Η πιο πολύτιμη πραμάτεια Jean-Claude Grumberg

Μια πρόταση της Μαρίας Ρεντούλη

 Ένα παραμύθι,όχι και τόσο παραμύθι τελικά…

Εν μέσω του Β’Παγκοσμίου Πολέμου,της μεγαλύτερης ίσως τραγωδίας που έχει βιώσει η ανθρωπότητα,ένας φτωχός ξυλοκόπος με την επίσης φτωχή γυναίκα του ζουν σε ένα πυκνό και αχανές δάσος.Οι δυσκολίες καθημερινές,η πείνα και το κρύο πάντα εκεί άσπονδοι εχθροί τους να τις υπενθυμίζουν και η ελπίδα τους-αν ξέρουν ακόμα τη σημασία αυτής της λέξης-χαμένη.Μόνο τους ευτύχημα η απουσία κάποιου παιδιού και συνεπώς η έλλειψη επιπλέον φορτίων.Ευτύχημα και των δύο όμως;Μήπως τελικά δεν έχουν γνωρίσει τι πραγματικά σημαίνει ευτύχημα;Τι θα συνέβαινε άραγε αν οι πολυαγαπημένοι για τη φτωχή γυναίκα θεοί του δάσους τους χάριζαν μια φευγαλέα ευτυχία,έτσι για να δουν τι παει να πει ευτύχημα;Θα το δουν ως ευτύχημα ή θα επιλέξουν να ανοίξουν τη πόρτα τους στο μίσος που καραδοκεί;Θα σκύψουν το κεφάλι τους σε άκαρδους ανθρώπους όταν γύρω τους όλα μοιάζουν ήδη μάταια και προδιαγεγραμμένα ή θα επιλέξουν να κρατήσουν την καρδιά τους ανυπότακτη;Και αυτή η θεόσταλτη πραμάτεια θα αποδειχθεί θεόσταλτη ή θα είναι μια ακόμη κουταμάρα των θεών του δάσους;

 Πολύ πιθανόν αυτά που μόλις διαβάσατε να σας φαίνονται ασυναρτησίες…και με το δίκιο σας.Πιστέψτε με όμως αυτές ακριβώς οι ασυναρτησίες είναι βαλμένες με μια τέτοια ευαισθησία,απλότητα και λεπτότητα στο μικρό αυτό παραμύθι,ώστε να μας περάσουν κάτι αναμφίβολα αληθινό.Την αιώνια δύναμη της αγάπης.Μια δύναμη που απ’ότι φαίνεται καταφέρνει,αν το θέλουμε,να ανθίζει και στους πιο ζοφερούς καιρούς,μια δύναμη που πάντα ο άνθρωπος είχε,έχει και θα έχει ανάγκη…διαφορετικά είναι πράγματι άνθρωπος;