Μια νέα μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο Nature Ecology and Evolution, ρίχνει φως σε αυτό το μυστήριο αναλύοντας πάνω από 1 δισεκατομμύριο παρατηρήσεις ειδών από όλο τον κόσμο.
Η μελέτη, με επικεφαλής ερευνητές από το Γερμανικό Κέντρο Ολοκληρωμένης Έρευνας για τη Βιοποικιλότητα (iDiv), το Πανεπιστήμιο Martin Luther Halle-Wittenberg (MLU) και το Πανεπιστήμιο της Φλόριντα (UF), χρησιμοποίησε δεδομένα από το Global Biodiversity Information Facility (GBIF), μια πλατφόρμα που ενσωματώνει δεδομένα από επαγγελματίες και πολίτες επιστήμονες. Οι ερευνητές χώρισαν τα δεδομένα σε 39 ομάδες ειδών, όπως πτηνά, έντομα ή θηλαστικά, και υπολόγισαν πόσα άτομα κάθε είδους καταγράφηκαν στη φύση από το 1900 έως το 2019.
Τα αποτελέσματα αποκάλυψαν ένα καθολικό μοτίβο αφθονίας των ειδών: Τα περισσότερα είδη είναι σπάνια, αλλά όχι πολύ σπάνια, και μόνο λίγα είδη είναι πολύ συχνά. Αυτό το μοτίβο, γνωστό ως παγκόσμια κατανομή αφθονίας ειδών (gSAD), ήταν συνεπές σε διάφορες ταξινομικές ομάδες και γεωγραφικές περιοχές. Η μελέτη έδειξε επίσης ότι ορισμένες ομάδες που παρακολουθούνται καλά, όπως τα πτηνά, έχουν μια πιο πλήρη gSAD από άλλες, όπως τα έντομα, που εξακολουθούν να έχουν πολλά ανεξερεύνητα ή μη καταγεγραμμένα είδη.
Το gSAD αποτελεί βασικό δείκτη της βιοποικιλότητας και μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε πώς τα είδη ανταποκρίνονται στις περιβαλλοντικές αλλαγές, όπως η απώλεια ενδιαιτημάτων, η κλιματική αλλαγή ή τα χωροκατακτητικά είδη. Για παράδειγμα, τα σπάνια είδη μπορεί να είναι πιο ευάλωτα στην εξαφάνιση από τα κοινά ή μπορεί να έχουν μοναδικούς οικολογικούς ρόλους που είναι απαραίτητοι για τη λειτουργία του οικοσυστήματος. Το gSAD μπορεί επίσης να δώσει πληροφορίες για στρατηγικές διατήρησης, όπως η ιεράρχηση περιοχών με υψηλό πλούτο ή σπανιότητα ειδών.
Η μελέτη καταδεικνύει τη δύναμη των μεγάλων δεδομένων και της επιστήμης των πολιτών για την αποκάλυψη παγκόσμιων προτύπων βιοποικιλότητας. Ωστόσο, οι συγγραφείς υπογραμμίζουν επίσης την ανάγκη για πιο ολοκληρωμένη και τυποποιημένη παρακολούθηση της βιοποικιλότητας, ιδίως για ελάχιστα γνωστές ομάδες και περιοχές. Καλύπτοντας αυτά τα κενά, μπορούμε να βελτιώσουμε τις γνώσεις μας για το gSAD και τη δυναμική του στο χρόνο και στο χώρο.
Αν ενδιαφέρεστε να μάθετε περισσότερα για το θέμα αυτό, μπορείτε να διαβάσετε το πλήρες άρθρο εδώ: https://www.nature.com/articles/s41559-023-0153-8