Για τη συνέντευξη συνεργάστηκαν οι μαθητές:
Παναγιώτης Ηλιόπουλος, Ηλίας Σκαντζός και Παναγιώτης Νταβέλος
Πώς ξεκινήσατε να ασχολείστε με το ποδόσφαιρο;
Από μικρός μου άρεσε το ποδόσφαιρο πάρα πολύ. Έλεγα συνεχώς να γραφτώ σε μια συγκεκριμένη ακαδημία αλλά διαρκώς το ανέβαλα, μέχρι που με έγραψε ο αδελφός μου κι έτσι ξεκίνησα.
Και τελικά δικαιωθήκατε;
Αυτό θα φανεί στην πορεία.
Ποια ομάδα παρακολουθούσατε πιο συγκεκριμένα;
Παρακολουθούσα πάρα πολλούς αγώνες, από Δ΄ Εθνική, μέχρι Α΄. Δεν είχα κανένα πρόβλημα. Μου άρεσε δηλαδή να βλέπω γενικά ποδόσφαιρο.
Έχετε παίξει σε κάποια άλλη θέση εκτός του τερματοφύλακα;
Ξεκίνησα ως επιθετικός, όταν ήμουνα μικρός, αλλά δεν μου άρεσε πολύ να τρέχω γενικά. Έτσι πήγαινα σε πιο πίσω θέσεις και τελικά κατέληξα τερματοφύλακας. Έπαιξα καλά σε αυτή τη θέση και τελικά παρέμεινα, αν και αρχικά δεν μου άρεσε.
Πώς θα περιγράφατε το κλίμα στην ομάδα του Αστέρα;
Πολύ καλό και νομίζω ότι φαίνεται και στο γήπεδο αυτό.
Γενικότερα, το κλίμα μιας ομάδας χτίζεται από τη νοοτροπία που θέτει ο προπονητής ή γενικότερα και από τον χαρακτήρα των παικτών;
Από όλη την ομάδα, για αυτό λέγεται ομάδα! Δηλαδή και από τον προπονητή και από τους προέδρους, από τη διοίκηση, από όλους τους ανθρώπους που είναι εδώ πέρα. Μπορεί ένας ποδοσφαιριστής να έχει κακό χαρακτήρα. Και όμως ο προπονητής μπορεί να του μιλήσει προσωπικά, να του πει κάποια πράγματα στο γραφείο του, κι όλο αυτό να αλλάξει, γιατί μπορεί να έχει μάθει έτσι σε άλλη ομάδα, να έχει μάθει διαφορετικά και να ‘ρθει εδώ να συνεχίσει το ίδιο τροπάριο ουσιαστικά. Όταν όμως μιλήσει προσωπικά με τον προπονητή, μπορούν να αλλάξουν πολλά πράγματα. Όλοι μαζί άλλωστε θέλουμε το καλό της Ομάδας. Γι’ αυτό υπάρχει ένα πολύ καλό κλίμα!
Οι υπόλοιποι συνάδελφοι ποδοσφαιριστές μπορούν να βοηθήσουν όποιον έχει λανθασμένη νοοτροπία;
Υπάρχουν και πιο ειδικοί, όπως ψυχολόγοι, σε μια ομάδα, ή άνθρωποι οι οποίοι είναι ειδικοί, ώστε να βοηθούν τους ποδοσφαιριστές να βελτιώνουν αυτό το κομμάτι του χαρακτήρα τους και γενικότερα τη συμπεριφορά τους μέσα σε μια ομάδα, γιατί δεν γίνεται να υπάρχει έπαρση. Κάνει κακό στην ομάδα. Θεωρώ ότι έχουν έπαρση όσοι, έχουν ανάγκη να δείξουν ότι είναι κάτι το ιδιαίτερο. Είναι λάθος. Δεν είσαι κάτι καλύτερο από κάποιον άλλο. Άνθρωποι είμαστε όλοι. Απλά συμβαίνει να παίζεις ποδόσφαιρο και κάποιος άλλος, συμβαίνει να μην έχει προσπαθήσει τόσο πολύ ή να μην έχει τις κατάλληλες προϋποθέσεις, ώστε να ‘ρθει σε αυτό το επίπεδο. Όλοι μαζί προσπαθούμε να αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα κάποιου παίκτη. Το έχω βιώσει εγώ. Είναι πολλοί που ασχολούνται μαζί σου: προπονητές, διοίκηση… Δεν νιώθεις ότι σε έχουν αφήσει μόνο σου. Δεν συμβαίνει αυτό σε όλες τις ομάδες.
Όταν ήσασταν μικρός ποιο ήταν το ποδοσφαιρικό σας ίνδαλμα;
Θαύμαζα κυρίως τερματοφύλακες. Μου άρεσε πιο πολύ ο Μανόλο Ρέινα. Τον θεωρώ έναν από τους καλύτερους ξένους τερματοφύλακες. Όσον αφορά τους Έλληνες το ‘χω ξαναπεί ότι ο Νίκος Παπαδόπουλος για μένα είναι πρότυπο. Αισθάνομαι πολύ τυχερός που τον έχω στην προπόνηση κάθε μέρα να βλέπω τις αντιδράσεις του. Βλέπω πώς αντιδρά σε ένα σωστό και σε ένα λάθος που κάνει! Βλέπω τις κινήσεις του και μαθαίνω πάρα πολλά. Τον θεωρώ μέσα στους τρεις καλύτερους στην Ελλάδα αυτή τη στιγμή.
Σας βοηθάει γενικά, τον συμβουλεύεστε;
Μου δίνει πάρα πολύ καλές συμβουλές πριν τα παιχνίδια συνήθως. Γενικά τον ρωτάω για τις κινήσεις μου και με βοηθάει απίστευτα. Δεν νιώθει ανταγωνισμό, με βλέπει σαν ένα παιδί το οποίο θέλει να το βοηθήσει να ανέβει πιο ψηλά. Μου αρέσει πάρα πολύ αυτό, το εκτιμώ πάρα πολύ! Υπάρχει μεταξύ μας υγιής συναγωνισμός. Ακόμα και στην προπόνηση μου λέει ποια πράγματα έκανα σωστά, ποια πράγματα έκανα λάθος π.χ. αν κάνω ένα λάθος και νευριάσω, έρχεται, μου μιλάει μόνος του και, επειδή έχω δουλέψει με πολλούς τερματοφύλακες στην Ελλάδα, θεωρώ ότι ο Νίκος Παπαδόπουλος είναι ένας από τους πιο καλούς, όχι μόνο ως παίκτης αλλά και ως χαρακτήρας.
Βοηθά κιόλας ότι είναι γηγενής, είναι Έλληνας και μπορείτε να συνδεθείτε πιο πολύ, έχετε το ίδιο ταπεραμέντο.
Θεωρώ ότι είναι στο χαρακτήρα του καθενός αυτό. Δεν νομίζω ότι, επειδή είναι Έλληνας, βοηθάει. Και ένας ξένος μπορεί π.χ. ο Ιγκλέσιας που είναι Αργεντίνος. Κι αυτός βοηθάει επίσης, ή ο Μπαράλες. Είναι ξένος επίσης!
Μπορείτε να μας περιγράψετε το καθημερινό πρόγραμμά σας, το πρόγραμμα ενός επαγγελματία ποδοσφαιριστή;
Απλό είναι το πρόγραμμα! Ξυπνάμε το πρωί, ερχόμαστε στο γήπεδο, όλοι μαζί τρώμε πρωινό. Κάνουμε το γυμναστήριο μας, πηγαίνουμε στο γήπεδο, κάνουμε την προπόνηση, ξαναγυρνάμε στο γυμναστήριο. Όποιοι θέλουν να κάνουν έξτρα προπόνηση, μένουν στο γήπεδο, όποιοι θέλουν να κάνουν γυμναστήριο μένουν στο γυμναστήριο, κάποιοι κάνουν αποκατάσταση στο εργαστήριο με μασάζ και διάφορα σχετικά. Σίγουρα παίζει μεγάλο ρόλο, η ξεκούραση που θα έχεις μετά. Πρέπει να γυρίσεις στο σπίτι σου, ουσιαστικά να ξαναφάς, να ξεκουραστείς και έχεις χρόνο να κάνεις οτιδήποτε θες μετά. Αν θες, μπορείς να ξαναέρθεις στο γήπεδο για προπόνηση ή αποκατάσταση.
Γιατί οι ποδοσφαιριστές κάνουν από μικρή ηλικία οικογένεια; Υπάρχει κάποιος λόγος;
Εγώ θεωρώ ότι υπάρχει λόγος, ναι! Το βλέπω και προσωπικά, αν και δεν έχω κάνει ακόμα οικογένεια. Είναι δύσκολο, αν έχεις μια σχέση και είσαι μακριά. Επιπλέον ωριμάζεις πιο γρήγορα και βλέπεις τα πράγματα πιο σφαιρικά. Για παράδειγμα σύγκρινε έναν ποδοσφαιριστή που είναι 20 χρονών και ένα παιδί που δεν έχει φύγει από το σπίτι του ακόμα και θα δεις ότι είναι πιο ώριμος και στις απόψεις και σε όλα και βλέπεις ότι είναι πολύ πιο καλό να έχεις μια σταθερή σχέση. Επιπλέον υπάρχουν δυσκολίες, όταν ένας παίκτης παίρνει πολλές μεταγραφές. Είναι πολύ δύσκολο να το διαχειριστεί όλο αυτό με τη σύζυγό του, τα παιδιά του ή τη σύντροφό του. Από φίλους μου γνωρίζω ότι ο πρώτος μήνας είναι δύσκολος μέχρι να εγκλιματιστείς σε μια ομάδα. Για να βρεις λίγο πώς θα μετακινηθείς, να γνωριστείς με τους συμπαίκτες σου.
Όταν τελειώσει ένας ποδοσφαιριστής την καριέρα του με τι θα μπορούσε να ασχοληθεί; Εσείς το έχετε σκεφτεί;
Εγώ προσωπικά, όταν τελειώσω το ποδόσφαιρο, πρώτα ο Θεός, θέλω να μείνω στο χώρο του ποδοσφαίρου, όχι σαν παίκτης, αλλά να μείνω μέσα στο ποδόσφαιρο γενικά, γιατί με τα χρόνια σου γίνεται τρόπος ζωής. Ξυπνάς το πρωί και το ζητάς αυτό, πρέπει να είσαι στο γήπεδο… θέλεις μάλλον να είσαι, όχι πρέπει. Θέλεις να είσαι στο γήπεδο, θες να είσαι με τους παίκτες, με τους ανθρώπους που είναι στην ομάδα, μες την ομάδα. Σου αρέσει δηλαδή, είναι πολύ ωραίο!
Ένας καλός ποδοσφαιριστής, μπορεί να γίνει καλός προπονητής μετά; Ή αυτό είναι ένας μύθος που λένε ότι ένας πολύ καλός ποδοσφαιριστής, μετά δεν μπορεί να γίνει καλός προπονητής;
Νομίζω ότι, είτε είσαι καλός ή κακός ποδοσφαιριστής, μπορείς να γίνεις ο καλύτερος προπονητής και ο χειρότερος επίσης. Δεν θεωρώ ότι, επειδή είσαι καλός ποδοσφαιριστής, δεν μπορείς να γίνεις καλός προπονητής και το αντίστροφο. Θεωρώ ότι μπορείς να γίνεις. Αν θέλεις μπορείς!
Αν κάποιο παιδί θέλει να γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής, θα πρέπει να παραμελήσει το σχολείο και τις σπουδές του; Το πρόγραμμα των προπονήσεων είναι τόσο εντατικό που δεν μπορεί να το συνδυάσει με μελέτη και σπουδές;
Όχι, δεν θεωρώ ότι πρέπει να παραμελήσει το σχολείο και τις σπουδές. Δεν στο λέω έτσι για να στο πω… Θεωρώ ότι δεν πρέπει, γιατί εμείς έχουμε πολλά παραδείγματα στην ομάδα όπως ο Κωστόπουλος και ο Ανδρουλάς, αν γνωρίζετε. Που είναι και φοιτητές και παίζουν ποδόσφαιρο. Και ο Δασουλής επίσης… Δεν νομίζω ότι πρέπει να το αφήσεις. Αν θες μπορείς να κάνεις και τα δύο. Εγώ είμαι αυτής της άποψης!
Γενικότερα ποιες θυσίες πρέπει να κάνει κάποιος για να συνεχίσει στο ποδόσφαιρο;
Πάρα πολλές! Απομακρύνεσαι από τους παιδικούς φίλους σου. Είναι πολύ σημαντικό. Δεν μπορείς να τρως ό,τι θέλεις, να κάνεις ό,τι θέλεις, όποτε το θέλεις εσύ. Εμείς, δεν μπορούμε να τα κάνουμε αυτά, απλά συνηθίζεις σε μια ζωή και μετά σου φαίνεται εντελώς διαφορετική η άλλη ζωή, σου φαίνεται άσχημη, πως να το πω! Δηλαδή, ένα βράδυ, αν ξεφύγεις από το πρόγραμμά σου και ξενυχτήσεις, σου φαίνεται ότι κάνεις κάτι άσχημο. Ενώ είναι φυσιολογικό, για τους ποδοσφαιριστές δεν είναι σωστό. Και το αισθάνονται και οι ίδιοι. Ή αν θα φας ένα φαγητό “βρώμικο”, δε θα σου αρέσει μετά, θα το μετανιώσεις.
Ποιοι είναι οι στόχοι της ομάδας για τη φετινή σεζόν;
Από την αρχή είχαμε στόχο να πάμε στα πλέι οφ και να προσπαθήσουμε για την Ευρώπη. Και τώρα που είμαστε όσο πιο κοντά μπορούμε, εννοείται, ότι θέλουμε να βγούμε στην Ευρώπη. Αυτοί είναι οι στόχοι της ομάδας.
Γενικότερα πιστεύετε ότι η ομάδα, και πιο συγκεκριμένα ο πρόεδρος και ο προπονητής βάζουν κάθε χρόνο, όλο και πιο ψηλά τον πήχη;
Για χρόνια ο Αστέρας είναι στην εξάδα. Επιπλέον προσπαθούμε να τα δίνουμε όλα και στο κύπελλο, να φτάσουμε όσο πιο ψηλά μπορούμε, γιατί μας λείπει και ένα κύπελλο που θα έπρεπε να το έχει πάρει ο Αστέρας.
Είναι το όνειρο σας να παίξετε Ευρώπη με αυτή την ομάδα;
Εννοείται πως είναι όνειρο.
Ποιο είναι το πρωτάθλημα από το εξωτερικό που σας κινεί πιο πολύ το ενδιαφέρον να το παρακολουθήσετε και ποια ομάδα από το εξωτερικό υποστηρίζετε;
Δεν υποστηρίζω ομάδες γενικά, επειδή είμαι και στο χώρο του ποδοσφαίρου, ενδιαφέρομαι μόνο για τη δική μου ομάδα, για να’ μαι καλά. Μου αρέσει να βλέπω ποδόσφαιρο, αλλά δεν βλέπω πάρα πολύ. Παρακολουθώ Premier League, αλλά σε φυσιολογικά πλαίσια. Δε θα χάσω την ξεκούραση μου για να δω ένα παιχνίδι. Προτιμώ να είμαι καλά στην προπόνηση την άλλη μέρα παρά να να δω ένα παιχνίδι, αν είναι αργά το βράδυ.
Ναι, θα προτιμούσατε να δείτε δηλαδή, Burnley-West Ham ή τον Παναιτωλικό με την Λαμία;
Τον Παναιτωλικό με τη Λαμία, γιατί είμαστε στο πρωτάθλημα και γιατί με αυτές τις ομάδες παίζουμε.
Ποια είναι η χειρότερη στιγμή σας, αν υπάρχει και κάποια η καλύτερη στιγμή σε όλα αυτά τα 3 τελευταία χρόνια που παίζετε στον Αστέρα;
Χειρότερη στιγμή ήταν, όταν έβλεπα την ομάδα, το 2019 νομίζω, να προσπαθεί να σωθεί στην κατηγορία, που δεν υπάρχει αυτό το πράγμα για τον Αστέρα. Όπως είπα και πριν έχει καθιερωθεί στην εξάδα και πρέπει να είναι εκεί. Η καλύτερη στιγμή ήταν όταν άρχισα να παίζω και η ομάδα είχε καλή πορεία και φτάσαμε στα πλέι οφ. Δεν μπορώ να σου πω μία συγκεκριμένη. Έχω πάρα πολλές.
Ποια είναι τα συναισθήματα που έχετε μετά από μια ήττα;
Υπάρχουν νεύρα και στεναχώρια. Αυτό. Δεν μπορούμε να πούμε κάτι άλλο. Άμα χάσεις, εννοείται θα στεναχωρηθείς. Αναλόγως πως θα χάσεις έτσι; Τώρα αν δεν μπορούμε να βάλουμε ένα γκολ και έχουμε κάνει μία φάση, εκεί τρελαίνεσαι! Λες, ρε παιδί μου, γιατί; Κοίτα, στο ποδόσφαιρο, το σημαντικότερο είναι η επόμενη μέρα. Πώς θα αντιδράσεις σε μια ήττα, σε μια νίκη. Δεν μπορείς σε μια νίκη να πετάς και σε μια ήττα να είσαι απόλυτα απογοητευμένος. Πρέπει να το μετριάσεις.
Πιστεύετε ότι μια ήττα, η οποία, ήρθε από έναν καλύτερο αντίπαλο, όχι με βάση το ρόστερ, αλλά με βάση την απόδοση του, θα σας προκαλέσει τα ίδια συναισθήματα με μια ήττα η οποία ήρθε ή από έναν κατώτερο αντίπαλο στον αγωνιστικό χώρο ή από έναν εχθρικό διαιτητή;
Καμία ήττα δεν πρέπει να γίνει φυσικά, γιατί όταν μπαίνεις στο γήπεδο, δεν μπαίνεις για να χάσεις.
Πόσο σημαντικό είναι ένας ποδοσφαιριστής ή ένας αθλητής, παράλληλα να έχει και καλή παιδεία; Και αυτό φαίνεται μέσα στο γήπεδο;
Μέσα στο γήπεδο θεωρώ ότι έχεις και την πίεση και ανεβαίνουν οι σφυγμοί σου, αντιδράς λίγο παρορμητικά, δηλαδή μπορείς να δεις ένα παιδί που είναι άγιο έξω, μες στο γήπεδο να βγάζει φωτιές. Γενικά όμως σημασία έχει η αγωγή από την οικογένειά σου. Πώς θα συμπεριφερθείς, στους συμπαίκτες σου, στους ανθρώπους που καθαρίζουν τα αποδυτήρια, στους ανθρώπους που σου προσφέρουν τα ρούχα, με όλους με σεβασμό. Και αυτό θεωρώ ότι προέρχεται από την οικογένεια.
Πόσο έχει συμβάλλει το σχολείο στην επιτυχία σας στο χώρο του ποδοσφαίρου;
Θα σου πω κάτι. Στο σχολείο έχεις ένα ωράριο, έτσι; Πρέπει να είσαι 8:00 στο μάθημα. Άμα δεν είσαι 8:00 στο μάθημα, τρως απουσία. Ε, αυτό εννοείται πως βοηθάει στο ποδόσφαιρο! Και εδώ εμείς έχουμε, ας πούμε προπόνηση 11:00; Πρέπει να έχουμε έρθει στο γήπεδο στις 10:00. Δεν μπορείς να έρθεις 10:00 και… Θα έχεις ποινές, όπως και είναι στο σχολείο, έτσι είναι και εδώ. Στο σχολείο, ας πούμε, η ποινή σου είναι η απουσία, στο γήπεδο είναι διαφορετική. Εννοείται πως έχει βοηθήσει, πιο πολύ στην πειθαρχία ουσιαστικά και τον σεβασμό γενικότερα.
Πού νομίζετε ότι οφείλεται το γεγονός ότι η Ελλάδα δεν έχει στο ποδόσφαιρο την πορεία που έχουν άλλες ευρωπαϊκές χώρες αλλά και ομάδες;
Η Ελλάδα είναι πολύ πίσω, θεωρώ, στο ποδόσφαιρο, σε σχέση με πολλές ευρωπαϊκές χώρες. Νομίζω ότι αυτό οφείλεται στο ότι δεν εμπιστεύονται νεαρούς παίκτες. Δεν είμαι ειδικός. Ας σκεφτούν οι ειδικοί τι φταίει. Πρέπει ωστόσο να εμπιστεύονται περισσότερο τους νέους παίκτες και να δίνουν πιο πολύ βάση στις ακαδημίες. Υπάρχουν ομάδες που δεν δίνουν βάση σε ακαδημίες. Εμείς, πάλι καλά, είμαστε τυχεροί που, δίνουνε βάση σε ακαδημίες.
Εάν δεν κάνω λάθος, νομίζω έχετε συμμετάσχει και εσείς σε πιο μικρές κατηγορίες της εθνικής;
Σε πιο μικρές κατηγορίες. Μέχρι την Κ19 ήμουνα. Θεωρώ ότι στην εθνική πηγαίνουν συνέχεια οι ίδιοι κι οι ίδιοι και αυτή η γενιά μεγαλώνει. Πρέπει να έρθουν και πιο νέοι από κάτω, οι οποίοι όμως δεν έχουν παίξει στις ομάδες τους. Αν δεν παίζεις σε ομάδα πώς θα πας στην εθνική ομάδα;
Και οι Μικτές, θα μπορούσαν να βοηθήσουν;
Ναι, όμως, όταν δεν τα πάρουν σε μία ομάδα να τους δοθεί μια ευκαιρία πώς θα πάνε στην Εθνική κατευθείαν να παίξουν; Θα κάνουν λάθος, σίγουρα θα κάνουν λάθος, δεν υπάρχει περίπτωση! Αν δεν έχεις εμπειρία από έναν αγώνα Super League πώς θα πας να παίξεις στην εθνική, να παίξεις προκριματικά; Μουντιάλ; Μπορείς; Δε μπορείς! Πρώτα από όλα δε θα ‘χεις ρυθμό! Όταν ένα παιδί εξελίσσεται ως ποδοσφαιριστής, χαίρεται η ομάδα και ο προπονητής του, γιατί “βγήκε” από την ακαδημία της. Είναι σαν οικογένεια. Εγώ θεωρώ ότι, πρέπει να αλλάξει η νοοτροπία γενικά στην Ελλάδα και στο ποδόσφαιρο και γενικά στον αθλητισμό, γιατί όπως έχω πει, δεν υπάρχουν αρχικά τα βασικά πράγματα σε ακαδημίες, για να εξελιχθεί ένα παιδί. Σε ορισμένες ομάδες έτσι; Σε κάποιες ομάδες μάλλον υπάρχουν. Στις περισσότερες δεν υπάρχουν. Θεωρώ ότι από εκεί ξεκινάνε όλα. Από κει ξεκινάει και η νοοτροπία γενικά του Έλληνα ότι δε πάω να πάρω το αποτέλεσμα στις ακαδημίες, πάω να βγάλω τον ποδοσφαιριστή. Ουσιαστικά, δεν ενδιαφέρονται για την νίκη.
Είναι σωστό, πιστεύετε, να φτιάχνουν οι μεγάλες ομάδες, ομάδες μικρότερης κατηγορίας;
Ναι, είναι πάρα πολύ καλό. Γιατί τα παιδιά παίρνουν ρυθμό. Όπως είδαμε και στο παιχνίδι της ΑΕΚ με τον Ατρόμητο, για παράδειγμα, έπαιξε ο Χατζηεμμανουήλ τερματοφύλακας που είναι γενιά μου. Αν και δε τον ξέρω προσωπικά, τον ξέρω σαν όνομα. Είχε πάρει ρυθμό στην Β΄ομάδα, εκεί τον παρακολουθούσα και έτυχε και έπαιξε και στην ΑΕΚ, στην μεγάλη ομάδα. Αν δεν είχε πάρει το ρυθμό, σίγουρα θα ήταν τελείως διαφορετικά στην ψυχολογία του. Θα έλεγε: τώρα έχω να παίξω πόσο καιρό, θα παίξω τώρα; Κι όμως είχε τον ρυθμό και έπαιξε. Το ίδιο γίνεται και σε άλλες ομάδες, και στον ΠΑΟΚ και στον Παναθηναϊκό… Παντού! Και στον Ολυμπιακό .
Ποιες είναι οι ποδοσφαιρικές σας φιλοδοξίες; Πόσο σημαντικός είναι ο οικονομικός παράγοντας;
Δεν παίζεις ποδόσφαιρο μόνο για τα χρήματα ή τη δόξα. Πολλοί το σκέφτονται με οικονομικά κριτήρια. Σημασία όμως δεν έχουν μόνο τα χρήματα. Αποκτάς απίστευτες εμπειρίες, έχεις συναισθήματα που δεν μπορεί να τα ανταλλάξεις με χρήματα. Και αυτό το λέω και το πιστεύω. Το θέμα είναι το τι ζεις σε μια ομάδα, πώς σου έχουν συμπεριφερθεί και το τι αποκτάς πριν τους αγώνες, τις εμπειρίες σου, το άγχος που έχεις, τους ανθρώπους που μιλάμε, μετά τον αγώνα. Ναι, δεν αλλάζουνε… Κάθε μέρα έρχεσαι εδώ στην προπόνηση και βλέπεις να παιδιά, τους φίλους σου, μιλάτε, κάνετε προπόνηση, κάνετε χαβαλέ, κάτι που αγαπάτε ουσιαστικά. Δουλεύετε. Είναι γενικότερα, θεωρώ, και στην ψυχοσύνθεση του ανθρώπου το πώς αντιμετωπίζει το επάγγελμα. Δηλαδή θεωρώ ότι και το ποδόσφαιρο είναι ένα άθλημα το οποίο είναι πολύ κουραστικό και γενικότερα θέλει πολλές θυσίες, οπότε πρέπει να σ’ αρέσει αυτό που κάνεις.
Μπορεί ένα παιδί που δεν έχει ασχοληθεί με το άθλημα από μικρή ηλικία να ασχοληθεί με το ποδόσφαιρο;
Θεωρώ είναι λίγο δύσκολο να γίνει, όταν είσαι πιο μεγάλος. Από μικρή ηλικία, πιστεύω πρέπει να ξεκινήσεις το ποδόσφαιρο, αν σου αρέσει, να συνεχίσεις, αλλά πιστεύω από μικρή ηλικία πρέπει να ξεκινήσεις, για να γίνεις ένας επαγγελματίας και να παίζεις σε μια ομάδα. Εγώ για παράδειγμα δε θα μπορούσα να ξεκινήσω σε μεγάλη ηλικία και να παίξω στον Αστέρα χωρίς να έχω ξεκινήσει από μικρός στην Ακαδημία.
Ευχαριστούμε πολύ και για την φιλοξενία, και για την ώρα που μας διαθέσατε. Σας ευχαριστούμε πολύ! Γεια σας!
Να είστε καλά! Υγεία πάνω απ’ όλα!
