Η πρωτοβουλία του Μάριου Μάζαρη @schoolmarius να γεμίσουν τα σχολεία μας καρδιές που να συμβολίζουν τους στίχους του ποιητή Γ.Ποταμίτη “Σπείρε αγάπη κι ας μη θερίσεις, έτσι για να μοσχοβολάει ο τόπος”, μας κινητοποίησε όλους. Τώρα πια ο τοίχος του σχολείου γεμίζει με φως και αγάπη όποιον περνάει από εκεί. Ένα μεγάλο μπράβο στα παιδιά για την αφοοίωση, την προσοχή, την συνέπεια και την υπευθυνότητα που έδειξαν για να βγει αυτό το τόσο ωραίο αποτέλεσμα!
(2ο Νηπιαγωγείο Γλυκών Νερών)
🦉 Στο βάθος ενός ήσυχου δάσους, κάτω από ένα γερασμένο δέντρο, ζούσε μια κουκουβάγια. Δεν ήταν η πιο σοφή ή η πιο γρήγορη, ήταν όμως η πιο ήσυχη. Κάθε βράδυ πετούσε πάνω από το δάσος για να μαζέψει κάτι πολύτιμο – το φως των λέξεων και των όμορφων σκέψεων των ζώων πριν κοιμηθούν.
Ο λαγός έλεγε ένα ευχαριστώ. Η χελώνα ένιωθε περήφανη. Το αρκουδάκι ήταν χαρούμενο που πήρε αγκαλιά. Η κουκουβάγια άγγιζε τον αέρα και μάζευε αυτές τις τρυφερές φράσεις.
Μια μέρα, μια πυγολαμπίδα την είδε και της είπε: «Μα κι εγώ φωτίζω! Να βοηθήσω;»
Κι από τότε πέταγαν μαζί. Και το δάσος γέμισε μικρές, φωτεινές στιγμές που κανείς δεν έβλεπε αλλά όλοι ένιωθαν.
Έτσι, κάθε βράδυ, όταν όλα ησυχάζουν… η κουκουβάγια πετά, και μαζεύει φως. ✨
Κλείστε τα φώτα, πάρτε βαθιές ανάσες και:
«Τι θα έδινες σήμερα στην κουκουβάγια για να φυλάξει;»
Ζητήστε από το παιδί να πει 2-3 μικρές, καλές σκέψεις ή στιγμές από τη μέρα του. Η κουκουβάγια θα τις μαζέψει σιωπηλά και θα τις κρατήσει ασφαλείς…
Τι φως μαζεύει η κουκουβάγια;
Τι άκουσε από τον λαγό, τη χελώνα και το αρκουδάκι;
Πώς τη βοήθησε η πυγολαμπίδα;
Ποια ήταν η πιο όμορφη στιγμή της δικής σου μέρας;
🖍️ Ζωγράφισε την κουκουβάγια και την πυγολαμπίδα να πετούν στον νυχτερινό ουρανό με φωτεινές λέξεις.
📦 Κατασκευή: «Κουτί φωτεινών λέξεων» – κάθε βράδυ, γράψτε ή ζωγραφίστε κάτι όμορφο που συνέβη, και φυλάξτε το.
🎭 Δραματοποίηση: Παίξτε την κουκουβάγια και την πυγολαμπίδα. Ποια ζώα συναντούν και τι όμορφα λόγια ακούν;
Κάποτε, σε ένα καταπράσινο λιβάδι, ζούσε μια μικρή μαργαρίτα με κάτασπρα πέταλα και χρυσή καρδιά. Κάθε μέρα άκουγε ιστορίες από τον άνεμο για μέρη μακρινά, θάλασσες που λαμπύριζαν και βουνά που χάνονταν στον ουρανό.
«Θέλω κι εγώ να δω τον κόσμο!» έλεγε και αναστέναζε.
Μια μέρα, καθώς φυσούσε απαλά, ο άνεμος της ψιθύρισε:
— Αν πραγματικά το θέλεις, θα σε πάρω μαζί μου για λίγο…
Η μαργαρίτα δίστασε μόνο μια στιγμή, κι έπειτα… φύσηξε δυνατά ο άνεμος και την πήρε μαζί του!
Πέταξαν πάνω από το λιβάδι, τα χωράφια, τα δάση. Η μαργαρίτα έβλεπε πουλάκια, λιμνούλες, παιδάκια που έπαιζαν με μπαλόνια. Χαιρόταν, αλλά… κάπου της έλειπε το γνώριμο φως του ήλιου, το χώμα που την κρατούσε, οι φίλοι της.
Και τότε, ένα πουλάκι της είπε:
— Μερικές φορές, ταξιδεύουμε για να καταλάβουμε πού πραγματικά ανήκουμε.
Η μαργαρίτα χαμογέλασε.
Ο άνεμος την άφησε απαλά πίσω στο λιβάδι της. Ήταν η ίδια μαργαρίτα, αλλά με την καρδιά γεμάτη εικόνες και ιστορίες. Έκλεισε τα πέταλά της σιγά σιγά, όπως κάθε βράδυ… και ονειρεύτηκε ξανά ταξίδια με τον άνεμο.
Καθώς το παιδί χαλαρώνει, μπορούμε να του ψιθυρίσουμε ήρεμα:
Άκουσα… Τον ήχο του ανέμου, τα νερά της λίμνης, τα φτερά του πουλιού…
Ένιωσα… Ενθουσιασμό όταν πέταγα, λίγη νοσταλγία όταν ήθελα να γυρίσω…
Ονειρεύτηκα… Ότι πέταξα κι εγώ πάνω απ’ το σπίτι μου! Πού θα πήγαινες εσύ;
Μπορείτε να κλείσετε τη βραδινή ρουτίνα με ένα φιλί και μια ευχή:
«Όνειρα γλυκά και ταξιδιάρικα!»
Μπορούν να χρησιμοποιηθούν την επόμενη μέρα ή σε ήρεμη συζήτηση:
Τι ήθελε να κάνει η μαργαρίτα;
Ποιος τη βοήθησε να φύγει;
Ποια μέρη είδε;
Τι της είπε το πουλάκι;
Γιατί γύρισε πίσω στο λιβάδι;
Πώς ένιωσε όταν ξαναγύρισε;
Αν ήσουν εσύ μαργαρίτα, τι θα ήθελες να δεις;
✂️ Ιδέες για να μεταφέρεις την ιστορία και στην πράξη, με απλές δημιουργικές δράσεις:
Ζωγραφική: Ζωγράφισε τη μαργαρίτα στο λιβάδι και τη μαργαρίτα που πετάει στον ουρανό.
Κατασκευή: Φτιάξε μαργαρίτες από χαρτόνι και “άνεμο” από γαλάζιες κορδέλες ή χαρτί.
Κίνηση: Περπάτησε απαλά σαν να σε φυσά ο άνεμος! Παίξε «είμαι ο άνεμος» και κάνε τα παιδιά να “ταξιδεύουν”.
Δραματοποίηση: Παίξε την ιστορία με απλά σκηνικά. Ποιος θα κάνει τον άνεμο; Ποιος τη μαργαρίτα;
Η μαγεία του Νηπιαγωγείου ανάμεσα στα άλλα, είναι οτι προσφέρει τον χώρο, τον χρόνο και τα υλικά, τις δυνατότητες δηλαδή να οργανωθεί μία δράση που να εμπλέκει τόσο διαφορετικά θεματικά πεδία, όπως η επικοινωνία (γραπτή και προφορική), η τεχνολογία, η μηχανική και να αναπτύσσει πολλαπλές δεξιότητες στα παιδιά όπως:
-δεξιότητες αφηγηματικού λόγου
-δεξιότητες επίλυσης προβλήματος
-ανάπτυξη αντίληψης μηχανικών εννοιών, εννοιών κατασκευών
-γνωριμία με τα φυσικά υλικά και τις ιδιότητές τους
-δεξιότητες δημιουργίας ταινίας με την τεχνική του stop motion animation αξιοποιώντας ένα κινητό τηλέφωνο
-δεξιότητες αντιγραφής
-δεξιότητες φωνολογικής ενημερότητας (αντιστοίχιση σωστής εικόνας με την αντίστοιχη αρχική φωνούλα)
-δεξιότητες αποτύπωσης ενός ζώου με ζωγραφική(ανακαλώντας τα βασικά του χαρακτηριστικά από το μυαλό μου χωρίς να το βλέπω από κάπου)
-δεξιότητες συνεργασίας
Η παρούσα ιστορία ξεκίνησε μέσα από μία πρόκληση του “Design with… Steam” (πρόγραμμα etwinning στο οποίο συμμετείχαμε το 2024-2025 ως σχολείο με το 2ο Νηπιαγωγείο Γλυκών Νερών.)
Αρχικά, αφηγηθήκαμε την ιστορία στα παιδιά μέχρι το σημείο του προβλήματος: Μία φορά κι έναν καιρό ήταν δύο βουνά , το ένα απέναντι από το άλλο, και ανάμεσά τους περνούσε ένα ποταμάκι. Επάνω στα βουνά υπήρχαν δύο δάση με πολλά ζωάκια που επικοινωνούσαν μέσω μίας γέφυρας. Όλα κυλούσαν ήρεμα και τα ζώα απολάμβαναν πολύ να διασχίζουν την γέφυρα και να συναντούν τους φίλους τους στο απέναντι βουνό. Μέχρι που μία έντονη νεροποντή έκανε την γέφυρα να καταρρεύσει. Τα παιδιά κλήθηκαν να γίνουν η φωνή των ζώων, δίνοντάς τους ιδέες για να ξαναχτίσουν την γέφυρα, αυτή την φορά πιο ανθεκτική. Προσοχή όμως: η γέφυρα θα έπρεπε να κατασκευαστεί αποκλειστικά με φυσικά υλικά του δάσους!
Ακολούθησε καταιγισμός ιδεών για τα διαθέσιμα στην φύση υλικά, και καταγραφή τους. Έπειτα εκτυπώσαμε εικόνες των υλικών και τα παιδιά αντιστοίχησαν τα υλικά αυτά με την σωστή λέξη, ταιριάζοντας το αρχικό φώνημα. Στην συνέχεια κατηγοριοποιήσαμε τα υλικά με βάση την ιδιότητά τους, διαχωρίζοντας τα συνδετικά υλικά (ρετσίνι, μέλι, πηλός) από τα λοιπά υλικά (βράχοι, πέτρες, ξύλα, κλαδιά) και άρχισαν να κάνουν συνδυασμούς. Για κάθε σενάριο που πρότειναν προβληματίστηκαν ως προς την ανθεκτικότητα από μία νεροποντή, έναν σεισμό κτλ. Κατέληξαν με ψήφο στην πιο ανθεκτική που κατά την γνώμη τους ήταν η γέφυρα από ρετσίνι και πέτρες.
Στην συνέχεια, με την τεχνική του stop motion animation ετοιμάσαμε την παρακάτω ταινία που περιγράφει την ιστορία της ομάδας της σπασμένης γέφυρας.
Αφού ολοκληρώσαμε την ταινία, γνωρίσαμε τα βασικά είδη γεφυρών και μάθαμε να τις ταξινομούμε, (γέφυρα σε δοκό, τοξωτή γέφυρα, κρεμαστή τοξωτή γέφυρα, διχτυωτή γέφυρα, καλωδιωτή γέφυρα), πειραματιστήκαμε και στο τέλος χωριστήκαμε σε ομάδες εργασίας ανάλογα με το ενδιαφέρον μας, και τις κατασκευάσουμε , χρησιμοποιώντας υλικά όπως γλωσσοπίεστρα, χαρτόνια, καλαμάκια, σελοτέιπ, κόλλα, πλαστελίνη, σύρματα πίπας.
Σας παρουσιάζουμε, την ομάδα της σπασμένης γέφυρας.
Τα παιδιά παρουσιάζουν με περηφάνια και χαρά τον “Οδηγό διακοπών από τα παιδιά”. Όλα ξεκίνησαν από τις πολλές και διαφορετικές πληροφορίες που αρχίσαμε να συλλέγουμε από τις καλοκαιρινές αναμνήσεις των παιδιών. Και έτσι ήρθε η ιδέα: Αν αυτές τις φωτογραφίες τις τοποθετούσαμε σε έναν χάρτη της Ελλάδας μαζί με τα παιδιά και έπειτα τοποθετούσαμε εκεί και τις πληροφορίες από τους διαφορετικούς προορισμούς; Θα μπορούσαμε να έχουμε έναν χρήσιμο οδηγό διακοπών! Kαι εγένετο ο οδηγός!
Είναι θεαματικό πώς η οπτικοποίηση μιας ιστορίας /ενός τραγουδιού, μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε καλύτερα το περιεχόμενό της. Αρχικά το τραγούδι στο πρώτο, δεύτερο, τρίτο άκουσμα υπήρξε αρκετά δυσνόητο. Πάρα την επεξήγηση βήμα βήμα, τα παιδιά εξακολουθούσαν να μην το αισθάνονται οικείο. Αναζητήσαμε κάποιο σχετικό βίντεο στο διαδίκτυο, αλλά δεν βρήκαμε κάτι που να είναι βοηθητικό. Η δημιουργία μικρών ταινιών με την τεχνική stop motion animation είναι ένα εργαλείο που μας βοηθά: να κερδίσουμε το ενδιαφέρον των παιδιών, να δουλέψουμε σε ομάδες εργασίας, να εστιάσουμε στο κείμενο, να ενεργοποιήσουμε την φαντασία μας, να δουλέψουμε στην αποτύπωση αυτού που ακούμε, να γράψουμε η να αντιγράψουμε τα απαραίτητα φωνήματα που θα βοηθήσουν τον θεατή να κατανοήσει καλύτερα, να επεξεργαστούμε έννοιες όπως κάδρο, οπτική, αλλά και να αντιληφθούμε την οπτική του άλλου. Επίσης, ο καθένας επιλέγει σε ποιο στάδιο θέλει να συμβάλει, έτσι ώστε να είναι πιο παραγωγική η προσπάθεια του. Τι θα λέγατε να κάνουμε εμείς πρώτοι το βίντεο αυτού του τραγουδιού;” Ναιιιι! Αναφωνήσαν, και ιδού το νέο τους ομαδικό έργο! Τώρα, το ξέρουν πιο καλά κι από εμάς!
Φτάνοντας στο τέλος των εργαστηρίων δεξιοτήτων με τίτλο «Steam και η γη γυρίζει», σας παρουσιάζουμε την ομαδική εργασία των παιδιών με τίτλο «Aστροναύτη, πες μου πώς αισθάνεσαι; ». Η μασκότ της τάξης Ροζαλία (μία μάπετ κούκλα), έβαλε στα παιδιά την εξής αποστολή: να ψάξουν να βρουν πληροφορίες για τους αστροναύτες και για τα συναισθήματά τους κατά την διάρκεια ενός διαστημικού ταξιδιού. Τα παιδιά έψαξαν στα βιβλία που συγκεντρώσατε, έψαξαν στο διαδίκτυο, είδαν συνεντεύξεις αστροναυτών, βίντεο από διαστημικές αποστολές, προβληματίστηκαν για το πώς αποτυπώνεται σε ένα πρόσωπό ένα συναίσθημα.. Πώς όμως θα μπορούσαν να μεταφέρουν όσα έμαθαν στην Ροζαλία που δεν ξέρει να διαβάζει; Αποφασίσαμε να κάνουμε μία μακέτα, που να τα αποτυπώνει. Τα παιδιά συνεργάστηκαν σε ομάδες, άλλοι ζωγράφισαν το διάστημα, άλλοι έφτιαξαν αστροναύτες με πλαστελίνη, άλλοι ζωγράφισαν τις σκέψεις του αστροναύτη και άλλοι έγραψαν τα συναισθήματά του . Με μεγάλη μας χαρά είδαμε κάποια από τα νήπια μας να γράφουν μόνα τους τις λεξούλες χαρά, λύπη, φόβος, χωρίς να θέλουν να τις αντιγράψουν (εξ’ου και τα ορθογραφικά). Καθ’ όλη την διάρκεια της κατασκευής των επιμέρους στοιχείων οι νηπιαγωγοι είχαν επικουρικό χαρακτήρα, και τα παιδιά τα έκαναν όλα μόνα τους, χρησιμοποιώντας την κριτική τους σκέψη, την φαντασία τους, την δεξιότητά τους στην γραφή και την αντιγραφή, την ικανότητά τους να επιλέγουν σωστά τα κατάλληλα χρώματα, τα κατάλληλα υλικά και να βρίσκουν λύσεις για να φέρουν εις πέρας την αποστολή τους. Τέλος, για να ψηφιοποιήσουμε την μακέτα, άλλα παιδιά ηχογράφησαν τις φωνές τους, άλλα έκαναν τους σκηνοθέτες κι άλλα έβγαζαν τις φωτογραφίες που στην συνέχεια βάλαμε στην σειρά για να συνθέσουμε ένα μικρό ταινιάκι με την τεχνική του Stop Motion Animation. Tόση πολλή δουλειά πίσω από ένα τόσο σύντομο βίντεο, μία διαδρομή που είχε τόσα να μας μάθει για το πώς να συνεργαζόμαστε και να πειραματιζόμαστε με νέα υλικά και τεχνολογικά εργαλεία.
Μία εικόνα = χίλιοι ήχοι.
Τα παιδιά, χρησιμοποιώντας το τρένο της φαντασίας, βρέθηκαν μέσα σε έναν πίνακα ζωγραφικής (“Χριστουγεννιάτικο δέντρο” – Albert Chevallier Tayler – 1911), και προσπάθησαν να αφουγκραστούν τους ήχους που “ακούγονται”.. Αφού καταγράψαμε όλες τις ιδέες, ξεφύτρωσε μία νέα ιδέα:
“Θα μπορούσαμε άραγε να αναπαράγουμε αυτούς τους ήχους εμείς, να τους ηχογραφήσουμε και να τους βάλουμε μέσα στον πίνακα;”
“Ναι, να κάνουμε τον ήχο της βροχής με τα δάχτυλα μας! “, “και τα καμπανάκια της εκκλησίας με τα χρωματιστά καμπανάκια μας”, “και τον ήχο της φωτιάς με κλαράκι από το δέντρο που θα σπάμε”, Και κάπως έτσι προέκυψε η ακόλουθη δουλειά των παιδιών. Με ευρηματικότητα, με υπομονή και ενθουσιασμό, τα παιδιά σας επανασυστείνουν τον πίνακα ζωγραφικής, αυτή την φορά με ήχο! Ευχαριστούμε την κα. Ελένη για την πολύ ωραία ιδέα!
Για να το δείτε, ακολουθείστε το link https://www.thinglink.com/scene/1789360124540748644 και πατήστε πάνω στις νότες.
Τι είναι ο ρυθμός; Πόσες νότες χρειαζόμαστε για να δημιουργήσουμε μια μελωδία; Πως ξεχωρίζουμε την διαφορετική ένταση και την διαφορετική τονικότητα των ήχων γύρω μας; Με πόσους διαφορετικούς τρόπους μπορώ να παραξω ήχο χρησιμοποιώντας μόνο ένα κομμάτι χαρτί; Μπορώ να κανω το ίδιο χρησιμοποιώντας μόνο το σώμα μου; Αυτά, και άλλα πολλά θα προσεγγίσουμε με τα παιδιά καθ’ ολη την διάρκεια της υπόλοιπης χρονιάς (πρωινό και ολοήμερο πρόγραμμα), στα πλαισια του προγράμματος μουσικής “Μπες στον ρυθμο!”.
Υποστηριζόμενο από blogs.sch.gr & Θέμα βασισμένο στο Lovecraft από τον Anders Norén