Η ιστορία εγγραφής πληροφορίας στο DNA ξεκίνησε ως ανέκδοτο σε κάποιο επιστημονικό συνέδριο πριν από 11 χρόνια. Αλλά το DNA έχει δύο σημαντικά πλεονεκτήματα σε σχέση με τους σημερινούς σκληρούς δίσκους των υπολογιστών: το μέγεθος και την αντοχή. ΄Ηδη η πρόδος σε αυτόν τον τομέα είναι εντυπωσιακή και έχει καταγραφεί ο Κώδικας του Αρχιμήδη, το Ελβετικό Ομοσπονδιακό Σύνταγμα, κ.α.
Επιστήμονες από το πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ κατάφεραν, για πρώτη φορά, να γράψουν και στη συνέχεια να προβάλουν μία ταινία μικρού μήκους, χρησιμοποιώντας για «σκληρό δίσκο» το DNA του βακτήριου Escherichia coli (ζει στο πεπτικό σύστημα των ανθρώπων). Η εργασία δημοσιεύτηκε (12/7/2017) στο περιοδικό Nature on line (CRISPR–Cas encoding of a digital movie into the genomes of a population of living bacteria).
Για να εισαγάγουν τις πληροφορίες στο γονιδίωμα των βακτηρίων E. coli, οι ερευνητές μετέφεραν τα δεδομένα των εικόνων, μετατρέποντας σε «βιολογικά bit» τα νουκλεοτίδια του DNA. Ουσιαστικά οι επιστήμονες αντιστοίχισαν κάθε ένα από τα πίξελ σε κάποιο νουκλεοτίδιο και στη συνέχεια ξαναδιάβασαν το διπλασιασμένο DNA για να βεβαιωθούν για την επιτυχή εγγραφή τους. Για να τροποποιήσουν τον γενετικό κώδικα του βακτηρίου οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν την πρωτοποριακή και επαναστατική μεθοδολογία επεξεργασίας του DNA, που είναι γνωστή ως CRISPS Cas. Η μέθοδος αυτή εισάγει νουκλεοτίδια στο DNA με απόλυτη ακρίβεια. Η εγγραφή των αρχείων στο DNA τους πήρε συνολικά περισσότερες από πέντε ημέρες.

του Κωνσταντίνου Τριανταφυλλίδη, Καθηγητή Γενετικής ΑΠΘ