Το καλοκαίρι του 1940, σχεδόν ολόκληρη η Ευρώπη βρισκόταν υπό τον άμεσο ή έμμεσο έλεγχο της ναζιστικής Γερμανίας. Η Πολωνία, οι Κάτω Χώρες, η Νορβηγία, η Δανία, αλλά και η Γαλλία είχαν ήδη υποκύψει στη φονική αποτελεσματικότητα του «αστραπιαίου πολέμου», ενώ άλλα κράτη κατάφερναν απλώς να διατηρήσουν την ονομαστική ανεξαρτησία τους, με αντάλλαγμα την ευμενή τους ουδετερότητα απέναντι στο Γ΄ Ράιχ. Από τις μεγάλες δυνάμεις που απέμεναν, η ΕΣΣΔ είχε υπογράψει το Σύμφωνο Μολότοφ-Ρίμπεντροπ και η Αμερική δίσταζε ακόμη να διακινδυνεύσει την έξοδό της στον πόλεμο. Ετσι, η Βρετανία έδινε μόνη της τον αγώνα εναντίον του φασισμού. Ακόμη και στο Λονδίνο, υπήρχαν φωνές που υποστήριζαν ότι είχε φτάσει ίσως η ώρα για συνθηκολόγηση.
Ωστόσο, ο Ουίνσον Τσόρτσιλ, ο οποίος μόλις είχε διαδεχθεί τον Νέβιλ Τσάμπερλεϊν στην πρωθυπουργία της χώρας, παρέμενε ανένδοτος. Με επιδέξιους χειρισμούς, διοργάνωσε την εκκένωση του βρετανικού εκστρατευτικού σώματος και μεγάλου μέρους του γαλλικού στρατού, από τη Δουνκέρκη, εγκαταλείποντας την ήδη χαμένη μάχη της ηπειρωτικής Ευρώπης και διασφαλίζοντας ότι έχουν απομείνει αρκετοί άνδρες για να συνεχίσουν τον πόλεμο.
Στο μεταξύ όμως, ο Αδόλφος Χίτλερ αποφάσιζε ότι έφτασε η ώρα να εξουδετερώσει πλήρως τα δύο εμπόδια που φαινόταν να έχουν απομείνει για την ολοκλήρωση της γερμανικής κοσμοκρατορίας: τη Βρετανία και την ΕΣΣΔ, η οποία είχε καθησυχαστεί από τις διαβεβαιώσεις του. Η αρχή, επομένως, επρόκειτο να γίνει από την πρώτη. Η απόπειρα κατάληψης των βρετανικών νήσων ήταν η πιο κρίσιμη μάχη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου μέχρι εκείνη τη στιγμή. Αν έπεφτε το Λονδίνο, τότε θα χανόταν και ο πόλεμος. Ομως, τα σχέδια του Χίτλερ για υπεροπλία στους αιθέρες πάνω από τη Μάγχη δεν ευδοκίμησαν. Και σύντομα, ο Αξονας θα γνώριζε και την πρώτη του ήττα στο έδαφος, αυτήν τη φορά όχι από κάποια μεγάλη δύναμη, αλλά από την ελληνική 8η Μεραρχία στην Ηπειρο…
Καθημερινή: Το «θαύμα» της Δουνκέρκης
Άρθρα (RSS)
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.