Διαβάζω στην Καθημερινή: η κ. Διαμαντοπούλου ζήτησε τη συνδρομή του ΟΟΣΑ στο ζήτημα της μεταρρύθμισης στον διοικητικό μηχανισμό της ελληνικής εκπαίδευσης, ο οποίος παρουσιάζει τις ίδιες παθογένειες που εμφανίζει όλη η δημόσια διοίκηση. Εστω κι αν δεν υπάρχουν φαινόμενα διαφθοράς στελεχών της εκπαίδευσης, ο διοικητικός μηχανισμός έχει στιγματισθεί από την αναξιοκρατία στον τρόπο επιλογής των στελεχών και την ήσσονα προσπάθεια των υπαλλήλων. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, η υλοποίηση πολλών μέτρων που αποφασίζονται από τις εκάστοτε πολιτικές ηγεσίες να είναι ελλειμματική. Συνέπεια είναι τα κονδύλια να «μην πιάνουν τόπο», ενώ φιλόδοξα σχέδια να μένουν μετέωρα και να εκφυλίζονται στη διαδρομή.
Aξιολόγηση
Ετσι, το υπουργείο Παιδείας στοχεύει να προωθήσει αλλαγές σε όλο το διοικητικό μοντέλο της εκπαίδευσης, ώστε η διαμόρφωση πολιτικής να αποσυνδεθεί από την εφαρμογή της. Ο στόχος αυτός προϋποθέτει καλύτερη αξιοποίηση του υπάρχοντος δυναμικού, αξιοκρατικές επιλογές στελεχών, καθώς και αξιολόγηση του εκπαιδευτικού έργου. Στο πλαίσιο αυτό η ηγεσία του υπουργείου εξετάζει τη δημιουργία μόνιμου μηχανισμού στο υπουργείο, πιθανότατα κάτω από την αρμοδιότητα ενός μόνιμου γενικού γραμματέα.
Για να δούμε… γιατί οι αντιστάσεις καλά κρατούν και οι πελατειακοί μηχανισμοί δε σπάνε τόσο εύκολα με γενικούς γραμματείς και εγκυκλίους
Άρθρα (RSS)
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.