Πόλη θεωρείται μία αστική περιοχή με μια σχετική πυκνότητα πληθυσμού που έχει δημόσια κτήρια και υπηρεσίες αντίστοιχα προς τον πληθυσμό της. Προέρχεται από την αρχαία Ελληνική λέξη “πόλις” (ήτοι, σύνολο μεγάλου αριθμού οικημάτων ή/και πολιτών). Στην Ελλάδα ένας οικισμός για να χαρακτηριστεί ως πόλη πρέπει να έχει τουλάχιστον 10.000 κατοίκους.
Μια πόλη αποτελείται συνήθως από τις κατοικημένες, βιομηχανικές και επιχειρησιακές περιοχές μαζί με τα διοικητικά κτίρια και περιοχές, που μπορούν να αφορούν μια ευρύτερη γεωγραφική περιοχή.

 Το μάθημα είναι απόσπασμα από το βιβλίο της Άννας Δεϊμέζη-Καλιότσου Ξανθίππου 5: Η συγγραφέας – δασκάλα προβληματίζεται ιδιαίτερα για τη μόλυνση της ατμόσφαιρας με ευκαιρία την καταστροφή στο Τσέρνομπιλ. Με την προτροπή των μαθητών της διηγείται τα παιδικά της χρόνια και έτσι αναπαριστά τις γειτονιές της Αθήνας με το ανθρώπινο πρόσωπο στη δεκαετία του 1930. Επίκεντρο των αφηγήσεων της είναι το σπίτι που μεγάλωσε το οποίο βρισκόταν στο Κολωνάκι, στην οδό Ξανθίππου 5. Οι διηγήσεις της σταματούν εκεί που αρχίζει ο Πόλεμος, όταν όλα γύρω της χάνουν το χρώμα τους και γίνονται γκρίζα.

Η γειτονιά της πόλης – Ορθογραφία

 

Παλιά επαγγέλματα

Στη δεκαετία του ’50 και παλαιότερα τα επαγγέλματα ήταν πολύ διαφορετικά από ό,τι είναι σήμερα. Τον καιρό εκείνο οι οικονομικές συνθήκες ήταν πολύ δύσκολες, τα αγαθά λιγοστά. Τα σπίτια είχαν αυλές με μάντρες, οι οποίες για να διατηρηθούν χρειάζονταν κάθε τόσο ασβέστωμα. Έτσι περνούσε από τις γειτονιές ο ασβεστάς. Τα ψυγεία δεν ήταν ηλεκτρικά αλλά ξύλινα και λειτουργούσαν με πάγο. Κάθε μέρα λοιπόν περνούσε ο παγοπώλης που εφοδίαζε με πάγο όλα τα σπίτια. Οι βιομηχανίες γάλακτος δεν υπήρχαν και ο γαλατάς μοίραζε κάθε πρωί το γάλα, που το έπαιρνε απευθείας από τις αγελάδες.

Όλοι αυτοί οι πλανόδιοι επαγγελματίες γύριζαν τις γειτονιές τα δύσκολα εκείνα χρόνια μετά το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, τότε που ο κόσμος ήταν πολύ λιγότερος από σήμερα και πιο φτωχός, για να μπορέσουν να ζήσουν. Όμως καθώς περνούσε ο καιρός και ο τόπος μας προόδευε, τα επαγγέλματα αυτά άρχισαν σιγά σιγά να χάνονται. Σήμερα έχουν απομείνει ελάχιστοι από αυτούς τους επαγγελματίες, ενώ πολλά από αυτά τα επαγγέλματα χάθηκαν, αφού οι ανάγκες άλλαξαν.

 Οι εγκλίσεις των ρημάτων

Οι μορφές που παίρνει το ρήμα για να φανερώσει τον τρόπο με τον οποίο θέλουμε να παρουσιάσουμε αυτό που σημαίνει (το ρήμα) λέγονται εγκλίσεις. Οι κύριες εγκλίσεις των ρημάτων είναι η οριστική, η υποτακτική και η προστακτική.

Ως εγκλίσεις λογαριάζονται επίσης το απαρέμφατο και η μετοχή. Το απαρέμφατο και η μετοχή λέγονται απρόσωπες εγκλίσεις, γιατί δεν έχουν ξεχωριστούς τύπους για τα πρόσωπα κάθε αριθμού.

Το απαρέµφατο δεν κλίνεται, δε συνηθίζεται µόνο του και χρησιµεύει για να σχηµατίζονται οι συντελεσµένοι χρόνοι του ρήµατος.Π.χ.:

• δένω απαρέµφατο: δέσει 
• δένοµαι απαρέµφατο: δεθεί

Ενεργητική φωνή       Παθητική φωνή

Παρακείµενος             έχω δέσει             έχω δεθεί

Υπερσυντέλικος           είχα δέσει              είχα δεθεί

Συντελεσµένος Μέλλ.  θα έχω δέσει        θα έχω δεθεί

Οι εγκλίσεις – θεωρία 1

Οι εγκλίσεις – θεωρία 2

Οι εγκλίσεις – ασκήσεις 1

Οι εγκλίσεις – ασκήσεις 2

Πως δίνουμε οδηγίες

Οδηγίες είναι οι υποδείξεις που δίνονται προφορικά ή γραπτά σε κάποιους για το πώς πρέπει να ενεργήσουν.

Οδηγίες – Θεωρία και εργασίες

Σύνθετες λέξεις με τη λέξη ήχος

Σύνθεση λέγεται η ένωση δύο (ή και τριών) διαφορετικών λέξεων ώστε να σχηματιστεί μια νέα λέξη. Η νέα αυτή λέξη που θα προκύψει λέγεται σύνθετη λέξη. Π.χ.:

μαχαίρια + πιρούνια: μαχαιροπίρουνα
μπαίνω + βγαίνω: μπαινοβγαίνω
παρά + μένω: παραμένω

 Οι απλές λέξεις που ενώνονται λέγονται συνθετικά. Πχ:   

Ας δούμε μερικές σύνθετες λέξεις με ένα συνθετικό τη λέξη ήχος.

ήχος + ρύπανση = ηχορύπανση

ήχος + γράφω = ηχογραφώ, ηχογράφηση

ήχος + μόνωση = ηχομόνωση

ήχος + χρώμα = ηχόχρωμα

ήχος + μέτρο = ηχόμετρο

ήχος + λήπτης = ηχολήπτης