Ένα άρθρο της Άννας Πέτρου
Με αφορμή την 3η Δεκεμβρίου που έχει οριστεί ως παγκόσμια ημέρα ατόμων με αναπηρία ,ΑΜΕΑ, θα ήθελα να καταθέσω κάποιες σκέψεις μου γι’ αυτό το πολύ ευαίσθητο θέμα.
Περίπου το 15% του παγκόσμιου πληθυσμού ζει με αναπηρίες, άλλες πιο βαριές και άλλες πιο ελαφριές. Ένα άτομο ονομάζεται ΑΜΕΑ, όταν έχει κάποιες ιδιαιτερότητες όπως:δεν ακούει,δεν βλέπει,δεν περπατάει, δεν μιλάει. Κάποια άτομα γεννιούνται με αυτές τις ιδιαιτερότητες αλλά και κάποιοι άλλοι μπορούν να τις αποκτήσουν στην συνέχεια της ζωής τους λόγω κάποιου ατυχήματος.
Δεν πρέπει επομένως να ξεχνάμε ότι έχουμε τα ίδια δικαιώματα με τα άτομα αυτά και δεν πρέπει να τα αποξενώνουμε από τις παρέες μας αλλα ακριβώς το αντίθετο, να τα εντάξουμε σε αυτές και να τα αγκαλιάσουμε. Δεν έχουν κάτι που να τους κάνει κατώτερους!Είναι πιο δυνατοί από εμάς καθώς, παρά τις δυσκολίες που έχουν, καταφέρνουν να έχουν ένα χαμόγελο στα χείλη, ενώ αγωνίζονται για να ζήσουν μια φυσιολογική ζωή. Με αυτό τον τρόπο μας μεταδίδουν το μήνυμα πως δεν πρέπει να τα παρατάμε με την πρώτη δυσκολία.
Η τεχνολογία σε συνδυασμό με την ιατρική αλλα και την παιδαγωγική έχουν συμβάλει στην διευκόλυνση αυτών των ατόμων: η νοηματική γλώσσα για τους κωφούς και η μέθοδος braille για τους τυφλούς είναι γνωστές εδώ και αρκετές δεκαετίες. Σήμερα η εξέλιξη είναι εντυπωσιακή: με ειδικές ιατρικές συσκευές και μηχανήματα αλλά και πρωτοπορειακές θεραπείες η ζωή των ατόμων με ειδικές ανάγκες βελτιώνεται διαρκώς με στόχο να έχουν τη δυνατότητα να ζουν όσο γίνεται πιο ανεξάρτητοι συμμετέχοντας ως ενεργοί πολίτες στην κοινωνία.
Το επόμενο βήμα οφείλουμε να το κάνουμε εμείς οι υπόλοιποι.
