Πριν μερικές ημέρες η Τάξη Που Πετάει φύτεψε φασόλες σε σακουλάκι αντί για γλάστρα, με χαρτοπετσέτα αντί για χώμα, με σκοπό να παρατηρήσουν τα μικρά φωτεινά αστεράκια τις ρίζες και τον βλαστό που σιγά σιγά φυτρώνουν από τις φασόλες μας!
Πριν οχτώ ημέρες:
Οι φασόλες μας αυτές τις μέρες χρειάστηκαν λίγο νερό και μπόλικο φως!
Ο χαρταετός φαίνεται να άνοιξε για πρώτη φορά τα πολύχρωμα εύθραυστα φτερά του περίπου στα 1000 π. Χ., και έκτοτε δεν έπαψε να χρωματίζει με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο τον ουράνιο θόλο, από την Ανατολή έως τη Δύση. Από την Κίνα, φτιαγμένος από μετάξι και μπαμπού, με τη μορφή του δράκου που ήταν ιερό, θεϊκό σύμβολο, αντικείμενο θαυμασμού και λατρείας για τον λαό, πέταξε μακριά.
Πέταξε στην Κορέα κι από εκεί στην Ινδονησία και τη Μαλαισία, για να φτάσει στην Ιαπωνία, όπου εμπλουτίστηκε με περισσότερο έντονα χρώματα και πήρε τη μορφή των αυστηρών Σαμουράι. Στη Βόρεια Ινδία, εδώ και χιλιάδες χρόνια, οι αιθέριοι χορευτές υποδέχονται την άνοιξη, σε γιορτές που έχουν τις ρίζες τους στην ινδουιστική μυθολογία. Σε κάθε χώρα πάντως, το πέταγμα του χαρταετού, έχει διάφορες διαστάσεις, αφού συσχετίζεται με διαφορετικές παραδόσεις.
Τον 4ο π.Χ. αι., στην αρχαία Ελλάδα, σύμφωνα με τις πηγές, ο αρχιμηχανικός Αρχύτας του Τάραντος χρησιμοποίησε στην αεροδυναμική του τον αϊτό. Παλαιότερη αναφορά θα μπορούσε να θεωρηθεί η απεικόνιση σε ελληνικό αγγείο της κλασικής περιόδου μιας κόρης που κρατά στα χέρια της λευκή σαΐτα δεμένη με νήμα, ένα είδος αϊτού δηλαδή, και την οποία ετοιμάζεται να πετάξει. Λαμβάνοντας υπόψη ότι η χρήση του χαρτιού δεν ήταν ακόμη γνωστή, εικάζουμε ότι τα χρόνια εκείνα, τα όποια πειράματα ή παιχνίδια με αϊτούς θα πρέπει να τα έκαναν με πανί, αντίστοιχο με αυτό που χρησιμοποιούσαν στα πλοία έως και τα μεσαιωνικά χρόνια. Πολύ αργότερα, ο Μάρκο Πόλο, γυρίζοντας από τα ταξίδια του, φέρνει το χαρταετό στη Μεσαιωνική Ευρώπη.
Ο χαρταετός, στη μακραίωνη ιστορία του, χρησιμοποιήθηκε για τη μέτρηση της θερμοκρασίας και της ταχύτητας των ανέμων, για μελέτες της ατμόσφαιρας και του ηλεκτρισμού, αλλά ακόμα και για αεροφωτογραφίσεις. Έσωσε ναυαγούς, έστειλε στρατιωτικά σήματα, κίνησε κάρα, ακόμα και αυτοκίνητα!
Ο χαρταετός στη ζωγραφική τέχνη:
Χαρταετός του Γιάννη Μαγκανάρη
Στον ακόλουθο σύνδεσμο θα βρείτε και άλλους πίνακες ζωγραφικής με κεντρικό πρωταγωνιστή τον χαρταετό, τόσο Ελλήνων όσο και ξένων ζωγράφων, ακόμη και του Συριανού, Γιάννη Βέλλη!
Κλείστε τα μάτια, ακολουθήστε τη μουσική και φανταστείτε να είστε οι ίδιοι χαρταετοί στον ουρανό…
Όπως και οι ζωγράφοι, πολλοί είναι οι ποιητές στην Ελλάδα που έχουν γράψει για τον χαρταετό… Στον σύνδεσμο αυτόν https://ennepe-moussa.gr/
θα βρείτε μια πλούσια συλλογή από ποιήματα με πρωταγωνιστή τον χαρταετό.
Χαρταετών ονόματα…
Στα αγγλικά, η λέξη «Kite» είναι συγχρόνως το όνομα ενός υπέροχου πουλιού.
Στα ιαπωνικά, η λέξη «taco» σημαίνει «χταπόδι». Προφανώς, οι Ιάπωνες επέλεξαν αυτό το όνομα για τον χαρταετό τους, επειδή μοιάζει με χταπόδι, καθώς πετά με τη βοήθεια πολλών νημάτων, τα οποία εξασφαλίζουν την κίνηση τού συνήθως περίπλοκου σχήματός του.
Στα μεξικανικά, η λέξη «papalote», σημαίνει ταυτόχρονα «πεταλούδα»
Στα γερμανικά, η λέξη «Drachen» σημαίνει «δράκος». Προφανώς, η ονομασία αυτή καθιερώθηκε από τα χρόνια που οι γερμανικοί χαρταετοί είχαν μορφή άγριων ζώων που εκτόξευαν φωτιά από τα στόματά τους.
Αξίζει να αναφέρουμε ότι τα ονόματα των χαρταετών δεν είναι διαφορετικά μόνο από χώρα σε χώρα, αλλά πολλές φορές και από περιοχή σε περιοχή μέσα στην ίδια χώρα. Για παράδειγμα, στην Ελλάδα, τον χαρταετό στη Θράκη τον λέμε και πετάκι, στα Επτάνησα και Φύσουνα, ενώ γενικά τους εξάγωνους αϊτούς τους λέμε και σμυρνάκια. Στη Σύρο τους λέμε σταφανωτά.
Ο χαρταετός στη χώρα μας κατασκευαζόταν πάντα από τα ίδια τα παιδιά, με ή χωρίς τη βοήθεια των δικών τους, με απλά υλικά, όπως χαρτί, νάιλον σακούλες, καλάμι ή λεπτό πηχάκι, σπάγγο και εφημερίδες και με περισσεύματα από τις αποκριάτικες κορδέλες.
Ακούσαμε ένα πολύ γλυκό τρυφερό παραμύθι της Χριστίνας Αποστολίδη (εκδ. Μίνωας) για έναν μάγο που είχε ένα πολύ άτακτο και ζωηρό καπέλο! Νιώσαμε την θλίψη του μάγου, την οργή και τον θυμό του, τις εναλλαγές στην διάθεσή του… Στο τέλος, του έλειψε το καπέλο του και το αναζήτησε ξανά! Με αυτό το καπέλο τελικά έδινε τις παραστάσεις του!
Αλλά και σε μας πολύ μας άρεσε αυτό το καπέλο, το ατακτούλι, το ζαβολιάρικο! Και φτιάξαμε και για τους εαυτούς μας ένα ζαβολιάρικο καπέλο, που άλλα του λέγαμε να κάνει κι άλλα μαγικά έκανε!
Χέρια που δεν χτυπούν αλλά δημιουργούν είναι χέρια ευτυχισμένα!
Ένα παραμύθι για τα χέρια μας και πόσα ωραία πράγματα μπορούμε να κάνουμε με αυτά διαβάσαμε στην τάξη μας… Αντί να χτυπάμε και να πονάμε οι ίδιοι ή τους άλλους, μπορούμε να επικοινωνούμε με αυτά, να χαιρετάμε, να κάνουμε χειραψίες, να αγκαλιάζουμε και να αγκαλιαζόμαστε, να βοηθάμε και να συνεργαζόμαστε, να παίζουμε μόνοι μας ή με παρέα…
Πόσο όμορφα περνάμε όταν τα χέρια μας δημιουργούν… γράφουν… ζωγραφίζουν… κατασκευάζουν… επισκευάζουν! Πόση αγάπη δίνουν αυτά τα χέρια!
Και οι μικροί καλλιτέχνες ανέλαβαν δράση και ζωγράφισαν χέρια αγαπησιάρικα, δημιουργικά, χέρια βοηθείας και συνεργασίας…
Ένα μελισσάκι-ρομπότ ήρθε στην τάξη μας και μας βοήθησε στις προσθεσούλες μας. Ένα μελισσάκι, bee – ρομπότ, bot μας ξετρέλανε όλους, μικρούς και μεγάλους!
Ανακαλύψαμε παρέα τα μυστικά του, το βάλαμε να προχωρά βήματα μπροστά, να πηγαίνει πίσω, να στρίβει πότε αριστερά, πότε δεξιά!
Σήμερα έγινε η αρχή στις προσθέσεις με τα ζάρια! Συνδέσαμε το σημερινό παιχνίδι με το παιχνίδι της Παρασκευής!
Θα ακολουθήσουν κι άλλα παιχνίδια μαθηματικών, αλφαβήτας, λέξεων!
Ακολουθεί μια μικρή γεύση:
Και το παιχνίδι συνεχίζεται… με μονάδες και δεκάδες, με αφαιρέσεις που ρωτάμε “τι μένει στο στόμα”;
Ευχαριστούμε τον Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων που το αγόρασε για το σχολείο μας και μας έκανε τόσο, μα τόσο χαρούμενους!
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
