύνει τη φωτογραφία στο εμφανιστήριό του, ανακαλύπτει διαδοχικά λεπτομέρειες οι οποίες του αποκαλύπτουν πιθανή σχέση με ένα φόνο καθώς και άλλες προσεγγίσεις της πραγματικότητας.
Τις ημέρες αυτές γίναμε μάρτυρες διαδοχικών προσεγγίσεων μιας πραγματικότητας η οποία αποκαλύπτει και τους ανάλογους ρόλους των θεατών: Κάποιοι ήθελαν να εκραγούν διαμαρτυρόμενοι για το ”αίσχος” και την ΄΄έκπτωση” αξιών στο προεδρικό μέγαρο, γιατί προφανώς γενικά εκρύγνηνται. Κάποιοι θέλησαν να το εργαλειοποιήσουν ένθεν κι ένθεν, κάποιοι υπήρξαν πιο οξυδερκείς παρατηρητές, ενώ άλλοι αμφισβήτησαν εξ΄αρχής την πλασαριζόμενη ως πραγματικότητα.
Ο Αντονιόνι, αναφορικά με τη διαστρωμάτωση της πραγματικότητας διατυπώνει: “Γνωρίζουμε ότι κάτω από την εικόνα που αποκαλύπτουμε υπάρχει μια άλλη, πιο πιστή στην πραγματικότητα, και κάτω απ’ αυτήν υπάρχει ακόμα μια άλλη, και ξανά μια άλλη κάτω από την τελευταία. Ως την αληθινή εικόνα εκείνης της απόλυτης, μυστηριώδους πραγματικότητας που κανένας δεν θα δει ποτέ”
Το μυστήριο όπως στην ταινία Blow Up θα μπορούσε εν προκειμένω να είναι: Γιατί αυτός που τράβηξε τη φωτογραφία και συνεπώς γνώριζε την απόλυτη πραγματικότητα, παρ΄όλαυτά την ανέβασε στο διαδίκτυο; Ποιος την ανέβασε πρώτος τελικά; Μήπως ήταν τυχαία η απόσπαση της φωτογραφίας η οποία για άλλο σκοπό αναρτήθηκε;
