Οι πόρτες του Νηπιαγωγείου μας άνοιξαν ξανά και με μεγάλη χαρά υποδεχτήκαμε παλιά γνώριμα αλλά και καινούρια παιδιά. Για να γνωριστούν καλύτερα αλλά και να δέσουν σαν ομάδα, τα παιδιά τις πρώτες μέρες ζωγράφισαν τα πορτραίτα τους,μίλησαν για τα πράγματα που τους αρέσει να κάνουν και έπαιξαν ομαδικά παιχνίδια.
Για να εξοικειωθούν με τον χώρο, αποφασίσαμε φέτος να φτιάξουμε ένα παρουσιολόγιο στο οποίο κάθε πρωί καλούνται να «μεταφέρουν» τα πορτραίτα τους από το σπίτι τους στο σχολείο, μιμούμενοι έτσι την καθημερινότητά τους, έτσι ώστε να είναι πιο εύκολα αντιληπτή η έννοια της μετακίνησής τους από και προς το σχολείο. Παράλληλα, η τελική εικόνα των παιδιών στο σχολείο χρησιμοποιείται ως πίνακας αναφοράς για να μετρήσουμε τις παρουσίες των παιδιών, να αρχίζουν να αναγνωρίζουν τα ονόματά τους και να κάνουν αντιπαραβολή της σωστής εικόνας με το όνομά τους. Στο τέλος της ημέρας, και πριν επιστρέψουν στο σπίτι τους, το κάθε πορτραίτο επιστρέφει στο «σπιτάκι»του.
Για να βοηθήσουμε τα παιδιά να εξοικειωθούν με τα γράμματα του ονόματός τους, ομαδοποιήσαμε τα αρχικά τους γράμματα, μετρήσαμε πόσα παιδιά έχουν κοινό το πρώτο γράμμα, φτιάξαμε και διακοσμήσαμε σουπλά με το αρχικό τους γράμμα (για να χρησιμοποιούν όταν παίζουμε με τις πλαστελίνες).
Αφού γνωριστήκαμε καλά, σειρά είχε το «συμβόλαιο της τάξης», η συμφωνία των κανόνων που θα έπρεπε να ψηφιστεί από τα ίδια τα παιδιά, μία διαδικασία που προμήνυε ότι η καινούρια τους τάξη είναι ένας δικός τους χώρος, στον οποίο έχουν λόγο, και συναποφασίζουν για το πώς θα διαμορφωθεί, και από ποιους κανόνες θα διέπεται. Ενέχει όμως και την ευθύνη για την τήρηση τους, γι αυτό και αυτή η συμφωνία τοποθετήθηκε στην πόρτα της τάξης, για να τους βλέπουμε καθημερινά και να ανακαλούμε όποτε χρειαστεί. Στο τέλος βάλαμε τα χέρια μας για να «επικυρώσουμε» την συμφωνία όπως συνηθίζουν να κάνουν οι ομάδες.
