Στα πλαίσια του εργαστηρίου δεξιοτήτων με τίτλο «Γνωριμία με το ανθρώπινο σώμα», τα παιδιά γνώρισαν καλύτερα το μυϊκό μας σύστημα. Αφού είχαμε ήδη συζητήσει και γνωρίσει καλύτερα τον σκελετό μας, αναρωτηθήκαμε τι βρίσκεται πάνω αυτόν και μας βοηθάει στην κίνηση του σώματός μας. Ακολούθησε αναζήτηση σε βιβλία που είχαμε στην τάξη. Όταν τα παιδιά εντόπισαν σχετικές εικόνες, κλήθηκαν να συνεργαστούν για να συμπληρώσουν τα κομμάτια του παζλ, τοποθετώντας τον κάθε μυ στην σωστή θέση!
Κατηγορία: ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΤΑΞΗΣ Σελίδα 3 από 5
Με αφορμή τον πίνακα του Πικάσο «Το κοριτσάκι και το περιστέρι», τα παιδιά συνέθεσαν και εικονογράφησαν το δικό τους παραμύθι, δουλεύοντας σε ομάδες. Το σενάριο ήταν το εξής: ο εν λόγω πίνακας του Πικάσο ήταν η τελευταία σελίδα ενός παραμυθιού, αλλά δυστυχώς είχαμε χάσει τις υπόλοιπες 5. Τα παιδιά θα έπρεπε να συνεργαστούν, ώστε να συμπληρώσουν και την ιστορία και τις εικόνες. Η ομάδα που είχε κάθε φορά την ιδέα για την συνέχιση της ιστορίας, αυτή και αναλάμβανε να εικονογραφήσει την εκάστοτε σελίδα. Η Νηπιαγωγός κατέγραψε την ιστορία, όπως την σκέφτηκαν τα παιδιά και στο τέλος τα βοήθησε να την ηχογραφήσουν. Έτσι, προέκυψε το παρακάτω βίντεο:
Με αφορμή την Ευρωπαϊκή Εβδομάδας Προγραμματισμού (Eu Code Week), αλλά και τον εργαστήριο δεξιοτήτων «Γνωριμία με το ανθρώπινο σώμα», ετοίμασα μία πολύ απλή δραστηριότητα συγγραφής κώδικα για προνήπια και νήπια, με την οποία διασκεδάσαμε πολύ!
Αρχικά σχεδίασα στο πάτωμα με χαρτοταινία ένα πλέγμα ανάλογο του beebot, με μεγάλα διαστήματα ώστε να χωράνε μέσα 2 παιδικά παπούτσια. Αφού καθίσαμε στην ολομέλεια, τοποθέτησα ένα πράσινο σημάδι (Αρχή) σε ένα σημείο του πλέγματος και ένα κόκκινο σημάδι (Τέλος), σε ένα άλλο.
Έπειτα, ρώτησα τα παιδιά, πώς θα μπορούσαμε να “οδηγήσουμε” ένα παιδί από το πράσινο στο κόκκινο σημάδι που έχουμε βάλει στο πάτωμα, αν υποθέσουμε οτι το παιδί ούτε ακούει, ούτε βλέπει. Ακολούθησε καταιγισμός ιδεών.
Σύντομα, τα παιδιά κατέληξαν στο συμπέρασμα οτι θα χρειαστεί να χρησιμοποιήσουμε την αίσθηση της αφής και να “ταιριάξουμε” 4 κινήσεις αφής με 4 εντολές, ώστε να συνθέσουμε έναν κώδικα που θα μας βοηθήσει να συνεχίσουμε το παιχνίδι. Οι εντολές θα έπρέπε να μπορούν να κατευθύνουν το παιδί ένα βήμα δεξιά, ένα βήμα αριστερά, ένα βήμα μπροστά, και ένα βήμα πίσω. Έτσι το παιδί θα ήξερε οτι όταν π.χ. ο οδηγός ακουμπάει τον δεξί του αυτί, θα πρέπει να κάνει ένα βήμα δεξιά, ενώ όταν ακουμπάει τον αριστερό του αυτί θα πρέπει να κάνει ένα βήμα αριστερά, όταν ακουμπήσει το κεφάλι, θα πρέπει να κάνει ένα βήμα μπροστά, κι όταν ακουμπάει την πλάτη του, θα πρέπει να κάνει ένα βήμα πίσω.
Στην συνέχεια ξεκίνησε το παιχνίδι. Κάθε φορά είχαμε ένα παιδί με κλειστά μάτια και ένα “παιδί-προγραμματιστή” που προσπαθούσε να τον οδηγήσει στο κόκκινο σημάδι.
Στο τέλος, τα παιδιά αξιολόγησαν την δραστηριότητα περιγραφικά, δίνοντας πολλές ιδέες είτε για βελτίωση του παιχνιδιού είτε για να αυξήσουν το επίπεδο δυσκολίας του.
Αυτή την εβδομάδα τα σχήματα είχαν την τιμητική τους. Μέσα από τα μαθηματικά, την ζωγραφική, την αρχιτεκτονική, την γλυπτική και πάντα μέσα από το βιωματικό παιχνίδι, τα παιδιά γνώρισαν καλύτερα τα βασικά γεωμετρικά σχήματα.
Γνωριμία με τον κύκλο.
Μιλήσαμε για τον κύκλο και το ξαδερφάκι του την σφαίρα. Είπαμε για τους κύκλους που έχουν διαφορετικό κέντρο (π.χ. Ολυμπιακοί Κύκλοι), αλλά και για τους ομόκεντρους κύκλους του Καντίνσκι. Στην συνέχεια, τα παιδιά δημιούργησαν τους δικούς τους ομόκεντρους κύκλους επάνω σε χάρτινα πιάτα.
Γνωριμία με το τρίγωνο.
Στην αρχή μιλήσαμε για τα χαρακτηριστικά του, καθώς και για το ξαδερφάκι του, την πυραμίδα.
Προσπαθήσαμε να το σχεδιάσουμε και στην συνέχεια να το κατασκευάσουμε, συμμετέχοντας σε ένα παιχνίδι ταχύτητας ανάμεσα σε 5 ομάδες παιδιών. Ποια ομάδα θα καταφέρει να συνεργαστεί αποδοτικά ώστε να φτιάξει πρώτη το δικό της τρίγωνο;
Γνωριμία με το τετράγωνο.
Αφού αναζητήσαμε πράγματα στην τάξη ή στο σπίτι που μας θυμίζουν το σχήμα του τετραγώνου, τα παιδιά είχαν μία αποστολή να ολοκληρώσουν: Να αναζητήσουν τα τετραγωνάκια που είχαν επάνω τα αρχικά του ονόματός τους, και αφού τα βρουν, να τα τοποθετήσουν μέσα στα τετράγωνα πλαίσια μιας λευκής σελίδας, και να προσπαθήσουν να ξαναγράψουν από κάτω το όνομά τους.
Ουφ! Κουραστική δουλίτσα, μεγάλη η χαρά και η ανταμοιβή όμως όταν ολοκληρώθηκε!
Γνωριμία με το ορθογώνιο παραλληλόγραμμο.
Το ορθογώνιο παραλληλόγραμμο το ανακαλύψαμε μέσα από τις τέχνες. Μέσα από την γλυπτική, τα παιδιά δημιούργησαν και χρωμάτισαν κορνίζες χειροποίητες σ’ αυτό το σχήμα.
Έπειτα, με την βοήθεια ενός παλιού μικρού γυάλινου πιάτου, τα παιδιά έδωσαν τρισδιάστατη υφή και σχήματα στην κορνίζα και τέλος την έβαψαν. Οι κορνίζες ήταν έτοιμες να φιλοξενήσουν τα πορτρέτα των παιδιών.
Ακολούθησαν διάφορα παιχνίδια, με όλα τα σχήματα, αφενός για να διασκεδάσουμε, και αφετέρου για να αξιολογήσουμε την επιτυχία των στόχων μας!
Το Φθινόπωρο μπήκε για τα καλά, και τα παιδιά το υποδέχτηκαν όπως του αρμόζει. Αν και την καρδιά τους έχει κλέψει το Καλοκαίρι, εμείς τραγουδήσαμε το τραγούδι του Φθινοπώρου https://www.youtube.com/watch?v=VlveLtS7OvQ και σιγά σιγά αρχίσαμε να ανακαλύπτουμε τα «δώρα» του Φθινοπώρου και να τα εκτιμούμε περισσότερο.
Τα παιδιά έφεραν διάφορα φθινοπωρινά φύλλα στο σχολείο, και αρχίσαμε να αναρωτιόμαστε γιατί κάποια έχουν χρώμα πράσινο, ενώ άλλα κίτρινο, πορτοκαλί ή καφέ. Μιλήσαμε έτσι για τα φυλλοβόλα και τα αειθαλή δέντρα αλλά και την χλωροφύλλη.
Στην συνέχεια αποφασίσαμε να αξιοποιήσουμε τα φύλλα, και δουλεύοντας σε 2 διαφορετικές ομάδες, τα παιδιά έφτιαξαν μία «ηλιοπροστασία» – την οποία τοποθετήσαμε στο τζάμι της τάξης (για να μην μας τυφλώνει ο πρωινός ήλιος) – και ένα «mobile» για να στολίσουμε την τάξη μας.
Διαβάσαμε το βιβλίο «Το μήλο του Μαγκρίτ», που μας παρουσιάζει τα έργα του σουρεαλιστή ζωγράφου που στα παιδιά φάνηκαν πολύ αστεία. Εμπνευσμένοι από τον πίνακά του με την ανθρωποβροχή, τα παιδιά έφτιαξαν τις δικές τους περίεργες βροχές, φτιάχνοντας σύνθετες λέξεις (π.χ. μπαλοβροχή, λουλουδοβροχή, καρδουλοβροχή).
Έπειτα, μιλήσαμε για τον «κύκλο του νερού» και τα παιδιά πήραν τα ψαλίδια τους και έφτιαξαν τα δικά τους σύννεφα βροχής, τα οποία τοποθετήσαμε στον πίνακα της τάξης, πάνω από τα σπιτάκια, συνθέτοντας έτσι τον φθινοπωρινό μας πίνακα αναφοράς.
Τέλος, διαβάσαμε ένα ποίημα για τον Οκτώβρη, και κλείνοντας τα μάτια μας προσπαθήσαμε να φανταστούμε πώς θα ήταν εάν ήταν άνθρωπος. Αφού το συζητήσαμε στην παρεούλα, ξεκινήσαμε να το αποτυπώνουμε σε μία ομαδική ζωγραφιά στον διαδραστικό πίνακα. Το ανθρωπάκι του Οκτώβρη ήταν έτοιμο!
Ένα σχοινί, λίγα ξερά φύλλα και κάμποσα κουκουνάρια, και το παιχνίδι ξεκινά. Ένα παιχνίδι πηγαίο, χωρίς νικητές και χαμένους, ένα παιχνίδι για όλους, που μόνο σε καλό μπορεί να βγει…
Aυτή την εβδομάδα προετοιμαστήκαμε για το ενδεχόμενο σεισμού. Αρχικά, μιλήσαμε για τις προηγούμενες εμπειρίες μας και φτιάξαμε ένα ιστόγραμμα για τις πρότερες γνώσεις των παιδιών για τον σεισμό. Έπειτα, αναζητήσαμε τους λόγους που μπορεί να «τρέμει η γη», γνωρίσαμε λίγο καλύτερα το εσωτερικό της (πυρήνας, μανδύας, φλοιός), και πειραματιστήκαμε κάνοντας μία προσομοίωση σεισμού.
Μιλήσαμε για τον μύθο του Εγκέλαδου, τον οποίο είχαν δημιουργήσει στην Αρχαία Ελλάδα για να εξηγήσουν το περίεργο αυτό φαινόμενο και ετοιμάσαμε ένα βαλιτσάκι του σεισμού στην ολομέλεια, συν- αποφασίζοντας ποια από τα αντικείμενα που είχε φέρει η νηπιαγωγός θα μπορούσαν να μας φανούν χρήσιμα σε αυτό το ενδεχόμενο.
Τέλος, τα παιδιά κλήθηκαν να πειραματιστούν, προσπαθώντας να οικοδομήσουν κατασκευές γερές/αντισεισμικές, χρησιμοποιώντας διάφορα οικοδομικά υλικά (οδοντογλυφίδες, καλαμάκια, συνδετήρες), και ως συνδετικό υλικό την πλαστελίνη.
Οι πόρτες του Νηπιαγωγείου μας άνοιξαν ξανά και με μεγάλη χαρά υποδεχτήκαμε παλιά γνώριμα αλλά και καινούρια παιδιά. Για να γνωριστούν καλύτερα αλλά και να δέσουν σαν ομάδα, τα παιδιά τις πρώτες μέρες ζωγράφισαν τα πορτραίτα τους,μίλησαν για τα πράγματα που τους αρέσει να κάνουν και έπαιξαν ομαδικά παιχνίδια.
Για να εξοικειωθούν με τον χώρο, αποφασίσαμε φέτος να φτιάξουμε ένα παρουσιολόγιο στο οποίο κάθε πρωί καλούνται να «μεταφέρουν» τα πορτραίτα τους από το σπίτι τους στο σχολείο, μιμούμενοι έτσι την καθημερινότητά τους, έτσι ώστε να είναι πιο εύκολα αντιληπτή η έννοια της μετακίνησής τους από και προς το σχολείο. Παράλληλα, η τελική εικόνα των παιδιών στο σχολείο χρησιμοποιείται ως πίνακας αναφοράς για να μετρήσουμε τις παρουσίες των παιδιών, να αρχίζουν να αναγνωρίζουν τα ονόματά τους και να κάνουν αντιπαραβολή της σωστής εικόνας με το όνομά τους. Στο τέλος της ημέρας, και πριν επιστρέψουν στο σπίτι τους, το κάθε πορτραίτο επιστρέφει στο «σπιτάκι»του.
Για να βοηθήσουμε τα παιδιά να εξοικειωθούν με τα γράμματα του ονόματός τους, ομαδοποιήσαμε τα αρχικά τους γράμματα, μετρήσαμε πόσα παιδιά έχουν κοινό το πρώτο γράμμα, φτιάξαμε και διακοσμήσαμε σουπλά με το αρχικό τους γράμμα (για να χρησιμοποιούν όταν παίζουμε με τις πλαστελίνες).
Αφού γνωριστήκαμε καλά, σειρά είχε το «συμβόλαιο της τάξης», η συμφωνία των κανόνων που θα έπρεπε να ψηφιστεί από τα ίδια τα παιδιά, μία διαδικασία που προμήνυε ότι η καινούρια τους τάξη είναι ένας δικός τους χώρος, στον οποίο έχουν λόγο, και συναποφασίζουν για το πώς θα διαμορφωθεί, και από ποιους κανόνες θα διέπεται. Ενέχει όμως και την ευθύνη για την τήρηση τους, γι αυτό και αυτή η συμφωνία τοποθετήθηκε στην πόρτα της τάξης, για να τους βλέπουμε καθημερινά και να ανακαλούμε όποτε χρειαστεί. Στο τέλος βάλαμε τα χέρια μας για να «επικυρώσουμε» την συμφωνία όπως συνηθίζουν να κάνουν οι ομάδες.
Φέτος το Πάσχα, αποφασίσαμε να φτιάξουμε τα πασχαλινά μας καλαθάκια ανακυκλώνοντας υλικά που ήδη είχαν τα παιδιά στο σπίτι, όπως χαρτιά περιτυλίγματος, χαρτοπετσέτες, εφημερίδες, περιοδικά, υφάσματα. Η ανταπόκριση των γονέων ήταν άμεση, κι έτσι συγκεντρώσαμε ένα σωρό υλικά που θα μετέτρεπαν τα απλά κεσεδάκια γιαουρτιού σε ευφάνταστα λουλούδια με την τεχνική του “ντεκουπάζ”.
Έπειτα, αφού είδαμε και μελετήσαμε με το μικροσκόπιο τους πόρους ενός αυγού, καταλήξαμε στο συμπέρασμα οτι θα έπρεπε να βαψουμε μτα αυγά μας ,με μη τοξικά, βρώσιμα υλικά. Τα χρωματίσαμε με χρώματα ζαχαροπλαστικής, και “κολλήσαμε” επάνω τους τις απαραίτητες λεπτομέρειες με “αλευρόκολλα”, ώστε να σχηματίσουμε άλλοτε ανθρώπινες φατσούλες κι άλλοτε παπάκια.
Τα παιδιά, με αφορμή το βιβλίο του Φίλιππου Μανδηλαρά “Τα θαύματα του Χριστού”, ζωγράφισαν το θαύμα που τους έκανε μεγαλύτερη εντύπωση.