>
Στις αρχές του Σεπτέμβρη, ψηφίστηκε από θερινό τμήμα εργασιών της Βουλής ο νόμος για την ειδική αγωγή. Είχε προηγηθεί ανοιχτή διαβούλευση πάνω σε σχέδιο του παραπάνω νόμου. Όποιος ενδιαφερόταν, μπορούσε να διαβάσει το σχέδιο νόμου στη σελίδα http://www.ypepth.gr/docs/sxedio_nomoy_31_3_08_080612.pdf (ενεργός διασύνδεση την 28Σεπ08) που φυσικά ανήκει στο ΥΠΕΠΘ, και να καταθέσει την άποψή του. Πολλοί, άτομα αλλά και σύλλογοι, τοποθετήθηκαν προτείνοντας τροποποιήσεις. Η Διδασκαλική Ομοσπονδία κατέθεσε την άποψή της με το έγγραφό με ΑΠ 941/6-5-08 που μπορείτε να το βρείτε στην ιστοσελίδα του Συλλόγου εκπαιδευτικών πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης Φθιώτιδας, (ενεργός διασύνδεση την 28Σεπ08) http://syldas.pblogs.gr/2008/05/doe-gia-to-shedio-nomoy-eidikhs-agwghs.html, προμετωπίδα στην οποία έθεσε τη μη διασφάλιση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της ειδικής αγωγής και, την αντίθεσή της στην υιοθέτηση του ιατροκεντρικού χαρακτήρα της ειδικής αγωγής.
Κατά τη διάρκεια της συζήτησης του σχεδίου νόμου στο Κοινοβούλιο, καταγράφηκαν διάφορες εκδηλώσεις διαμαρτυρίας, με αφορμή κάποιες διατάξεις του που αφορούσαν μείωση αποδοχών των συναδέλφων ειδικοτήτων άλλων από δασκάλων ή νηπιαγωγών που εργάζονται στην ειδική αγωγή, που οδήγησαν στη μη ψήφιση των διατάξεων αυτών, έτσι τα μισθοδοτικά έμειναν ως είχαν πριν τη ψήφιση του νόμου. Με βάση το τελικό κείμενο του ψηφισμένου και υπό έκδοση νόμου όπως δίνεται στην ιστοσελίδα του Συλλόγου Ειδικού Εκπαιδευτικού Προσωπικού Ειδικής Αγωγής Αττικής http://www.seepeaa.gr/displayITM1.asp?ITMID=387 (ενεργός διασύνδεση την 28Σεπ08) κατατίθενται οι ακόλουθες σκέψεις που σχετίζονται και με τα δύο σημεία που επέλεξε η Διδασκαλική Ομοσπονδία να θέσει στην αρχή της απάντησής της.
Το πρώτο, η μη διασφάλιση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της ειδικής αγωγής προκύπτει από δύο άρθρα, το πρώτο αφορά τη φοίτηση (άρθρο 6) και το δεύτερο θέματα κωφών, τυφλών και αυτιστικών μαθητών (άρθρο 7). Στο άρθρο 6, γίνεται αναφορά για παροχή ειδικής αγωγής από ιδιώτες ενώ στο άρθρο 7, γίνεται αναφορά για παρουσία ιδιωτών σε δημόσια σχολεία για προσφορά διδακτικού έργου. Πιο συγκεκριμένα:
Άρθρο 6 §4β: «Φορείς, Ν.Π.Ι.Δ., πιστοποιημένοι από το Ε.ΚΕ.ΠΙΣ., μπορούν να παρέχουν ισότιμα με τις ΣΜΕΑΕ του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων Εκπαίδευση, Κατάρτιση και Συμβουλευτικές Υποστηρικτικές Υπηρεσίες σε άτομα άνω των δεκαπέντε (15) ετών με βαριά νοητική υστέρηση και συνοδές αναπηρίες.»
Μέσω της συγκεκριμένης διάταξης μπορεί να αναζητούνταν κάποιος τρόπος ευέλικτης προσαρμογής στις απαιτήσεις της αγοράς εργασίας, είναι ωστόσο γνωστό σε όλους πως οι συνθήκες που επικρατούν σε αυτήν είναι ο έντονος ανταγωνισμός και η μη τήρηση των δικαιωμάτων των εργαζόμενων. Όσο καλές προθέσεις κι αν αναζητηθούν στη διάταξη αυτή, η αγωνία είναι μεγάλη για την ποιότητα των υπηρεσιών που θα προσφέρουν ιδιώτες και μάλιστα με τι αντίτιμο. Σύλλογοι, Κέντρα Επαγγελματικής Κατάρτισης πιστοποιημένα από το Εθνικό Κέντρο Πιστοποίησης ως κατάλληλα να προσφέρουν εκπαίδευση και γενικότερα Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, θα δραστηριοποιηθούν προσφέροντας την ειδική αγωγή που θεωρούν αυτοί ως την καταλληλότερη. Στο κοντινό παρελθόν είχαν καταγραφεί αρκετές πρωτοβουλίες αστικών μη κερδοσκοπικών σωματείων που είχαν φτιαχτεί από γονείς που «πρόσφεραν» ειδική αγωγή σε πρώτους ορόφους πολυκατοικιών, λειτουργώντας ουσιαστικά ως κέντρα ημερήσιας φύλαξης. Όταν σταμάτησε η χρηματοδότηση από τα ευρωπαϊκά κονδύλια, μετά από λίγο σταμάτησε και η λειτουργία των κέντρων αυτών. Σε τέτοιου τύπου αμφίβολα αποτελέσματα φαίνεται πως θα οδηγήσουν οι νέες διατάξεις καθώς κανένας ιδιώτης δεν μπορεί να εξασφαλίσει το κατάλληλα εκπαιδευμένο προσωπικό, για τις κατάλληλες ειδικότητες. Με δεδομένη τη σχεδόν πενταετή λειτουργία των ΕΕΕΕΚ ανά την επικράτεια, δε θα ήταν πιο λογικό αφού καταγραφόταν οι απόψεις των εργαζομένων σε αυτά να παρθούν αποφάσεις για πιο αποτελεσματική λειτουργία;
Άρθρο 7 §4γ: «Η παράλληλη στήριξη των αυτιστικών μαθητών μπορεί επίσης να υλοποιείται και από ειδικό βοηθό που εισηγείται και διαθέτει η οικογένεια του μαθητή, κατόπιν σύμφωνης γνώμης του Διευθυντή της Σχολικής Μονάδας και του Συλλόγου Διδασκόντων.» Ο όρος «παράλληλη στήριξη» κατά κάποιον τρόπο περιγράφεται στο άρθρο 6 §1β: «Σε σχολική τάξη του γενικού σχολείου, με παράλληλη στήριξη-συνεκπαίδευση, από εκπαιδευτικούς ΕΑΕ, όταν αυτό επιβάλλεται από το είδος και το βαθμό των ειδικών εκπαιδευτικών αναγκών. Η παράλληλη στήριξη παρέχεται σε μαθητές που μπορούν με κατάλληλη ατομική υποστήριξη να παρακολουθήσουν το αναλυτικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα της τάξης, σε μαθητές με σοβαρότερες εκπαιδευτικές ανάγκες όταν στην περιοχή τους δεν υπάρχει άλλο πλαίσιο ΕΑΕ (ειδικό σχολείο, τμήμα ένταξης) ή όταν η παράλληλη στήριξη καθίσταται απαραίτητη – βάσει της γνωμάτευσης των ΚΕΔΔΥ – εξαιτίας των ειδικών εκπαιδευτικών τους αναγκών. Στην τελευταία περίπτωση η στήριξη από ειδικό εκπαιδευτικό μπορεί να γίνεται σε μόνιμη και προγραμματισμένη βάση. Την παράλληλη στήριξη εισηγείται αποκλειστικά το οικείο ΚΕΔΔΥ το οποίο με γραπτή γνωμάτευσή του καθορίζει τις ώρες της παράλληλης στήριξης κατά περίπτωση.»
Στην παραπάνω παράγραφο, περιγράφεται μια κατάσταση όπου ο εκπαιδευτικός ΕΑΕ θα διδάσκει το μαθητή μέσα στην τάξη του «γενικού σχολείου» και με κάποιο τρόπο θα τον καθοδηγεί στη ροή του μαθήματος. Πρέπει να αναφερθεί πως έχουν περιγραφεί διάφορα μοντέλα συνδιδασκαλίας καθώς το μοντέλο ένας δάσκαλος δίπλα σε ένα μαθητή που θα του μιλά χαμηλόφωνα και θα του εξηγεί, ούτε την εξέλιξη του μαθήματος μπορεί να παρακολουθήσει, ούτε εικόνα αποδοχής μπορεί να χτίσει για το μαθητή που υποστηρίζεται (ενδεικτικά http://www.teachingld.org/pdf/Alert6.pdf). Τα αδήριτα ερωτήματα είναι τα ακόλουθα: Ποιος ιδιώτης ωστόσο θα δεχτεί ο ειδικός βοηθός που αυτός πληρώνει να υποστηρίζει / να διδάσκει και άλλα παιδιά εκτός από το δικό του; Θα δεχτεί ο ειδικός βοηθός να λειτουργήσει με τους όρους που θέτει ο δάσκαλος της τάξης ή θα κάνει ό,τι του λέει ο εργοδότης του; Ποιος τελικά θα έχει τον πρώτο λόγο στο μάθημα;
Φανταστείτε τώρα το ακόλουθο σενάριο που είναι πολύ πιθανό να βγει αληθινό: α) Εγγραφή ενός παιδιού με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες σε ένα «γενικό» σχολείο χωρίς σ.μ.ε.α.ε.. β) Μικρό χρονικό διάστημα μετά την έναρξη των μαθημάτων, ο/η εκπαιδευτικός δηλώνει πως αδυνατεί να διδάξει το παιδί. γ) Ο γονέας προσλαμβάνει έναν ειδικό βοηθό (ας πούμε έναν πτυχιούχο Κρατικού ΙΕΚ με ειδικότητα βοηθού / συνοδού ατόμου με ειδικές ανάγκες) με μισθό που δε θα μαθευτεί ποτέ και ζητά από το σχολείο να τον δεχτεί για να διδαχτεί αποτελεσματικά το παιδί του. δ) Ο εκπαιδευτικός δεν μπορεί να αρνηθεί την παρουσία του ειδικού βοηθούν που πληρώνει ο γονέας καθώς δεν υπάρχουν είτε πιστώσεις για την πρόσληψη αναπληρωτή είτε πολύ απλά δεν υπάρχουν διαθέσιμοι εκπαιδευτικοί, έτσι παρά το γεγονός ότι δε συμφωνεί με την παρουσία του ειδικού βοηθού συναινεί. ε) ΚΕΔΔΥ και Σχολικοί Σύμβουλοι που σε όλο το υπόλοιπο φάσμα έχουν ιδιαίτερο ρόλο δεν έχουν πλέον κανένα λόγο, αφού η απόφαση είναι του Διευθυντή και του Συλλόγου Διδασκόντων του σχολείου. Οι αποφάσεις των συλλόγων διδασκόντων είναι αυτές που θα περιφρουρήσουν το δημόσιο χαρακτήρα της εκπαίδευσης; Οι αποφάσεις των διευθυντών των σχολείων και η επιρροή τους στις αποφάσεις του συλλόγου διδασκόντων θα υπερασπίσουν την υποχρέωση της πολιτείας να τηρήσει το Σύνταγμα; Διατυπώνω το ερώτημα περί αντισυνταγματικότητας της διάταξης αυτής, αφού η οικονομική επιφάνεια του γονέα του δίνει τη δυνατότητα να εξασφαλίσει εκπαιδευτικό για το παιδί του – μέσα μάλιστα στην τάξη που διδάσκεται αυτό – τη στιγμή που ένας γονέας που δεν τα καταφέρνει οικονομικά δε θα μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο. Όποιος δηλαδή έχει χρήματα αγοράζει διαφορετικές συνθήκες εκπαίδευσης για το παιδί του;
Το δεύτερο σημείο που θίγει η Διδασκαλική Ομοσπονδία στο απαντητικό κείμενό της προς το ΥΠΕΠΘ είναι η υιοθέτηση ιατροκεντρικού χαρακτήρα για την ειδική αγωγή. Το στοιχείο αυτό προκύπτει από το άρθρο 4 §1 όπου ορίζεται ως μέλος της ομάδας διάγνωσης των ΚΕΔΔΥ παιδοψυχίατρος ή παιδίατρος με ειδίκευση στη παιδονευρολογία ή νευρολόγο με εξειδίκευση στην παιδονευρολογία. Τίθεται βέβαια ένα θέμα για την παρουσία και τη λειτουργία του παιδίατρου στην περίπτωση που πρόκειται να αξιολογηθεί κάποιος δεκαοχτάχρονος. Η ουσία είναι πως η διαγνωστική ομάδα αποτελείται από πέντε άτομα, που σημαίνει πως η διαδικασία αξιολόγησης γίνεται πιο δυσκίνητη σε σχέση με τον τρόπο που δούλευε ως τώρα.
Η ψήφιση των διατάξεων που αναφέρθηκαν στο κείμενο αυτό, δε σημαίνει πως τις καθιστά μόνιμες και πως δεν μπορούν να τροποποιηθούν. Οφείλουμε να ζητήσουμε νέα διαβούλευση καθώς αυτά δεν περιλαμβάνονται σε καμιά μορφή του σχεδίου νόμου, ακόμη και σε αυτή που κατατέθηκε προς ψήφιση στο Κοινοβούλιο (http://www.seepeaa.gr/LH2Uploads/ItemsContent/349/ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ—ΤΟ-ΣΧΕΔΙΟ-ΝΟΜΟΥ-ΤΟΥ-ΥΠΕΠΘ–ΕΙΔΙΚΗ-ΑΓΩΓΗ-ΚΑΙ-ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ-ΑΤΟΜΩΝ-ΜΕ-ΑΝΑΠΗΡΙΑ-Η-ΜΕ-ΕΙΔΙΚΕΣ-ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΕΣ-ΑΝΑΓΚΕΣ—ΟΠΩΣ-ΚΑΤΑΤΕΘΗΚΕ-ΧΘΕΣ-ΣΤΗ-ΒΟΥΛΗ.pdf ). Κλείνοντας αυτές τις σκέψεις, πρέπει να τονιστεί πως μπορεί η ειδική αγωγή να αφορά ένα μικρό ποσοστό των μαθητών ωστόσο η υποστήριξη των αδύνατων δείχνει την ποιότητα του εκπαιδευτικού συστήματος. Είναι συνεπώς θέμα όλης της εκπαιδευτικής κοινότητας ο νέος νόμος και ό,τι εισάγεται από αυτόν. Δεν μπορεί η ειδική αγωγή να λειτουργήσει ως η Κερκόπορτα για την άλωση του δημόσιου χαρακτήρα του εκπαιδευτικού συστήματος.
Κατά τη διάρκεια της συζήτησης του σχεδίου νόμου στο Κοινοβούλιο, καταγράφηκαν διάφορες εκδηλώσεις διαμαρτυρίας, με αφορμή κάποιες διατάξεις του που αφορούσαν μείωση αποδοχών των συναδέλφων ειδικοτήτων άλλων από δασκάλων ή νηπιαγωγών που εργάζονται στην ειδική αγωγή, που οδήγησαν στη μη ψήφιση των διατάξεων αυτών, έτσι τα μισθοδοτικά έμειναν ως είχαν πριν τη ψήφιση του νόμου. Με βάση το τελικό κείμενο του ψηφισμένου και υπό έκδοση νόμου όπως δίνεται στην ιστοσελίδα του Συλλόγου Ειδικού Εκπαιδευτικού Προσωπικού Ειδικής Αγωγής Αττικής http://www.seepeaa.gr/displayITM1.asp?ITMID=387 (ενεργός διασύνδεση την 28Σεπ08) κατατίθενται οι ακόλουθες σκέψεις που σχετίζονται και με τα δύο σημεία που επέλεξε η Διδασκαλική Ομοσπονδία να θέσει στην αρχή της απάντησής της.
Το πρώτο, η μη διασφάλιση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της ειδικής αγωγής προκύπτει από δύο άρθρα, το πρώτο αφορά τη φοίτηση (άρθρο 6) και το δεύτερο θέματα κωφών, τυφλών και αυτιστικών μαθητών (άρθρο 7). Στο άρθρο 6, γίνεται αναφορά για παροχή ειδικής αγωγής από ιδιώτες ενώ στο άρθρο 7, γίνεται αναφορά για παρουσία ιδιωτών σε δημόσια σχολεία για προσφορά διδακτικού έργου. Πιο συγκεκριμένα:
Άρθρο 6 §4β: «Φορείς, Ν.Π.Ι.Δ., πιστοποιημένοι από το Ε.ΚΕ.ΠΙΣ., μπορούν να παρέχουν ισότιμα με τις ΣΜΕΑΕ του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων Εκπαίδευση, Κατάρτιση και Συμβουλευτικές Υποστηρικτικές Υπηρεσίες σε άτομα άνω των δεκαπέντε (15) ετών με βαριά νοητική υστέρηση και συνοδές αναπηρίες.»
Μέσω της συγκεκριμένης διάταξης μπορεί να αναζητούνταν κάποιος τρόπος ευέλικτης προσαρμογής στις απαιτήσεις της αγοράς εργασίας, είναι ωστόσο γνωστό σε όλους πως οι συνθήκες που επικρατούν σε αυτήν είναι ο έντονος ανταγωνισμός και η μη τήρηση των δικαιωμάτων των εργαζόμενων. Όσο καλές προθέσεις κι αν αναζητηθούν στη διάταξη αυτή, η αγωνία είναι μεγάλη για την ποιότητα των υπηρεσιών που θα προσφέρουν ιδιώτες και μάλιστα με τι αντίτιμο. Σύλλογοι, Κέντρα Επαγγελματικής Κατάρτισης πιστοποιημένα από το Εθνικό Κέντρο Πιστοποίησης ως κατάλληλα να προσφέρουν εκπαίδευση και γενικότερα Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις, θα δραστηριοποιηθούν προσφέροντας την ειδική αγωγή που θεωρούν αυτοί ως την καταλληλότερη. Στο κοντινό παρελθόν είχαν καταγραφεί αρκετές πρωτοβουλίες αστικών μη κερδοσκοπικών σωματείων που είχαν φτιαχτεί από γονείς που «πρόσφεραν» ειδική αγωγή σε πρώτους ορόφους πολυκατοικιών, λειτουργώντας ουσιαστικά ως κέντρα ημερήσιας φύλαξης. Όταν σταμάτησε η χρηματοδότηση από τα ευρωπαϊκά κονδύλια, μετά από λίγο σταμάτησε και η λειτουργία των κέντρων αυτών. Σε τέτοιου τύπου αμφίβολα αποτελέσματα φαίνεται πως θα οδηγήσουν οι νέες διατάξεις καθώς κανένας ιδιώτης δεν μπορεί να εξασφαλίσει το κατάλληλα εκπαιδευμένο προσωπικό, για τις κατάλληλες ειδικότητες. Με δεδομένη τη σχεδόν πενταετή λειτουργία των ΕΕΕΕΚ ανά την επικράτεια, δε θα ήταν πιο λογικό αφού καταγραφόταν οι απόψεις των εργαζομένων σε αυτά να παρθούν αποφάσεις για πιο αποτελεσματική λειτουργία;
Άρθρο 7 §4γ: «Η παράλληλη στήριξη των αυτιστικών μαθητών μπορεί επίσης να υλοποιείται και από ειδικό βοηθό που εισηγείται και διαθέτει η οικογένεια του μαθητή, κατόπιν σύμφωνης γνώμης του Διευθυντή της Σχολικής Μονάδας και του Συλλόγου Διδασκόντων.» Ο όρος «παράλληλη στήριξη» κατά κάποιον τρόπο περιγράφεται στο άρθρο 6 §1β: «Σε σχολική τάξη του γενικού σχολείου, με παράλληλη στήριξη-συνεκπαίδευση, από εκπαιδευτικούς ΕΑΕ, όταν αυτό επιβάλλεται από το είδος και το βαθμό των ειδικών εκπαιδευτικών αναγκών. Η παράλληλη στήριξη παρέχεται σε μαθητές που μπορούν με κατάλληλη ατομική υποστήριξη να παρακολουθήσουν το αναλυτικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα της τάξης, σε μαθητές με σοβαρότερες εκπαιδευτικές ανάγκες όταν στην περιοχή τους δεν υπάρχει άλλο πλαίσιο ΕΑΕ (ειδικό σχολείο, τμήμα ένταξης) ή όταν η παράλληλη στήριξη καθίσταται απαραίτητη – βάσει της γνωμάτευσης των ΚΕΔΔΥ – εξαιτίας των ειδικών εκπαιδευτικών τους αναγκών. Στην τελευταία περίπτωση η στήριξη από ειδικό εκπαιδευτικό μπορεί να γίνεται σε μόνιμη και προγραμματισμένη βάση. Την παράλληλη στήριξη εισηγείται αποκλειστικά το οικείο ΚΕΔΔΥ το οποίο με γραπτή γνωμάτευσή του καθορίζει τις ώρες της παράλληλης στήριξης κατά περίπτωση.»
Στην παραπάνω παράγραφο, περιγράφεται μια κατάσταση όπου ο εκπαιδευτικός ΕΑΕ θα διδάσκει το μαθητή μέσα στην τάξη του «γενικού σχολείου» και με κάποιο τρόπο θα τον καθοδηγεί στη ροή του μαθήματος. Πρέπει να αναφερθεί πως έχουν περιγραφεί διάφορα μοντέλα συνδιδασκαλίας καθώς το μοντέλο ένας δάσκαλος δίπλα σε ένα μαθητή που θα του μιλά χαμηλόφωνα και θα του εξηγεί, ούτε την εξέλιξη του μαθήματος μπορεί να παρακολουθήσει, ούτε εικόνα αποδοχής μπορεί να χτίσει για το μαθητή που υποστηρίζεται (ενδεικτικά http://www.teachingld.org/pdf/Alert6.pdf). Τα αδήριτα ερωτήματα είναι τα ακόλουθα: Ποιος ιδιώτης ωστόσο θα δεχτεί ο ειδικός βοηθός που αυτός πληρώνει να υποστηρίζει / να διδάσκει και άλλα παιδιά εκτός από το δικό του; Θα δεχτεί ο ειδικός βοηθός να λειτουργήσει με τους όρους που θέτει ο δάσκαλος της τάξης ή θα κάνει ό,τι του λέει ο εργοδότης του; Ποιος τελικά θα έχει τον πρώτο λόγο στο μάθημα;
Φανταστείτε τώρα το ακόλουθο σενάριο που είναι πολύ πιθανό να βγει αληθινό: α) Εγγραφή ενός παιδιού με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες σε ένα «γενικό» σχολείο χωρίς σ.μ.ε.α.ε.. β) Μικρό χρονικό διάστημα μετά την έναρξη των μαθημάτων, ο/η εκπαιδευτικός δηλώνει πως αδυνατεί να διδάξει το παιδί. γ) Ο γονέας προσλαμβάνει έναν ειδικό βοηθό (ας πούμε έναν πτυχιούχο Κρατικού ΙΕΚ με ειδικότητα βοηθού / συνοδού ατόμου με ειδικές ανάγκες) με μισθό που δε θα μαθευτεί ποτέ και ζητά από το σχολείο να τον δεχτεί για να διδαχτεί αποτελεσματικά το παιδί του. δ) Ο εκπαιδευτικός δεν μπορεί να αρνηθεί την παρουσία του ειδικού βοηθούν που πληρώνει ο γονέας καθώς δεν υπάρχουν είτε πιστώσεις για την πρόσληψη αναπληρωτή είτε πολύ απλά δεν υπάρχουν διαθέσιμοι εκπαιδευτικοί, έτσι παρά το γεγονός ότι δε συμφωνεί με την παρουσία του ειδικού βοηθού συναινεί. ε) ΚΕΔΔΥ και Σχολικοί Σύμβουλοι που σε όλο το υπόλοιπο φάσμα έχουν ιδιαίτερο ρόλο δεν έχουν πλέον κανένα λόγο, αφού η απόφαση είναι του Διευθυντή και του Συλλόγου Διδασκόντων του σχολείου. Οι αποφάσεις των συλλόγων διδασκόντων είναι αυτές που θα περιφρουρήσουν το δημόσιο χαρακτήρα της εκπαίδευσης; Οι αποφάσεις των διευθυντών των σχολείων και η επιρροή τους στις αποφάσεις του συλλόγου διδασκόντων θα υπερασπίσουν την υποχρέωση της πολιτείας να τηρήσει το Σύνταγμα; Διατυπώνω το ερώτημα περί αντισυνταγματικότητας της διάταξης αυτής, αφού η οικονομική επιφάνεια του γονέα του δίνει τη δυνατότητα να εξασφαλίσει εκπαιδευτικό για το παιδί του – μέσα μάλιστα στην τάξη που διδάσκεται αυτό – τη στιγμή που ένας γονέας που δεν τα καταφέρνει οικονομικά δε θα μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο. Όποιος δηλαδή έχει χρήματα αγοράζει διαφορετικές συνθήκες εκπαίδευσης για το παιδί του;
Το δεύτερο σημείο που θίγει η Διδασκαλική Ομοσπονδία στο απαντητικό κείμενό της προς το ΥΠΕΠΘ είναι η υιοθέτηση ιατροκεντρικού χαρακτήρα για την ειδική αγωγή. Το στοιχείο αυτό προκύπτει από το άρθρο 4 §1 όπου ορίζεται ως μέλος της ομάδας διάγνωσης των ΚΕΔΔΥ παιδοψυχίατρος ή παιδίατρος με ειδίκευση στη παιδονευρολογία ή νευρολόγο με εξειδίκευση στην παιδονευρολογία. Τίθεται βέβαια ένα θέμα για την παρουσία και τη λειτουργία του παιδίατρου στην περίπτωση που πρόκειται να αξιολογηθεί κάποιος δεκαοχτάχρονος. Η ουσία είναι πως η διαγνωστική ομάδα αποτελείται από πέντε άτομα, που σημαίνει πως η διαδικασία αξιολόγησης γίνεται πιο δυσκίνητη σε σχέση με τον τρόπο που δούλευε ως τώρα.
Η ψήφιση των διατάξεων που αναφέρθηκαν στο κείμενο αυτό, δε σημαίνει πως τις καθιστά μόνιμες και πως δεν μπορούν να τροποποιηθούν. Οφείλουμε να ζητήσουμε νέα διαβούλευση καθώς αυτά δεν περιλαμβάνονται σε καμιά μορφή του σχεδίου νόμου, ακόμη και σε αυτή που κατατέθηκε προς ψήφιση στο Κοινοβούλιο (http://www.seepeaa.gr/LH2Uploads/ItemsContent/349/ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟ—ΤΟ-ΣΧΕΔΙΟ-ΝΟΜΟΥ-ΤΟΥ-ΥΠΕΠΘ–ΕΙΔΙΚΗ-ΑΓΩΓΗ-ΚΑΙ-ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ-ΑΤΟΜΩΝ-ΜΕ-ΑΝΑΠΗΡΙΑ-Η-ΜΕ-ΕΙΔΙΚΕΣ-ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΕΣ-ΑΝΑΓΚΕΣ—ΟΠΩΣ-ΚΑΤΑΤΕΘΗΚΕ-ΧΘΕΣ-ΣΤΗ-ΒΟΥΛΗ.pdf ). Κλείνοντας αυτές τις σκέψεις, πρέπει να τονιστεί πως μπορεί η ειδική αγωγή να αφορά ένα μικρό ποσοστό των μαθητών ωστόσο η υποστήριξη των αδύνατων δείχνει την ποιότητα του εκπαιδευτικού συστήματος. Είναι συνεπώς θέμα όλης της εκπαιδευτικής κοινότητας ο νέος νόμος και ό,τι εισάγεται από αυτόν. Δεν μπορεί η ειδική αγωγή να λειτουργήσει ως η Κερκόπορτα για την άλωση του δημόσιου χαρακτήρα του εκπαιδευτικού συστήματος.
Αφήστε μια απάντηση