Tι κάλπικος παράς, μια ολόκληρη ζωή μέσα στο ψέμα.
Ο κόσμος έχει γυρίσει την πλάτη όχι μόνο στους πολιτικούς, αλλά ακόμη και στους συνδικαλιστές. Όχι γιατί ξέρουν τον τρόπο ζωής τους ή το πως μοιράζονται τις διάφορες θέσεις που τους αποφέρουν έξτρα αμοιβές αργομισθίας, αλλά κυρίως από ένστικτο. Ο κόσμος τους αποχαιρετά από την εκπροσώπησή του. Όταν βλέπει πως για το μόνο που νοιάζονται είναι πως θα ικανοποιήσουν, με τη συνδικαλιστική τους στάση, τις πολιτικές ηγεσίες των παρατάξεων που εκπροσωπούν, με αντάλλαγμα τη δεδομένη στιγμή να εξαργυρωθεί αυτή η παραχώρηση με μία καλή θέση – καθίστρα, τότε καταλαβαίνει πως κάτι δεν πάει καλά και μ’ αυτούς. Που να γνώριζε και πως ροκανίζουν το δημόσιο χρήμα, ακόμη και σε εποχές που καλούνται όλοι, πλην αυτών, να κάνουν θυσίες. Πολλοί από τους εργαζόμενους θα στερήσουν την οικογένειά τους ακόμη και από τα απαραίτητα, ενώ οι εκπρόσωποί τους στα συνδικαλιστικά όργανα ίσως περικόψουν μια-δυο από τις αρπαχτές που κάνουν, μέσω διοικητικών συμβουλίων οργανισμών του Δημοσίου. Κι αυτό για να κλείσουν μερικά στόματα της παρέας, μην ξεφωνηθούν μεταξύ τους για την άνιση μοιρασιά και τους πάρει ο κόσμος με τις πέτρες.
Άρθρα (RSS)
Πριν από λίγο ψήφισα και εγώ. Η όλη ιστορία θυμίζει λίγo το γνωστό σόφισμα του Ευβουλίδη :Τώρα συμπολίτες μου σας λέω ψέματα. Λοιπόν terra computerata, αλήθεια ἠ ψέματα ο συνδικαλισμός μας;Σάρκα από τη σάρκα μας όμως .. .Σ’ αυτό όμως το γύρισμα των καιρών τι ωφελεί το “πιο καλή η μοναξιά” ή το “όλοι οι ίδιοι είναι”; Δεν έχω κομματική ταυτότητα, αλλά ανήκω – ανήκουμε σε μια γενιά με δημοκρατική και αγωνιστική συνείδηση. Δεν ξέρω αν χρειαζόμαστε αυτούς τους συνδικαλιστές, γνωρίζω καλά όμως ότι χρειαζόμαστε περισσότερο από ποτέ το συνδικαλισμό.
Γειά σου terra compyterata
Σπύρος Καλούδης
Τον χρειαζόμαστε όπως και πολλά άλλα, με τη διαφορά ότι αφού επιλέγουμε αυτόν που μας εξυπηρετεί τότε στην κρίσιμη στιγμή θα διαπιστώσουμε πόσο λίγος είναι.
Κάτι που έχει ήδη γίνει. Μόνο ως μηχανισμός εκτόνωσης λειτουργεί πλέον ο συνδικαλισμός. Αντε να κάνουμε και μία διήμερη για να κοιμηθούμε ήσυχοι ότι αγωνιστήκαμε.
Ελπίζω κι εγώ ότι τώρα που γλείφουμε τον πάτο ίσως αναδειχθούν νέες φωνές. Μακάρι…